ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၂၃

ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာပို့စ်တွေ မရေးဖြစ်တာတောင် အတော်ကြာပြီ။ ကျောင်းမှာတုန်းကတော့ အင်တာနေရှင်နယ် ကျောင်းသားဆီက သိရသမျှ သူတို့နိုင်ငံရဲ့ ယဉ်ကျေးမှု၊ ဓလေ့ထုံးစံတွေအကြောင်း၊ ကျောင်းသားတွေ ဗရုတ်ကျကြတဲ့ အကြောင်းတွေနဲ့ ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ စီးရီးပို့စ်တွေ ရေးဖြစ်တယ်။ ကျောင်းပြီးတော့ ရေးစရာအကြောင်းလည်း မရှိတော့တာနဲ့ မရေးဖြစ်တော့တာ သုံးနှစ်လောက်တောင် ရှိတော့မယ် ခုမှပဲ ရေးဖြစ်တော့တယ် ဆိုပါတော့။ ၂၀၁၃ ဒီဇင်ဘာမှာ နယူးယောက်ကို ပြောင်းလာတော့ သူငယ်ချင်းမရှိ၊ နယူးယောက်ဆောင်းတွင်းကလည်း တအားအေးတော့ ဘယ်မှမထွက်ဖြစ်ဘူး။ နွေလည်းပေါက်ရော meet up အဖွဲ့တွေနဲ့ လမ်းလျှောက်ထွက်ရင်း ဗီယက်နမ်မလေးဝိုင်းနဲ့ အသိမိတ်ဆွေ ဖြစ်လာတယ်။ ဝိုင်းက နယူးယောက်ကိုရောက်တာ မကြာသေးဘူး ၃လလောက်ပဲ ရှိတယ်။ အရင်က အီတလီက ယူအန်မှာ ၇ နှစ်လုပ်ခဲ့တာ။ နောက်တော့ သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်လာပြန်တော့ ဗီယက်နမ်အကြောင်းကို ပိုသိလာတယ်။ ယူအက်စ်ကျောင်းမှာတုန်းက ညီအစ်မလိုခင်ကြတဲ့ မိုင်းဖန်၊ စီနီယာ ငါး၊ တတန်းတည်းသား ဟွားလဲ့တို့ကြောင့် ဗီယက်နမ်ဆိုတာ အစိမ်းသက်သက်တော့ မဖြစ်နေခဲ့ပါဘူး။ ဗီယက်နမ်တွေဟာ အင်္ဂလိပ်စာအသံထွက် အတော်ဆိုးတယ်။ အစတုန်းက မိုင်းဖန်ပြောတာ ဘယ်သူမှ နားမလည်ကြဘူး။ ကိုယ်က စင်္ကာပူမှာ တရုတ်၊ မလေးရှား၊ အင်ဒိုနီးရှား၊ ဖိလစ်ပိုင်၊ အိန္ဒိယတွေနဲ့ အလုပ်လုပ်ခဲ့ရသူဆိုတော့ မိုင်းဖန်ပြောတာကို နားနားနားလည်တယ်။ မိုင်းဖန်က အင်္ဂလိပ်လိုပြောတာကို ကိုယ်ကနားထောင်၊ ပြီးရင် ဆူနမ်တို့ကို အင်္ဂလိပ်လိုပြန်ပြော English to English translate လုပ်ခဲ့ရတယ်။ နောက်ရင်းနှီးလာတော့ မိုင်းဖန် ဘာကိုဆိုလိုချင်မှန်းသိလာတော့ ဘာသာပြန်စရာ မလိုတော့ဘူး။

မိုင်းဖန်က ဗီယက်နမ်မြောက်ပိုင်း ဟနွိုင်းက၊ ခန္ဓာကိုယ်က ကိုယ့်တခြမ်းလောက်ပဲ ရှိတယ်။ စားတာကတော့ ကိုယ့်ထက်နှစ်ဆ စားနိုင်တယ်။ သူ့ခြေထောက်က chopstick နဲ့ chopstick လို့ နာမည်ပေးထားတယ် ရာသီဥတုအေးရင် သွေးအားနည်းပြီး ချောင်းတဟွတ်ဟွတ် ဆိုးနေတတ်တယ်။ အဘိုးအဘွားတွေက ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်ပေမဲ့ သူတို့လက်ထက်ကျတော့ ကွန်မြူနစ်စနစ်ကြောင့် ဘာသာမဲ့ဖြစ်နေပြီ။ ဒါပေမဲ့ ဗုဒ္ဓဘာသာ သက်ဝင်ယုံကြည်မှုတွေက ရှိနေသေးတယ်။ မိုင်းဖန်က စာတော်တဲ့ အေကျောင်းသား။ သူမသိတာ ဘာမှမရှိဘူး မာစတာဘရိန်းဆိုပါတော့။ ဗီယက်နမ်မှာ အလုပ်လုပ်ပြီး မလေးရှားက HP မှာ အလုပ်လုပ်တယ်။ တော်တော့ ကယ်လီဖိုးနီးယားက ကုမ္ဗဏီကို ပို့တယ်။ ၂၀၀၈ စီးပွားပျက်ကပ်ဖြစ်တော့ ဗီယက်နမ်ကို ပြန်ပို့ခံရတယ်။ ဒီတော့ မိုင်းဖန်က လေးအော့ဖ်ထိမှာ အရမ်းကြောက်တယ်။ မိုင်းဖန်က စိတ်ရင်းကောင်းတယ် ကူညီတတ်တယ် အဲ သူ မကြိုက်ရင်တော့ လှည့်တောင်မကြည့်ဘူး။  အလာဘသလာဘ စကားလည်း မပြောတော့ဘူး သူပေးမယ်ဆို ပေးရမှ ဘူးဆိုဖရုံမသီးတဲ့ လူစားမျိုး။ ကိုယ်ကျောင်းပြီးလို့ အလုပ်ရှာတဲ့အချိန် မိုင်းဖန်က အိုဟိုင်းရိုးပြည်နယ် စင်စင်နာတီမြို့မှာ အလုပ်ရနေပြီ။ သူ့ဆီမှာ လာနေပြီး အလုပ်ရှာဖို့ ဘတ်စ်ကားလက်မှတ် ဝယ်ပို့ပေး၊ သူ့အိမ်မှာနေတဲ့ တလအတွင်း နေထိုင်စားသောက်စရိတ်ကို သူက အကုန်အကျခံ၊ ကန်တက်ကီပြည်နယ်ကို အင်တာဗျူးဖို့သွားတော့ ကိုယ့်ကို ငွေတွေထုတ်ပေး၊ အလုပ်ရတော့လည်း ကိုယ်တောင် ဘာမှမပြောရဘူး ပိုက်ဆံတထောင်ချေးတယ်။ ဆူနမ့်ကိုလည်း သူ့ကုမ္ဗဏီမှာ အလုပ်သွင်းပေး၊ သူ့အိမ်မှာနေခိုင်း၊ သူ့ကားစီးပြီး သူနဲ့အတူရုံးတက်၊ ပရိုဂရမ်းမင်း မကျွှမ်းတဲ့ ဆူနမ့်ကို သင်ပြပေးတယ်။ မိုင်းဖန်ဟာ အင်မတန်ကောင်းတဲ့ သူငယ်ချင်းကောင်းတစ်ယောက်။ ကိုယ်တောင် သူ့လောက် ကောင်းနိုင်ပါ့မလားလို့ တခါတလေ တွေးမိတယ်။

စီနီယားငါး Nga က ကလေးနှစ်ယောက်အမေ မိုင်းဖန် ပိန်တာထက်ကို ထက်ဝက်ပိန်တယ်။ စာမေးပွဲမှာ အမှတ်နည်းလို့ စိတ်ညစ်တယ် လမ်းလျှောက်ထွက်ရအောင်ဆိုပြီး ကိုယ့်ကို လာခေါ်တတ်တယ်။ တတန်းတည်းသား နီပေါမလေး ပူရီမာကို စာသင်ပေးတယ်၊ ပူရီမာက စိတ်ထားမကောင်းဘူး။ နောက်တော့ ပြသနာဖြစ်တယ်လို့ ကြားတယ် ပူရီမာ လွန်တာနေမှာပါ။ ခုတော့လည်း အနောက်ဖက်ခြမ်းက ကယ်လီဖိုးနီးယားပြည်နယ်မှာနေတဲ့  ငါးနဲ့ အရှေ့ဖက်ခြမ်း မက်ဆာချူးဆက်ပြည်နယ် ဘော့စတွန်မှာနေတဲ့ ပူရီမာတို့ ဖလောရီဒါကို ခရီးအတူတူ ထွက်ကြတဲ့ဓာတ်ပုံတွေ ဖေ့ဘွတ်မှာ တွေ့လိုက်တယ်။ သူငယ်ချင်းတွေဆိုတော့လည်း ရန်ဖြစ်လိုက် ပြန်ချစ်လိုက် နေမှာပေါ့။ မိုင်းဖန်၊ ငါး ဗီယက်နမ်မြောက်ပိုင်းသူတွေဟာ အစားအသောက် အင်မတန် သောင်းကျန်းကြတယ်။ သူတို့ဗီယက်နမ်မှာ ခွေးလေခွေးလွင့် မရှိဘူးတဲ့ ဗိုက်ထဲကို အကုန်ရောက်ကုန်ကြတာကိုး။ ကိုယ်တို့ကွန်ပျူတာမာစာတာမှာ ကျောင်းသားက ၄၀ ဆို ကျောင်းသူက ၅ ယောက်လောက်ပဲ ပါတယ်။ ဒီတော့ စီနီယာ၊ ဂျူနီယာကျောင်းသူတွေဟာ အချင်းချင်း ကူညီရိုင်းပင်းကြတယ်။ Ladies Night ဆိုပြီး ကျောင်းက စီနီယာ၊ ဂျူနီယာကျောင်းသူတွေ ပရော်ဖက်ဆာအိမ်မှာ ပါတီပေးတော့ ဒီကျောင်းကို ဘယ်လိုတွေ့တယ်၊ ဘာတွေကြိုက်တယ်ဆိုတာ ပြောကြတော့ ကိုလံဘီယာနိုင်ငံသူက သူ့ခွေးဓာတ်ပုံကို ပြတယ်။ အားလုံးက so cute ချစ်စရာလေးပေါ့ မိုင်းဖန်နဲ့ ငါး ဗီယက်နမ်သူနှစ်ယောက်က Yummy....yummy လို့ တွေးနေပါသတဲ့။ ကောင်းကင်မှာ ပျံနေတဲ့ အွတ်..အွတ်လို့ မြည်တဲ့ အမည်းရောင်ငှက် (ဘာငှက်မှန်းလည်း သူတို့လည်း နာမည်မသိကြ) ကို ပစ်ပြီး သွေးကို သောက်ပါသတဲ့ အောင်မလေး ။ ငါးက တောင်ကိုရီးယားမှာ ၄ နှစ် အလုပ်လုပ်ခဲ့တာ ကိုရီးယားလို တစ်လုံးမှ မပြောတတ်ဘူးတဲ့။ ဗီယက်နမ်လေး ဟွားလဲ့လည်း တောင်ကိုရီးယားမှာ အလုပ်လုပ်ခဲ့တာ ကိုရီးယားမတွေ ဆိုဂျူးသောက်ပြီး လမ်းမမှာ ပစ်လဲနေတာ မြင်မကောင်းဘူးတဲ့။

One World Trade Center which took 14 years to build after 911.
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာပို့စ်တွေ မရေးဖြစ်တာတောင် အတော်ကြာပြီ။ ကျောင်းမှာတုန်းကတော့ အင်တာနေရှင်နယ် ကျောင်းသားဆီက သိရသမျှ သူတို့နိုင်ငံရဲ့ ယဉ်ကျေးမှု၊ ဓလေ့ထုံးစံတွေအကြောင်း၊ ကျောင်းသားတွေ ဗရုတ်ကျကြတဲ့ အကြောင်းတွေနဲ့ ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ စီးရီးပို့စ်တွေ ရေးဖြစ်တယ်။ ကျောင်းပြီးတော့ ရေးစရာအကြောင်းလည်း မရှိတော့တာနဲ့ မရေးဖြစ်တော့တာ သုံးနှစ်လောက်တောင် ရှိတော့မယ် ခုမှပဲ ရေးဖြစ်တော့တယ် ဆိုပါတော့။ ၂၀၁၃ ဒီဇင်ဘာမှာ နယူးယောက်ကို ပြောင်းလာတော့ သူငယ်ချင်းမရှိ၊ နယူးယောက်ဆောင်းတွင်းကလည်း တအားအေးတော့ ဘယ်မှမထွက်ဖြစ်ဘူး။ နွေလည်းပေါက်ရော meet up အဖွဲ့တွေနဲ့ လမ်းလျှောက်ထွက်ရင်း ဗီယက်နမ်မလေးဝိုင်းနဲ့ အသိမိတ်ဆွေ ဖြစ်လာတယ်။ ဝိုင်းက နယူးယောက်ကိုရောက်တာ မကြာသေးဘူး ၃လလောက်ပဲ ရှိတယ်။ အရင်က အီတလီက ယူအန်မှာ ၇ နှစ်လုပ်ခဲ့တာ။ နောက်တော့ သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်လာပြန်တော့ ဗီယက်နမ်အကြောင်းကို ပိုသိလာတယ်။ ယူအက်စ်ကျောင်းမှာတုန်းက ညီအစ်မလိုခင်ကြတဲ့ မိုင်းဖန်၊ စီနီယာ ငါး၊ တတန်းတည်းသား ဟွားလဲ့တို့ကြောင့် ဗီယက်နမ်ဆိုတာ အစိမ်းသက်သက်တော့ မဖြစ်နေခဲ့ပါဘူး။ ဗီယက်နမ်တွေဟာ အင်္ဂလိပ်စာအသံထွက် အတော်ဆိုးတယ်။ အစတုန်းက မိုင်းဖန်ပြောတာ ဘယ်သူမှ နားမလည်ကြဘူး။ ကိုယ်က စင်္ကာပူမှာ တရုတ်၊ မလေးရှား၊ အင်ဒိုနီးရှား၊ ဖိလစ်ပိုင်၊ အိန္ဒိယတွေနဲ့ အလုပ်လုပ်ခဲ့ရသူဆိုတော့ မိုင်းဖန်ပြောတာကို နားနားနားလည်တယ်။ မိုင်းဖန်က အင်္ဂလိပ်လိုပြောတာကို ကိုယ်ကနားထောင်၊ ပြီးရင် ဆူနမ်တို့ကို အင်္ဂလိပ်လိုပြန်ပြော English to English translate လုပ်ခဲ့ရတယ်။ နောက်ရင်းနှီးလာတော့ မိုင်းဖန် ဘာကိုဆိုလိုချင်မှန်းသိလာတော့ ဘာသာပြန်စရာ မလိုတော့ဘူး။

မိုင်းဖန်က ဗီယက်နမ်မြောက်ပိုင်း ဟနွိုင်းက၊ ခန္ဓာကိုယ်က ကိုယ့်တခြမ်းလောက်ပဲ ရှိတယ်။ စားတာကတော့ ကိုယ့်ထက်နှစ်ဆ စားနိုင်တယ်။ သူ့ခြေထောက်က chopstick နဲ့ chopstick လို့ နာမည်ပေးထားတယ် ရာသီဥတုအေးရင် သွေးအားနည်းပြီး ချောင်းတဟွတ်ဟွတ် ဆိုးနေတတ်တယ်။ အဘိုးအဘွားတွေက ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်ပေမဲ့ သူတို့လက်ထက်ကျတော့ ကွန်မြူနစ်စနစ်ကြောင့် ဘာသာမဲ့ဖြစ်နေပြီ။ ဒါပေမဲ့ ဗုဒ္ဓဘာသာ သက်ဝင်ယုံကြည်မှုတွေက ရှိနေသေးတယ်။ မိုင်းဖန်က စာတော်တဲ့ အေကျောင်းသား။ သူမသိတာ ဘာမှမရှိဘူး မာစတာဘရိန်းဆိုပါတော့။ ဗီယက်နမ်မှာ အလုပ်လုပ်ပြီး မလေးရှားက HP မှာ အလုပ်လုပ်တယ်။ တော်တော့ ကယ်လီဖိုးနီးယားက ကုမ္ဗဏီကို ပို့တယ်။ ၂၀၀၈ စီးပွားပျက်ကပ်ဖြစ်တော့ ဗီယက်နမ်ကို ပြန်ပို့ခံရတယ်။ ဒီတော့ မိုင်းဖန်က လေးအော့ဖ်ထိမှာ အရမ်းကြောက်တယ်။ မိုင်းဖန်က စိတ်ရင်းကောင်းတယ် ကူညီတတ်တယ် အဲ သူ မကြိုက်ရင်တော့ လှည့်တောင်မကြည့်ဘူး။  အလာဘသလာဘ စကားလည်း မပြောတော့ဘူး သူပေးမယ်ဆို ပေးရမှ ဘူးဆိုဖရုံမသီးတဲ့ လူစားမျိုး။ ကိုယ်ကျောင်းပြီးလို့ အလုပ်ရှာတဲ့အချိန် မိုင်းဖန်က အိုဟိုင်းရိုးပြည်နယ် စင်စင်နာတီမြို့မှာ အလုပ်ရနေပြီ။ သူ့ဆီမှာ လာနေပြီး အလုပ်ရှာဖို့ ဘတ်စ်ကားလက်မှတ် ဝယ်ပို့ပေး၊ သူ့အိမ်မှာနေတဲ့ တလအတွင်း နေထိုင်စားသောက်စရိတ်ကို သူက အကုန်အကျခံ၊ ကန်တက်ကီပြည်နယ်ကို အင်တာဗျူးဖို့သွားတော့ ကိုယ့်ကို ငွေတွေထုတ်ပေး၊ အလုပ်ရတော့လည်း ကိုယ်တောင် ဘာမှမပြောရဘူး ပိုက်ဆံတထောင်ချေးတယ်။ ဆူနမ့်ကိုလည်း သူ့ကုမ္ဗဏီမှာ အလုပ်သွင်းပေး၊ သူ့အိမ်မှာနေခိုင်း၊ သူ့ကားစီးပြီး သူနဲ့အတူရုံးတက်၊ ပရိုဂရမ်းမင်း မကျွှမ်းတဲ့ ဆူနမ့်ကို သင်ပြပေးတယ်။ မိုင်းဖန်ဟာ အင်မတန်ကောင်းတဲ့ သူငယ်ချင်းကောင်းတစ်ယောက်။ ကိုယ်တောင် သူ့လောက် ကောင်းနိုင်ပါ့မလားလို့ တခါတလေ တွေးမိတယ်။

စီနီယားငါး Nga က ကလေးနှစ်ယောက်အမေ မိုင်းဖန် ပိန်တာထက်ကို ထက်ဝက်ပိန်တယ်။ စာမေးပွဲမှာ အမှတ်နည်းလို့ စိတ်ညစ်တယ် လမ်းလျှောက်ထွက်ရအောင်ဆိုပြီး ကိုယ့်ကို လာခေါ်တတ်တယ်။ တတန်းတည်းသား နီပေါမလေး ပူရီမာကို စာသင်ပေးတယ်၊ ပူရီမာက စိတ်ထားမကောင်းဘူး။ နောက်တော့ ပြသနာဖြစ်တယ်လို့ ကြားတယ် ပူရီမာ လွန်တာနေမှာပါ။ ခုတော့လည်း အနောက်ဖက်ခြမ်းက ကယ်လီဖိုးနီးယားပြည်နယ်မှာနေတဲ့  ငါးနဲ့ အရှေ့ဖက်ခြမ်း မက်ဆာချူးဆက်ပြည်နယ် ဘော့စတွန်မှာနေတဲ့ ပူရီမာတို့ ဖလောရီဒါကို ခရီးအတူတူ ထွက်ကြတဲ့ဓာတ်ပုံတွေ ဖေ့ဘွတ်မှာ တွေ့လိုက်တယ်။ သူငယ်ချင်းတွေဆိုတော့လည်း ရန်ဖြစ်လိုက် ပြန်ချစ်လိုက် နေမှာပေါ့။ မိုင်းဖန်၊ ငါး ဗီယက်နမ်မြောက်ပိုင်းသူတွေဟာ အစားအသောက် အင်မတန် သောင်းကျန်းကြတယ်။ သူတို့ဗီယက်နမ်မှာ ခွေးလေခွေးလွင့် မရှိဘူးတဲ့ ဗိုက်ထဲကို အကုန်ရောက်ကုန်ကြတာကိုး။ ကိုယ်တို့ကွန်ပျူတာမာစာတာမှာ ကျောင်းသားက ၄၀ ဆို ကျောင်းသူက ၅ ယောက်လောက်ပဲ ပါတယ်။ ဒီတော့ စီနီယာ၊ ဂျူနီယာကျောင်းသူတွေဟာ အချင်းချင်း ကူညီရိုင်းပင်းကြတယ်။ Ladies Night ဆိုပြီး ကျောင်းက စီနီယာ၊ ဂျူနီယာကျောင်းသူတွေ ပရော်ဖက်ဆာအိမ်မှာ ပါတီပေးတော့ ဒီကျောင်းကို ဘယ်လိုတွေ့တယ်၊ ဘာတွေကြိုက်တယ်ဆိုတာ ပြောကြတော့ ကိုလံဘီယာနိုင်ငံသူက သူ့ခွေးဓာတ်ပုံကို ပြတယ်။ အားလုံးက so cute ချစ်စရာလေးပေါ့ မိုင်းဖန်နဲ့ ငါး ဗီယက်နမ်သူနှစ်ယောက်က Yummy....yummy လို့ တွေးနေပါသတဲ့။ ကောင်းကင်မှာ ပျံနေတဲ့ အွတ်..အွတ်လို့ မြည်တဲ့ အမည်းရောင်ငှက် (ဘာငှက်မှန်းလည်း သူတို့လည်း နာမည်မသိကြ) ကို ပစ်ပြီး သွေးကို သောက်ပါသတဲ့ အောင်မလေး ။ ငါးက တောင်ကိုရီးယားမှာ ၄ နှစ် အလုပ်လုပ်ခဲ့တာ ကိုရီးယားလို တစ်လုံးမှ မပြောတတ်ဘူးတဲ့။ ဗီယက်နမ်လေး ဟွားလဲ့လည်း တောင်ကိုရီးယားမှာ အလုပ်လုပ်ခဲ့တာ ကိုရီးယားမတွေ ဆိုဂျူးသောက်ပြီး လမ်းမမှာ ပစ်လဲနေတာ မြင်မကောင်းဘူးတဲ့။

Lower Mahattan skyline view from Exchange Place, New Jersey.
Our office will move to Exchange Place in coming June.  Afternoon walk after lunch looking at this skyline will be awesome.

တောင်ပိုင်းက စစ်ရှုံးတော့ မဟာမိတ်ယူအက်စ်ကို လှေတွေနဲ့ အသက်လုပြေးရတော့ တောင်ပိုင်းသားတွေက မြောက်ပိုင်းသားတွေကို မုန်းတယ် ဒင်းတို့ကြောင့် ငါတို့တိုင်းပြည်ကို စွန့်ပြေးခဲ့ရတာဆိုပြီးတော့။ ခုဆိုရင် အမေရိကန်မှာ ဗီယက်နမ် ၁ သန်းလာက် ရှိတယ်။ အမေရိကန်မှာ ကြီးပြင်းတဲ့ ဗီယက်နမ်တွေဟာ ဗီယက်နမ်စကား မပြောတတ်တော့ဘူး။ အမေရိကန်နိုင်ငံကို မိခင်နိုင်ငံလို့ ခံယူကြပြီး သူတို့ကိုယ်သူတို့ အမေရိကန်မှာမွေးဖွားတဲ့ ဗီယက်နမ်တွေလို့ ပြောလေ့ရှိတယ်။ ခုတော့ တောင်နဲ့မြောက် ပေါင်းစည်းလို့ ဗီယက်နမ်တနိုင်ငံတည်း ဖြစ်နေပေမဲ့ မြောက်ပိုင်းသားတွေ အုပ်ချုပ်နေတာကို မကျေနပ်နိုင်တဲ့ အမေရိကန်ရောက် တောင်ပိုင်းသားတွေက ပြည်တွင်းစစ်တုန်းက သုံးခဲ့တဲ့ တောင်ဗီယက်နမ်အလံကိုကိုင်ပြီး ဒီမိုကရေစီရရှိရေးဆိုပြီး ဆန္ဒပြလေ့ရှိပါသတဲ့။ မြောက်ပိုင်းသူ ဝိုင်းကတော့ ကွန်မြူနစ်စနစ်မှာ ကောင်းတာတွေလည်း ရှိတယ် အကုန်လုံး perfect ဖြစ်တဲ့ အစိုးရဆိုတာ မရှိဘူးလို့ ယူဆတယ်။ မြောက်ပိုင်းသူဆိုတော့ တောင်ပိုင်းသားတွေရဲ့ ခံစားချက်တွေကို ဘယ်နားလည်ပါ့မလဲလေ။ ရုံးက ဓာတ်လှေကားမှာ ဆုံကြတော့ ဗီယက်နမ်လို့ သိကြတာနဲ့ အသိမိတ်ဆွေ ဖွဲ့ကြ ဖုန်းနံပါတ်တွေလဲ နေ့လည်စာ အတူစားရအောင်လို့ ဖိတ်သတဲ့။ ဝိုင်းက အင်တာနက်မှာ အဲဒီကောင်မလေးနာမည် ရိုက်ထည့်လိုက်တော့ လား..လား... တောင်ပိုင်းက နာမည်ကြီး ဒီမိုကရေစီ တောင်းဆိုဆန္ဒပြတဲ့သူ ဖြစ်နေတယ်။ အဲဒီကောင်မလေးက နေ့လည်စာစားဖို့ ဖုန်းခေါ်ရင် ဝိုင်းက ဖုန်းမကိုင်တော့ဘူး။ ငါ သူနဲ့ စားသောက်နေတဲ့ပုံတွေ သတင်းထဲ ပါသွားလို့ကတော့ ဗီယက်နမ်ကို အလည်ပြန်လို့ ရပါတော့မလားမသိဘူးတဲ့။ အင်း သူတို့ဗီယက်နမ်လည်း ကိုယ်တို့ရွှေပြည်ကြီးနဲ့ ထူးမခြားနားပါလား။

ဗီယက်နမ်က ကိုယ်တို့ရွှေပြည်ကြီးထက် သာပါတယ်။ ပြည်သူတွေရဲ့ အခြေခံလိုအပ်ချက်တွေဖြစ်တဲ့ လျှပ်စစ်မီး မှန်တယ်၊ သန့်ရှင်းတဲ့ရေ ရတယ်၊ အင်တာနက်ကောင်းတယ်၊ လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေးကောင်းတယ်၊ ကျန်းမာရေးအာမခံရှိတယ်။ ဝိုင်းအဖေလည်း ကိုယ့်အဖေလို နှလုံးသွေးကြောကျဉ်းလို့ နှလုံးထဲ ပိုက်ထည့်ရတာ ကျန်းမာရေးအာမခံက အကုန်ခံပေးသွားတယ်။ သူတို့က ယူအက်စ်ဒေါ်လာ ၁ ထောင်လောက်ပဲ ပေးရတယ်တဲ့။ ကိုယ်တို့ရွှေပြည်ကြီးမှာတော့ ပိုက်ဆံမရှိလို့ကတော့ သေပြီဆရာ။ ဗီယက်နမ်မှာ အစိုးရဝန်ထမ်းတွေလောက်ပဲ ကျန်းမာရေးအာမခံ ရှိတာတဲ့။ သာမာန်လယ်သမားတွေကတော့ ဘာအာမခံချက်မှ မရှိဘူး။ ဗီယက်နမ်တွေဟာ အလုပ်အရမ်းလုပ်ရတယ် ဒါတောင် နေ့စဉ်ထမင်းနပ်မှန်အောင် စားလောက်ရုံပဲ။ ခရီးသွားဖို့ ၊ အဝတ်အစားအသစ်ဝတ်ဖို့၊ အပိုသုံးဖို့ဆိုတာ မစဉ်းစားရဲပါဘူးတဲ့။ ဝိုင်းအဖေဖက်က အဘိုးက ပထမဇနီးနဲ့ ကလေး ၅ ယောက်၊ ပထမဇနီးဆုံးသွားတော့ ဒုတိယဇနီးနဲ့ ကလေး ၅ ယောက်။ ဝိုင်းအဖေမှာ မောင်နှမသားချင်း ၉  ယောက် ရှိတယ်။ ဒီနေ့ခေတ် ဗီယက်နမ်တွေကတော့ ကလေး ၂ ယောက်ပဲ မွေးကြတယ်တဲ့။ ကလေးစရိတ်က ကြီးတာကိုး။ အမေရိကန်တွေလည်း ကလေး ၂ ယောက်ပဲ မွေးကြတော့တယ်။ ဗီယက်နမ်စစ်ပွဲတုန်းက ဝိုင်းဦးလေးတစ်ယောက်က အသက် ၁၆ နှစ်လောက်ပဲ ရှိသေးတယ်။ အသက်မပြည့်သေးပေမဲ့ စစ်တပ်ထဲ ဝင်ချင်လွန်းတော့ အသက်လိမ်ပြီး ဝင်တယ်။ တိုက်ပွဲမှာ ကျသွားမှန်း သိပေမဲ့ ဘယ်နေရာမှာ ကျသွားမှန်းမသိ။ နှစ်ပေါင်း ၃၀ အကြာမှာ လေချွှန်နတ်အကူအညီနဲ့ သေဆုံးတဲ့နေရာကို မေးကြည့်ပြီး သွားကြည့်တော့ တကယ်တွေ့တယ်။ သေတဲ့နေရာက တကယ့်တောခေါင်ခေါင် သွားရလာရ အလွန်ခက်တဲ့နေရာ။

နောက်တော့ အမိန့်ပြန်တမ်းတွေဖတ်၊ ပြာအိုးကို အိမ်ကို သယ်လာခဲ့တယ်တဲ့။ မြန်မာနဲ့အတော်တူလိုက်တာနော်။ ကွန်မြူနစ် ဘာသာမဲ့ပေမဲ့ ရှေးဘဝ၊ နောက်ဘဝ ယုံတယ်။ သိပ္ဗံနည်းနဲ့ မရှင်းပြနိုင်တဲ့၊ ကိုယ်တို့ဦးနှောက်နဲ့လိုက်မမှီနိုင်တဲ့ လောကကြီးမှာ ဆန်းကျယ်တာတွေလည်း ရှိသေးပါလားလို့ လက်ခံတယ်။ တောင်ဗီယက်နမ်သမ္မတတောင်းဆိုလို့ အမေရိကန်လေတပ်အကူအညီနဲ့Agent Orange တွေ ဖျန်းခဲ့ပါတယ်တဲ့။ အမေရိကန်ကွန်ဂရက်မှာ အငြင်းပွားကြပေမဲ့ နောက်ဆုံးမှာတော့ ခွင့်ပြုချက် ရခဲ့ပါတယ်။ အေးဂျင့်လိမ္မော်ရောင်ဟာ အပင်တွေ ဖျက်ဆီးတဲ့ ဆေးတစ်မျိုးပါ။ ဗြိတိသျှတွေ အရင်သုံးခဲ့ပါတယ်တဲ့။ အဲဒီအေးဂျင့်လိမ္မော်ရောင် ဖြန်းပက်ခံရတဲ့ဒေသတွေမှာ ခေါင်းကြီး၊ ကိုယ်သေး၊ မျက်စိပြ ူးတဲ့ ကလေးတွေ မွေးဖွားလာပါတယ်။ ဒီမျိုးဆက်တဆက်မှာ မပေါ်ပေမဲ့ နောင်မျိုးဆက်မှာ ပြန်ပေါ်လာရော အခါခါ ပြန်သတ်နေသလိုပါပဲတဲ့။ အသေးစိတ်သိချင်ရင်တော့ ဂူဂယ်မှာ အေးဂျင့်လိမ္မော်ရောင်လို့ ရိုက်ထည့်ပြီး ဖတ်ရှုလေ့လာနိုင်ပါတယ်။ ကလိုင်းရင့်ရုံး The Port Authority of New York & New Jersey က မန်နေဂျာမက အိန္ဒိယသူ ဒီဒီကားတဲ့။ သူက အိန္ဒိယမြောက်ပိုင်း ပန်ဂျပ်နယ်က ပန်ချာပီ ခေါင်းပေါင်းတဲ့လူမျိုး။ ဆူနမ်တို့ ဂူရုန်းမျိုးနွယ်တွေရဲ့  ယောက်ျား၊ မိန်းမနာမည်အားလုံးမှာ ဂူရုန်းပါတော့ နာမည်နဲ့တင် ဂူရုန်းမျိုးနွယ်မှန်း သိသာတယ်။ ဒီဒီတို့ ပန်ချာပီတွေမှာ အမျိုးသမီးတွေရဲ့ middle name ၊ last name မှာ ကား kaur ဆိုတာ ပါတယ်တဲ့။ အမျိုးသားတွေကတော့ ဆင်း singh ပါတယ်။ အိန္ဒိယဝန်ကြီးချုပ်ဟောင်း စီးပွားရေးပညာရှင် လာဘ်ပေးလာဘ်ယူမှု ကင်းရှင်းလို့ Mr.Simple လို့ နာမည်ရထားတဲ့ မန်မိုဟန်းဆင်ဆိုတာ ဒီဒီတို့ ပန်ချာပီမျိုးနွယ်ပေါ့။ ပန်ချာပီတွေဟာ အမျိုးသား၊ အမျိုးသမီးအားလုံး မွေးကတည်းက ဆံပင်ကို မဖြတ်ကြဘူးတဲ့။ ပန်ချာပီတွေရဲ့ မြင့်မြတ်အရိုအသေပြုတဲ့ နေရာကတော့ ရွှေအစစ်တွေ ပိန်းနေအောင် ချထားတဲ့ ကျောင်းတော်ကြီး။ ပန်ချာပီတွေက Sikh ဘာသာဝင်တွေပါ။

Punjabi costumes.
Photo : credit to Google
The Harmandir Sahib (The abode of God), known as the Golden Temple.
Photo : credit to Google

ဒီဒီဟာ ထက်မြက်တယ် အလုပ်လည်း အရမ်းလုပ်တယ် စကားပြောလည်း ပြတ်သားတယ်။ အစည်းအဝေးမှာ ငြင်းကြခုန်ကြရင် ဘယ်တော့မှ လေသံကျယ်ကျယ်နဲ့ မငြင်းဘဲ တိုးတိတ်ညင်သာ လေသံချိုလေးနဲ့ ပြောတတ်တယ်။ ကိုယ်ကတော့ ဒီဒီ့ကို သိပ်အားကျတာပဲ။ ကိုယ်တို့ ၁၁ ထပ်ကလူတွေ တချို့က 4 World Trade Center ကို ပြောင်းသွားတော့ ၁၀ ယောက်ပဲ ကျန်ခဲ့တော့ ရုံးမှာ တိတ်ဆိတ်ပြီး ကျန်ခဲ့နေတယ်။ ကိုယ်က ဝေါထရိတ်စင်တာကို ပြောင်းတဲ့အထဲ ပါချင်တာ ရထားခ သက်သာသွား၊ ခုလို ၁ နာရီခွဲ ရထား ၄ ဆင့် ပြောင်းစီးစရာမလိုဘဲ ရထား ၂ ဆင့် ၁ နာရီလောက်ဆို ရောက်တာကိုး။ မကြီးက ဟဲ့ ဝေါထရိတ်စင်တာ မလုပ်ချင်နဲ့ အကြမ်းဖက်သမားတွေက ဝေါထရိတ်စင်တာကိုပဲ ပစ်မှတ်ထားနေတာ ဝေါထရိတ်စင်တာမှာလုပ်ရင် ဘယ်နေ့အကြမ်းဖက်သမားဝင်တိုက်မလဲလို့ စိတ်ပူနေရမှာ မလုပ်ရတာ ကံကောင်းတယ်လို့မှတ်တဲ့။ ဖေဖေါ်ဝါရီလကုန်ပိုင်းလောက်က ဒီဒီအဖွဲ့က လုံခြံ ုရေးမြှင့်တဲ့ ၁၇ ထပ်ကို ပြောင်းရပြီး Chief Estimator ရွန်မိုနာကိုအဖွဲ့က ၁၄ ထပ်ကို ပြောင်းရတယ်။ ၉ ၁၁ တုန်းက တိုက်ခိုက်ခံရတဲ့ ဝေါထရိတ်စင်တာမှာ ပီအေရုံးချုပ်ရှိပါတယ်။ ၁၄ နှစ်ကြာပြီးတော့မှ ဝေါထရိတ်စင်တာကို ပြန်ပြောင်းနိုင်တယ်။  ပီအေမှာ လုပ်နေတာ အနှစ် ၃၀ လောက်ရှိပြီဖြစ်တဲ့ ထိုင်ဝမ်သားဝမ်ချန်နဲ့ ၉ ၁၁ တုန်းက ဝေါထရိတ်စင်တာအကြောင်း မေးကြည့်တော့ လူတွေ တိုက်ပေါ်က ခုန်ချတာကို သူ့မျက်စိနဲ့ကိုယ်တိုင် မြင်ခဲ့ရတာတဲ့ ကမ္ဘာပျက်နေတဲ့အတိုင်းပဲ။ ဝေါထရိတ်စင်တာကို လေယာဉ်ဝင်တိုက်တော့ ပီအေရဲ့ အင်ဂျင်နီယာဋ္ဌာနက အကြီးဆုံးအရာရှိချုပ်က အစည်အဝေးအတွက် အမြင့်ဆုံးအထပ်ကို ရောက်နေတာ ပြန်ဆင်းမလာခဲ့နိုင်ဘူး။ ၉၁၁ တုန်းက သေဆုံးသွားတဲ့လူတွေရဲ့ ဓာတ်ပုံကို ပီအေရုံးအထပ်တိုင်းမှာ ချိတ်ဆွဲထားတယ်။ ခု ဝေါထရိတ်စင်တာ ပြန်ဖွင့်တော့ ပီအေက လေယာဉ်ဝင်တိုက်နိုင်တဲ့ အထပ်မြင့်တွေကို မယူထားဘူးတဲ့။ ခု ဝေါထရိတ်စင်တာက လုံခြံ ုရေး အဆင့်မြင့်ပါတယ်။ လေယာဉ်ဝင်တိုက်ခဲ့ရင် ပြိုမကျနိုင်အောင် ခံနိုင်ရည်အားကို အဆင့်မြင့်လို့ ၁၄ နှစ်ကြာအောင် အချိန်ယူ တည်ဆောက်ခဲ့တာပါ။ ဝေါထရိတ်စင်တာကနေ လစ်ဘာတီရုပ်တု၊ အောက်မက်ဟန်တန်၊ ဟက်ဆန်မြစ် ရှုခင်းတွေက အင်မတန် လှပါသတဲ့။ အစည်းအဝေးရှိလို့ ဝေါထရိတ်စင်တာကိုများ ရောက်ခဲ့ရင် ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီး တင်ပါဦးတယ်။

ပြောင်းကြရွှေ့ကြတော့ ကွန်ထရပ်တာတွေရဲ့ confidential စာရွက်စာတမ်းတွေကိ သော့ခတ်ထားတဲ့ပုံးထဲ ပစ်ရတယ်။ သူများတွေ ပစ်ထားတဲ့ပန်းအိုး ၃ အိုးကို ကိုယ်က ပြန်ကောက်ပြီး ကိုယ့်ရုံးနေရာမှာ စိုက်ပျိုးထားတယ်။ ဖိလစ်ပိုင်သူ လူစီတာပေးတဲ့ ပန်းအိုး (ပန်းအိုးဆိုပေမဲ့ အချိုရည်ပုလင်းကို ရေထည့်ပြီး အပင်ထည့်စိုက်ထားတာ) ကို ကွန်ပျူတာဘေးနားမှာ ထားတော့ ကိုယ့်ရုံးခန်းလေးက စိမ်းစိုနေတာကို သိပ်သဘောကျတာပဲ။ တပတ် ၂ ခါ ရေလောင်းလို့ အပင်က အညွှန့်၊ အရွက် အစိမ်းလေးတွေ ထွက်လာတာကို မြင်ရတာ သိပ်စိတ်ချမ်းသာတာပဲ။ ဒါကြောင့် လူကြီးတွေက တသက်ပျော်ချင် သစ်ပင်စိုက်လို့ပြောတာ မှန်လိုက်တာ။ အံ့သြစရာပဲ ကိုယ်ဘဝမှာ တန်ဖိုးထားမြတ်နိုးတဲ့ အရာတွေထဲမှာ ကိုယ့်ရုံးက စားပွဲခုံနေရာလေး ပါတယ်။ တနေတာရဲ့ အချိန်တော်တော်များများ အဲဒီနေရာလေးမှာပဲ ကုန်ဆုံးပါတယ်။ အဲဒီနေရာကနေ ကိုယ့်အရည်အချင်း၊ ယုံကြည်မှုတွေ တိုးတက်လာခဲ့တယ်။ တခါတလေတော့ စိတ်ဖိစီးတာတွေ၊ ပင်ပန်းနွယ်နေတာတွေ ရှိပေမဲ့ အဲဒီနေရာလေးကြောင့်ပဲ ကိုယ့်ဘဝမှာ အဓိပ္ဗာယ်ရှိနေခဲ့တယ်။ အလုပ်လုပ်စရာမလိုတော့ရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲလို့ တွေးမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ တနေကုန် ရုပ်ရှင်ကြည့်၊ လျှော့ပင်သွားလို့ကတော့ တပတ်လောက်ဆို ကိုယ်ငြီးငွေ့လာလိမ့်မယ် ပျင်းစရာကောင်းလာလိမ့်မယ်။ ကိုယ်တို့ပြောင်းရတဲ့ ၁၇ ထပ်က security မြင့်တယ်။ အဲဒီအထပ်မှာ အလုပ်လုပ်ဖို့ဆိုရင် SWAC ( Secure Worker Access Consortium ) လိုတယ်။ ဖောင်ဖြည့်တော့ ၁၀ နှစ်အတွင်း ဘယ်မှာနေခဲ့လဲ ဖြည့်ရတယ်၊ background check တွေလုပ်ပြီးတော့မှ ထုတ်ပေးတာပါ။ အဲဒါအတွက် ဒေါ်လာ ၅၀၀ လောက်ကုန်တယ်။ ကုမ္ဗဏီက အကုန်ခံပေးလို့သာ တော်သေးတာပေါ့။ တပတ်တခါ ကိုယ်တို့ငါးယောက် နေ့လည်စာထမင်း ဝိုင်းဖွဲ့စားကြရင် ဘော့စ်ကပါ လာဝိုင်းဖွဲ့တယ်။

Go Green !  Surprising, one of my precious things in my life is my office place.

လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ နှစ်လောက်တုန်းက ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ အဓမ္မပြုကျင့်ပြီး ပစ်ထားလို့ နောက်ဆုံး စင်္ကာပူဆေးရုံမှာ သေဆုံးသွားတဲ့ အိန္ဒိယဆေးကျောင်းသူလေးတစ်ယောက်အကြောင်း ဖြစ်ရပ်မှန်ကို ရိုက်ပြထားတဲ့ documentary ထွက်လာပါတယ်။ အဲဒီ documentary ကို ကြည့်ပြီး အမျိုးသမီးတွေကို လူမဆန်စွာ ဆက်ဆံအတွက် ဂျာမဏီက အိန္ဒိယကျောင်းသားတွေ ဝင်ခွင့်ပိတ်လိုက်ပါပြီတဲ့။ ဒီဒီက အိန္ဒိယအစိုးရကို ရှက်လိုက်တာတဲ့ ၂ နှစ်ရှိပြီ အခုထိ အပြစ်မပေးသေးလို့။  ပြစ်ဒဏ်ပေးမှ နောက်ထပ်မလုပ်ရဲမှာ မဟုတ်လား။ အိန္ဒိယမှာ အမျိုးသမီးအခွင့်အရေး အင်မတန် နည်းပါတယ်။ အမျိုးသမီးတွေ အိမ်ထောင်ပြုရင် ခေတ်ပညာတတ်စေဦးတော့ ယောကျာ်းဖြစ်သူအိမ်မှာ ကျွှန်လို အလုပ်အကျွှေးပြုရတယ်။ မနက်မိုးမလင်းခင် အိပ်ယာထပြီး မိသားစုအတွက် မနက်စာ၊ နေ့လည်စာ ပြင်ဆင်ရတယ်။ အလုပ်ကနေ ပြန်ရောက်ရင်လည်း တမိသားစုလုံးအတွက် ညနေစာ ချက်ပြုတ်ရတယ်။ ယောကျာ်းသေဆုံးသွားတဲ့အခါ  သားယောက်ျားလေး မမွေးရင် အမွေဆက်ခံခွင့် မရှိဘူး။ အိန္ဒိယမှာ cast ဆိုတဲ့ ဇတ်နိမ့်ဇတ်မြင့် ခွဲခြားမှု ရှိပါတယ်။ ဇတ်နိမ့်အရိပ်ကျထားတဲ့ သောက်ရေကို မသောက်ဘဲ သွန်ပစ်တယ်။ ဆူနမ်တို့ နီပေါမှာလည်း ခုထိ ဇတ်နိမ့်ဇတ်မြင့် ခွဲခြားမှုရှိတုန်း။ ဇတ်တူ၊ လူမျိုးတူတာကိုပဲ ယူရပါတယ်။ တကယ်လို့များ ဇတ်မတူ၊ လူမျိုးမတူတာကို လက်ထပ်ခဲ့ရင် မိဘတွေ၊ ဆွေမျိုးတွေ၊ ရပ်ရွာက အဆက်အသွယ် ခေါ်ပြောလုပ်တော့မှာ မဟုတ်ဘူးတဲ့။ Don't tell me how to wear, Tell them not to rape ဆိုတဲ့ ဆိုင်းဘုတ်တွေ ကိုင်ဆောင်ပြီး ဆန္ဒပြကြပါတယ်။ အိန္ဒိယမှာ အဓမ္မပြုကျင့်ခံရတာတွေ အတော်များပါတယ်။ အိမ်ရှင်အမေရိကန်မ အိန္ဒိယကို သွားလည်တော့ ရေချိုးတာကို ချောင်းကြည့်လို့နဲ့ အတော့်ကို ဆိုးဆိုးရွားရွား ကြုံခဲ့ရပါတယ်တဲ့။ အိန္ဒိယဟာ သွားရောက်လည်ပတ်ဖို့ safe မဖြစ်ဘူး။

Photo : credit to Google

မိဘမောင်ဘွားနဲ့သွား၊ ညဖက်ဆို အပြင်မထွက်နဲ့၊ တက္ကစီအစား အများသုံးရထားစီးတဲ့။ ခုလက်ရှိ ဝန်ကြီးချုပ်မိုဒီက ထက်မြက်ပါတယ်။ သူပြည်နယ် ဝန်ကြီးချုပ်လုပ်တုန်းက အဲဒီပြည်နယ်ကို စီးပွားရေးကောင်းအောင် လုပ်ဆောင်ပေးခဲ့တော့ သူ ဝန်ကြီးချုပ်ဖြစ်လာတဲ့အခါ အိန္ဒိယပြည်ကြီးကိုလည်း စီးပွားရေးတိုးတက်အောင် လုပ်ပေးလိမ့်မယ်လို့ မျှော်လင့်ရတာပဲတဲ့။ သူ့လက်ထက်မှာ လာဘ်ပေးလာဘ်ယူတာတွေကို ရက် ၄၀ အတွင်း တိုက်ဖျက်ပါတယ်တဲ့။ အရင်တုန်းကဆို စားပွဲတခုကနေ နောက်စားပွဲတခုကို ရောက်ဖို့ဆိုရင် လာဘ်မပေးဘဲ မရောက်ဘူးတဲ့။ ယာဉ်မောင်းလို့ လမ်းစည်းကမ်း ဖောက်ဖျက်ရင်လည်း ရုံးကိုရောက်မှာ မပူရဘူး ယာဉ်ထိန်းရဲကို လာဘ်ပေးလိုက်ရုံပဲတဲ့။ နယူးဒေလီ ရဲတပ်ဖွဲ့က နယူးဒေလီပြည်နယ် အုပ်ချုပ်ရေးအောက်မှာ မဟုတ်ဘဲ အစိုးရရဲတပ်ဖွဲ့အောက်မှာရှိတော့ လုပ်တာကိုင်တာတွေက ကြိုးနီစနစ်အတိုင်း နှေးတယ်တဲ့။ အမေရိကန်သမ္မတ အိုဘာမား အိန္ဒိယကို လာလည်တုန်းက ဝန်ကြီးချုပ်မိုဒီ ဝတ်ဆင်တဲ့ နက်ပြာရောင်ဝတ်စုံက ဒေါ်လာ ၁ သောင်းလောက် တန်တယ်တဲ့။ မိုဒီဆိုတဲ့ သူ့နာမည်ကို အဲဒီဝတ်စုံမှာ ရေးထိုးထားတာ မသိရင် အစင်းကြောင်းလို့ ထင်ရတယ်။ အတိုက်အခံတွေက ဝန်ကြီးချုပ်ဟာ သူ့ကိုယ်သူ ဂုဏ်ဖော်လွန်းတယ် အပိုတွေလုပ်တယ်လို့ ဝေဖန်တော့ ဝန်ကြီးချုပ်က အဲဒီဝတ်စုံကို လေလံတင်တယ်။ အဲဒီကရတဲ့ပိုက်ဆံနဲ့ ပြည်သူ့အကျိုးပြုလုပ်ငန်းတွေမှာ သုံးတယ်။ မိုဒီဟာ ထက်မြက်ပါတယ် အိမ်ထောင်ကွဲ မိသားစုမရှိတော့ တိုင်းပြည်အတွက် အချိန်ပြည့် အလုပ်လုပ်နိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူက ဟိန္ဒူဘာသာအစွန်းရောက် ဟိန္ဒူမှ ဟိန္ဒိူ အိန္ဒိယဆိုတာကလည်း ဘာသာပေါင်းစုံ။ သူ ပြည်နယ်ဝန်ကြီးချုပ်ဖြစ်တုန်းက ဟိန္ဒူ မွတ်စလင် အဓိကရုဏ်းမှာ သူက နောက်ကကွယ်နေ ကြိုးကိုင်တယ်လို့ အတိုက်အခံတွေက ယူဆပေမဲ့ သက်သေမပြနိုင်ဘူးတဲ့။ တရုတ်ပြည်မှာလည်း တရုတ်သမ္မတအသစ်က လာဘ်ပေးလာဘ်ယူတာတွေ တိုက်ဖျက်နေပါတယ်တဲ့။ အင်း ကိုယ်တို့ရွှေပြည်ကြီးမှာလည်း ....

စန်းထွန်း
မတ် ၂၄၊ ၂၀၁၅။

ရေခဲ့ပြီးတာတွေက
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၁
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၂
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၃
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၄
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၅
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၆
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၇
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၈
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၉
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၁၀
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၁၁
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၁၂
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၁၃
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၁၄
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၁၅
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၁၆
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၁၇
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၁၈
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၁၉
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၂၀
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၂၁
ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာ - ၂၂

3 comments:

Anonymous said...

ဗီယပ္နပ္မေလး ေတြအေၾကာင္းဖတ္ရေတာ့ ရုံးကဗီယပ္နမ္မေလးလဲ ေသးေသးပိစိေလးပဲ တခါစားရင္ ကိုယ္ေတြ၂နပ္စာေလာက္စားတာ
တခါမွလဲ ဝ မလာဘူး ငယ္ငယ္တုန္းကဆင္းရဲတယ္ ဖိနပ္ေတာင္မစီးႏိုင္ဘူးလို႕ေျပာဖူးတယ္

Thu said...

ဗဟုသုတေတြရသြားျပန္ျပီ။တခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာေတြက အသူအတြက္ေတာ့ အသစ္အဆန္းေတြၾကီးပဲ.အလုပ္စားပြဲကအပင္ေလးေတြခ်စ္လုိက္တာ..အသူလဲအဲ့လိုေတာ့စိုက္ခ်င္တယ္။ေနရာကကြန္ပ်ဳတာခံုတေန၊ရာစာေတာင္ မနည္းေတာင္းထိုင္ေနရသလိုျဖစ္ေနတာ.. :)

San San Htun said...

Anonymous said...
ဗီယပ်နပ်မလေး တွေအကြောင်းဖတ်ရတော့ ရုံးကဗီယပ်နမ်မလေးလဲ သေးသေးပိစိလေးပဲ တခါစားရင် ကိုယ်တွေ၂နပ်စာလောက်စားတာ
တခါမှလဲ ဝ မလာဘူး ငယ်ငယ်တုန်းကဆင်းရဲတယ် ဖိနပ်တောင်မစီးနိုင်ဘူးလို့ပြောဖူးတယ်
March 25, 2015 at 11:45 PM
Thu said...
ဗဟုသုတတွေရသွားပြန်ပြီ။တချို့အကြောင်းအရာတွေက အသူအတွက်တော့ အသစ်အဆန်းတွေကြီးပဲ.အလုပ်စားပွဲကအပင်လေးတွေချစ်လိုက်တာ..အသူလဲအဲ့လိုတော့စိုက်ချင်တယ်။နေရာကကွန်ပျုတာခုံတနေ၊ရာစာတောင် မနည်းတောင်းထိုင်နေရသလိုဖြစ်နေတာ.. :)
March 25, 2015 at 11:48 PM