ရပ်ကွက်ထဲမှာ‌တော့ဗျာ - ၂

အောက်တိုဘာ ၈ ရက်နေ့က နီပေါနှစ်သစ်ကူးပွဲတော်ပြီးရင် ဒုတိယအကြီးဆုံးပွဲတော်ဖြစ်တဲ့ Dashain ပွဲတော် ကျောင်းမှာ ကျင်းပပါတယ်။ ပွဲတော်ရဲ့ သမိုင်းကြောင်းကို ဆူနမ့်ကို မေးတော့ ပြောပြရရင် ဇာတ်လမ်းက ရှည်တယ်။ တိုတိုတုတ်တုတ် နတ်ပူဇော်ပသတဲ့ပွဲလို့ မှတ်ထားလိုက်တဲ့။ ရှင်းပါပေတယ်။ ဆူနမ်၊ ရာမားတို့ရဲ ့ပွဲဆိုတော့လည်း မိုင်းနဲ့ စန်းထွန်းလည်း ဝိုင်းဝန်းရတာပေါ့။ ဘာကူလုပ်ပေးရမလဲဆိုတော့ အဲဒီနေ့မှာ အဓိကတာဝန်ကြီး ယူပေးရမယ်တဲ့။

လှလှလေး ဖြစ်ရမယ်ဆိုတဲ့ ရာမားရဲ ့ အမိန့်တော်ကြောင့် မောက်ကပ်ဘေ့စ်ကြီးဖွင့်ကာ ရေလည်ရှိုင်းကြပါတော့တယ်။ ပွဲတော်ချိန်မှာ စွန်လွှတ်ကြတဲ့ ဓလေ့အရ ရိုးရာမပျက် စွန်လွှတ်ကြပါတယ်။ အစကနေ စလွှတ်နေရင် စွန်က ဒီနေ့နဲ့တင် ကောင်းကင်ပေါ် ရောက်မှာမဟုတ်။ နောက်နေ့ကူးသွားမှာ သေချာတယ်။ ခက်ခက်ခဲခဲ ကြိုးစားပမ်းစား အပင်ပန်းခံကာ ဘာလို့ စွန်စလွှတ်တော့မှာလဲ။ အလွယ်ကူဆုံးနည်း သူများတွေ လွှတ်လို့ ကောင်းကင်မှာ ပျံဝဲနေတဲ့ စွန်တွေကို မောင်ပိုင်စီးလိုက်တယ်။

ပွဲတော်ချိန်မှာ ဒန်းလည်း စီးကြသတဲ့။ ရိုးရာမပျက် စီးချင်ရင်တော့ ဆူနမ် ကျောင်းဘေးနား မူလတန်းကျောင်းဝင်းထဲက ကလေးကစားကွင်းမှာ သွားစီးလို့ အကြံပေးကောင်းတဲ့ စန်းထွန်းကို ဆူနမ်က အသက်ကြီးပြီး ကလေးလုပ်နေတဲ့သူသာ သွားစီးတဲ့။ ဒါ လူကို သက်သက်မဲ့.....။

ဖွင့်ထားတဲ့ သီချင်းက တီးလုံးလေးတွေပဲပါတဲ့ စန်းထွန်းအကြိုက် Musical ။ ဆူနမ် ငါ ဒန့်မယ်ဆိုတော့ ဒီသီချင်းက နတ်ကို ပူဇော်တဲ့သီချင်း ဒန့်လို့မရဘူးတဲ့။ ပွဲတော်ချိန်မှာ ဖွင့်ကြတဲ့ သီချင်းတဲ့။ ဒန့်ချင်ပါတယ် ဆိုနေမှ။ တို့များ နတ်သီချင်းနဲ့တော့ ကွာပါ့။ နတ် ဝင်ပူးတဲ့လူကလည်းက၊ ဘေးကလူတွေလည်းဝင်ကနဲ့ တို့များနတ်ပွဲဆို မြိုင်ပါ့။ ဒိန်း တလိန်းလိန်း၊ ဒူဒူ တချပ်ချပ် နဲ့။

အစားအစာတွေ ရောက်လာတော့ ပြင်ဆင်ကြပါပြီ။ စမူဆာ၊ ဂူလာဂျာမွန်း၊ ထမင်း၊ ဟင်း။ မုန့်ဝေတဲ့ တာဝန်ယူမှာက တို့လေးယောက်။ ထည့်ပေးရလွယ်တဲ့ စမူဆာနဲ့ ဂျာမွန်းဝေတဲ့တာဝန်ကို မိုင်းနဲ့ စန်းထွန်းကို တာဝန်ချပါတယ်။ ပြင်ဆင်လို့တောင် မပြီးသေးဘူး Q တန်းကြီးက ရှည်နေပြီ။ ကျောင်းသားကျောင်းသူတွေသာမက မြို့က ရပ်မိရပ်ဖတွေပါ အင်တိုက်အားတိုက် လာအားပေးကြတာ။ ကျောင်းတက်တဲ့ ကာလတလျှောက် ဆံပင်ကို လက်နဲ့ ဖီး၊ မျက်နှာပေါ် လိုရှင်း တဖတ်ဖတ်ရိုက်၊ ပရောဂျက်တွေပိလို့ ဘိုသီဘတ်သီ၊ အိပ်မှုန်စုံမွှားနဲ့ ကျောင်းတက်ခဲ့တဲ့ စန်းထွန်းတို့တွေ ဒီနေ့မှာတော့ ပဲပဲအပြည့် စက်ဆီယောင်ဆောင်ထားတဲ့ စန်းထွန်းတို့တွေကို မြင်တော့ အားလုံးက တအံ့တသြ။

ဒီကြားထဲ အစားအသောက်က စားလို့ကောင်းတော့ ၂ခေါက်၊ ၃ခေါက် Q ကြတော့ မုန့်ဝေတဲ့ စန်းထွန်းတို့မှာ ခြေထောက်တွေ တောင့်လို့။ နောက်တခေါက် လာQတဲ့ အတန်းထဲက ကျောင်းသားတွေကို စန်းထွန်းတို့တွေက "ဗန်ကာတက်ချ် နင် Second round မလား၊ အိတိယာ နင် Third round မလား" နဲ့ ဧကန်မလွဲ မှန်ကန်စွာ တပ်အပ်ဆိုနိုင်လေတော့ တအုန်းအုန်း၊ တသောသောနဲ့ပေါ့။ နောက် စန်းထွန်းတို့တွေနဲ့ နီပေါကျောင်းသားတွေ ဂျူတီချိန်းတော့မှပဲ အနားရတော့တယ်။

ကိုယ်တိုင်တီးတော့မှပဲ သဘောပေါက်တော့တယ်။ ဘာလို့ ၂ခေါက်၊ ၃ခေါက် လာကြလဲဆိုတာ။ အစားအသောက်က ကောင်းတာကိုး။ အိန္ဒိယပွဲတုန်းက ဒီလောက် Q မရှည်ဘူး။ ဒီနေ့တော့ Q က ရှည်မှရှည်။ Cedar Rapids  နီပါလီစားသောက်ဆိုင်က မှာထားတာ။

ဝါးတီးပြီးတော့ Dashian ပွဲတော်အကြောင်းကို ရှင်းပြပါတယ်။ ပွဲတော်ချိန်မှာ ဆွေမျိုးထဲက သက်ကြီးဝါကြီးတွေက လက်ကလေးကမ်းပေးရင် လက်ကိုထိပြီး ကန်တော့ကြပါတယ်။ အကြီးတွေက အငယ်တွေကို ဆုတောင်းပေးရင်း နဖူးမှာ အနီရောင်လေး ကပ်ပေးပြီး ဘာလီပျိုးပင်လေးတွေကို နားရွက်ကြားထဲ ညှပ်ပေးပါတယ်။ အကြီးတွေက အငယ်တွေကို မုန့်ဖိုးပေးတယ်။ ကိုယ့်ထက်ကြီးသူတွေကို ဂါရဝထားတဲ့ ဓလေ့က ဘယ်လူမျိုးမှာပဲဖြစ်ဖြစ် ချစ်စရာကောင်းပါတယ်။ တို့များ သီတင်းကျွှတ်လိုပေါ့။

ပြီးတော့ ကလို့ရပါပြီဆိုပြီး သီချင်းဖွင့်တော့ ဘယ်သူမှ စပြီး ကမဲ့သူ မရှိ။ အတင်းဝိုင်းပြီး ဟိုလူ့ကိုဆွဲ၊ ဒီလူ့ကို ဆွဲထည့်မှပဲ လူစည်လာလေရဲ့။ အိန္ဒိယပွဲတော်တုန်းက တီးလုံးက မြူးပြီး ကလို့ကောင်းပေမဲ့ နီပါလီသီချင်းတွေကတော့ နှေးတယ်။ ဟစ်ဟော့ဘယ်လောက် ကြိုက်သလဲဆိုရင် သီချင်းတိုင်း ဟစ်ဟော့ပါသဗျား။ ရာဘင်က နီပေါအက သင်ပေးပါတယ်။ လွယ်ပါတယ်။ လက်ကလေးမြှောက်ကာ ၇၀ ဒီကရီပတ်လိုက် နောက်လက်တဖက်မြှောက်ကာ နောက်ထပ် ၇၀ ဒီကရီပတ်လိုက်။ ဒီဂျေတာဝန်ယူထားတဲ့ ဆူဘကို သီချင်းက so slow လို့ ကွန်ပလိမ်းလိုက်၊ မြန်ရင်လည်း too fast လို့ ကွန်ပလိမ်းလိုက်။ စန်းထွန်း၊ ရာမား၊ မိုင်း သုံးကောင်ပူးနေရင် ဆူဘခမျာ လိမ့်နေအောင် ခံရတော့ပါပဲ။

စန်းထွန်း၊ မိုင်း၊ ရာမား၊ ဒီဂျေ ဆူဘ။

နီပါလီပွဲတော် တင်ဆက်ပုံထက် အိန္ဒိယပွဲတော် တင်ဆက်ပုံက ပိုကောင်းပါတယ်။ အိန္ဒိယပွဲတော်တုန်းက ဆီမီးထွန်းညှိကာ  အိန္ဒိယရိုးရာအကကပြီး ပွဲတော်ကို ဖွင့်လှစ်ပါတယ်။ ပြီးရင် အစားအသောက်ကျွှေးတယ်။ ပြီးမှ အားလုံးကတာပါ။ အိန္ဒိယတီးလုံးကလည်း မြူးတော့ အတော့်ကို ကလို့ ကောင်းတယ်။ နီပါလီပွဲတော်မှာတော့ အစီအစဉ်တင်ဆက်ပုံထက် အစားအသာက်က ကောင်းတယ်။

ရိုးရာပွဲတော်ကျင်းပချင်ရင် ကျောင်းကို သွားပြောလိုက်ရုံပါပဲ။ ကျောင်းက အကုန်စီစဉ်ပေးတယ်။ ကိုယ်က လက်ကမ်းစာစောင်ကမ်း၊ Student Lobby မှာ အလှအပဆင်၊ မုန့်ဝေ၊ အမှိုက်သိမ်းရုံပါပဲ။ ကျောင်းက အကုန်ခံပေးတာပါ။ လူအင်အားတောင့်တဲ့ အီသီယိုးပီးယားက နှစ်သစ်ကူးပွဲတော်၊ အိန္ဒိယက Navatritri ပွဲတော်၊ နီပေါတွေက Dashain ပွဲတော်ကျင်းပတော့ တကောင်တည်း ခြေစွာတဲ့ စန်းထွန်းလည်း သီတင်းကျွှတ်ပွဲတော် လုပ်ချင်တယ်။ ကျောင်းကို သွားပြောမယ်ဆိုလို့ အားလုံးက ဝိုင်းဟန့်ကြလေရဲ့။ နောင်၂ပတ်မှာ ကျောင်းမှာ ဒီပါဝလီပွဲတော်ရှိပေမဲ့ ဆူနမ်၊ ရာမား၊ မိုင်းတို့က ကျောင်းကနေ ခွာကြတော့မှာမို့ စန်းထွန်းတကောင်တည်း အရင်လို ခြေစွာနိုင်တော့မှာ မဟုတ်တော့ပါဘူး။

နောင်၂ပတ်အကြာမှာ နီပေါပွဲတော်တခုရှိပြန်သတဲ့။ အဲဒီပွဲတော်မှာတော့ မုန့်လက်ကောက်နဲ့တူတဲ့ မုန့်စားကြတယ်။

မုန့်ဆန်း(ကောက်ညှင်းဆန်ကို အခြာက်ခံထားတဲ့ ဆန်ပြားပြားလေး)တွေကို သီတင်းကျွှတ်ချိန်မှာ အုန်းသီး၊ သကြား၊ အုန်းရည်နဲ့ မုန့်ဆန်း(ဇန်း) လုပ်ပြီး အိမ်နီးနားချင်းတွေကို မေက ဝေလေ့ရှိပါတယ်။ နီပါလီတွေကတော့ မုန့်ဆန်းခြောက်ကို ဒီအတိုင်း စားတယ်။ ကြက်သားဟင်းနဲ့လည်း တီးတတ်တယ်။

ခေါက်ဆွဲခြောက်ကိုလည်း ဒီအတိုင်း မုန့်စားသလို စားတတ်တယ်။ နီပေါမှာ အော်တိုကားမရှိပါဘူးတဲ့။ ကားရှိတဲ့သူဆိုတာ တကယ့်သူဌေးတဲ့ဗျား။ မြန်မာပြည်က သာသွားပြီ။

သီတင်းကျွှတ်လပြည့်နေ့အဆောင်ရှေ့ သစ်ပင်အောက် ခုံမှာထိုင်ပြီး ဝိုင်းစက်နေတဲ့ ဖိုးလမင်းကို ကြည့်ကာ ရွှေပြည်ကြီးက ပျော်ရွှင်စရာကောင်းတဲ့ သီတင်းကျွှတ်ပွဲတော်အကြောင်း ဆူနမ်၊ ရာမား၊ မိုင်းတို့ကို ပြောပြပြီး လွမ်းဖူးတယ်။ ရွှေမြန်မာတွေကတော့ " ရွှေလမှာ ယုန်ဝပ်လို့ ဆန်ဖွတ်တဲ့အဘိုးအို ဟောကြည့်ပါဆို" ဆိုပြီး သားချော့တေး ဆိုတတ်ကြပေမဲ့ ဗီယက်နမ်နဲ့ တရုတ်တွေက လမင်းဆီမှာ ချောမောလှပတဲ့ လနတ်သမီးလေး ရှိတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ ယုံခဲ့ပေမဲ့ ကြီးလာတဲ့အချိန် သိပ္ပံသင်ရတဲ့အခါမှာတော့ လမှာရှိတဲ့ တောင်တွေရဲ့ အရိပ်ကြောင့် ဆန်ဖွတ်တဲ့ အဘိုးအို ဖြစ်လာတယ်ဆိုတာ သိလာပါတယ်။လပြည့်တိုင်း သေသွားတဲ့ အဖိုး၊ အဖွား ဆွေမျိုးတွေကို ပူဇော်ပသတတ်တဲ့ နီပေါတွေကလည်း ကြယ်ကြွေတဲ့အချိန်မှာ ဆုတောင်းရင် ဆုတောင်းပြည့်တယ်လို့ ယုံပေမဲ့ ဗီယက်နမ်တွေကတော့ ကြယ်ကြွေရင် လူတယောက် သေသွားပြီလို့ မှတ်ယူပါသတဲ့။

နီပါလီတွေက Dashain ပွဲတော်ချိန်ဆိုရင် Happy Dashain to you လို့နှုတ်ဆက်ကြပါတယ်။ သီတင်းကျွှတ်ချိန်မှာ ဘလော့ကြွလာ မိတ်သဟာများကို  Happy ThaDinGyut to you လို့ နှုတ်ခွန်းဆက်လိုက်ပါတယ်။ စန်းထွန်းထက် ငယ်ပေမဲ့ ဘလော့သက် ကြီးသူများ၊ စန်းထွန်းထက် တမိနစ်၊ တနာရီ၊ တရက် ကြီးသူများကို ဘလော့ကနေ ကန်တော့လိုက်ပါတယ် ။

မုန့်ဖိုးများများ ပေးပါဗျို့...

စန်းထွန်း
အောက်တိုဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၁။