kwi kwi ရဲ့ မှတ်ချက်လေးကို ဖတ်ရတော့ ဒီပို့စ်လေး ရေးဖြစ်ပါတယ်။ ကိုညီလင်းသစ် ပြောသလို ခရီးရောက်နေတာ :D ။ "ကျနော်က တစ်ပုဒ်ရေးလိုက်၊ စိတ်ဝင်စားသူ တစ်ယောက်ယောက်က ကွန်မန့်မှာ ပြန်မေးလိုက်၊ ဒါကို ကျနော်က ပို့စ်အသစ်တစ်ပုဒ်ရေးပြီး ပြန်ရှင်းလိုက်နဲ့ အတော်လေး ခရီးရောက်နိုင်တယ်၊ း)"။
စန်းထွန်း ကိုယ်တိုင်လည်း ရုပ်ရှင်ကြည့်တော့မယ်၊ စာအုပ်ဖတ်တော့မယ် ဆိုရင် ကောင်းတယ်လို့ သူငယ်ချင်းတွေ ညွှန်းတဲ့ ရုပ်ရှင်တွေ၊ စာအုပ်တွေမှ ဖတ်တာပါ။ အချိန်ရှားပါးလှတဲ့ ယနေ့ခေတ်ကြီးမှာ ပေးလိုက်သလောက် အချိန်ကုန်ခံရကျိုးမနပ်ရင်၊ ထိုက်တန်တဲ့ ဗဟုသုတ၊ ရသ တခုခုမှ မရရင် ငါရဲ့ တန်ဖိုးရှိတဲ့အချိန်တွေ ကုန်သွားပြီဆိုပြီး အတော်စိတ်တိုမိပါတယ်။
kwi kwiရဲ့ ကွန်မန့်လေးကို မြင်ရတော့ လှည်းတန်းက အင်္ဂလိပ်စာသင်တဲ့ ဆရာဦးဝင်းနိုင် ပြောတာ သွားသတိရတယ်။
"ဦးဝင်းနိုင် အင်္ဂလိပ်စာသင်တန်း အရမ်းကောင်းတာ"။
"ဟေ ဟုတ်လား ဘယ်လို ကောင်းတာတုန်း"။
"ရယ်ရလို့"။
ဆရာဦးဝင်းနိုင်ခမျာ ရယ်ရခက်၊ ငိုရခက်။
"အမစာတွေ ဖတ်ရတာ ရယ်ရတယ်"လို့ ဆိုလာတော့ စန်းထွန်းမှာလည်း ရယ်ရခက်၊ ငိုရခက် :) ။ ဗဟုသုတ၊ ရသ မပေးနိုင်ရင်တောင်မှ မအားတဲ့ကြားထဲက အချိန်ပေးပြီး စာလာဖတ်သူတွေကို ရယ်အောင်လုပ်ပေးနိုင်တယ်ဆိုရင်ပဲ ဝမ်းသာလှပါပြီ။
စန်းထွန်း
ဇူလှိုင် ၁၈၊ ၂၀၁၁။
No comments:
Post a Comment