အနောက်ဗာဂျီးနီးယားသွား ‌တောလား ...

ဝိုင်းနဲ့ခင်သွားတဲ့ ဆူနမ်က ခဏခဏဖိတ်တာနဲ့ မေ ၂၅ မှာ ဗာဂျီးနီးယားကို သွားလည်တယ်။ သောကြာနေ့ ည ၆ နာရီ ၁၅ ဘတ်စ်ကာစီးရင် ဗာဂျီးနီးယားကို ည ၁၁ နာရီခွဲ‌လောက် ရောက်တယ်။ ဆူနမ်တို့လာကြိုတယ် ဆူနမ်တို့အိမ်ကို ၄၅ မိနစ်လောက် ထပ်မောင်းရတယ်။ သူများနဲ့ မအိပ်တတ်တဲ့ဝိုင်းက တခန်း၊ ကိုယ်က ဆူနမ့်အခန်းမှာ အိပ်တယ်။ ဆူနမ် နင်စည်းကျော်လို့ကတော့ ကန်ချမယ်သိလား အောင်မယ် ဘယ်သူကျော်လို့ ဘယ်သူကကန်ချမလဲ ကြည့်လိုက်လေ။ စည်းကျော်တာကကိုယ် အိပ်တာများ တုတ်တုတ်မှမလှုပ် ကန်ချရင်တောင် သိမှာမဟုတ်ဘူးတဲ့။ ဝိုင်းက ဘတ်စ်ကားငါးနာရီတောင် အဝေးကြီးစီးလာရတာ ဘာမှမလုပ်ဘဲ အိမ်မှာတီဗွီကြည့် ဖဲရိုက်လိုမရဘူး တခုခုလုပ်ရမယ်လို့ ပြောထားလို့ ဆူနမ်က အစီအစဥ◌်တွေအပြည့် ဆွဲထားတယ်။ ရှန်နယ်ဒိုးဝါးအမျိုးသားဥယျာဥ◌်မှာ ဟိုက်ကင်းထွက်မယ် ဟိုက်ကင်းထရေးလမ်းကို ဂင်္ဂါက ရွေးပေးတယ်။ သစ်ပင်တွေ စိမ်းညှို့နေတာများ နေပျောက်မထိုးနိုင်ဘူး။ တောင်ဆင်းလမ်းက ခပ်ပြေပြေလေး စိမ်းလန်းနေတဲ့ သစ်ပင်တွေမြင်ရတာ စိတ်ချမ်းသာစေတယ်။ ရေစီးသန်တဲ့ စမ်းချောင်းလေးကိုဖြတ်တော့ ကျော်ခွခုန်ရတယ်။ ဝိုင်းက ကျောက်တုံးတွေပေါ် လမ်းလျှောက်ရင် တုန်နေတတ်တယ်။ စမ်းချောင်းလေးထဲ ခြေထောက်စိမ်တော့ အားပါး အေးလိုက်တာ။ ကြာကြာမစိမ်နိုင်ဘူး အေးလို့။ ရေတံခွန်ကို မြင်ရတဲ့နေရာကနေ ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့ စောင့်နေတာ အိန္ဒိယနွယ်ဖွားသုံးကောင် ဓာတ်ပုံရိုက်လို့ မပြီးနိုင်တော့ဘူး။ ဓာတ်ပုံရိုက်တာများ ကိုယ်တွေတောင် လက်မြှောက်အရှုံးပေးရတယ်။ ဟမ်မလေး ကိုယ့်ထက်ဆိုးတဲ့သူတွေနဲ့ လာတွေ့နေတယ်ဆိုပြီး နှစ်ယောက်သား ပြုံးရသေးတယ်။ ဝိုင်းက ဟိုက်ကင်းထွက်ဖို့အတွက် ဟိုက်ကင်းဖိနပ် ယူလာတယ်။ အဲ့ဒီဟိုက်ကင်းဖိနပ်က အလာစကာသွားတုန်းက ၅၀ ရာခိုင်နှုန်းစေ◌ျးချော့လို့ ဝယ်လာတာ။ ကိုယ်တောင်ဝယ်မလို့ ဆိုဒ်မရှိလို့။ အပြန်ကျတော့ တောင်စောင်းလေးကို တက်ရတော့ မောလိုက်တာ။ သယ်လာတဲ့အသီးတွေကို အကုန်စားကြတယ် အလေးချိန်လျော့အောင်လို့။ အဆင်းဆိုရင် ဝိုင်းကနှေးတယ် အတက်ဆိုရင် ဆူနမ်ကနှေးတယ်။ အဆင်းဆိုရင် ဝိုင်းအလှည့်လို့ အော်ကြပြီး အတက်ဆိုရင် ဆူနမ်အလှည့်လို့ အော်ကြတယ်။ ဆူနမ်က တယောက်တည်းဆိုရင်သာ ဘာမှမလုပ်တာ အဖော်တယောက်ရှိရင် လိုက်လုပ်တယ်။ သူငယ်ချင်းအနားရှိနေရင်ကို ပျော်နေတာ အပေါင်းအသင်း တအားခင်တယ်။ များလိုက်ကြတဲ့စကား ကိုယ့်မှာသူတို့နှစ်ယောက်ကြား လုပြောရတယ်။ ညစာကို ကိုးရီးယားဆိုင်မှာ စားကြတယ် မိနစ်လေးဆယ် စောင့်ရတယ်။ ရာမားနဲ့ဂင်္ဂါက လင်မယားနဲ့မတူဘူး သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်နဲ့ တူတယ်တဲ့။ ကိုယ်ကတော့ ကျောင်းမှာကတည်းက သူတို့နှစ်ယောက်ကို ဒီလိုမျိုးပဲမြင်ဖူးထားတော့ အရင်အတိုင်းပါပဲ။ ညကျတော့ ဝိုင်းအခန်းမှာ စကားတွေပြောကြတာ အရင်ဆိုစကားနည်းတဲ့ ရာမားကတောင် စကားတွေအများကြီးပြောနေလို့ အံ့ြသနေရတယ်။ ကိုယ်နဲ့ကျတော့ တယောက်အကြောင်း တယောက်သိ ကျောင်းမှာကတည်း စကားတွေအများကြီး ပြောခဲ့ကြတာဆိုတော့ ပြောစရာစကား သိပ်မရှိတော့ဘူး။



ဝိုင်းနဲ့ကျတော့ ပြောစရာစကားတွေ အများကြီး။ ကိုယ်ကသူတို့ပြောတာတွေ နားထောင်လိုက် ဝင်ပြောလိုက် အိပ်ငိုက်လိုက်။ မနက်မိုးလင်းတော့ ဆူနမ်က အာလူးပလာတာ လုပ်ကျွှေးတယ်။ နေ့လည်ကျတော့ တနာရီအဝေးက ဟာပါးဖယ်ရီကို သွားကြတယ်။ အနောက်ဗာဂျီးနီးယားပြည်နယ်မှာရှိတဲ့ ဟာပါးဖယ်ရီမြို့လေးက ဗာဂျီးနီးယား၊ အနောက်ဗာဂျီးနီးယား၊ မေရီလန်းပြည်နယ်သုံးခု ရှယ်နယ်ဒိုးဝါးမြစ်၊ ပတ်တိုးမတ်မြစ် မြစ်နှစ်ခုဆုံတဲ့နေရာ။ ၂၀၁၃ အောက်တိုဘာတုန်းက ဒီစီရုံးကတရုတ်မ လိုက်ပို့ပေးလို့ ရောက်ဖူးတယ်။ အင်မတန်သာယာလှပတဲ့ နေရာလေး။ အဲ့ဒီတုန်းကတော့ ပတ်တိုးမတ်လား ရှန်နယ်ဒိုးဝါးလား ဘယ်မြစ်လဲတော့ မမှတ်မိဘူး။ မြစ်ကမ်းဘေးမှာ လမ်းလျှောက်ခဲ့တာတော့ မှတ်မိတယ်။ သစ်ရွက်တွေအရောင်ပြောင်းတဲ့ ဆောင်းဥ◌ီးချိန်ဆိုတော့ အင်မတန်လှတာတော့ မှတ်မိတယ်။ အတော်လေး ဟိုက်နေအောင် တက်ရတယ်။ ဗျူးပွိုင့်နား ရောက်ခါနီးလေ လမ်းကတယောက်ပဲ သွားလို့ရတယ်။ ဗျူးပွိုင့်ကနေ မြင်ရတဲ့ရှုခင်းက အင်မတန်လှတယ်။ မောပန်းသမျှတွေ ပျောက်သွားတယ်။ တောင်ခြေမှာ ကလေးကို တရောလီတွန်းလှည်းနဲ့ တောင်တက်နေဖို့လုပ်နေတဲ့ အမျိုးသမီးကို မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ ဝိုင်းပြောကြတယ်။ ဘောကွင်းထဲထိုင်ပြီး ရေစီးအတိုင်း မျှောနေတဲ့သူတွေကိုတွေ့တယ်။ ကိုယ်နဲ့ဝိုင်းက မြစ်ဆုံဗျူးပွိုင်းမှာ ဓာတ်ပုံရိုက် ဆူနမ်တို့က အိမ်သာသွားတယ်။ ပြန်ဆုံဖို့နေရာချိန်းတော့ ဝိုင်းက ဆူနမ်ဘာပြောနေမှန်း နားမလည်ဘူး။ ကိုယ်က ဆူနမ်ဘာပြောချင်တယ်ဆိုတာ သိတယ် ပေါင်းလာတာ ရှစ်နှစ်ရှိပြီပဲ။ မိုင်းဖန်စကားကို ဘယ်သူမှနားမလည်ဘူး ကိုယ်တို့တွေကတော့ နားလည်တယ်။ မောပန်းနေတာမို့ ရေခဲမုန့်စားပြီး အပန်းဖြေကြတယ်။ ညနေစောင်း ထရေးလမ်းမှာ လမ်းသွားလျှောက်တယ်။ ညကျတော့ ဝိုင်းအခန်းမှာ စကားတွေထိုင်ပြောကြတယ်။ ရာမားနဲ့ကိုယ်က အိပ်ပြီးနားထောင်တယ် ဝင်လုပြောတယ်။ နောက်နေ့မနက်ကျတော့ အိမ်နားက ထရေးလမ်းမှာ လမ်းသွားလျှောက်တယ်။ မနက် ၉ နာရီလောက်မှ အိပ်ယာကထတတ်တဲ့ ရာမားကိုမစောင့်ဘဲ ကိုယ်တို့သုံးယောက် လမ်းလျှောက်ကြတယ်။ ရာမားကပြောတယ် ကိုယ်တော်တော်ပိန်သွားတယ် ကျန်းမာရေးမကောင်း အားနည်းတဲ့ပုံပေါက်တယ်တဲ့။ ကိုယ်က ပိန်သွယ်တာထက် တောင့်တင်းကျန်းမာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ဖြစ်ချင်တာ။ နေ့လည်ဘဝ်စ်ကားနဲ့ ပြန်ခဲ့တော့ ညနေမှာ နယူးယောက်ရောက်တယ်။ ဆူနမ်ကတော့ ပြောရှာတယ် ညည်းတို့လာတဲ့ နှစ်ရက်အတွင်း ကျုပ်မှာ တီဗွီလည်းမကြည့်ဖြစ် ကမ္ဘာကြီးနဲ့အဆက်အသွယ်ပြတ်။ တနေ့တနေ့ လျှောက်လိုက်ရတဲ့ လမ်းဆိုတာများ တလလောက် လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်စရာ မလိုတော့ဘူး။ ညည်းတို့တလတခါလာရင်ကောင်းမယ် နှစ်ပတ်တခါလာရင်ရော အဲ့ဒါဆိုကန်ချမယ်တဲ့ :P ။ အဲ့ဒီဓာတ်ပုံလေးတွေ ဖေ့ဘွတ်မှာတင်တော့ မောင်မောင်ကမေးတယ် အစ်မဘယ်ကိုသွားတာလဲတဲ့။ ကိုယ့်ဓာတ်ပုံလေးတွေ ဖေ့ဘွတ်မှာတင်တိုင်း အသည်းလေးတွေ လာပေးတတ်တဲ့ နှစ်ပတ်တခါ ဗွီဒီယိုကောခေါ်တတ်တဲ့ မောင်မောင့်ကို နေ့တိုင်းသတိရတယ်။ သတိရတိုင်း တွေးမိတိုင်းလည်း နာကျင်ခံစားရတယ်။ ချစ်တဲ့သူတယောက် ဆုံးရှုံးရတဲ့ဝေဒနာ အင်မတန်ခံရခက်တယ်။

Happy Traveling !
စန်းထွန်း
‌အောက်တိုဘာ ၅၊ ၂၀၁၉။

No comments: