ကျောင်းတက်နိုင်သူကြီး _ ၂

တနေ့ ဖုန်းဆက်လာတာက သူငယ်ချင်းရဲ့ တူတော်မောင်တယောက်။ မြန်မာတွေဆုံလေ့ရှိတဲ့ city hall မှာ ဆုံကြမယ်လို့ ချိန်းလိုက်တယ်။ city hall ကို အသွား ဖုန်းဆက်လာတာက "အကို ကျနော် ဗင်နီဇွဲလား ရောက်နေတယ်။ အကို ဘယ်ရောက်နေလဲ" ဆိုတော့ ကိုယ်တောင် ကြောင်ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်သွားတယ်။ မနေ့ကပဲ စင်္ကာပူရောက်နေတယ်ဆိုပြီး ဒီနေ့တော့ ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ဗင်နီဇွဲလား ရောက်သွားပါလိမ့်။ "ဟေ့ကောင် မင်းဘယ်မှာလဲ" ဆိုတော့ "မြန်မာတွေ ဆုံလေ့ရှိတဲ့ နေရာလေ အကို" ဆိုတော့မှာ သဘောပေါက်တယ်။ ပင်နီဆူးလားကို ပြောမှန်း။ အတော်လာတဲ့အကောင်။ ပင်နီဆူးလားကိုတောင် ဗင်နီဇွဲလားဖြစ်အောင် ပြောတဲ့ကောင်။

ရောက်တော့ cv ပြပြီး အကြံညာဏ်တွေ တောင်းတာပေါ့။ ၈၇ ဘွန်း။ အသက်ကသာ ငယ်တာ ဗလက ခပ်တောင့်တောင့်ရယ်။ တောင့်မှာပေါ့ ဝိတ်မတာတဲ့။ ပညာအရည်အချင်းက သင်္ချာဘွဲ့ရ။ အတွေ့အကြံ ုက သင်္ချာနဲ့ နှစ်နှစ်။ မရှင်းလင်းလို့ မေးကြည့်တော့မှ သူ့မိဘပွဲရုံမှာ စာရေးလုပ်ဖူးတာ။ ဟုတ်ပေသားပဲ အတွက်အချက်၊ ဂဏန်းပေါင်းရတော့ သင်္ချာသုံးရတာပဲ။ အလုပ်တော့ရမယ် မထင် (စိတ်ထဲက)။ သူငယ်ချင်းကို မေးကြည့်တော့ သူ့မိဘတွေက ခပ်တောင့်တောင့်ဆိုတော့ အလုပ်မရလဲ ဘာအရေးလဲ စင်္ကာပူကို လာလည်တာပေါ့။

ဒီလိုနဲ့ မေ့မေ့ပျောက်ပျောက် ဖြစ်နေတာ ပြန်သွားပြီလားတောင် မသိ။ တနေ့တော့ "အလုပ်ရပြီ အကို" ဆိုပြီး ဝမ်းသာအားရ ဖုန်းဆက်လာရော။ "ဟေ ဟုတ်လား" ဝမ်းသာစရာပဲ။ "ဘယ်မှာတုန်း"။ "နိုက်ကလပ်မှာ လုံခြုံရေးအစောင့် အကို"။ "ည ၁၁ ကနေ မနက် ၅ နာရီထိ တပတ် တရက်နား"။ "လစာရော"။ "လစာက သိပ်မများပါဘူး အကို ၂၅၀၀"။

"ဟေ... ဂိန်..."။ "ဟေ" ဆိုတာက အံ့သြလို့ "ဂိန်" ဆိုတာက တက်သွားတာ။
ရထားတဲ့ ဘွဲ့တွေ၊အလုပ်တွေကို လွှင့်ပစ်ပြီး မြန်မာပြည်ကို ပြန်တော့မယ်။ ဝိတ်မသင်တန်းသွားတက်မလို့။

(မှတ်မိသလောက် ပြန်ရေးထားတာပါ။)ပြောချင်တာက အဲလိုမျိုး ကံကောင်းတတ်သူလည်း ရှိတယ်လို့။

အတွေ့အကြုံမရှိဘူးဆိုရင်တော့ ကျောင်းတက်သင့်ပါတယ်။ နိုင်ငံခြားကျောင်းတွေမှာက ကျောင်းတက်ရင်း၊ ကျောင်းပိတ်ရက်တွေမှာ အချိန်ပိုင်းအလုပ်လုပ်ချင်ရင် လုပ်လို့ရပါတယ်။ မြန်မာပြည်က တက္ကသိုလ်တွေနဲ့ နိုင်ငံခြားက တက္ကသိုလ်တွေ အရမ်းကွာပါတယ်။ အစိုးရတက္ကသိုလ်တွေက ဝင်ခွင့်ခက်သလို ကျောင်းပြီးရင်လည်း အလုပ်ရ မြန်ပါတယ်။ NUS မှာ တက်တုန်းကဆို ကျောင်းတောင် မပြီးသေးဘူး PR(Permanent Residence) offer ကို အစိုးရ ပေးထားပြီ။ အလုပ်ရရင် PR တန်းလျှောက်ရုံပဲ။ student pass ကုန်သွားပြီး အလုပ်မရသေးရင်လည်း စတေးအတွက် စိတ်မပူပါနဲ့။ visit pass ထုတ်ပေးထားပြီး တလတခါ ၃လတခါ တိုးပေးပါတယ်။ အဲဒီထိမှ အလုပ်မရသေးရင် EPEC လျှောက် တနှစ်နေပြီး အလုပ်အေးအေးဆေးဆေး လျှောက်လို့ရတယ်။ အလုပ်ရမှ သူတို့ဆီက ချေးထားတဲ့ ဘဏ်ကြွေးတွေ ဆပ်နိုင်မှာမလား။ ကျောင်းတက်တဲ့ အကျိုးကျေးဇူးတွေ။

ကျောင်းတက်တော့ အလုပ်ထဲမှာ အထင်မသေးခံရဘူးပေါ့။ ဒီနိုင်ငံက ကျောင်းပြီးကိုး။ အစိုးရရဲ့ ပေါ်လစီကလည်း သူတို့နိုင်ငံသားတွေက ပထမ။ နောက်မှ နိုင်ငံခြားသားတွေ။ အဲဒီနိုင်ငံခြားသားတွေထဲက သူတို့နိုင်ငံက ကျောင်းဆင်းတွေဆို အခွင့်အရေးနည်းနည်း ပိုပေးတယ်လို့ ထင်ပါတယ်။

အလုပ်အတွေ့အကြုံလည်းမရှိ၊ အလကားရတဲ့ကံလည်း မရှိတဲ့ စန်းထွန်းတယောက် စင်္ကာပူမှာ ကျောင်းတက်ဖို့ ဖန်လာပါတယ်။ အခန်းထဲမှာ မဲဖေါက်ရင် ဘယ်တော့မှ မပေါက်၊ တခါမှလည်း တခုခုကို မကောက်ရစဖူး၊ သူများတွေ နှစ်လုံး၊ သုံးလုံးထိုးလို့ ပေါက်ရင် တခါတလေများ ပေါက်ချင်မိလို့ ထိုးမိပါတယ်။ အမြဲပေါက်တဲ့သူတွေ စန်းထွန်းလိုက်ထိုးတဲ့နေ့ မပေါက်လို့ဘူကောင်တဲ့လေ။ ဘယ်တော့မှ အလကားမရ၊ လိုချင်ရင် ကိုယ်တိုင်ကြိုးစားမှ ရတဲ့ စန်းထွန်းပါ။ စင်္ကာပူကို ကျောင်းလာတက်ဖြစ်ရကလည်း ဒီလို။

စန်းထွန်း
ဇူလှိုင် ၂၃၊ ၂၀၁၁။

No comments: