မျိုးရိုးထဲမှ ဆိုးပေကြီးများ - ၄

ဟိုးအရင်တုန်းက ဟိုင်းကြီးမှာ အလယ်တန်းကျောင်း အထိပဲရှိတယ်။ အထက်တန်းကျောင်း တက်ချင်ရင် ဟိုင်းကြီးကနေ နေ့တဝက်လောက် သင်္ဘောစီးရတဲ့ ပြင်ခရိုင်မှာ ဘော်ဒါနေပြီး တက်ရတယ်။ မကြီး ၉ တန်းရောက်တော့ ဟိုင်းကြီးကျောင်းခွဲမှာ ထားမလား၊ ပြင်ခရိုင်မှာ ထားမလားနဲ့ နောက်ဆုံးတော့ ပုသိမ်မှာ သွားထားဖြစ်တယ်။ ကိုယ့်ရွာမှာ အထက်တန်းကျောင်း ရတော့မဲ့ဟာကို ပုသိမ်မှာ သွားထားတယ်ဆိုပြီး အဖေ့ကို ပြောကြပေမဲ့ အဖေ့တွက်ကိန်း မှန်သွားတယ်။ အဲဒီနှစ်က ဟိုင်းကြီးမှာ အထက်တန်းကျောင်းခွဲ မရတော့ ဟိုင်းကြီးမှာတက်ဖို့စောင့်နေသူတွေ တစ်နှစ်အောက်တယ်။ ဟိုင်းကြီးကနေ ပုသိမ်မှာ ကျောင်းသွားတက်တာ မကြီးတို့က ပထမဆုံးအသုတ်ဖြစ်ပြီး ဆယ်တန်းကို တစ်နှစ်တည်းအောင် ဂုဏ်ထူးတွေလည်းပါတော့ အဲဒီကတည်းကစလို့ ပိုက်ဆံတတ်နိုင်တဲ့ ဟိုင်းကြီးသားတွေဟာ ကလေးတွေကို မြို့မှာ ကျောင်းသွားထားကြတာ ခုဆို ထုံးစံဖြစ်နေပြီ။ ကျွန်မ ပုသိမ်မှာ ၈ တန်းတက်တော့ နေတဲ့အိမ်က ကန်လမ်းက ဘွားကြည်တို့ အိမ်ပါ။

ဟိုင်းကြီးက အသိအစ်ကိုတစ်ယောက် ထမင်းလခပေးနေတာက သမ္မတရပ်ကွက်က တင့်တင့်၊ သောင်းသောင်းတို့အိမ်။ တင့်တင့်၊ သောင်းသောင်းလို့ ခေါ်ကြပေမဲ့ အသက် ၆၀ ကျော် အပျိုကြီး အဘွားကြီးတွေ။ မိန်းကလေးဆို တာဝန်ကြီးလို့ သောင်းသောင်းတို့က ယောကျ်ားလေးတွေပဲ လက်ခံပြီး မိန်းကလေးတွေဆို ကန်လမ်းအိမ်ကို ပို့တယ်။ ကန်လမ်းက အိမ်တခြမ်းမှာ ဆရာမ၊ ဘွားကြည်တို့နေပြီး ကျွန်မနဲ့ မခင်မာအေးက ထမင်းလခပေး နေတယ်။ ဘွားကြည်က ချက်ပြုတ်ကျွှေး ဆရာမက အရင်တုန်းက ထ၂ မှာ အင်္ဂလိပ်စာသင်ခဲ့ပြီး ခုတော့ တောင်ပေါ်ကျောင်းလို့ ခေါ်ကြတဲ့ စစ်တပ်ကျောင်းမှာ တာဝန်ကျနေတယ်။ အင်္ဂလိပ်စာအသင်ကောင်းလို့ဝိုင်းတွေ၊ ကျူရှင်တွေဆိုတာ နားတောင် မနားရဘူး။ အိမ်တဖက်ခြမ်းမှာ အိမ်ရှင်ဖြစ်တဲ့ အန်တီဆွေ နေတယ်။ ဆရာမနဲ့ အန်တီဆွေက အပျိုကြီးတွေ။ ဘွားကြည်၊ အန်တီဆွေအမေ၊ သောင်းသောင်း၊ တင့်တင့်တို့က ညီအစ်မတွေ။ သူတို့ညီအစ်မတွေရဲ့ အငယ်ဆုံးမောင်လေးက ရန်ကုန်မှာ နေတယ်။

အဲဒီမောင်လေးရဲ့ ဆုံးသွားတဲ့ ပထမဇနီးကမွေးတဲ့ ကိုကြီးအောင်ကို သူတို့ညီအစ်မတွေ မိတဆိုးလေးဆိုပြီး သိပ်ချစ်ကြတယ်။ ဆယ်တန်းကျတဲ့ ကိုကြီးအောင် သိပ်မကျပ်ဘူးဆိုတဲ့ မော်ကျွှန်းမှာ ဆယ်တန်းသွားဖြေတာ ဆယ်တန်းတော့ မအောင်ဘူး  မိန်းမရပြီး ပြန်လာတယ်။ ဆယ်တန်းမအောင်သေးဘဲ မိန်းမယူပြီး ပြန်လာတော့ အဘွားကြီးတွေပဲ ကြည့်ရှုရတာပေါ့။ မကြာပါဘူး ကိုကြီးအောင်မိန်းမ မဇာ ကိုယ်ဝန်ရှိတော့ အလုပ်ကဖြင့် မရှိသေးဘူး ကလေးယူတယ် ဘယ်ပိုက်ဆံနဲ့ ကျွှေးမှာတုန်း ဘာတုန်း ညာတုန်းနဲ့ အဘွားကြီးတွေ၊ အဒေါ်အပျိုကြီးတွေ ဝိုင်းဆူကြတာပေါ့။ အဖေ ကုန်ကားထောင်တော့ ကိုကြီးအောင်က စပယ်ယာလိုက်တယ်။ ကလေးတစ်နှစ်ခွဲမှာ နောက်တစ်ဗိုက်ရှိပြန်တော့  တစ်ဗိုက်ပြီးတစ်ဗိုက် မွေးရအောင် ညည်းတို့က ကျွှေးနိုင်လို့လား ဘာလားနဲ့ အဘွားကြီးတွေဆိုတာ မဇာကို ဆူလိုက်ပူလိုက်ကြတာ။  အဲဒီတုန်းက ဒီအဘွားကြီးတွေ သိပ်ခက်တာပဲနော် သူကျွှေးနိုင်လို့ သူ့ဗိုက်နဲ့သူ မွေးတာကို သူတို့က ကြားကနေ ဖြစ်နေလိုက်ကြတာလို့ တွေးမိတာ ခုတော့ ကျွန်မတို့ ညီအစ်မတွေလည်း အဲဒီအဘွားကြီး ညီအစ်မတွေလို ဖြစ်နေတယ်။

Sunset at Riverside Park.

စန်းထွန်းရေ နင်တော့ မကြာခင် အန်တီ ဖြစ်တော့မယ် ဟေ ဟုတ်လား ဝမ်းသာစရာပဲ နေပါဦး ဘယ်သူမွေးမှာတုန်း မောင်မောင်လား၊ မကြီးလား။ မောင်မောင်မွေးမှာ ယောက်ျားလေးတဲ့။ အမ်မလေး မျောက်လောင်းတစ်ကောင်တော့ လာပြန်ပြီဟေ့။ နေပါဦး  ယောက်ျားလေးမှန်း ဘယ်လိုလုပ်သိတာလဲ။ အာထရာဆောင်း ရိုက်ကြည့်တာလေ။ အာထရာဆောင်းရိုက်တာ မွေးခါနီးမှ ရိုက်လို့ရတာ မဟုတ်ဘူးလား။ ၆ လနဲ့ ရိုက်လို့ရတယ်။ ဟင် ၆ လ တောင် ရှိနေပြီ ဘယ်တုန်းက ကလေးရတာလဲ ကိုယ်ဝန်ရှိတယ်လို့လည်း မကြားလိုက်ပါလား။ နေပါဦး သူတို့မင်္ဂလာဆောင်တာ မကြာသေးဘူး မဟုတ်လား။ ၇ လလောက်ရှိပြီ ယူပြီးပြီးချင်း ကလေးယူတာနေမှာ။ ကလေးချက်ချင်း မယူနဲ့ဦးလို့ မပြောလိုက်ရဘူး။ မောင်မောင်မိန်းမက သိမှာပါလေဆိုပြီး မပြောလိုက်တာ။ အမ်မလေး အဲ့ဟာမလေးက ဘာသိလို့လဲ ယောကျာ်းစောစောယူ၊ ကလေးချက်ချင်း မွေးတတ်ဖို့ပဲ သိတယ်။ ကလေး တစ်ယောက်မွေးဖို့ ၁၀ သိန်းတဲ့ ဘယ်မှာလဲ ပိုက်ဆံ။ ငါ့လို အလုပ်နဲ့အကိုင်နဲ့တောင် ကလေးချက်ချင်းယူဖို့ သတ္တိမရှိပါဘူး ဒင်းတို့က တော်တော်သတ္တိကောင်း။

တစ်နှစ်လောက် အေးအေးဆေးဆေး နေပါဦးလား ကလေးစရိတ်က ကြီးပါဘိနဲ့ နည်းနည်းပါးပါး စုပါဆောင်းပါဦးလား။ ကလေးမွေးရင် အိပ်ကောင်းခြင်း မအိပ်ရ၊ စားကောင်းခြင်း မစားရနဲ့ တစ်နှစ်လောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေကြပါဦးလား။ အသက်ကြီးလို့ ကလေးချက်ချင်း ယူတာက ထားပါတော့ သူတို့က ငယ်ငယ်လေးတွေပဲ ရှိသေးတဲ့ဟာကို။ အေးလေ သူတို့က မွေးရုံမွေးပြီး ယောက္ခမတွေ၊ မိဘတွေ ကြည့်လိမ့်မယ်လို့ တွေးသလား မသိဘူး။ သားဆက် ဘယ်လိုခြားရမလဲ ဆိုတာကိုရော အဲ့ဟာမလေး သိလို့လား တော်ကြာ မဇာလို အပြင်မှာ တစ်နှစ်ခွဲ နောက်တစ်ဗိုက် တဗိုက်ပြီးတဗိုက် တပြွှတ်ပြွှတ် မွှေးနေဦးမယ်။ ကလေး ဘယ်နှစ်ယောက်၊ ဘယ်လောက်ခြားပြီး ယူမယ်ဆိုတဲ့ ပလမ်လည်း ရှိမယ်မထင်။ မောင်မောင့်ကို မေးကြည့်တယ် ကလေးချက်ချင်း ယူမယ်ဆိုပြီး ယူလိုက်တာလား တားတဲ့ကြားက ရတာလားလို့မေးတော့ နောက်လည်း ယူမှာပဲ၊ အသက်လည်း ငယ်တော့တာမှ မဟုတ်တာတဲ့။ အဲဒီကောင်လား ဘာပလမ်မှ ရှိမယ်မထင်ဘူး။ မင်္ဂလာလည်း အဖေဆောင်ပေး ယူပြီးတော့လည်း ယောက္ခမအိမ်တက်နေတာ အဆင်သင့်။ ခု ကလေးလည်း ယောက္ခမ၊ မိဘတွေ ကြည့်လိမ့်မယ်လို့ နေမှာ။ မောင်မောင်က မသိတတ်တောင် အဲ့ဟာမလေးက တစ်နှစ်လောက် နေဦးမယ်လို့ စိတ်ကူးမရှိဘူးလား။

အယ်မလေး အဲ့ဟာမလေး ဘာသိမတုန်း ယောကျ်ားနားကပ်နေဖို့ပဲသိတာ (ဟင် သူကျ ယောကျာ်းနား မကပ်တာ ကျနေ) ။ ငါက အဲ့ဟာမလေးကို တော်မယ်ထင်တာ နင်တို့ကွန်ပျူတာတက္ကသိုလ်ကတဲ့။ အယ်မလေး ငါတို့ ကွန်ပျူတာဆိုလို့ အထင်မကြီးနဲ့တော့ရေ။ ကိုယ်တွေလက်ထက်တုန်းက ငါးဘာသာခေတ်မှာ ၃၇၀ ရမှ ကွန်ပျူတာ ဝင်ခွင့်ရတာ။ မိန်းကလေးက ယောကျာ်းလေးထက် အမှတ်ပိုမြှင့်သေးတယ်။ ဒီတော့ ဆေးပြုတ်တွေမှ ကွန်ပျူတာ ဝင်တာ။ ငါတို့ဆရာတွေ ခေတ်တုန်းကဆို ကွန်ပျူတာက ဆေးထက် အမှတ်ပိုမြှင့်တယ်တဲ့။ ခုခေတ်က ခြောက်ဘာသာခေတ်ကို ၃၇၀ နဲ့ ဝင်တာ ငါတို့လောက် မတော်ဘူးအေ့။ အေးလေး ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကွန်ပျူတာဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ တော်မှာပေါ့။ ဘွဲ့က နှမြောစရာကြီး နည်းနည်းလေး ကြိုးစားပြီး နိုင်ငံခြားမှာ ကျောင်းသွားတက်ဖို့ လုပ်ပါလား။ အမ်မလေး နိုင်ငံခြားမှာ ကျောင်းတက်ဖို့ဆိုတာ စာတော်ရုံနဲ့မရဘူး မိဘကလည်း ထောက်ပံ့နိုင်မှ ကိုယ်တိုင်ကလည်း နိုင်ငံခြားမှာ တစ်ယောက်တည်း ရင်ဆိုင်ဖို့ သတ္တိရှိမှ။ ငါ ပြောတော့ သင်တန်းတွေ အများကြီး ပြန်တက်ရမှာတဲ့။

New York Botanic Garden, Bronx

ဟဲ့ သူများကို နိုင်ငံခြားကျောင်း တက်ခိုင်းနေ ကိုယ့်မောင်ကျတော့ နိုင်ငံခြားကျောင်းမပြောနဲ့ မြန်မာပြည်က သင်တန်းတောင် သွားတက်လို့လား သင်တန်းကြေးသွင်းပြီး တစ်ရက်ပဲ သွားတက်တယ်မလား။ ဆယ်တန်းအောင်တာ လေးနှစ်ရှိပြီ ပထမနှစ်ပဲ ရှိသေးတယ်။ တက္ကသိုလ်မှာ စာလည်းမသင်ဘူး ပျင်းစရာကြီး အဝေးကြီး ကားစီးရတာ ပင်ပန်းတယ်ဆိုပြီး ကျောင်းသွားမတက်ဘူး။ နောက် အဝေးသင်ပြောင်း၊ ဘာသာပြောင်းနဲ့ အဝေးသင် စာမေးပွဲတွေဖြေတာ မသိလိုက်ဘူးတဲ့။ ဆယ်တန်းအောင်တာ ဆယ်နှစ်ရှိတော့ ခုထိ ဘွဲ့မရသေးဘူး။ ဘွဲ့ဆိုတာ သုံးစားလို့မရဘူး ဒါပေမဲ့ လူတိုင်း အလွယ်တကူ ရတဲ့ဘွဲ့ကိုတောင် မရဘူးဆိုတော့ အသုံးမကျလိုက်တာ သူ့ဟာက မလွန်လွန်းဘူးလား။ အဖေက ဒီတစ်ခါစာမေးပွဲပြီးရင် ဘွဲ့ဝတ်စုံနဲ့ ဓာတ်ပုံသွားရိုက်မလို့ တွေးနေတာ ကျတယ်တဲ့။ ငါ့မှာ သားသမီးသုံးယောက်ရှိတာ အတူတူ ပညာသင်ပေးရဲ့သားနဲ့သမီးနှစ်ယောက်က ပညာအမွေတွေယူ နင်တစ်ယောက်တည်း အသုံးမကျဘူးလို့ အမေက ပြောတတ်တယ်။ အဖေက သူ့သားက သူများတွေလို အရက်၊ ဆေးလိပ်မသောက်၊ မူးရူးနေတာ မဟုတ်တာကိုဘံ အတော်ကြီးဟုတ်လှပြီလိုမြင်တယ်။ အမေက အမြင်မှန်တယ် သူ့သားဆိုပြီး အကောင်းမပြောဘူး။

အဲ့ဟာမလေး မတော်လို့သာ အမေ့သားကို ယူတာပေါ့ တော်တဲ့သူဆို အမေ့သားကို ယူမလား။ အမေက ဟုတ်ပါ့ ငါ့သားကများ မသိတတ်လို့ သူ့မိန်းမက သိတတ်မယ်ထင်တာ ထူးမခြားနားပါလား။ အသွင်တူလို့ အိမ်သူဖြစ်တာ အမေ့ရေ။ ကန်စွန်းရွက်ကြော်တာလည်း မည်းနေအောင် ကြော်တယ်တဲ့။ သူ့အမေက အိမ်ရှင်မ အရမ်းပီသတာဆို သူ့သမီးကျတော့ ချာလှချည်လား။ (အင်း ငါ့ကို ကန်စွန်းရွက် ကြော်ခိုင်းရင် အဲဒီလို မည်းနေမှာ အဲဒီအခါ ငါ့ယောက္ခမ၊ ယောက်မတွေက ငါ့ကို ဒီလိုပဲ အတင်းဆိုကြမလားမသိ။ အင်း ယောက္ခမအိမ် လိုက်မနေမှဖြစ်မယ်)။ မောင်မောင် ခု ဝလာလိုက်တာ မျက်နှာဖောင်းဖောင်း မေးစေ့နှစ်ထပ်နဲ့ မသိရင် သူက အစ်ကိုအကြီးဆုံးလို့ ထင်ရမယ်။ ငါက ညစာလျှော့စား လေ့ကျင့်ခိုင်းလုပ်ခိုင်းရင် အင်းပါ အင်းပါနဲ့ လုပ်မဲ့ပုံလည်း မပေါ်ပါဘူး။ ဒီကောင် ငပျင်း အားရင် အိပ်နေတဲ့ကောင် ဘာမှာလုပ်လိမ့်မတုန်း။ သူ့မိန်းမကလည်း အစားလျှော့စားဖို့၊ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ခိုင်းရမှန်း သိမယ်မထင်ဘူး။ အိမ်ထောင်ကျပြီးရင် ယောက်ျားလေးတွေက လှစရာမလိုတော့ပြီး ပစ်စလက်ခတ်နေကြတာ မိန်းမဖြစ်သူက တိုက်တွန်းပေးဖို့လိုတယ်။ အဲ့ဟာမလေးလား အစွမ်းအစမရှိ မထက်မြက် ယောကျ်ားကို ကြောက်နေရတာ။

သူများတွေမှာ ယောကျာ်းရရင် ယောကျ်ားအိမ်လိုက်နေကြတယ် ငါတို့အိမ်မှာတော့ ယောကျာ်းလေးက မိန်းမအိမ်နောက် လိုက်နေတော့တာပဲ။ မောင်မောင့်ဆို မယားနောက် ကောက်ကောက်ပါသွားတာ ယောက္ခမကလည်း သူ့ကို ချစ်တယ်တဲ့။ မချစ်ဘဲနေပါ့မလား ဟုတ်ကဲ့ခင်ဗျ ဟုတ်ကဲ့ခင်ဗျနဲ့ပြီးတော့မှသာ အလုပ်ကို လက်ကြောတင်းအောင် မလုပ်တဲ့ ငပျင်း ပျော့စိစိနဲ့နံတဲ့ ကြောင်ချေး။ အိမ်မှာသာ မလုပ်သာ ယောက္ခမအိမ်မှာတော့ လုပ်မှာပေါ့။ အဖေကလည်း သူ့ချွှေးမကို ချစ်လိုက်တာ ဖုန်းဆက်ရတာနဲ့ ဟိုကလည်း ဘဘ ဘဘနဲ့ ဟွန်း... အမြင်ကပ်တယ်။ ဟွန်း.. ချွှေးမကို သိပ်ချစ်မနေနဲ့ ချွှေးမက သမီးတွေလောက် မကောင်းဘူးလို့ အမေက ကြိမ်းထားတယ်တဲ့။ အင်္ကျီကလည်း လည်ပင်းအစေ့ ဝတ်ထားလိုက်တာ ဟိုဟာမစား ဒီဟာမစားနဲ့ ရှုနာရှိုက်ကုန်းလေး မျက်နှာလေးကတော့ လှပါရဲ့။ ရန်ကုန်မှာမွေး ရန်ကုန်မှာကြီးပြီး မြို့ထဲကို မသွားတတ်ဘူးတဲ့ အံ့ရော အံ့ရော အဲဒါကို ဂုဏ်ယူနေသေးတယ်။ အေးလေ အဲဒါ ရိုးတာမှ မဟုတ်တာ တုံးတာ ခြေတလှမ်းကုဋေတစ်သန်း လှမ်းနေလို့ ဖြစ်မလား ဒီခေတ်ကြီးမှာ။ မိန်းကလေးကလည်း ထက်ထက်မြက်မြက် ယောက်ျားနဲ့ရင်ပေါင်တန်းနိုင်ရမှာ။

Lower Manhattan skyline from Hoboken, New Jersey.

မောင်မောင် သင်္ဘောသားသင်တန်းတက်တာ ပိုက်ဆံတွေဆိုတာ ကုန်လိုက်တာ ပြီးတော့ သင်္ဘောမတက်ဖြစ်။ ခုတော့ ပွဲရုံမှာလိုလို ၊ ကားမောင်းသလိုလို ဟိုယောင်ယောင်၊ ဒီယောင်ယောင်။ သူ့ယောက္ခမအိမ်က မပြည့်စုံတော့ ပန်းကန်ခွက်ယောက် အကောင်းစား မဟုတ်တာတွေမြင်တော့ မကြီးက အကောင်းကြိုက်တဲ့ မောင်မောင့်ကို သနားလို့တဲ့။ ကျွန်မတို့အိမ်မှာက အဖေက ဟင်းကောင်းကြိ ုက်တော့ အစားအသောက်က အလျှံပယ် သူ့ယောက္ခမက ချွှေတာတဲ့သူတွေဆိုတော့ သူ့ယောက္ခမအိမ်မှာ ဟင်းကောင်းမစားရဘူး ထင်တယ်။ အိမ်ကိုရောက်ရင် အသားကုန် တီးတော့တာပါတဲ့ ဒီကောင်က ဟင်းစားကကြီး အကောင်းလည်း သိပါ့ ။ ကျွန်မကတော့ မသနားပါဘူး သူ့ဘဝနဲ့သူပဲ။ အမေက ဒီကောင် ခုချိန်မှာတော့ ကျောက်ခဲကိုက်ရတောင် ပျော်နေမဲ့ အချိန်တဲ့။ ဗိုက်က ဘယ်တော့မွေးမှာတုန်း နောက်နှစ် ဖေဖော်ဝါရီ။ ကျွန်မ ဘွဲ့ယူဖို့ အဖေတို့က နောက်နှစ်လယ်လောက် လာဖို့မှန်းထားတာဆိုတော့ ကလေးမွေးပြီးမှပေါ့။ ဟွန်း ... ယူအက်စ်မှာ တစ်လပဲ နေမယ်နော် မြေးကလေးကို လွမ်းလို့ ပြန်မယ်လုပ်လို့ မရဘူးနော်။

ဘာလိုလိုနဲ့ ဆိုးပေလေး မွေးလို့  ကျွန်မတို့ရဲ့ ဆိုးပေကြီးမောင်မောင်လည်း ကလေးအဖေ ဖြစ်တော့မှာပါလား။ သူ့အလှည့်တုန်းကဖြင့် စာကောင်းကောင်း မသင်ဘဲနဲ့ သူ့သားအလှည့်ကျမှ နိုင်ငံခြားမှာ ကျောင်းထားချင်တယ် ဆိုလို့ကတော့ ဟွန်း...တကတည်း ပြောထည့်လိုက်မယ်။ ကျောင်းကောင်းကောင်း ထားနိုင်မှ ပညာကောင်းကောင်းတတ်မှာ ပညာတတ်မှ လစာကောင်းမှာ။ ခုခေတ်က ပညာကို ပိုက်ဆံနဲ့ ဝယ်ပြီး သင်ရတာ ပိုက်ဆံမရှိရင် ပညာမတတ်ဘူး။ ကလေးကို ကျောင်းကောင်းကောင်း ထားနိုင်မှ အင်း...ဒီလောက်တောင် တွေးပါ့မလား။ လစာနည်းလို့တဲ့ ငါ့ကို ညည်းပြနေတာ ငါ့တို့လို လစာကောင်းချင်ရင် ငါတို့လို အပင်ပန်းခံ၊ ဒုက္ခခံပြီး စာသင်ပါလားလို ပြောပစ်လိုက်တယ် နောက်ဆို ငါ့ရှေ့ လစာနည်းတယ်လို့ မညည်းရဲတော့ဘူး။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ယောကျာ်းယူ ကလေးတွေ တပြွှတ်ပြွှတ် မွှေးနေတဲ့ ဟာမတွေကို အမြင်ကပ်တယ်။ ယောကျာ်းယူပြီး ယောကျာ်းလုပ်စာကို ထိုင်စားနေလို့ ဖြစ်မလား နည်းနည်းပါးပါး ကြိုးစားပါဦးလား အေးလေ။ ဝိုင်းကို အဲဒီအကြောင်း ပြောပြတော့ သူတို့မိသားစုမှာလည်း အဲဒီလိုပဲတဲ့။

သူ့အဘိုးက ပထမဇနီးနဲ့ ကလေး လေးယောက်မှာ ဝိုင်းအဖေက အကြီးဆုံး၊ ဒုတိယဇနီးနဲ့ ကလေး ခြောက်ယောက်၊ မောင်နှမ ဆယ်ယောက်ကနေ မွေးလာမဲ့ ကလေးတွေ၊ ဝမ်းကွဲတွေနဲ့ သူ့ဆွေမျိုးတွေက ပိုပြီးဇယားရှုပ်တယ်။ သူ့မောင်ဝမ်းကွဲတစ်ယောက် ရုပ်ဆိုးဆိုးမိန်းမယူတာ တမျိုးလုံးက ကဲ့ရဲ့ကြတယ်ဆိုပဲ။ အရမ်းအေး၊ ဖေးမပြောပေးမဲ့ ဝိုင်း နိုင်ငံခြားရောက်နေတာ ကံဆိုးတာပဲလို့ ပြောကြတယ်။ အင်း အေးရှန်းတွေက လူမျိုးသာကွဲတာ ဓလေ့ထုံးစံတွေက အတူတူပါလားနော်။ နင်တို့က နင်တို့မောင် အသုံးမကျသေးဘူးဆိုတာ သိသေးတယ်။ တချို့တွေများဆို သူတို့သား အသုံးမကျတာကို မမြင်ဘူး ချွှေးမကိုပဲ အပြစ်ပြောနေတာ။ နင်တို့က ထက်မြက်တော့ မထက်တဲ့ယောက်မကို အားမလို အားမရ ဖြစ်နေတာပေါ့။ နင်တို့မိသားစုတွင်းသာ စကားတင်းဆိုကြတာ အပြင်မှာတော့ ဝတ္တရားအတိုင်း ပြောဆိုဆက်ဆံ ပေးကမ်းသေးတယ် မဟုတ်လား အင်း။ အဲဒီကလေးက နှစ်ဖက်မိသားစုရဲ ့ မြေးဦးဆိုတော့ သည်းသည်းလှုပ် ချစ်ကြမှာ။ မကြီးက ပထမဆုံးမြေးဦး မွေးချင်လို့တဲ့ မောင်မောင် ဦးသွားပြီး။ အရင်တုန်းက အကြီးဆုံး အိမ်ထောင်ပြုပြီးမှ နင်အိမ်ထောင်ပြုရမယ်လို့ ကျွန်မတို့တွေ တားလို့ ရပေမဲ့ မကြီးမွေးပြီးမှ နင်မွေးရမယ်လို့ တားလို့မှ မရတာ။

New York Botanic Garden, Bronx

သူများတွေက ကလေးဆိုရင် သားဦးယောကျာ်းလေး လိုချင်ကြတယ်။ ကျွန်မတို့ မိသားစုကတော့ မျောက်မူးလဲအောင် ကဲလွန်း၊ ကျွန်မတို့ ညီအစ်မတွေ ဆယ်တန်းအောင်သွားတာ အိမ်က မသိလိုက်ဘူး၊ မောင်မောင် ဆယ်တန်အောင်ဖို့ တအိမ်လုံး ဆူညံပွက်လောရိုက်၊ ကျွန်မတို့တွေလောက် မကြိုးစား မထက်မြက် အသုံးမကျတဲ့ ယောကျာ်းလေးဒဏ် ခံဖူးတော့ ယောကျာ်လေးထက် မိန်းကလေး ပိုလိုချင်တယ်။ ဒါကြောင့်လည်း မောင်မောင့်ကလေးက ယောကျာ်းလေးဆိုတော့ မျောက်မူးလဲတစ်ကောင် လာပြန်ပြီဟေ့လို့ ကျွန်မ ကြွေးကြော်တာပေါ့။ သူတို့တွေ ဘာလို့ မြေးဦးလိုချင်ကြလဲ မသိဘူး။ ကျွန်မက အလတ်မို့အကြီးဆုံး၊ အငယ်ဆုံး ဖြစ်ချင်လိုက်တာလို့ မရှိဘူး။ အချစ်တွေ အကုန်လုံးရတဲ့၊ မိဘအချစ်တွေကို မောင်နှမတွေနဲ့ ခွဲဝေစရာမလိုတဲ့ တစ်ဦးတည်းသော ကလေးလည်း မဖြစ်ချင်ဘူး။ ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ ကလေးတွေ မြင်ဖူးသလို တအိမ်တည်း အတူတူနေပေမဲ့ ချစ်ဖို့မကောင်းလို့ ချစ်မလာတဲ့ ကလေးလည်း မြင်ဖူးတယ်။ မြေးဦးမှ မဟုတ်ပါဘူး ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ကလေးဆို ချစ်ကြမှာပါပဲ။

မမြင်ရသေးတော့ စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ ထူးထူးခြားခြား မနေပေမဲ့ မြင်ရင်တော့ ချစ်မယ်ထင်တယ်။ ကျွန်မတို့ မောင်နှမတွေက ဝမ်းကွဲတွေနဲ့ သိပ်မရင်းနှီး မချစ်ကြဘဲ မောင်နှမတွေကတော့ ချစ်ကြတယ်။ မေမေ့မောင် ကျွန်မတို့ဦးလေး မင်းချေ (မေမေ့ညီမတွေက ရခိုင်လို မောင်းချေ (အစ်ကို) လို့ ခေါ်တာကို ကျွန်မတို့တွေက လိုက်ခေါ်ရင်း မင်းချေ ဖြစ်သွားတယ်) သား သန်းဇော်ကို၊ ရန်ကုန်မှာ အိမ်နီးနားချင်း အမေ့တို့ရွာက ရပ်ဆွေရပ်မျိုး ဘိုးလေးရဲ့သား မောင်ကြည်အောင်၊ မေမေ့ညီမနဲ့ အဖေ့ညီဝမ်းကွဲရဲ့ သမီး ကျွန်မညီမဝမ်းကွဲ ပိုပို၊ မေဇင်ထွန်း၊ ဘေးအိမ်က အကြင်နာတို့ကို ချစ်ကြတာပဲ။ ကျွန်မတို့ မိသားစုက ကလေး၊ ခွေး၊ ကြောင် တော်တော်ချစ်ကြတယ်။ ကျွန်မအိမ်ရှင်ရဲ့ ကြောင်မိုချီနဲ့ ခွေးနတ်စုကိုလည်း ဓာတ်ပုံကနေတဆင့် ချစ်နေကြတယ်။ မောင်မောင့်သားကိုလည်း ချစ်ကြမှာပါပဲ။ အရင်ပို့စ်တွေတုန်းက မျိုးရိုးထဲမှ ဆိုးပေကြီးက မောင်မောင် ခုပို့စ်မှာတော့ ဆိုးပေကြီးတွေက တခြားသူ ဟုတ်ရိုးလား... ကျွန်မတို့ ညီအစ်မတွေပေါ့။

စန်းထွန်း
နိုဝင်ဘာ ၂၈၊ ၂၀၁၄။

(ပင်စယ်ဗေးနီးယားနဲ့ နယူးဂျာဆီပြည်နယ်တွေကို ကျေးဇူးတော်နေ့ရုံးပိတ်ရက် ခရီးထွက်ဖို့ ရှိပါတယ်။ ပြန်လာရင် တောလားတွေ ရေးတင်ပါဦးမယ်။ Happy Thanksgiving ! Happy Holidays ! )

ရေးခဲ့ပြီးတာ‌တွေက
မျိုးရိုးထဲမှ ဆိုးပေကြီးများ - ၁
မျိုးရိုးထဲမှ ဆိုးပေကြီးများ - ၂
မျိုးရိုးထဲမှ ဆိုးပေကြီးများ - ၃