တံခါးဆောင့်ပိတ်သံ...

ငယ်ငယ်တုန်းက အိမ်မှာ ဖိနပ်ကို ညီညီညာညာချွှပ်ဖို့၊ ထမင်းစားရင် အသံပျပ်ပျပ် မမြည်စေနဲ့၊ ဟင်းချိုသောက်ရင် ရှူးရှူးအသံ မမြည်စေနဲ့၊ ထမင်းစားတဲ့အခါ မဖိတ်စေနဲ့၊ ခြေနင်းတာ ဖွဖွလေးနင်းဖို့၊ တံခါးတွေပိတ်တဲ့အခါ အသံမမြည်စေဖို့၊ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ယူဖို့ အမြဲဆုံးမတယ်။ တတ်နိုင်သမျှ လိုက်နာပါတယ်။ ဂျပန်အိမ်မှာတုန်းက အိမ်ရှင်ကောင်လေးဟာ မနက်၁နာရီလောက် အိမ်ပြန်ရောက်လို့ ချက်ပြုတ်ရင် နံရံကပ်ဗီရိုတံခါးကို တအားဆောင့်ပိတ်လေ့ရှိတယ်။ တံခါးဆောင့်ပိတ်သံကြောင့် တခါတလေ အိပ်ယာက လန့်နိုးတယ်။ နယူးဂျာဆီအိမ်မှာတုန်းက ကိုယ့်အိပ်ခန်းအပေါ်ထပ်က တရုတ်မဟာ ည ၁၁ နာရီခွဲလောက် ပြန်ရောက်တယ်။ ခြေနင်းသံပြင်းလွန်းလို့ ကိုယ့်ဘေးနား လာလျှောက်နေသလား ထင်ရတယ်။ အိပ်ယာကနေ လန့်နိုးတယ်။ ခဏနေရင် တရုတ်မအိပ်မှာပါဆိုပြီး သည်းခံနေတာ။ ဘာတွေလုပ်နေမှန်းမသိ ခုံရွှေ့သံ၊ ခြေနင်းသံ တဒုန်းဒုန်း တော်တော်နဲ့မအိပ်။ သည်းမခံနိုင်တဲ့အဆုံး အောက်ကနေ တံမြက်စည်းနဲ့ တဒုန်းဒုန်းထု။ တံမြက်စည်းနဲ့ တဒုန်းဒုန်းထုနေတာကို သိရဲ့လားမသိ။ နောက်ဆုံး တရုတ်မက ငြိမ်သွားလို့လား ကိုယ်တို့ကပဲ တအားအိပ်ချင်နေလို့လားမသိ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ အိမ်ရှင်ကို တရုတ်မပြန်လာရင်သိတယ် ဟိုးအဝေးကြီးကနေ ခြေနင်းသံကြားရတယ်။ ခြေသံပြင်းလို့ အိပ်လို့မရဘူးလို့ တိုင်လိုက်တယ်။ အိမ်ရှင်ပြောလို့နဲ့ တူပါရဲ့ အခန်းထဲမဝင်ရင် ဖိနပ်ချွှပ်သံ ကြားရတယ်။ ခုအိမ်မှာလည်း အိမ်ရှင်လာရင် ခြေနင်းသံခပ်ပြင်းပြင်း ကြားရတယ်။ တော်သေးတာက အိမ်ရှင်က တပတ်မှာတရက် ခဏပဲလာလို့။ တရားစခန်းဝင်တော့ ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ မနက်လေးနာရီလောက်ကတည်းက ခြေနင်းသံ တဒုန်းဒုန်းကြားရလို့ နိုးတယ်။ လူသေးသလောက် ခြေနင်းသံကြမ်းတဲ့ အန်တီကြီးကို ဒေါ်ဒုန်းလို့ နာမည်ဝှက်ပေးထားတယ်။ ရုံးကမန်နေဂျာမဟယ်လင်လည်း  မိုက်ခရိုဝေ့၊ အိမ်သာတံခါး၊ အခန်းအဝင်ကတံခါးတွေကို ဆောင့်ပိတ်တာများ လန့်စရာ။ အတော်ကြမ်းတမ်းတဲ့ မိန်းမ။ ခြေသံပြင်းပြင်း၊ တံခါးဆောင့်ပိတ်သံတွေကြောင့် စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်ရတော့ ခြေသံမပြင်းဖို့၊ တံခါးဆောင့်မပိတ်ဖို့ တတ်နိုင်သမျှ ရှောင်ကြည်မိတယ်။

Happy New Year !

ကျန်းမာပျော်ရွှင်သော နှစ်သစ်ဖြစ်ပါစေ။

စန်းထွန်း

ဒီဇင်ဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၈။

Weekday vs Weekend ...

credit to google
ကိုယ့်ပို့စ်နဲ့ မဆိုင်ပေမဲ့ သဘောကျလို့

ကိုယ်တို့ညီအစ်မတွေ ပြောကြတာက ရုံးသွားရင် ပိုကျန်းမာတယ်။ ရုံးပိတ်ရက် အိမ်မှာနေရင် မကျန်းမာဘူး။

ရုံးတက်ရက်...
မနက် ၆ နာရီကနေ ၇ နာရီအထိ တရားထိုင် (မိနစ် ၂၀ လောက်ထိုင်ပြီး ပြန်အိပ်နေတာ ခပ်များများ)။ ရေချိုး  ၇ နာရီ ၄၀ ဆို အိမ်ကထွက် ငှက်တွေကို အစာ‌ကျွှေး။ အိမ်ကနေ ဘူတာရုံကို ၁၅ မိနစ် လမ်းလျှောက်ရတယ်။ ဘူတာရုံမှာ ရထားပထဆုံးတွဲ အထိရောက်အောင် ၅ မိနစ်လောက်လမ်းလျှောက်။ ၇ နာရီ ၅၅ မိနစ်မှာလာတဲ့ R ရထားပထဆုံးတွဲစီး။ စာဖတ်၊ မျက်စိညောင်းရင်အိပ်။ ဘူတာရုံကနေ ရုံးကို ၁၀ မိနစ် လမ်းလျှောက်ရတယ်။ ၈ နာရီ ၅၀ ဆို ရုံးရောက်ပြီ။ ၉  နာရီကနေ ၉  နာရီခွဲအတွင်း မနက်စာစား။ ၂ နာရီတခါ ရေဘူးရေဖြည့်၊ ရှူးရှူးပေါက်။ အလုပ်ထဲမှာ စိတ်ဖိစီးတိုင်း ရေနင်းကန်သောက်၊ အသီးတွေစား။ နေ့လည် ၁၂ နာရီဆို ဗိုက်ကတဂွီဂွီ မြည်လာပြီ ပရိုဗိုက်ရိုတစ်ဆေးသောက်။ ၁၂ နာရီခွဲဆို ထမင်းစားပြီ ဗိုက်ဆာနေတော့ ဟင်းမကြိုက်ဘူး မစားချင်ဘူး လုပ်လို့မရဘူး အကုန်စားတယ်။ ဖေ့ဘွတ်ကြည့် နွေတုန်းကဆို နေ့လည် ၁ နာရီကနေ ၁ နာရီ ၂၀ အထိ ဝေါစထိလမ်း၊ ထရစ်နစ်တီဘုရားကျောင်းဖက် မိနစ် ၂၀ လမ်းလျှောက်တယ်။ ခုတော့ အေးလွန်းလို့ အပြင်မထွက်တော့ဘဲ ဖေ့ဘွတ်ကြည့်တယ်။ နေ့လည် ၂ နာရီကနေ ၃ နာရီကြား အသီးတွေစား။ ညနေ ၅ နာရီဆို ရုံးဆင်း အိမ်ကို ၆ နာရီခွဲလောက်ရောက်တယ်။ ယောဂလေ့ကျင့်ခန်း ၁၀ မိနစ်လောက်လုပ်၊ ပန်းသီးရှလကာရည် လက်ဖက်ရည်ဇွန်း တဇွန်းကို ရေတဖန်ခွက်နဲ့သောက်။ ညစာချက်ပြ ုတ် ထမင်းဘူးပြင်။ ဟင်းဝယ်နေကျ အန်တီကြီးက မြန်မာပြည်ခဏပြန်သွားတော့ ကိုယ်တိုင်ချက်ပြုတ်နေရတယ်။ စားချင်တာလေးတွေချက် ချက်ပြီးရင်မစားတာက ခက်တယ်။ ကိုယ့်နေရာကိုလာပြီး တရုံးလုံးကြားအောင် အော်ဟစ်ဆူပူတဲ့ အင်မတန်ရိုင်းပျတဲ့ မန်နေဂျာမကို သူဋ္ဌေးဆီသွားတိုင်။ သူဋ္ဌေးက ခေါ်ဆူတော့ ကိုယ့်ကိုအညှိုးထားပြီး ပညာပြနှိပ်စက် မလုပ်မထွက်ထွက်အောင် လုပ်နေတဲ့ မန်နေဂျာမကြောင့် စိတ်ဆင်းရဲပြီး လုပက်ပြန်ဖြစ် ပေါင် ၂၄ ပေါင်ကျတယ်။ ပါးစပ်ပျက်လို့ အစာစားချင်စိတ်မရှိ စားချင်တာလေးတွေ ရှာဖွေစားသောက်ပြီး ကျန်းမာအောင် ကြိုးစားနေထိုင်ပါတယ်။ တပတ် ၃၊ ၄ ရက် မိနစ် ၂၀ လောက် တယောတီးလေ့ကျင့်။ သတင်းတွေကြည့် ည ၁၀၊ ၁၀ နာရီခွဲလောက်ဆို မျက်ခွံပိတ်ကျလာပြီး ခေါင်းကဒေါင်ချာဆိုင်းနေပြီ မအိပ်လို့မရတော့ဘူး။ လုပက်စ်ကြောင့် ပင်ပန်းနွယ်နယ်မှု fatigue ဖြစ်တယ်။ တော်သေးတယ် insomia အိပ်မပျော်တာမဖြစ်လို့ အိပ်လည်းမပျော် စားလည်းမစားဆိုရင် မလွယ်ကြောဘဲ။


ရုံးပိတ်ရက်...
မနက် ၆ နာရီ အိပ်ယာထ၊ ၇ နာရီ ၄၀ ငှက်တွေကို အစာ‌ကျွှေး။ အလုပ်လျှောက်၊ အင်တာဗျူးဖြေဖို့ စာကြည့်၊ အဝတ်လျှော်၊ နေ့လည်တရေးတမော အိပ်ချင်အိပ်၊ ရုပ်ရှင်ကြည့်၊ စာဖတ်၊ စာရေး၊ တယောတီးလေ့ကျင့်။ အဖေ့လို အိမ်ရှုပ်ပွရင် မနေတတ်သူမို့လို့ တပတ်တခါ၊ ၂ ပတ်တခါ အိမ်ရှင်း။ ခန္ဓာကိုယ်က လှုပ်တောင်မလှုပ်လို့ ဗိုက်မဆာ ဗိုက်ဆာတဲ့အချိန်မှစား ဝမ်းမမှန်။ နေ့လည်စာနဲ့ ညနေစာ ပေါင်းစားဖြစ်တာများတယ်။ နွေရာသီတုန်းက တရက်အပြင်ထွက်၊ တရက်အိမ်မှာနေပေမဲ့ ခုဆောင်းရာသီမှာ အပြင်မထွက်ဘဲ အိမ်မှာနေတာများတယ်။ ရာသီဥတုက အေးလွန်းတဲ့အပြင် ကိုယ်ကလည်း တနာရီလောက်ပဲ လမ်းလျှောက်နိုင်တယ်။ ၁၁၀ ပေါင်ပဲရှိလို့ အားနည်းတယ် ပုံမှန်အလေးချိန် ၁၂၄ ပေါင်ဖြစ်ဖို့လိုတယ်။ မကြီးဆို ပေါင် ၁၀၀ ပဲရှိတယ် ဘယ်လိုများနေတယ်မသိ။ ကိုယ်ကတော့ ပေါင် ၁၁၀ ကိုတောင် အားနည်းနေတယ် ထင်နေလို့။ ကိုယ်က ဘယ်တော့မှ ပိန်ခဲ့တဲ့သူမဟုတ်တာကိုး။ ကိုယ်က မော်ဒယ်လေးလို ပိန်ပိန်လေးဆိုတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ထက် မော်ဒယ်သန္တာလှိုင်လို တောင့်တောင့်တင်းတင်း ကျစ်လစ်သန်မာ ကျန်းမာတဲ့ခန္ဓာကိုယ်မျိုးကို သဘောကျတာ။ အရင်လိုဒေါင်ဒေါင်မြည် ၈မိုင် တောင်တက်နိုင်ဖို့ အချိန်ယူရဦးမယ်။

ရုံးတက်ရက်ဆို ၃ မိုင် တနာရီ မဖြစ်မနေ လမ်းလျှောက်ရတယ်၊ ရှူးမှန်မှန်ပေါက်တယ်၊ ရေများများသောက်တယ်၊ ဝမ်းမှန်တယ်၊ စားချိန်အိပ်ချိန်မှန်တယ်။ ရုံးပိတ်ရက်ဆို တမိုင်တောင် လမ်းမလျှောက်ဖြစ်၊ ဝမ်းမမှန်၊ စားချိန်အိပ်ချိန်မမှန်။ အဲ့ဒါကြောင့် ပြောပါတယ် ရုံးသွားရင် ကျန်းမာပါတယ်လို့။ ကျေးဇူးတော်နေ့ ဈေးချလို့ fibit alta hr ဝယ်ဖြစ်တယ်။ ဝိုင်းကလည်း fibit charge 2 ဝယ်တယ်။ သူ့ bpm နှလုံးခုန်နှုန်းက ရုံးပိတ်ရက်ဆို ၇၀ ကျော်တယ် ရုံးတက်ရက်ဆို ၈၀ ကျော်တယ် မကောင်းဘူးတဲ့။ ကိုယ့် bpm နှလုံးခုန်နှုန်းက ၆၀ - ၆၉  ကြားမှာရှိလို့ ကောင်းတယ်တဲ့။ စိတ်ဖိစီးမှုများလွန်းလို့ ၂ နာရီတခါ မျက်စိမှိတ်ပြီး ဝင်ထွက်ထွက်လေ ၁၀ခါလောက် မှတ်တာကိုး။ ကိုယ့်ရဲ့နေ့စဉ်လှုပ်ရှားမှု daily activities ကို ဖစ်ဘစ်ကနေ စစ်ကြည့်လိုက်တော့ ဝိုင်းကတောင်ပြောတယ် မင်း ဘာလေ့ကျင့်ခန်းမှ လုပ်စရာမလိုဘူး ရုံးသွားနေရင်ကို ကျန်းမာတယ်တဲ့။ ၂၀၁၅ လုပက်စ် အတော်ဖြစ်တုန်းက ကိုယ့်ကို ရုံးမသွားဘဲ အိမ်မှာအနားယူဖို့ မိတ်ဆွေတွေက အကြံပေးတယ်။ အိမ်မှာနေရင် ကုတင်ပေါ်မှာပက်လက် ပိုပြီးနာကျင်ကိုက်ခဲ စိတ်ဓာတ်ပိုကျတယ်။ ကွတကွတ တလှုပ်လှုပ်နဲ့ ရုံးသွားရင် နာကျင်တာတွေကို မေ့ပျောက်လို့ ပိုကျန်းမာတယ်ဆိုတာ ကိုယ်ပဲသိတယ်။ ဒီပို့စ်ဖတ်ပြီးရင် ရုံးသွားဖို့မပျင်းတော့လေမလား...

Merry Christmas ! Happy Holidays!
စန်းထွန်း
ဒီဇင်ဘာ ၂၂၊ ၂၀၁၈။

Merry Christmas ! Happy Holidays !

ငှက်ကလေးများတို့ရယ် ...

ငှက်ကလေးများတို့ရယ်

မနက်ခင်း မိုးလင်းတိုင်းကွယ်...

၂၀၁၈ မတ်လ ကိုစကာရီကာနိုင်ငံ မုတ်သုန်သစ်တောထဲမှာ ငှက်ကြည့်ပြီးကတည်းက ငှက်တွေကို ချစ်သွားတယ်။ ငှက်တွေကို အစာ‌ကျွှေးချင်ပေမဲ့ ငှက်အစာ‌ကျွှေးတဲ့အိမ်လုပ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်။ တနေ့ Wallgreens မှာ ငှက်စာတွေ့လို့ ဝယ်လာပြီး မနက်တိုင်း အိမ်ခေါင်းရင်းက မြေကွက်လပ်မှာ ကျဲချပေမဲ့ ငှက်တွေလာစားတာလည်း မတွေ့ဘူး။ တပတ်လောက်ကြတော့ ကိုယ်အစား‌ကျွှေးတဲ့အချိန် မနက် ၇ နာရီ ၄၀ မိနစ် စာကလေးငှက်တွေ လာစောင့်နေတာတွေ့တယ်။ ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့ ကြိုးစားရင် ပျံပြေးကြတယ်။ Daylight Saving စတဲ့နေ့ အချိန်တနာရီ နောက်ဆုတ်လိုက်တော့ အရင်‌ကျွှေးနေကျအချိန်ထက် တနာရီနောက်ကျပြီးမှ သွား‌ကျွှေးတော့ ငှက်တွေမတွေ့ဘူး။ နောက်နေ့ ဇွဲကောင်းတဲ့ငှက်ကလေးတချို့ စောင့်နေကြတယ်။ ကိုယ်အစာကျွှေးဖို့လာတာကိုမြင်ရင် နီးစပ်ရာသစ်ပင်တွေကနေ ပြေးလာကြတယ်။ တချို့ငှက်တွေက အသံပေးပြီး သူ့အဖော်တွေကို ခေါ်တတ်တယ်။ ကိုယ့်ကိုမကြောက်ကြတော့ဘူး ကိုယ့်နားအထိလာပြီး ကြိုတတ်ကြတယ်။ ရုံးတက်ရက် ရုံးသွားတဲ့အချိန် မနက် ၇ နာရီ ၄၀ အိမ်ကထွက်ရင်း အစာ‌ကျွှေးလေ့ရှိတယ်။ ရုံးပိတ်ရက်မှာတော့ မနက် ၇ နာရီ ၄၀ နှိုးစက်ပေးပြီး ငှက်တွေအစာ‌ကျွှေးတယ်။ မနက်တိုင်း ငှက်ကလေးတွေ အစာစားနေတာကို မြင်ရတာ စိတ်ချမ်းသာစရာ။

စန်းထွန်း
ဒီဇင်ဘာ ၁၅၊ ၂၀၁၈။

ငှက်စာ

ကိုယ်အနားယူတဲ့အချိန်တွေမှာ နားထောင်လေ့ရှိတဲ့ Relaxation Music တွေ။

ဖီလင် ၃၅ ...

နိုဝင်ဘာ ၂၄ ရက်နေ့မှာ ကိုယ့်အသက် ၃၅ နှစ်ပြည့်ပြီ။ ၂၀၀၈ မေလ နာဂစ်မုန်တိုင်းတိုက်တုန်းက ဟိုင်းကြီးကွျှန်းမှာ ရှိနေတဲ့ ကိုယ့်မိဘတွေ တိမ်းပါးသွားရင် ဒုက္ခပါပဲလို့တွေးတဲ့ မိန်းမငယ်လေးကနေ အတော်အတန် ရင့်ကျက်တည်ငြိမ်တဲ့ မိန်းမကြီးတယောက် ဖြစ်လာပြီ။ ဒုက္ခတွေကိုလည်း ဘာလဲဟဲ့ လောကဓံလို့ ခါးဆီးခံနိုင်ပြီ။ လစာများများ ရတဲ့အခါ ငါကွလို့ မာန်တက်ဖူးပြီ။ အလုပ်ပြုတ်တဲ့အခါ ငါ့ကျမှ ကံဆိုးလိုက်လေခြင်းလို့ ဝမ်းနည်းပက်လက် ငိုကြွေးခဲ့ဖူးပြီ။ အကြီးကြီး ပေးဆပ်ရတဲ့ အမှားတွေလည်း မှားခဲ့ဖူးပြီ။ အမှားတွေဆီက သင်ယူတတ်ခဲ့ပြီ။ ချစ်ခင်သူတွေနဲ့ ခွဲခွာရလို့ ငိုကြွေးခဲ့ဖူးပြီ။ ကျန်းမာရေးမကောင်းတဲ့အခါ ငါ့ကျမှ ဖြစ်ရလေခြင်းလို့ မချိတင်ကဲဖြစ်ခဲ့ဖူးပြီ။ သူငယ်ချင်းကောင်း၊ မိတ်ဆွေကောင်းတွေရဲ့ ကူညီစောင့်ရှောက်မှုကိုလည်း ရရှိဖူးပြီ။ နင့် မျက်နှာကို တသက်မမြင်ချင်တော့ဘူးလို့ ပြောသွားတဲ့သူငယ်ချင်းကို ရေစက်ကုန်သွားပြီလို့ သဘောထားနိုင်ပြီ။ ပညာပြနှိပ်စက်တဲ့ မန်နေဂျာမကိုလည်း ဟိုဘဝက ဝဋ္ဋ်ကြွေးရှိလို့ ဆပ်နေရတာလို့ တွေးတတ်နေပြီ။ ကိုယ်ဘာမှလုပ်လို့မရ ကံတရားလက်ထဲမှာ ရှိတဲ့အချိန်တွေမှာ ဘုရားရိပ်၊ တရားရိပ် ခိုလှုံတတ်ပြီ။ မွေးနေ့ကိတ် တခါမှမခွဲဖူးသူမို့လို့ မွေးနေ့ကိတ်ခွဲဖို့ကိုလည်း တခါမှမတွေးဖူးခဲ့။ မွေးနေ့လက်ဆောင် ပေးမဲ့သူဆိုလို့ ဝိုင်းတယောက်ပဲ ရှိပေမဲ့ ဟတ်ပီးဘတ်ဒေးတူမီ၊ မယ်ရီခရစ်စမတ်တူမီ၊ ဟတ်ပီးနယူးယားတူမီ၊ ငါလေးဟာ အတော်ပင်ပန်းတာပဲ ဆုချဦးမှဆိုပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်ပေးတဲ့ လက်ဆောင်တွေက ခပ်များများ။ မျှော်လင့်ထားတာတွေ ဖြစ်မလာတဲ့အခါ ကိုယ်တတ်နိုင်သမျှ ကြိုးစားတာပဲ ဖြစ်မလာတာ ကံတရားလို့ ဖော့တွေးတတ်ပြီ။ ဖေ့ဘွတ်မှာလည်း မျက်စိရှုပ်တဲ့သူတွေကို အန်ဖရင့်၊ မျက်စိနောက်တဲ့သူတွေကို အန်ဖော်လိုး။ အသက်အရွယ်နဲ့မလိုက် ကလက်တက်တက် ဝတ်စားပြီး ကလေးကလားပုံတွေကိုလည်း အားနာပါးနာနဲ့ လိုက်ခ်မပေးဘူး။ အသက်ကြီးလာလို့လား မသိဘူး ဆူဆူညံညံ သီချင်းတွေကို နားထောင်လို့မရတော့ဘူး နားအေးပါးအေး နေချင်မိတယ်။ အရင်လို အလုပ်တွေကို တရစပ်တခါတည်း အပြီးမလုပ်တော့ဘဲ နားနားပြီး လုပ်တတ်ပြီ။ ခင်မင်ရင်းနှီးတဲ့ သူငယ်ချင်းနည်းနည်း၊ မိသားစု၊ မိတ်ဆွေကောင်းတွေ ရှိနေရင် လုံလောက်ပြီ။ ကျန်းမာရေးက အရေးကြီးတာမို့ စာတွေဖတ်ပြီး ကျန်းမာအောင် နေထိုင်ဖို့ ကြိုးစားနေတယ်။ မနက် ၆ နာရီ ၇ နာရီအထိ နှိုးစက်ပေးထားပေမဲ့ နာရီဝက်လောက် တရားထိုင်ပြီး ပြန်အိပ်တတ်တဲ့ အကျင့်ကို ပြင်ရဦးမယ်။ ဓာတ်ပုံပညာစာအုပ်ဖတ်ပြီး နားလည်သလိုလိုနဲ့ မလည်တာတွေကို သေသေချာချာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း နားလည်နိုင်ဖို့ ကြိုးစားရဦးမယ်။ တယောဘိုးတံထိုးတဲ့အခါ လက်ချောင်းတွေကို အသုံးမပြုဘဲ လက်ကောက်ဝတ်ကို အသုံးပြုပြီး သက်တောင့်သက်သာ ညင်ညင်သာသာ ထိုးတတ်ဖို့ လေ့ကျင့်ရဦးမယ်။ အေကြိုးကို ဘိုးတံထိုးတဲ့အခါ ဒီကြိုးကိုသွားထိမိပြီး နှစ်သံထွက် လက်မငြိမ်တာတွေ လေ့ကျင့်ရဦးမယ်။ သူများအထင်ကြီးဖို့၊ သူများလုပ်လို့ လိုက်လုပ်တာမဟုတ်ဘဲ ကိုယ်လုပ်ချင်တဲ့အရာတွေကိုလုပ်ပြီး ဘဝကိုအဓိပ္ဗာယ်ရှိရှိ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် နေသွားဖို့က အရေးအကြီးဆုံးပဲ မဟုတ်လား။

Be strong. Be yourself. Be independent. Don't listen other people's judgements.
Travel more. Read more. Learn something. Follow your dreams. Never give up your dreams.
Be happy. Be healthy.

Happy belated birthday to me !
စန်းထွန်း
ဒီဇင်ဘာ ၈၊ ၂၀၁၈။

၁၂၄ ပေါင် ၁၀ ပေါင်ချထားတဲ့အချိန် ခုတော့ မန်နေဂျာမ နှိပ်စက်လို့ပေါင် ၁၁၀ ပဲ ရှိတော့တယ်
အက်ပီတန်မော်ဒယ်လုပ်လို့ရပြီ

အလာစကာသွား ‌တောလား - ၁၆

ဟိုတယ်ရောက်တော့ တရေးအိပ် နိုးလာတော့ ရေချိုးပြီးတော့ ဘယ်ကိုသွားလည်ကြမလဲလို့ တိုင်ပင်ကြတယ်။ ညနေစောင်းဆိုတော့ ဆီရာတယ်မြို့ထဲ ကမ်းနားဖက်တလျှောက် လမ်းလျှောက်ကြမယ်။ Pike Place Market ကို သွားလည်ကြတယ်။ လမ်းလျှောက်ရင် ၄၅ မိနစ်လောက်ပဲ လျှောက်ရမှာဆိုတော့ လမ်းလျှောက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတယ်။ လမ်းမှားဖို့အကြောင်းမရှိဘူး လမ်းမကြီးတွေဟာ တန်းတန်းဖြူးဖြူးကြီးတွေ။ ပင်လယ်ကမ်းခြေ ဆိပ်ကမ်းမြို့ဖြစ်တဲ့ ဆီရာတယ်ဟာ အင်မတန်သာယာပါတယ်။ ကမ်းနားလမ်းတလျှောက် ဆိုင်တန်းတွေအများကြီး ပင်လယ်ကမ်းခြေမြို့ဆိုတော့ ပင်လယ်စာပေါတယ်။ တိုက်အမြင့်ကြီးတွေ မရှိဘူး သန့်ရှင်းအေးချမ်းတဲ့ မြို့ကလေး။ ကိုယ်ကျောင်းတက်နေတုန်းက ကျောင်းမြိ ကလွဲရင် ကျန်တဲ့မြို့ အကုန်ကြီးတယ်။ နယူးယောက်မှာနေတော့ နယူးယောက်ကလွဲရင် ကျန်တဲ့မြို့ အကုန်သေးတယ်။ ရေသတ္တဝါပြတိုက်၊ ခရူသင်္ဘောတွေ မစီးတော့ပါဘူး အလာစကာမှာ စီးခဲ့ပြီးပြီ။ Seattle Eye လို့ ထင်နေတာ Seattle Great Wheel တဲ့ မစီးရဲပါဘူး။ ကမ်းစပ်တလျှောက်က စားသောက်ဆိုင်တွေမှာ ကြိတ်ကြိတ်တိုး။ ကမ်းနားဖက်က ဘုတ်တွေ၊ ကမ်းခြေအလှကို ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီးပြီဆိုတော့ တောင်ကုန်းပေါ် ပြန်တက်ကြတယ်။ တောင်ကုန်းပေါ်တက်ဖို့ ဓာတ်လှေကားတွေ၊ လှေကားတွေရှိတယ်။ တောင်ကုန်းပေါ်က စားသောက်ဆိုင်လေးတွေက သေးသေးကျဉ်းကျဉ်းလေးတွေ။ ရှုခင်းကောင်းတော့ ဈေးကြီးမှာ အဲ့ဒီမှာမစားဘူး။ နာမည်ကျော် Pike Place Market ကို သွားလည်ကြတယ်။ စတာ့ဘာ့ခ်ဆိုင်မှာ လူတန်းကြီးက အရှည်ကြီး ဟန်က အဲ့ဒီဆိုင်က ပထမဆုံးဖွင့်တဲ့ စတားဘာ့ခ်ဆိုင်။ ဟာ ... အဲ့ဒါဆို တခုခုသွားစားမလား ကော်ဖီမကြိုက်တဲ့သူတွေ၊ တန်းစီပြီးအချိန်မကုန်ချင်တာနဲ့ မဝင်တော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတယ်။ ရေခဲမုန့်ဆိုင်တွေ့တော့ ရေခဲမုန့်ဝင်စားကြတယ် မဆိုးပါဘူး။ အလာစကာ Portage မှာ စားခဲ့တဲ့ Mountain Huckleberry ရေခဲမုန့်ဟာ ကိုယ်စားဖူးသမျှ ရေခဲမုန့်တွေထဲမှာ အကောင်းဆုံးပဲ။ ဈေးတန်းထဲကို လျှောက်ကြည့် လော့စတာတွေတွေ့လို့ ဓာတ်ပုံရိုက်တာကို သူများတွေအလုပ်ရှုပ်နေတာကို ဓာတ်ပုံရိုက်တယ် ဘာညာနဲ့ ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်းပြောတယ်။ အသီးဝယ်ဖို့ ကိုင်ကြည့်တာကို မထိနဲ့မကိုင်နဲ့ပြောလို့ အရင်က ၆ လုံးလောက် ဝယ်မလို့ဟာ ခုတော့၃လုံးပဲဝယ်တော့တယ်။ အသီးဝယ်ပါတယ်ဆိုမှ အနာအဆာပါမပါ ကိုင်ကြည့်တာ ပုံမှန်ပဲကို။ အဲ့ဒီဈေးကလူတွေ အင်မတန်ရိုင်းတယ်။ ဗိုက်ဆာလာပြီမို့လို့ စားသောက်ဆိုင်ရှာတာ ဂျပန်ဆိုင်တဆိုင်တွေ့တယ်။ ဝိုင်းနဲ့ဟန် တိုင်ပင်ပြီးမှာတယ် စားကောင်းတယ်။ ကမ်းခြေတလျှောက် လမ်းလျှောက်ပြီးပြန်တော့ နေဝင်ဆည်းဆာကို တွေ့ရတယ်။

စန်းစန်း မင်း ခရီးသွားဘလော့ဂါဆို ဘလော့ကနေ ပိုက်ဆံမရဘူးလား။ ဟင့်အင်း ... တပြားမှမရဘူး ခုတောင် ဘလော့ကိုလူလာမဖတ်တာ တခါလာဖတ် တကျပ်ကောက်ရင် ဘယ်သူမှလာဖတ်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဗီယက်နမ်မှာဆို ခရီးသွားဘလော့ဂါတွေ သိပ်ဝင်ငွေကောင်းတာ။ အစ်ကိုကြီးတယောက်ဆို ခရီးသွားကုမ္ဗဏီထောင်၊ သူ့ဘလော့ဂါမှာ ကြေငြာပေးရင် ကြေငြာခရတယ်။ သူက အလာစကာ iditarod ပြိုင်ပွဲမှာ ဝင်ပြိုင်တာ။ Central America ဖက်ကို ဆိုင်ကယ်နဲ့ခရီးသွားနေတဲ့ ဘလော့ဂါဆိုရင် followers တွေ သောင်းချီတယ်။ မင်း ဖေ့ဘွတ်မှာ အရင်နာမည်ကြီးအောင် လုပ်ရမယ် ပြီးရင် ခရီးသွားကုမ္ဗဏီထောင်။ အေး ... ကိုယ် ခရီးသွားကုမ္ဗဏီထောင်ရင် မင်းတို့ကို MD ရာထူးပေးမယ်။ ဟိုတယ်ရောက်တာနဲ့ အထုပ်သိမ်း တချိုးတည်းအိပ်တော့တာပဲ။ နောက်နေ့မနက် မနက်စာကို ဒီဟိုတယ်ရဲ့ ပါတနာ တခြားဟိုတယ်မှာ သွားစားရတယ်။ ပြီးတော့ ဆီရာတယ်အိုင်ကွန် Space Needle ဆီကို လမ်းလျှောက်သွားကြတယ်။ အဝေးကနေပဲ ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီး အပေါ်မတက်တော့ပါဘူး။ Pop Culture ပြတိုက်ဒီဇိုင်းက ထူးဆန်းတယ်။ Duck boat ကို ဓာတ်ပုံစောင့်ရိုက်တယ် Duck boat တခါမှမစီးရသေးဘူး။ ပြီးတော့ ဟိုတယ်ကိုလမ်းလျှောက်ပြန် ကားလမ်းတွေရှင်းတယ် သန့်ရှင်းသန့်ရပ်တယ်။ ဟိုတယ်ကနေ အူဘာစီးပြီး မြို့ထဲကဘူတာဆင်းတာ ၉ ကျပ်ပေးရတယ်။ မြို့ထဲကနေ လေဆိပ်ကို ရထားခ ၃ ကျပ်။ တက္ကစီငှားရင် အနည်းဆုံး ၆၀ ကျော်။ တက္ကစီခဈေးကြီးမှာပေါ့ မြို့ထဲကနေ လေဆိပ်ကို တော်တော်ဝေးတာကိုး ရထားနဲ့တောင် နာရီဝက်ကျော်ကျော် မောင်းရတယ်။ ချက်ကင်ဝင်တော့ ဝင်လို့မရဘူး။ လိုင်းတိုတဲ့နေရာကိုစီပြီးမှ ချက်ကင်ဝင်လို့မရတဲ့သူတွေက အစိမ်းလိုင်းမှာစီတဲ့။ လုံးဝမရွေ့တဲ့လိုင်းကနေ ဟိုဖက်လိုင်းပြော။ အတူထိုင်ချင်ရင် နောက်ဆုံးခုံပဲရတယ် ကိုယ့်ဟမ်းကယ်ရီက နည်းနည်းကြီးနေလို့ ချက်ကင်ဝင်ရမယ် ၂၅ ကျပ်တဲ့။ ဝန်ထမ်းက သဘောကောင်းတယ် ကိုယ်တို့ကနောက်ဆုံးခုံ အပေါ်မှာတင်စရာ ကေဘင်မရှိလို့ ကိုယ့်လက်ကေ့အိတ်ကို ဖရီးချက်ကင်ဝင်ပေးမယ်တဲ့။ ဝိုင်းက ဟာ ... အဲ့ဒါဆိုရင် သူတို့လက်ကေ့အိတ်လည်း ချက်ကင်ဝင်လို့ရလာလို့မေးတော့ ရတယ်တဲ့။
လုံခြုံရေးဖြတ်ဖို့ တန်းစီတာ လူတန်းကြီးက အရှည်ကြီး။ ကြည့်ရတာ လေဆိပ်ထဲမှာတင် ကိုယ်တို့ တမိုင်ခွဲလောက် လျှောက်ပြီးနေပြီထင်တယ်။

အလာစကာ အဲယားလိုင်းက ပေးထားတဲ့ အစားအသောက်ကူပွန် ၃ ရှိတယ်။ Beagle ၊ ငှက်ပျောသီး၊ ရေသန့်ဗူး၊ ဆူရှီ၊ စတားဘာ့ခ်က ကိတ်မုန့်တွေဝယ်တယ် ဗိုက်ကားနေအောင် စားရပါတယ်။ လေယာဉ်ခရီးစဉ် ဖျက်သိမ်းတာမို့လို့ အာမခံဆီမှာ ကလိမ်းလို့ရပါတယ်။ ကလိမ်းတင်တော့ လေယာဉ်ဖျက်သိမ်းတယ်ဆိုတဲ့ အထောက်အထားလိုတယ်။ လေကြောင်းလိုင်းကလည်း ထုတ်မပေး။ flight tracker ဆိုဒ်မှာ လေယာဉ်နံပါတ်၊ နေ့ရက်အချိန်ရိုက်ထည့်လိုက်တာနဲ့ လေယာဉ် status ကိုပြတယ်။ အဲ့ဒါကို screen shot ရိုက်ပြီးတင်၊ ဟိုတယ်ခ၊ အူဘာခ၊ ရထားခ အကုန်ပြရတော့ ကိုယ်တို့တွေ ဆီရာတယ်ကို ပိုက်ဆံတပြားမှ မကုန်ကျဘဲ လည်ပတ်ခဲ့ရတယ် ဆိုပါတော့။ ဆီရာတယ်ကနေ နေ့လည် ၂ နာရီထွက်ခွာလာတဲ့ လေယာဉ်ဟာ နယူးယောက်ကို ည ၈ နာရီမှာ ရောက်ပါတယ်။ အိမ်ရောက်တော့ ည ၁၁ နာရီ ရုံးထဗင်းဘူးအတွက် မြန်တာလေးလုပ်။ ခွင့်တွေမရှိတော့လို့ ခွင့်ယူပြီးနားခွင့်မရှိ။ အလာစကာ ၁၂ ရက်ခရီးစဉ် ဒီမှာပဲပြီးဆုံးပါပြီ။ အင်္ဂလန်သွားတောလားကတော့ နောက်မှပဲတင်ပါတော့မယ်။

Happy Traveling !
စန်းထွန်း
ဒီဇင်ဘာ ၁၊ ၂၀၁၈။

အလာစကာသွား ‌တောလား - ၁၅

ဂျူလှိုင် ၁၆ တနင်္လာနေ့ အလာစကာခရီးစဉ် နောက်ဆုံးနေ့ဟိုတယ်အများစုက မနက် ၁၀ နာရီမှာ ချက်ကောက်လုပ်ရပါတယ်။ သဘောကောင်းတဲ့ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်း ဦးလေးကြီးက နေ့လည် ၁၂ နာရီမှ ချက်ကောက်လုပ်ချင် လုပ်နိုင်တယ်လို့ ပြောပေမဲ့ ကိုယ်တို့က မနက်မိုးလင်းတာနဲ့ အမ့်ကာ့ရေ့မြို့ထဲ သွားလည်မှာ။ ည ၇ နာရီမှ ပြန်လာပြီး ဟိုတယ်ကြိုပို့ရှယ်တယ်ဘတ်စ်နဲ့ လေဆိပ်ကိုသွားမှာဆိုတော့ မနက်အစောကြီးကတည်းက ချက်ကောက်လုပ်လိုက်တယ်။ ဟိုတယ်က ကိုယ်တို့လက်ကေ့စ်အိတ်တွေကို စတိုခန်းမှာ သိမ်းပေးထားတယ်။ ဟိုတယ်နဲ့ အလာစကာပြတိုက်နဲ့က နီးနီးလေး ပြတိုက်ထက် အမ့်ကာ့ရေ့မြို့ထဲ လည်ချင်တာ။ အမှတ်ငါးလမ်းမကြီးအတိုင်း မိနစ် ၂၀လောက် လျှောက်ပြီးတော့ အမ်တိုနီထရေးလမ်းမှာ လမ်းသွားလျှောက်တယ်။ မြို့လယ်ကောင်က ပန်းခြံထဲမှာ ပန်းတွေအတော်လှတယ်။ Planet Walk ဆိုင်းဘုတ်တွေဖတ်ပြီး နေစကြာဝဋ္ဌာထဲက ဂြိုလ်တွေအကြောင်းသိရတယ်။ အမ့်ကာ့ရေ့ကို စရောက်တုန်းက အမ်တိုနီထရေးလမ်းကို လျှောက်ခဲ့တယ်။ ဒီတခါတော့ အတော်ဝေးဝေး လျှောက်ဖြစ်တယ် ရေကန်တွေအထိရောက်တယ်။ ချောင်းသေးသေးလေးဘေးမှာထိုင်ပြီး ငါးရှာနေတဲ့ ဇင်ယော်တစ်ကောင်တွေ့ခဲ့တယ်။ လမ်းလျှောက်လာတဲ့ ခွေးတွေတွေ့တယ်။ ဟန်က မြို့ထဲကို တခြားလမ်းဖက်က သွားချင်ပေမဲ့ ဂူဂယ်မတ်ညွှန်တဲ့အတိုင်း လာလမ်းအတိုင်းပြန်တာ အကောင်းဆုံး တော်ကြာ လမ်းမှားသွားမှ ဒုက္ခ။ အမှတ်လေးလမ်းမအတိုင်း လမ်းလျှောက်ပြီး ဂျပန်ဆိုင်မှာ နေ့လည်စာစားတယ် စားကောင်းတယ်။ လျှော့ပင်းမောလ်မှာ Coach နဲ့ Michael Korrs သွားကြည့်တော့ Coach မှာ 50% ဈေးလျှော့လို့ ဘေးလွယ်အိတ်အနီရောင် ဝယ်တယ်။ Sales Tax မပေးရလို့ အင်မတန်တန်တယ်။ အိတ်ကို သိပ်အကြိုက်ကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ တန်လို့ဝယ်ခဲ့တယ်။ ကိုယ့်မှာ အိတ်သေးသေးတွေပဲ ရှိတယ်။ ကိုယ်က စလွယ်သိုင်းအိတ်နဲ့ ကျောပိုးအိတ်ပဲကြိုက်တယ်။ အောက်ထပ်မှာ ဖိနပ်တွေ လျှော့ဈေးနဲ့ ရောင်းနေလို့ ဝင်ကြည့်ကြတယ်။ ဝိုင်းတို့ညီအစ်မ ဆိုဒ် ၅၊ ၅.၅ ။ ကိုယ်က ၇.၅ ခြေထောက်ဗျက်ကျယ်လို့ Wide နဲ့မှရတော့ ကိုယ့်အတွက် ဖိနပ်ရှာရတာ အင်မတန်ခက်တယ်။ ဝိုင်း ယူထားတဲ့ ဟိုက်ကင်းဖိနပ်ကို ကိုယ်ကြိုက်ပေမဲ့ ကိုယ့်ဆိုဒ်မရှိ။ ကိုယ်ယူထားတဲ့ ဘွတ်ဖိနပ်ကို ဝိုင်းကြိုက်ပေမဲ့ ဝိုင်းရဲ့ဆိုဒ်မရှိ။ သြော် ... လူဆိုတာ သူများဆီမှာရှိတဲ့ဟာက ပိုလှတယ်လို့ထင်တယ်။

50% ဈေးချတဲ့အပြင် Sales Tax မရှိတော့ အတော်တန်တာ။ ဟိုက်ကင်းထွက်ရင် ဝိုင်းဟာ လည်ရှည်ဘွတ်ဖိနပ် စီးလာတတ်တယ်။ အဆင်းဆို ဖိနပ်မှာ ကုတ်အားမရှိ ပြောင်ချောနေတော့ ချောပြီးလဲမှာစိုးရိမ်ပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်နေတတ်တယ်။ ကိုယ်က ကူညီတွဲပေးပေမဲ့ Bear Mountain အဆင်း တော်တော်မတ်တဲ့နေရာတွေဆို ကိုယ်လည်းမတွဲနိုင်ဘူး။ ကိုယ်တောင် အနိုင်နိုင်ဆင်းရတာ။ အဲ့ဒီတုန်းက ဝိုင်းက Skechers walking shoes စီးထားတယ်။ ကိုယ်က ဖိနပ်ကြောင့် မဟုတ်ဘူး အဆင်းကိုကြောက်တာ ဖြစ်ရမယ်လို့ ပြောတာကို ဝိုင်းက လက်မခံဘူး ဖိနပ်ကြောင့်လို့ တွင်တွင်ငြင်းတယ်။ ဟင်း ... ဒီတခါတော့ ဖိနပ်ကြောင့် ဟုတ်မဟုတ်ဆိုတာ သိရတော့မယ်။ ဝိုင်း ဝယ်လိုက်တဲ့ဖိနပ်က Merrell နာမည်ကြီးတံဆိပ်။ ဟန်က Timberland က နာမည်ကြီးတယ်လို့ပြောတော့ ဝိုင်းက အဲ့ဒါအာရှမှာ နာမည်ကြီးတာ ဒီမှာ Merrell နာမည်ကြီးတယ် ဒေးဗစ်ပြောတာ ကြားဖူးတယ်။ ကိုယ် မေရီလန်းပြည်နယ် ရှယ်နယ်ဒိုးဝါးမှာ တောင်သွားတက်တော့ စီးတာ Timerland ဖိနပ် ပထမဆုံးစီးတာ ဖြစ်တဲ့အပြင် Wide  မဟုတ်တော့ သွေးတွေထွက် Blister တွေဖြစ် နောက်တော့ လွှင့်ပစ်လိုက်တယ်။ ခုတော့ ကိုယ် Cole Hann တံဆိပ်ကို ကြိ ုက်နေတယ်။ ကိုယ်ယူထားတဲ့ဖိနပ် Helly Hansen တံဆိပ် မကြားဖူးလို့ ဂူဂယ်မှရှာကြည့်လိုက်တော့ နော်ဝေးက sports ၊ ocean ၊ mountains အတွက်တဲ့။ ဆောင်းရာသီ နှင်းတွေကျတဲ့အချိန် waterproof ချော်မလဲ နွေးတဲ့ဖိနပ်ဖြစ်ဖို့က အရေးကြီးတယ်။ အမ့်ကာ့ရေ့က ဝယ်လာတဲ့ဖိနပ်က နွေးလွန်းလို့ ခုဆိုကိုယ်အမြဲစီးနေတယ်။ Vistor Center က အဘွားကြီးတွေ အင်မတန်သဘောကောင်းတယ်။ အမ့်ကာ့ရေ့မှာ ဘယ်တွေဆီ လည်ပတ်လို့ရတယ်၊ ဘာ Adventure တွေရှိတယ်ဆိုတာ သေချာရှင်းပြတယ်။ အမ့်ကာ့ရေ့မြို့ထဲက အမှတ်တရလက်ဆောင် ပစ္စည်းရောင်းတဲ့ဆိုင်မှန်သမျှ ဝင်လည်တယ်။ ပစ္စည်းစုံသလို ဈေးလည်းသင့်တယ်။ ဒီဆိုင်ဈေးမှန်မမှန် ဘယ်လိုဆုံးဖြတ်ကြလဲဆိုတော့ lip balm ဗူးဈေးနဲ့ ဆုံးဖြတ်တယ်။ ဟန်က fireweed ပန်းလေးတွေပါတဲ့ မတ်ခွက်ဝယ်တယ်။ ဝိုင်းက သူ့တူမတွေအတွက် နားကပ်ဝယ်တယ်။ ဝိုင်းအမေအတွက် အိတ်၊ ဖိနပ်၊ တူမတွေအတွက် ကွင်းသိုင်းဖိနပ်တွေ ဝယ်တယ် တန်လို့တဲ့။ ဗိုက်သိပ်မဆာပေမဲ့ ညနေ ၆ နာရီ ညစာစားချိန်ရောက်ပြီဆိုတော့ ယိုးဒယား၊ ခမာဆိုင်မှာ စားကြတယ်။

အလာစကာမှာပဲ တွေ့ရတဲ့ Fireweed

သင်္ဘောသီးထောင်းက စပ်လို့ဝိုင်းလို့မစားနိုင်ဘူး။ ကိုယ်စားနိုင်လို့ တော်သေးတယ် နို့မို့လွှင့်ပစ်ရမှာ။ ဟိုတယ်ဆီအပြန်လမ်းမှာ အိမ်တအိမ်ရှေ့ ဘိန်းပန်းပင်တွေ့လို့ မြန်မာပြည်က ဘိန်းထုတ်လုပ်မှုမှာ ကမ္ဘာပေါ်မှာ ဒုတိယ .... ပထမက အာဖကန်နစ္စတန်။ သိပါ့ ... ရွှေတြိဂံဆိုတာ နာမည်ဆိုးနဲ့ကျော်တဲ့နေရာ။ ဝိုင်းက ဒီဟိုတယ်ကို ရွေးလိုက်တာ လေဆိပ်ရှယ်တယ်ဘတ်စ်ရှိလို့ ဒီတော့ တက္ကစီဖိုးမကုန်တော့ဘူးပေါ့။ ည ၇ နာရီခွဲ ဟိုတယ်က စီစဉ်ပေးတဲ့ ရှယ်တယ်နဲ့ လေဆိပ်ဆီသွားတော့ ဒရိုင်ဘာက ဂျက်ကက်တွေ ဝတ်ထားတဲ့ ကိုယ်တို့ကို ရယ်တယ်။ သူက ဒီနှစ် အလာစကာနွေသိပ်ပူလို့ အင်္ကျီလက်ပြတ်နဲ့။ ဘိုင့်ဘိုင် အလာစကာ ... Aurora မြောက်အလင်းတန်းကြည့်ဖို့ ဆောင်းတွင်းတခါလောက် လာပါဦးမယ်။ ည ၁၀ နာရီ အမ့်ကာရေ့ကနေ ထွက်ခွာပြီး ဆီရာတယ်ကို မနက် ၂ နာရီခွဲ ရောက်ပါတယ်။ ဒန်နာလီအမျိုးသားဥယျာဉ်ကနေ သယ်လာတဲ့ မတ်ခွက်ဟာ လေယာဉ်ပေါ်ကနေအဆင်း ပြုတ်ကျကျန်ခဲ့လို့ စိတ်မကောင်းဖြစ်ရသေးတယ်။ ငါ့နှယ်နော် ... ဟိုး ဒန်နာလီကနေ အမ့်ကာ့ရေ ဆီရာတယ်အထိ သယ်လာပြီးမှ လေယာဉ်ပေါ်ကအဆင်း ကျောပိုးအိတ်ဘေး ထည့်ထားရာကနေ ပြုတ်ကျရတယ်လို့။ နယူးယောက်မှာ မိုးသက်မုန်တိုင်းရှိလို့ လေယာဉ်ခရီးစဉ်တွေ ဖျက်သိမ်းတယ်ဆိုတဲ့သတင်း လေဆိပ်က တီဗွီဖန်သားပြင်မှာတွေ့တော့ ဝိုင်းရေ အခြေအနေမကောင်းဘူးလို့ ပြောလိုက်သေးတယ်။ ဆီရာတယ်ကနေ မနက် ၇ နာရီထွက်ရမဲ့ လေယာဉ်ဟာ မနက် ၈ နာရီကျတော့ delay လို့ ကြေငြာတယ်။ ကိုယ်က ထိုင်ခုံကိုမှီပြီး အိပ်ငိုက်တယ် နှိုးလိုက် ငိုက်လိုက်။ ဘယ်နေရာမှာမဆိုအိပ်ပျော် ဘယ်ပဲဖြစ်ဖြစ်စားဝင်တဲ့ အမေ့ဆီက ကောင်းတဲ့အကျင့်လေး ကိုယ်ရထားတယ်။ အလင်းရှိရင်၊ အသံကြားရင် အိပ်မပျော်၊ ကြွက်ဖြတ်ပြေးရင်တောင်နိုးတဲ့၊ လေယာဉ်စီး၊ ကားစီးရင် ဘယ်တော့မှမအိပ်တဲ့ အဖေ့ဆီက မကောင်းတဲ့အကျင့်စရိုက်လေးတွေ အမွေဆက်မခံလို့ တော်ပါသေးရဲ့။ မနက် ၉  နာရီကျတော့ cancel လို့ ကြေငြာလိုက်တော့ အလာစကာအဲလိုင်းကောင်တာဆီ ပြေးကြတယ်။ ဝိုင်းနဲ့ကိုယ်က မိနစ်ပိုင်းအတွင်း ကျောပိုးအိတ်ကောက်လွယ် လက်ကေ့အိတ်ဆွဲပြီး ကောင်တာဆီသွားဖို့အဆင့်သင့်။ ဘယ်တော့မှ အဆင်သင့်မဖြစ် နောက်ကျတတ် အေးဆေးဆေးဆေး လုပ်နေတဲ့ ဟန်ကို ဝိုင်းကဆူတယ်။ ကြည့် ...  ကိုယ့်ရှေ့မှာ လူတန်းကြီးက အရှည်ကြီး အစောဆုံးထွက်မဲ့ လေယာဉ်ကို မရတော့ဘူး။ တခုခုဆို မြန်ဆန်သွက်လက်ရတယ် အသွားအနှေး အစားနှေးနှေး မရဘူး အမြဲနားစွင့်ပြီး ရယ်ဒီဖြစ်နေရမယ်။

လူတန်းကြီးက အရှည်ကြီး ဘယ်ဖုန်းနံပါတ်ကို ဖုန်းခေါ်ပြီး လေယာဉ်လတ်မှတ် ဘွတ်လို့ရတယ်ဆိုပေမဲ့ စောင့်လက်စနဲ့ စောင့်တော့မယ်။ ကိုယ်တို့ရတဲ့လေယာဉ်က ည ၉  နာရီ ပန်ဆယ်ဗေးနီးယားပြည်နယ် ဖီလာဒဲဖီးယား၊ နယူးဂျာဆီပြည်နယ် Newark များ ရနိုင်မလားဆိုတော့ မရဘူး။ ဖီလာဒဲဖီးယားကနေ နယူးယောက်ကို ရထား၊ ဘတ်စ်ကား နှစ်နာရီ ပြန်စီးရမယ်။ ဒါတောင် လေယာဉ်ဆင်းရမရ မသေချာဘူး။ ဟန်က ဗီယက်နမ်ပြန်ရမှာမို့ အစောဆုံးလေယာဉ် စီစဉ်ပေးပါလို့ အကူအညီတောင်းတော့ မနက်ဖြန် ၂ နာရီ နယူးယောက်လေယာဉ်ရတယ်။ ဒီည ၉  နာရီ ဖီလာဒဲဖီးယား မနက်ဖြန် ၂ နာရီ နယူးယောက် နောက်ဆုံးတော့ နယူးယောက်ရွေးလိုက်တယ်။ လေယာဉ်ကန်ဆယ်လိုက်လို့ ဆီရာတယ်မှာ တနေ့နေရမှာမို့လို့ ရုံးကို ခွင့်တရက်ထပ်တောင်း။ မနက်ဖြန်ပြရမဲ့ဆေးခန်းကို ကန်ဆယ်ပြီး ရက်ချိန်းယူတာ နောက်ထပ် ၃ လမှရတယ်။ အမယ်မင်း ... ဆရာဝန်တွေဆီက ရက်ချိန်းရဖို့ မလွယ်ပါလားနော်။ ဒီလိုနဲ့ မရည်ရွယ်ဘဲ ဆီရာတယ်ကို ဝင်လည်ဖို့ဖန်လာတယ်။ လေကြောင်းလိုင်းက ဟိုတယ်စီစဉ်ပေးလားမေးတော့ မစီစဉ်ပေးဘူး မနက်စာ၊ နေ့လည်စာ၊ ညစာ တယောက်ကို ၁၆ ကျပ် food vouchers လတ်မှတ်တွေပေးတယ်။ လေယာဉ်ရပြီဆိုတာနဲ့ ဟိုတယ်ရှာ last minute ဘွတ်။ အစားအသောက်လတ်မှတ်တွေနဲ့ Beagle ၊ ငှက်ပျောသီး၊ ရေဝယ်သောက်။ လေဆိပ်ကနေ ဟိုတယ်ကို ဘယ်လိုသွားမလဲ အူဘာ၊ တက္ကစီက ၆၀ တောင်။ ရထားက ၃ ကျပ်ပဲပေးရတယ် ရထားစီးပြီး မြို့ထဲသွား မြို့ထဲရောက်မှ အူဘာခေါ်လိုက်မယ်။ လေဆိပ်ကနေ မြို့ထဲကို ရထားနဲ့တောင် အတော်ဝေးတယ် ဒါ့ကြောင့် တက္ကစီခ ၆၀ တောင်းတာနေမှာ။ ခရီးသွားအာမခံဆီကနေ ပြန်တောင်းမှာမို့လို့ ရထားလတ်မှတ်တွေ သိမ်းထားတယ်။ မြို့ထဲရောက်တော့ ဘတ်စ်ကားစီးမလို့ ဘတ်စ်ကားပေါ်တက်မေးသေးတယ်။ ဒီလောက်ဘယ်ကားနံပါတ် ဘယ်ဘတ်စ်ကားဂိတ်မှာဆင်းပါလို့ရေးထားတာကိုပြပြီး မေးတာတောင် ခေါင်းခါပြနေတယ်။ ဝိုင်းက စန်းစန်းရေ ထားလိုက် အူဘာစီးရအောင် အူဘာနဲ့ဟိုတယ်ဆီသွားတာ ၈ ကျပ်ပဲကျလို့ ယုံတောင်မယုံချင်ဘူး ဆယ်မိနစ်လောက်ပဲ ဝေးတာကိုး။ Sleepness in Seattle ၊ အေဘီစီသတင်းဋ္ဌာနရဲ့ Gray's anatomy ဇာတ်လမ်းတွဲကြိုက်တဲ့ ကိုယ်ဟာ ဆီရာတယ်ကို တနေ့သွားလည်မယ်လို့ စိတ်ကူးဖူးတယ်။ ခုတော့ မရည်ရွယ်ဘဲ ဆီရာတယ်ကို ဝင်လည်ဖို့ဖန်လာတယ်။ ဆီရာတယ်မှာ ဘယ်တွေသွားလည်သလဲဆိုတာကတော့ နောက်ဆုံးပို့စ်မှပဲ တင်ပါတော့မယ်။

Happy Traveling !
စန်းထွန်း
နိုဝင်ဘာ ၁၈၊ ၂၀၁၈။

ဂျပန်ဆိုင်က နေ့လည်စာ

အမ့်ကာ့ရေ့ မြို့လည်ကောင်

Planet Walk

ရေကန် တောတောင် သာယာတဲ့နေရာလေး

ပင်လယ်ကမ်းစပ်က ငှက်တအုပ်

ချောင်းဘေးမှာ ငါးရှာနေတဲ့ ဇင်ယော်

အလာစကာမှာပဲ တွေ့ရတဲ့ Firedweed

အင်မတန်စပ်တဲ့ သင်္ဘောသီးထောင်း 

ဘိန်းပန်း

ဘိန်းပန်း

ကြည့်နေတာကိုက ချစ်စရာလေး sweet ဖြစ်တဲ့ corgi ခွေး

သခင် စကိတ်စီးတာကို ပြေးလိုက်တဲ့ခွေး 

အလာစကာသွား တောလား - ၁၄

ဂျူလှိုင် ၁၅ တနင်္ဂနွေနေ့ ဟန်ယူလာတဲ့ ပဲပိစပ်မှုန့်လည်း ကုန်ပြီ ကိုယ်ယူလာတဲ့ nuts အစေ့အနှံတွေလည်း ကုန်ပြီ။ မနေ့က ညစာကောင်းကောင်း မစားခဲ့တော့ ဗိုက်ကတဂွီဂွီမြည်နေပြီ။ မနက် ၉  နာရီ မြို့ထဲက Visitor Center မှာ Portage ကိုသွားမဲ့ ရှယ်တယ်ဘတ်စ်ကို စောင့်စီးရမှာဆိုတော့ ဟိုတယ်ကနေ မနက် ၈ နာရီ ၂၀ လောက်ထွက်ပြီး လမ်းမှာ မုန့်ဆိုင် ရှာကြတယ် တဆိုင်မှမဖွင့်ဘူး။ North Face ဆိုင်ကို ဝင်ကြည့်တယ် ဈေးချပေမဲ့ ကြိုက်တာမတွေ့။ ကိုယ်တို့စီးရမဲ့ အလာစကာ Adventure ကားတွေ့လို့ ကားဘေးနားမှာ ရပ်စောင့်နေတာ ဒရိုင်ဘာအန်တီကြီးက စုရပ် Visitor  Center မှာပဲ စောင့်နေပါတဲ့။ Visitor Center  ရောက်လို့ မုန့်ဆိုင်ရှာကြည့်တော့ တဆိုင်မှမဖွင့်သေးဘူး။ မှတ်တိုင်တွေမှာ ရပ်စောင့်နေတဲ့သူတွေ အများကြီး ဘယ်တွေကို သွားကြမှာပါလိမ့်။ ကိုယ်တို့သုံးယောက် ပေါ်တူဂီလေးယောက် သူတို့က ထရမ်စီးမှာတဲ့။ ပထမဆုံးရပ်ပေးတဲ့ နေရာက ငှက်ကြည့်တဲ့နေရာ ရေအိုင်ပေါ်က တံတားပေါ်မှာ လမ်းလျှောက်ရင်း တောတောင်ရေမြေတွေကို ကြည့်ရတာ အင်မတန်သာယာတယ်။ ခြောက်မိုင်ရှည်တဲ့ bike trail စက်ဘီးလမ်းက နာမည်ကျော်တယ်တဲ့။ ရေကန်က စိမ်းမြနေပြီး တောင်ထိပ်မှာမြူခိုးတွေဝေ့လို့ အေးစိမ့်နေတာပဲ။ အရင်ဆုံး ထရမ်ဆီသွားတယ် နောက်နှစ်နာရီ လာကြိုမယ်တဲ့။ ထရမ်ကသိပ်မမြင့်ဘူး တောင်ထိပ်ပေါ်ကဆိုင်မှာ နေ့လည်စာစားတာပါတယ်။ ဝိုင်းက တွက်ချက်ပြီး အဲ့ဒီတိုးဈေးကြီးတယ်တဲ့။ ကိုယ်တို့ဟိုက်ကင်းထွက်မဲ့နေရာက ကာဖီဆိုင်ကနေ တမိုင်ခွဲလောက်ဝေးတော့ လမ်းမှားမှာစိုးလို့ ဒရိုင်ဘာအန်တီကြီးက မောင်းပို့လိုက်ပြပြီး သေသေချာချာ ရှင်းပြတယ်။ ကိုယ်တို့ဟိုက်ကင်းပြီးတဲ့အခါ လာကြိုဖို့ ဖုန်းခေါ်ရမှာ ကိုယ့်ဖုန်းက စစ်ကနယ်မမိရင် ကာဖီဆိုင်ကနေ လိုင်းဖုန်းနဲ့ခေါ်ဖို့ ကာဖီဆိုင်က ဝန်ထမ်းနဲ့ သေသေချာချာ မိတ်ဆက်ပေးတယ်။ ဒရိုင်ဘာအန်တီကြီးကို တစ်ဖ်တဆယ်ပေးလိုက်တယ်။ ဗိုက်ဆာနေပြီမို့လို့ ကိုယ်က စွပ်ပြုတ်၊ ဆန်းဒွတ်စားတယ် ဝိုင်းတို့ညီအစ်မက ဆန်းဒွတ်နဲ့ ကွတ်ကီးစားတယ်။ ကွတ်ကီးက မလတ်ဆတ်ဘူးဆိုပြီး ဆိုင်ဝန်ထမ်းကို လဲခိုင်းတယ်။

ဆိုင်နောက်ဖက်မှာ humming birds အတွက် အစာနဲ့ရေ ချိတ်ထားပေးတယ်။ humming birds လေးတွေ လာစားကြတယ်။ ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ မြန်လွန်းလို့ ဘယ်လိုမှရိုက်လို့မရဘူး။ ဟိုက်ကင်းထွက်ရမဲ့ဖက်ကို မေးကြည့်တော့ ဆိုင်ဝန်ထမ်းက လမ်းညွှန်ပေမဲ့ မသေချာမရေရာဖြစ်နေတဲ့ ကိုယ်တို့ကို စိတ်မချလို့ ဆိုင်ဝန်ထမ်းလေးက ဆိုင်အပြင်ဖက်ထွက်ပြီး သေသေချာချာ လမ်းညွှန်ပေးတယ်။   ဖုန်းမှာစစ်ကနယ်မရှိ ဘယ်နေရာဘယ်လမ်းလို့ မှတ်သားရအောင်လည်း တခုတည်းသော လမ်းမကြီးရဲ့ဘေးမှာ ဘယ်တောင်လို့ မှတ်သားရအောင်လည်း တောင်တွေက အတူတူ။ ဓာတ်ပုံရိုက်လို့ ကောင်းမဲ့နေရာတွေဆိုရင် ဓာတ်ပုံရိုက် ဖြတ်သန်းသွားတဲ့ ကားကြောပြတ်တယ်။ ဒရိုင်ဘာအန်တီကြီးပြခဲ့တဲ့ RV ကားတွေရပ်ထားတဲ့ နေရာတွေ့တော့မှ ကိုယ်တို့သွားနေတဲ့လမ်းကြောင်း မှန်တယ်ဆိုပြီး စိတ်နည်းနည်းအေးသွားတယ်။ နောက်မိုင်ဝက် လျှောက်ပြီးတဲ့အခါ ကားပါကင်ကိုတွေ့ပြီး ထရေလမ်းကိုတွေ့တော့မှ ရောက်ပြီဟေ့လို့ စိတ်အေးသွားတယ်။ ဟိုက်ကင်းထွက်ပြီးလို့ ပြန်လာတဲ့သူတွေကို မေးကြည့်တော့ သိပ်မဝေးဘူး တမိုင်ခွဲသာသာလောက်ပဲတဲ့။ ဖြတ်သန်းစီးဆင်းနေတဲ့ ချောင်းလေးတွေ့တော့ ဓာတ်ပုံရိုက်ကြတယ်။ အယ်မလေး ... ခြင်တွေဆိုတာ အုံခဲနေတာပဲ တဘန်းဘန်းနဲ့ရိုက်။ တချို့တွေဆို ခေါင်းမှာ ခြင်ကာပိုက်ကွန်လေးတွေနဲ့။ ထရေးလမ်းက ပြေပြစ်တယ် သန့်ရှင်းတယ် အမျိုးသမီးသုံးယောက်နဲ့ ပါလာတဲ့ corgi ခွေးလေးက ကိုယ်တို့သုံးယောက်ကို စပ်စုတယ်။ ကိုယ်က အို့အို့ခေါ်တော့ ကိုယ့်ဆီပြေးလာတယ် ဝိုင်းတို့ညီအစ်မနှစ်ယောက် ပြေးကြတော့တာပဲ။ သူ့ကို ကြောက်လန့်တကြား ပြေးသွားတဲ့ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကိုတွေ့တဲ့အခါ ခွေးကအပြေးရပ်ပြီး နားလည်တဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်ပြီး သူ့သခင်မတွေဆီ ပြန်ပြေးသွားတယ်။ ကမ္ဘာကြီး ပူနွေးလာတယ် ရေခဲမြစ်တွေ အရည်ပျော်လာတယ်ဆိုတာ မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်တွေ့ရတယ်။ နောက်အနှစ်နှစ်ဆယ် ရေခဲမြစ်တွေ မရှိတော့တဲ့အခါ ဝက်ဝံတွေ ဘယ်လိုအသက်ရှင်သန်ကြမလဲ။ ကမ္ဘာကြီးပူနွေးလာမှုအတွက် ကိုယ်လုပ်နိုင်တာတွေက recycle ပစ္စည်း စွန့်ပစ်ပေးမယ်၊ တခါသုံးပလတ်စတစ်တွေ သုံးတာလျှော့မယ်၊ ပရင့်တာကနေ မလိုအပ်ဘဲ print လုပ်တာတွေ လျှော့မယ်၊ စပရေးတွေ သိပ်မသုံးဘူး၊ တတ်နိုင်သလောက် သစ်ပင်စိုက်ပျိုးပေးမယ်။

ကိုယ်တို့ကို ချပေးခဲ့တဲ့ ကာဖီဆိုင်

ခြင်တွေက အုံခဲနေတော့ ကြာကြာမနေနိုင်ဘူး လာလမ်းအတိုင်းပြန်လျှောက်။ စစ်ကနယ်မိတဲ့နေရာရောက်ရင် ကမ္ဘာ့ဖလားပွဲမှာ ပြင်သစ်နဲ့ ခရိုရေးရှား ဘယ်သူဗိုလ်စွဲသလဲဆိုတာ စစ်ကြည့်လိုက်တော့ ပြင်သစ်နိုင်တယ်။ ကာဖီဆိုင်နားမကွေ့ခင် ရေကန်တခုတွေ့တော့ သွားကြည့်ကြတယ်။ ဟက်စကီးခွေးနှစ်ကောင်နဲ့ စုံတွဲက သိမ်းငှက်တွေ့တယ်လို့ သတင်းပေးတယ်။ မကြာခင် ကမ်းပင်းထွက်ဖို့ စုံတွဲတတွဲရောက်လာတော့ ကောင်မလေးက ကိုယ်တို့တည်းခဲ့ဖူးတဲ့ဟိုစတယ်က ဧည့်ကြိုကောင်မလေး။ ဝိုင်းကိုပြောပြတော့ ဟုတ်သလိုပဲ မမှတ်မိဘူးတဲ့။ သေချာပါတယ် ကိုယ်လား အဲ့ဒီလို လူတွေ၊ လမ်းတွေ၊ ပစ္စည်းတွေကို သိပ်မှတ်မိတာ စာကျတော့ မမှတ်မိဘူး။ အဲ့ဒါအဖေ့ဆီက ရတာနေမှာ အဖေက အိမ်မှာ ဘယ်ပစ္စည်းက ဘယ်နေရာမှာဆိုတာ မှတ်မိတယ်။ ပစ္စည်းရှာမတွေ့လို့ကတော့ အဖေ့ကိုသာမေးကြည့်။ ပိုက်ဆံအုပ်ထဲမှာ ဘယ်လောက်လျှော့နေတယ် ဘယ်လောက်ဆိုတာ မှတ်မိတယ် ကိုယ်က အဲ့ဒီလောက် မမှတ်မိဘူး။ သူ့အမှတ်အသားနဲ့သူ လမ်းတွေကို မှတ်မိတယ်။ အဖေ လမ်းမှားမျက်စိလည်မှာကို စိုးရိမ်စရာမလိုဘူး။ မကြီးလည်း အသက် ၁၈ တုန်းက တခါပဲတွေ့ဖူးတဲ့ အစ်မတယောက်ကို နောက် ၂၀ နှစ်အကြာ တီဗွီဖန်သားပြင်မှာတွေ့တော့ မှတ်မိတယ်။ ကာဖီဆိုင်ပြန်ရောက်တော့ ရှယ်တယ်ဘတ်စ်ကို ဖုန်းခေါ် ခုဏလေးကပဲ ရှယ်တယ်ဘတ်စ်ကလူကို တွေ့လိုက်တယ် ဆယ့်ငါးမိနစ်ကြာရင် လာကြိုမယ်တဲ့။ ကာဖီဆိုင်ထဲက လက်ဆောင်ပစ္စည်းရောက်တဲ့ဆိုင်ကို window shopping လုပ်။ ရေခဲမုန့်ဝယ်စားကြတော့ mountain huckle berry တဲ့ ကိုယ်စားဖူးသမျှ ရေခဲမုန့်ထဲမှာ အကောင်းဆုံးပဲ။ huckle berry ဆိုတာ ဝါရှင်တန်၊ ကနေဒါ၊ အလာစကာပြည်နယ်မှာပဲ တွေ့ရတဲ့ ဘယ်ရီတမျိုးတဲ့။ ပရိုင်းမတ်နဲ့ လုပ်ထားတယ်ဆိုတဲ့ လည်ဆွဲ၊ နားကပ်၊ လက်ကောက် ဈေးအရမ်းကြီးတယ် ၄၀၀ ကျော်တယ်။ ဝိုင်းမြောက်ပေးတာနဲ့ နားဆွဲလေး ဝယ်လိုက်တယ်။ လူတယောက်က ရယ်ဒီဖြစ်ပြီလားလို့ လာမေးတော့ ကိုယ်တို့က ခရူစီးမှာမဟုတ်ဘူးလို့ ပြောတော့ သူက ရှယ်တယ်ဘတ်စ်ကတဲ့။ Wildlife စင်တာမှာ ဝင်ခေါ်ရဦးမယ် ကိုယ်တို့ကို အပြင်မှာချပေးခဲ့တယ် အထဲကိုလျှောက်မသွားနဲ့ Wildlife စင်တာထဲကို တစ်ကဒ်မရှိဘဲဝင်ရင် ဒဏ်တပ်ခံနေရမှာစိုးလို့တဲ့။ စိတ်ချပါ ဒီကျောက်ဆောင်ကနေ ဘယ်မှမသွားဘူး အဲ့ဒီကျောက်ဆောင်နားမှာပဲ ဓာတ်ပုံပတ်ရိုက်နေကြတယ်။

အပြန်လမ်းက အင်မတန်သာယာတယ် ဘေးမှာမြစ်။ ရေတံခွန်နားရောက်တော့ ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့ ကားရပ်ပေးတယ်။ ဖိုတိုဂရပ်ဖီသင်နေတဲ့ ဟန်က အော်တိုမုဒ်နဲ့မရိုက်ဘဲ ချိန်ဆပြီးရိုက်တာ လင်းထိန်နေလို့ ဝိုင်းကမဲ့ရွဲ့ပြီးဆူ။ ကယ်လီဖိုးနီးယားကို သွားတုန်းက ဟန့်ကင်မရာနဲ့ရိုက်တာ တပုံမှအကောင်းမရဘူး အိုင်ဖုန်းနဲ့ရိုက်တာတွေပဲကောင်းတယ်။ စမ်းသပ်နေတာ လေ့ကျင့်နေတာတဲ့ ခုလိုခရီးသွားတဲ့အချိန်မှာ မလေ့ကျင့်သေးဘူး နောက်တခေါက်ရောက်ဖို့မလွယ်ဘူး အော်တိုမုဒ်နဲ့ပဲ ရိုက်သင့်တယ်။ သစ်သားကို လက်ရောက်မြောက်စွာ ထွင်းထုတားတဲ့ ဆိုင်တဆိုင်မှာ ခဏရပ်ပေးတယ်။ တိုးကုမ္ဗဏီတွေဟာ ဒေသခံဆိုင်တွေမှာ ရပ်ပေးလေ့ရှိတယ်။ တိုးခရီးသည်တွေဟာ တခုမဟုတ် တခုတော့ ဝယ်ကြတာပဲ။ ဒီလိုနည်းနဲ့ တိုးကုမ္ဗဏီတွေဟာ ဒေသခံဆိုင်တွေကို တဖက်တလမ်းကနေ ကူညီပေးကြတယ်။ နေ့လည်စာ ဂျပန်ဆိုင်မှာ စားတယ် စားကောင်းတယ်။ ဆိုင်မှာလုပ်တဲ့သူတွေက ကိုရီယားမတွေ ဘယ်ကလဲမေးတော့ ဗီယက်နမ်နဲ့ မြန်မာလို့မေးတော့ သူတို့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တယောက်က မြန်မာ ဒီနေ့ခွင့်ယူထားတယ်တဲ့။ နွေရာသီဆိုရင် တပတ်မှာ တနင်္ဂနွေတရက်တည်းသာဖွင့်တဲ့ ဈေးကိုသွားလည်ကြတယ်။ ညနေငါးနာရီထိုးပြီဆိုတော့ ဆိုင်ခန်းတွေ သိမ်းနေပြီ။ လက်မှုပစ္စည်းလေးတွေ အင်မတန်လက်ရာမြောက်တယ်။  အိမ်ပိုင်ဆိုရင် ဧည့်ခန်းမှာထားဖို့ လက်မှုပစ္စည်းလေးတွေ ဝယ်ချင်ပေမဲ့ အိမ်ခန်းကျဉ်းကျဉ်းလေးမှာ နေတဲ့သူဆိုတော့ မဖြစ်မနေအသုံးလိုတဲ့ ပစ္စည်းလောက်ပဲ ဝယ်တော့တယ်။ အိမ်ပြောင်းရင် သိမ်းရဆည်းရ ထုပ်ပိုးရတာ မလွယ်ဘူး။ ကိုယ်ဝယ်လာတဲ့ နားဆွဲလေးက ၈ ကျပ်လောက် သက်သာနေလို့ ရင်ထုမနာဖြစ်လိုက်သေးတယ်။ သြော် ... နားဆွဲဈေးက ပေါက်ဈေး ဈေးမှာမို့လို့ သက်သာတာ ဈေးရောက်မယ်လို့ ဘယ်သူကသိမှာလဲလို့ ဖြေသိမ့်ရသေးတယ်။ Vistior Center ဝင်လည်ပြီး အမ့်ကာ့ရေ့မှာ ဘယ်တွေလည်ပတ်လို့ရလဲမေးတော့  ကိုယ်တို့ရောက်ခဲ့တဲ့ အန်တိုနီထရေးလမ်း၊ သရဲအိမ်၊ ရေခဲတောင်ဟိုက်ကင်း၊ ကနူးလှေ။ ရေခဲတောင်ဟိုက်ကင်း ထွက်ချင်ရင် ဒီဖုန်းနံပါတ်ကိုခေါ် တနေ့ဘယ်နှစ်ယောက်ပဲ လက်ခံတယ်။ တောင်ပေါ်မှာ အရမ်းအေးတယ် ကိုယ့်ကိုလက်ညှိုးညွှန်ပြပြီး သူ့လို vest ဝတ်မှရမယ်။ Vistor Center က အဘွားကြီးတွေ အင်မတန်သဘောကောင်းတယ်။ တော်ပါပြီ ဟိုက်ကင်း ပြတိုက်လည်း မလည်ချင်ဘူး မနက်ဖြန် အန်တိုနီထရေးလမ်း ဟိုက်ကင်းထွက်ပြီး လျှော့ပင်းထွက်မယ် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပဲပေါ့။ အလာစကာခရီးစဉ်ရဲ့ နောက်ဆုံးနေ့ အမ့်ကာ့ရေ့မှာ ဘယ်တွေသွားပြီး ဘယ်လိုလျှော့ပင်းထွက်တဲ့ အကြောင်းကတော့ နောက်ပို့စ်မှပဲ တင်ပါတော့မယ်။

Happy Traveling !
စန်းထွန်း
နိုဝင်ဘာ ၁၁၊ ၂၀၁၈။

ဆန်းဒွတ်တခုပဲ ကုန်တယ် 

humming birds အစာ‌ကျွှေးတဲ့ဟာ

စစ်ကနယ်မိလို့ ကမ္ဘာ့ဖလားပွဲ ဘယ်သူဗိုလ်စွဲလဲ စစ်တဲ့နေရာ

ကိုယ့်ဆီပြေးလာပေမဲ့ ခွေးကြောက်လို့ ထွက်ပြေးတဲ့ ဝိုင်းတို့ညီအစ်မကို ကြည့်နေတဲ့ corgi ခွေး

dog friendly, kids friendly trail

ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ golden retriever

yayyy ... we made it !

စားဖူးသမျှထဲမှာ အကောင်းဆုံး ရေခဲမုန့် Mountain Huckle berry ဆိုတာ ဝါရှင်တန်၊ ကနေဒါ၊ အလာစကာမှာပဲ ပေါက်တဲ့ဘယ်ရီတဲ့ 

ဟန် လက်စွမ်းပြထားတဲ့ ရေတံခွန်ဓာတ်ပုံ slow shutter speed, lowest ISO, highest aperture လို့ ပြောတာပဲ
တခါမှ မစမ်းရသေး

ခဏရပ်ပေးတဲ့ ဒေသခံ လက်မှုပစ္စည်းဆိုင်

ကိုရီးယားမတွေရောင်းတဲ့ ဂျပန်စာ

အမ့်ကာ့ရေ့ မြို့လည်ကောင်

နွေရာသီ တပတ် တနင်္ဂနွေနေ့သာဖွင့်တဲ့ ဈေးပွဲတော်

အရမ်းကြိုက်လို့ နေ့တိုင်းဆွဲ တဖက်ပျောက်သွားတဲ့ မြောက်အလင်းတန်း ဖန်နားဆွဲ