အတွေး - ၁

၂၀၂၂ စက်တင်ဘာ ၃ စနေနေ့ အသိအမ သမီးအကြီး မင်္ဂလာဆောင်သွားတယ်။ ယူအက်စ်မှာ နေတာ ၁၁ နှစ် အတွင်း ပထမဆုံးသွားဖူးတဲ့ မင်္ဂလာဆောင်။ ဘုန်းကြီးကျောင်းဆိုတော့  မြန်မာဝတ်စုံ ဝတ်မလို့ဟာ။ ကြိုက်တဲ့အကင်္ီျက ဝလာလို့ ကျပ်နေတယ်။ ချောင်တဲ့ပွတဲ့ အကင်္ီျကျတော့လည်း မကြိုက်။ ဝတ်ဖို့ရွေးထားတဲ့ ဂါဝန်ကလည်းကျပ် နောက်ဆုံးတော့ သက်တောင့်သက်သာရှိတဲ့ ဂါဝန်ပဲဝတ်ဖြစ်တော့တယ်။ မတွေ့တာ သုံးနှစ်လောက် ရှိပြီ ဘုန်းဘုန်းက ကိုယ့်ကိုမှတ်မိနေတယ်။ ၂၀၁၉ ဇွန် မောင်မောင်ဆုံးတော့ ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ လစဥ◌်ဆွမ်းသွားလှုဖြစ်တယ်။ ကိုယ်က ဟင်းမချက် မြန်မာဆိုင်က အပတ်တိုင်း ဝယ်စားတဲ့သူ။ ကိုယ့်လက်ရာကြောင့် ဘုန်းဘုန်းတွေကို အားနာမိသား။ နောက်တော့ ကိုဗစ်တွေဆိုးတာနဲ့ အိမ်ပြင်တောင်မထွက်။ ဆရာတော်က ကိုယ့်နာမည်ကို မှတ်မိသားဆိုပြီး ဝမ်းသာမိတယ်။ နာမည်လဲမမှတ်မိ ပီယဝါစာလည်း မပြောတတ် သီလရှင်ဝတ်လို့ကတော့ ကိုယ့်ကိုလှုမဲ့သူ တယောက်မှရှိမှာ မဟုတ်ဘူး။

စန်းထွန်း

စက်တင်ဘာ ၁၄၊ ၂၀၂၂။

September 3, 2022 Saturday မင်္ဂလာဆောင်ကအပြန် ကိုယ့်ဘာသာ stand ထောင်ပြီးရိုက်ထားတာ

No comments: