မိုးတွေ တဖွဲဖွဲ ရွာသောနေ့ ...

Photo credit Google

ရုံးဖွင့်ရက်ဆို မနက် ၆ နာရီခွဲ နှိုးနေကျမို့ ကျင့်သားရနေပြီဖြစ်တဲ့ မျက်စိတစ်စုံက ဖျပ်ခနဲ နိုးလာခဲ့သည်။ နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ မနက် ၆ နာရီ စောသေးတယ်ဆိုပြီး ထပ်အိပ်ဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ ည ၁၀ နာရီခွဲကတည်းက နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်ခဲ့သည်မို့ အိပ်ရေးဝနေသည်။ အိပ်မပျော်တာကို အတင်းကြိတ်မှိတ်ပြီး မအိပ်ချင်တော့သည်နှင့် ပြတင်းပေါက်လိုက်ကာကို ဖွင့်လိုက်ပြီး ကောင်းကင်ကြီးကို မော့ကြည့်လိုက်သောအခါ တိမ်ဖုံးကာ နေရောင်မပွင့် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ရာသီဥတုခန့်မှန်းချက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဒီနေ့ တနေကုန် မိုးရွာမည်။ မြို့သူမြို့သားတို့ နိုးထချိန် မဟုတ်သောကြောင့် အရာရာ တိတ်ဆိတ်အေးချမ်းနေသည်။ ခိုညည်းသံကို ကြားရသည်၊ ငှက်ကလေးများ၏ ကျလစ်ကျလစ် တေးဆိုသံကို ကြားရသည်။ ဒီလို မိုးတွေ တဖွဲဖွဲရွာသောနေ့မျိုးဆို အပြင်မထွက်ချင်။ အိပ်ယာပေါ်တွင် လဲလျောင်းကာ စောင်ပုံအောက်တွင်  နစ်ဝင်ပြီး ရုပ်ရှင်ကြည့်လိုက်၊ စာဖတ်လိုက်၊ အိပ်လိုက်၊ ရေနွေးကြမ်း သောက်လိုက်နှင့် ပျင်းရိငြီးငွေ့ချင်သည်။ အေးစိမ့်လာသောကြောင့် ကော်ဖီတခွက်လောက် သောက်ချင်လာသည်။ ကော်ဖီခွက်ကို လက်နှစ်ဖက်ကြားထဲ ထည့်လိုက်သောအခါ လက်ဖဝါးမှတဆင့် ဝင်ရောက်လာသော အနွေးဓာတ်ကြောင့် နှလုံးသားထဲအထိ နွေးထွေးသွားသည်။ အငွေ့တထောင်းထောင်း ထနေသော ကော်ဖီခွက်ဆီမှ သင်းပျံ့လာသော ကော်ဖီရနံ့ကြောင့် လန်းဆန်းသွားသလို ခံစားရသည်။ ကော်ဖီခွက်ကိုင်ပြီး တဖွဲဖွဲရွာနေသောမိုးကို ငေးကြည့်ရင်း ဘာကိုလွမ်းလို့ လွမ်းချင်မှန်းမသိဘဲ လွမ်းမိလေသည်။

စန်းထွန်း
မေ ၁၀၊၂၀၁၆။