စပ်စုတတ်သူများ ...

ရုံးတက်ရက်တွေဆို ကိုယ်အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အချိန် ည ၇ နာရီလောက်မှာ အိမ်ရှင်မိသားစုက ချက်ပြုတ်စားသောက်ပြီးနေပြီ။ ကိုယ်ကလည်း တခါတလေမှ ချက်ပြုတ်တတ်တော့ အိမ်ရှင်အန်တီကြီးနဲ့ မဆုံဖြစ်ဘူး။ ကြသပတေးနေ့ဆို ဟင်းချက်ရောင်းတဲ့ မြန်မာဆိုင်ကနေ ဟင်းနှစ်ပွဲမှာ တနင်္ဂနွေနေ့ နေ့လည်ဆို သွားယူ။ တနင်္ဂနွေနေ့ နေ့လည်မှာ ဟင်းချက်ဖို့ မပျင်းရင် ကိုယ်စားချင်တဲ့ အသီးအရွက်တွေကို ချက်ပြုတ်တဲ့အခါ အိမ်ရှင်အန်တီကြီးနဲ့ဆုံတယ်။ အသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ ၃၃နှစ် အိမ်ထောင်မပြုသေးဘူးလား နေမှမကောင်းတာ (အမှန်က ရည်းစားမှ မရှိတာ) ဘယ်လိုလုပ် အိမ်ထောင်ပြုမလဲ။ အစ်မလုပ်တဲ့ဆူရှီဆိုင်က ကောင်မလေးဆို ၁၈ နှစ်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျတာ ခုဆိုကလေးနှစ်ယောက်နဲ့။ (ဟင် ... ၁၈ နှစ်နဲ့ အိမ်ထောင်ပြုတယ်ဆိုတော့ တက္ကသိုလ်မတက်ဘူးနဲ့တူတယ်) ။ ကိုယ်တို့အိမ်မှာတော့ ဘွဲ့ရပြီးမှ  ၂၈ လောက်မှ အိမ်ထောင်ပြုတယ်။ သူငယ်ချင်းမရှိဘူးလား သူငယ်ချင်းတွေက မေရီလန်းမှာ မြန်မာသူငယ်ချင်း မရှိဘူး။ (ရည်းစားရှိလားလို့ မေးချင်တာ မကောင်းတတ်လို့ ဖြစ်ရမယ်)။ ကိုယ့်ဇာတိ၊ ကိုယ့်မိဘ၊ မောင်နှမတွေအကြောင်းတော့ ကိုယ်ပြောပြပါတယ်။ ကိုယ့်မွေးစားအစ်မက ဘာလုပ်လဲ၊ စီတီဇင်လား မေးလာတာကတော့ တော်တော်စပ်စုတာပဲ ကိုယ်သိပ်မသိဘူးလို့ ပြောလိုက်တယ်။ စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ကိုယ်တို့ကျောင်းမှာ ပထမဆုံး သင်ရတဲ့ အမေရိကန်ယဉ်ကျေးမှု သင်ခန်းစာအကြောင်း ပြောပြလိုက်တယ်။

အမေရိကန်တွေကို အသက်၊ အိမ်ထောင်ရှိလား၊ လစာဘယ်လောက်လဲလို့မေးတာ အရမ်းရိုင်းတယ်တဲ့။ သြော် ဟုတ်လား မြန်မာတွေကတော့ တွေ့တာနဲ့ အသက်၊ အိမ်ထောင်ရှိမရှိ၊ အလုပ်အကိုင်၊ လစာဘယ်လောက်လဲလို့ တန်းမေးကြတာပဲ။ မကြီးကို ပြောပြတော့ မသိဘူးလို့ ဖြေလိုက်တာမဟုတ်ဘူး အဲဒီလိုပြောတာကာမှ ရိုင်းတာတဲ့။ အိမ်ရှင်အန်တီကြီးက ကိုယ့်ကို စားစရာတွေ ပေးတယ်၊ အားမနာတတ်တဲ့ ကိုယ်ကလည်း စားချင်တာဆို ယူလေ့ရှိပြီး မစားချင်တာဆို အတင်းငြင်းတယ်။ သဘောမနောကောင်းတယ်၊ ကူညီတတ်တယ် ဆိုပေမဲ့ စပ်စုတာကို ကိုယ်မကြိုက်တာ။ ဂျပန်အိမ်မှာ နှစ်နှစ်ကျော်နေခဲ့တာ ဘယ်အလုပ်လုပ်လဲ၊ ဘယ်မှာလုပ်လဲ၊ လစာဘယ်လောက်ရသလဲလို့ သူတို့ကလည်း မမေးသလို ကိုယ်ကလည်း မမေးခဲ့ဘူး။ ဟိုင်း ဟောင်းအာယူ၊ လိုအပ်တာပဲပြောတယ်။ လစာမေးတာ ရိုင်းတာလို့ ပြောထားရက်သားနဲ့ လစာဘယ်လောက်ရလဲလို့ မေးလာတယ်။ ကိုယ်က ပြောလိုက်တယ် ပြောလို့မဖြစ်ဘူးလို့။ အစ်မတို့က မနာလိုမဖြစ်ပါဘူးတဲ့ သူ့အသိတစ်ယောက်ဆို တစ်နှစ်စာ ဘယ်နှစ်သောင်းရတာတဲ့။ အဲဒီလစာက တော်တော်များနေပြီ ကိုယ့်လစာ အဲဒီထက်များတယ်လို့။ ကိုယ် နယူးယောက်က အလုပ်အော်ဖာရတော့ နယူးယောက်မှာ အလုပ်လုပ်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကိုယ့်ကျောင်းကစီနီယာကို လစာမေးဖူးတယ်။ ဒါကလည်း အလုပ်အော်ဖာက ကမ်းလှမ်းလာတဲ့လစာနဲ့ နယူးယောက်ကလစာ ချိန်ကြည့်ချင်လို့။

ကိုယ်နဲ့ခင်မင်ရင်းနှီးတဲ့သူတွေက လစာမေးလာရင် ကိုယ်လိုလိုလားလား ပြောပြတယ်။ ကိုယ်နဲ့လည်းမခင် သိပ်စပ်စုတဲ့သူတွေ လစာမေးလာတာကို ကိုယ်မဖြေချင်ဆုံးဘဲ။ ကံကောင်းထောက်မလို့ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းတွေထဲမှာ ကိုယ်ကလစာအများဆုံးရပေမဲ့ ကိုယ့်ထက်လစာများတဲ့သူတွေ တပုံကြီး။ ကိုယ့်ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ပရော်ဖက်ရှင်နယ် အလုပ်အကိုင်မဟုတ်ဘဲ လုပ်အားနဲ့လုပ်တဲ့သူတွေဆိုတော့ ဝင်ငွေနည်းတဲ့သူတွေလည်း အများကြီး။ အဖေက ကိုယ့်လစာကို သိပ်ကြွားချင်တာ လစာများတော့ အခွန်များများဆောင်ရတယ် အမြီးဖြတ်ခေါင်းဖြတ်နဲ့ ဘာမှကျန်တာမဟုတ်ဘူး။ အမေ့မောင် မင်းချေမိန်းမ ဒေါ်လေးကပြောတယ်တဲ့ ဒီလောက်လစာအများကြီးရတာ ထားစရာရှိတော့မှ မဟုတ်ဘူးတဲ့။ လစာများတယ်သာဆိုတာ ကိုယ်လား ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းလည်း မဝယ်နိုင်၊ လုံးခြင်းအိမ်လည်း မဝယ်နိုင်သေးဘူ။ ကိုယ့်အိမ်ရှင်အန်တီကြီးက ကိုယ့်အသက် ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ၊ အိမ်ထောင်မပြုသေးဘူးလား၊ ကိုယ့်မွေးစားအစ်မအကြောင်း၊ ကိုယ့်လစာဘယ်လောက်ရလဲလို့မေးတယ်လို့ ဝိုင်းကိုပြောပြတော့ ဝိုင်းက နှုတ်ခမ်းကို မဲ့ရွဲ့လိုက်ပြီး နင့်အပူ တပြားမှမပါဘူး None of your business လို့ပြောလိုက်။ အသက်၊ လစာမေးတာ ရိုင်းတယ်လို့ အိမ်ရှင်အန်တီကြီးကို သွားပြောတာ ငါ့အစ်မက ငါ့ကို ရိုင်းတယ်တဲ့။ ဝိုင်းက ရိုင်းသင့်တယ်ထင်လို့ ရိုင်းတာလို့ပြောလိုက်တဲ့။

ဝိုင်းတို့ယူအန်ရုံးမှာ ဗီယက်နမ်တွေဆုံပြီး နေ့လည်စာစားကြတော့ အန်တီကြီးတစ်ယောက်က သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို လက်ညှိုးထိုးပြပြီး သူ့မှာကလေးနှစ်ယောက်နဲ့တဲ့။ ဆိုလိုချင်တာက အဲဒီကောင်မလေးက ဝိုင်းနဲ့သက်တူရွယ်တူ သူ့မှာ ကလေးနှစ်ယောက် ရနေပြီ ဝိုင်းက ဘာလုပ်နေတာလဲ‌ပေါ့။ ဝိုင်းတို့လို ဗီယက်နမ်မြောက်ပိုင်းသားတွေက စစ်ရှုံးတဲ့တောင်ပိုင်းသားတွေကို အထင်သေးတယ်။ တောင်ပိုင်းသားတွေကလည်း ဒင်းတို့ကြောင့် ငါတို့တိုင်းပြည်ကို စွန့်ပြေးရတာဆိုပြီး မြောက်ပိုင်းသားတွေကို မုန်းတယ်။ ရည်းစားမထားသေးဘူးလား၊ အိမ်ထောင်မပြုသေးဘူးလား၊ လစာဘယ်လောက်ရလဲ၊ ကလေးမယူသေးဘူးလား၊ နောက်ထပ်ကလေး ထပ်မယူဘူးလား၊ ကိုယ်နဲ့လည်းမဆိုင် နေရာတကာ သိပ်စပ်စုတဲ့ မေးခွန်းတွေမေးတဲ့သူတွေကို သိပ်အမြင်ကပ်တာပဲ။

စန်းထွန်း
မေ ၂၈၊ ၂၀၁၆။