စန်းထွန်း တောင်တက်နေသည် - ၃

စန်းထွန်းတယောက် ပျောက်ချက်သား ကောင်းနေတော ဘယ်တွေရောက်လို့ ဘာတွေပေါက်။ အရှုပ်တွေ လုပ်၊ ကွန်ပျူတာကလည်း Vista ကနေ Windows 7 ပြောင်းလိုက်တာ crash ဖြစ်ပြီး IT Department မှာ ၃ရက်လောက် အနားသွားယူပါတယ်။ စန်းထွန်းခမျာ ကျောင်းက ကွန်ပျူတာကြီးနဲ့ နှစ်ပါးသွားနေရတာပေါ့။ ကျောင်းက ကွန်ပျူတာတွေက မြန်မာစာဖောင့်သွင်းခွင့် မရှိတော့ ဘလော့ကြီးနဲ့ အဆက်အသွယ် ခဏပြတ်သွားတယ်။ ည ၉နာရီခွဲ Lab Monitor တံခါးလာပိတ်တဲ့အချိန် အဆောင်ပြန်။ အဆောင်ရောက်ရင် ဘာမှလုပ်စရာ မရှိလို့ စာဖတ်ရင်း အိပ်ပျော်သွား။ ကွန်ပျူတာ မရှိတာ သူငယ်ချင်း၊ အပေါင်းအသင်း မဲ့သွားသလိုပဲ :) ။

ကွန်ပျူတာ ရရချင်း ဘာလုပ်တယ် ထင်သလဲ။ နောက်ဆုံးတောင်လေးကို ပြေးတက်လိုက်ဦးမှ။ ဖေ့ဘွတ်မှာ တွေ့တဲ့တောင်ကို မတွေ့ရလို့၊ ISS တောင်ကုန်းသာသာ တောင်လေးကို တက်ရလို့ မကျေမချမ်း ဖြစ်နေကြတဲ့ စန်းထွန်းနဲ့ အိအိ အဲဒီတောင်ကို တွေ့အောင်ရှာမယ်လို့ ကြုံးဝါးကြပါတယ်။ ET တို့ တက်ခဲ့ကြတာ Bukit Timah တောင်။ စန်းထွန်းတို့ သွားခဲ့တာက Bukit Batok တောင်။ ဟဲ..ဟဲ Bukit ခြင်းတော့ တူတယ် :P ။

နောက်၂ပတ်အကြာမှာ  Bukit Timah ဆီ မကြေပွဲ နွှဲကြပြန်တယ်။ ဆုံရပ်က Bukit Batok MRT ၊ အချိန်က ၂၀၁၀ ခုနှစ် နိုဝင်ဘာ ၂၀ ရက် စနေနေ့ မနက် ၁၀နာရီလောက်။ ကားစီး၊ တောင်တွေ မြင်ရပြီး တာဝါတိုင်မြင်တာနဲ့ ဆင်း၊ လမ်းလျှောက်။ တောင်ခြေရောက်ရင်ပဲ တော်တော်ဟိုက်နေပြီ။ ဒီတခါတော့ ကိုယ့်လို ဖလမ်းဖလမ်းထသူတွေ အများသား။ ကျောင်းသားတွေ၊ အငြိမ်းစားကြီးတွေ အုပ်စုလိုက်။

မျောက်တွေ ဆွဲမှာစိုးလို့ မုန့်ထုပ်တွေ အိတ်ထဲထည့်ဖို့ တာဝန်ရှိသူက လာပြောပါတယ်။ မျက်စိနောက်ရင် လိုက်ဆွဲတတ်တဲ့ ပုပ္ပားက မျောက်တွေလိုပါပဲလား။ တက်ရမဲ့ လမ်းကြောင်းကို အနီ၊အပြာ၊အဝါ၊အစိမ်း ကြာချိန်၊ လွယ်တဲ့လမ်း၊ ခက်တဲ့လမ်း အသေအချာ ညွှန်ပေးထားပါတယ်။ အခက်ဆုံး၊ အဝေးဆုံးလမ်းကို ရွေးလိုက်ကြတယ်။ ဘာအရောင်လဲတော့ မမှတ်မိ။

 ဒီတခါတော့ ISS ကုန်းသာသာ မဟုတ်ဘူးဗျား။ မတ်မတ်ကြီး ဟိုက်နေအောင် တက်ရတယ်။ သစ်ပင်တွေက နေပြောက်မထိုးအောင်ပါပဲ။ လမ်းမှားမှာလဲ မပူရပါဘူး။ လမ်းတလျှောက် အနီရောင်၊ အပြာရောင်လိုင်းဆိုရင် ဒီဘက်၊ အဝါရောင် ဒီကနေ လမ်းခွဲ။

credit to ET

 တောင်ထိပ် ရောက်ပါပြီ ခင်ည။

ငှက်ကြည့်နေသူတွေကို တွေ့တယ်။ ဒီဓာတ်ပုံကို မမအိုင်အိုရာ မြင်ရင် ဒန့်ဒန့်ဒန့် ဖြစ်သွားမယ်။ ငှက်ကြည့်ချင်စိတ် ပေါက်သွားမယ်ကို ပြောတာပါ ဟိ..ဟိ။

ငှက်ြကည့်ြကသူများ credit to Ei Ei

ပြန်ဆင်းတော့ တော်တောင်ကြီး ဆင်းယူရတယ်။ မတ်လွန်း၊ ခက်လွန်းလို့။ လူလည်း နည်းတယ်။ ကိုယ်တွေက အဆင်းမို့ တော်သေးတယ်။ တက်တဲ့သူများကတော့ ဟိုက်နေအောင် တက်ယူရမယ်။

ရေတံခွန်လေးတွေ့တယ်။

စီးကြဦးမလား‌ဟေ့ မြနန်းနွယ်ဒန်း

၁နာရီလောက်ကြာလို့ ရှာနေတဲ့ တောင်ကို မတွေ့လို့ ရေကန်ဆီ တွေ့မလား ချီတက်ကြပြန်တယ်။ မြေပုံမှာသာ ဝေးတာ၊ လျှောက်တော့လည်း နီးသား။ မိုးကလည်း တဖြောက်ဖြောက်။

မတွေ့ပြန်ဘူး။ စိတ်ကြီးတဲ့ အိအိ  တာဝန်ရှိသူတွေကို သူ့ပန်းသီးကြီးနဲ့ ဓာတ်ပုံပြပြီး မေးတော့မှ Dairy Farm Route ဖက်မှာ ရှိတယ်။ တော်တော်ဝေးတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။

အဲဒီတောင်ကို မတွေ့မချင်း တွေ့အောင် ရှာမယ်လို့ ဇွဲနပန်း ခတ်သော်ငြားလည်း စတိတ်ကို သွားမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ဒီဇင်ဘာမှာ ရန်ကုန်ပြန်တာရော၊ အိအိကလည်း မအားတာနဲ့ အဲဒီတောင်ကို တွေ့အောင် မရှာလိုက်ရပါဘူး။ အဲဒီတောင် ဘာများထူးခြားလို့လဲလို့ ထင်မိမယ်။ ဘာမှ မထူးခြားပါဘူး။ ရိုးရိုးသာမာန်တောင်လေးနဲ့ မြက်ခင်းစိမ်းစိမ်းပြန့်ပြန့်လေးပါ။

တရားခံက ဒီတောင်တာင် credit to ET

အဲဒီလို အုပ်တောင့်တောင့်နဲ့ တောင်တက်ချင်တာ..အားကျပါဘိ..

ခုတော့ အိအိနဲ့ နှစ်ဗွေတည်း ဒိုးရရှာသည်..

တဗွေတည်း ဒိုးတဲ့ ကိုညိမ်းထက်တော့ သာသေးတာပ..:P....

ခွင့်မတောင်းဘဲ တင်လိုက်ပါတယ်..မကျေနပ်ရင် စီဘောက်မှာ လာအော်..ဒါဗြဲ

credit to ET

credit to ET

credit to ET

အဓိကတော့ ET၊ မယဉ်စု၊ အဲအဲတို့လို တောင်ကို နောက်ခံထားပြီး မြက်ခင်းစိမ်းစိမ်းလေးနဲ့ ဓာတ်ပုံရိုက်ချင်တာပါ။ နို့မို့ ခြင်္သေ့ကျွှန်းမှာ စန်းထွန်း မတက်ဘူးတဲ့တောင် မရှိဘူးလို့ ကြုံးဝါးလို့ရတယ်။ ခုတော့ ကြုံးဝါးခွင့် မကြုံလိုက်ဘူး။

တောင်တွေ တက်နိုင်ကြပါစေ..ခွိ..ခွိ..

စန်းထွန်း
ဇန်နဝါရီ ၂၈၊ ၂၀၁၂။