ယူအက်စ်သွား တောလား - ၁၁

အနောက်ဖက်သို့ ခရီးသွားခြင်း ၅ ရက်မြောက်နေ့။ ညအိပ်ရပ်နားတဲ့ ယူတာ့ပြည်နယ် ပရိုဗို Provo မြိ ု့ကနေ တောင်ဖက်စူးစူး မိုင် ၂၃၀ ၃ နာရီခွဲလောက်မောင်းရင် ဘာရေ့ကမ်ညမ်အမျိုးသားဥယျာဉ် Bryce Canyon National Park ကို ရောက်ပါတယ်။  လမ်းတလျှောက်မြင်ကွင်းတွေက စိမ်းစိမ်းစိုစို တောတောင်တွေနဲ့ သာယာသား။ ကားပေါ်ကဆင်းပြီး ဆယ်မိနစ်လောက် လမ်းလျှောက်ရင် ဘာရေ့ကမ်ညမ်ကို တွေ့ရပါပြီ နီညိုရောင် ကျောက်ဆောင်တွေက ပန်းချီ၊ ပန်းပုဆရာတွေ လက်စွမ်းပြထားသလို လှပလွန်းတယ်။ ကျွန်မတို့တွေ မှင်သက်အံ့သြ ငေးမောကုန်ကြတယ်။ အမေရိကန်သမ္မတ တယ်ဒီရုစဗဲ့ကို မျက်စိမှိတ်ပြီး ဒီနေရာကို ခေါ်လာတယ်။ မျက်စိဖွင့်ခိုင်းလိုက်တော့ တယ်ဒီက အံ့သြသွားပြီး ဒီနေရာကို နောင်လာနောက်သားတွေအတွက် အမျိုးသားဥယျာဉ်လုပ်မှ ဖြစ်တယ်လို့ ပြောခဲ့တယ်လို့ တိုးဂိုက်က ရှင်းပြပါတယ်။ နေရှင်နယ်ပါ့ခ်ရိန်းဂျားက ဘာရေ့ကမ်ညမ်ရဲ့ ဘူမိဗေဒဖြစ်စဉ်တွေကို မြေပုံလေးတွေနဲ့ ရှင်းပြတာ စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းသား။ ဘယ်ကနေလာတာလဲလို့မေးတော့ တချို့က သြစတေးလျ၊ တချို့က နယူးယောက်၊ တချို့က ဂျပန်၊ အင်္ဂလိပ်လို မပြောတတ်တဲ့ တရုတ်တွေကတော့ ဖာသိဖာသာ။ ဘာရေ့ကမ်ညမ်အောက်ဖက်မှာ ဟိုက်ကင်းလုပ်ဖို့ ထရေးလမ်း ရှိပါတယ်။ မတ်စောက်ပြီး အပင်သိပ်မရှိတော့ ထရေးလမ်းက တက်ရတာ နည်းနည်းခက်မယ်ထင်တယ်။ အဲဒါကို ကလေးကို ကျောပိုးပြီး တက်တဲ့လူတစ်ယောက် တွေ့ခဲ့တယ်။ နာရီဝက်လောက်နားပြီး ခရီးဆက်ပါတယ်။

Bryce National Park, Utah

နေ့လည်စာကိုတော့ မြို့တမြို့က မောလ်သေးသေးလေး တစ်ခုမှာ ရပ်ပေးပါတယ်။ အေးရှန်းဆိုင် မတွေ့လို့ အမေရိကန်ဆိုင်ကနေ ဆလပ်ရွက်သုတ်ဝယ်၊ ဓာတ်ဆီဆိုင်ကနေ ခေါက်ဆွဲဘူးဝယ်ပြီး ရေနွေးနဲ့ပြုတ် ဖြစ်သလိုစားခဲ့ရတယ်။ ကောင်းဘွိုင်နယ်မြေ ထင်ပါရဲ့ ကောင်းဘွိုင်ဦးထုပ်၊ ဖိနပ်တွေ တွေ့တယ်။ ကောင်းဘွိုင်ဦးထုပ်၊ ဖိနပ်ဝယ်ပြီး ချက်ချင်းဝတ်ဖို့ သန့်စင်ခန်းကို သွားကြတဲ့ ကလေးလေးနဲ့ သူ့အမေကိုတွေ့တော့ ပြုံးမိသေးတယ်။ ဘာရေ့ကမ်ညမ်ကနေ မိုင် ၁၅၀ ၂ နာရီခွဲလောက်မောင်းပြီး အရီဇိုးနားပြည်နယ်က ပေ့ချ် Page မြို့ကို သွားမှာပါ။ လမ်းတလျှောက် တောတောင်ရေမြေ မြစ်ချောင်းတွေနဲ့ သာယာသား။ Duck Creek Village  မြစ်ဝှမ်းလွင်ပြင်ရောက်တော့ အမေရိကန်ဒင်ဒီယန်းစတိုင်တဲလေးတွေနဲ့ ဘာဘီကျူးကင်၊ ငါးမျှားထွက်ဖို့ အမေရိကန်တွေ ဖေးဖရိတ်ဖြစ်ကြတဲ့ နေရာတစ်ခုပါတဲ့။ လမ်းဘေးဓာတ်တိုင်မှာ အသိုက်လုပ်နေတဲ့ ခေါင်းပြောင်သိမ်းငှက်တွေကို တိုးဂိုက်ကပြလို့ တကားလုံး အုတ်အုတ်ကျက်ကျက် ဖြစ်လိုက်ကြသေးတယ်။ Lake Powell ဆိုတာ ကော်လိုရာဒိုမြစ်နားမှာ တည်ရှိပြီး Lake Mead ပြီးရင် အမေရိကန်မှာ ဒုတိယမြောက်အကြီးဆုံး ရေချိုလှောင်ကန် reservior ပါ။ ယူတာ့ပြည်နယ်နဲ့ အရီဇိုးနားပြည်နယ်ကြားမှာ တည်ရှိပြီး လူပြုလုပ်ထားတဲ့ကန်။ ဒီဒေသတွေက မိုးခေါင်ရေရှားလေ့ရှိတော့ Lake Powell ရေကန်က မရှိမဖြစ်ပေါ့။ နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်း လူနှစ်သန်း လာရောက်လည်ပတ်လေ့ ရှိပါတယ်။ အခွင့်အခါသင့်ရင် Lake Powell Cruise စီးဖို့ တိုက်တွန်းချင်ပါတယ်တဲ့။

နောက်ထပ် သွားရောက်လည်ပတ်ရမယ့်နေရာက အရီးဇိုးနားပြည်နယ် ပေ့ချ်မြို့က အမ်းတလုပ်ကမ်ညမ် Antelopoe Canyon ပါ။ အမ်းတလုပ်ကမ်ညမ် ၂ ခုရှိရာမှာ ဒီတစ်ခုက ဈေးနည်းနည်း သက်သာတယ်တဲ့။ အောက်ဖက်ကို ဆင်းတဲ့အခါ မတ်စောက်လွန်းလို့ နောက်ပြန်ဆင်းရမှာမို့ စန်းစန်း မင်းမိဘတွေကို မဆင်းခိုင်းနဲ့တဲ့။ ဆင်းရပြုရမှာမို့ စကပ်မဝတ်ဖို့၊ ရာသီဥတုက အရမ်းပူမှာမို့ ဖြစ်နိုင်ရင် လီနင်ချည်သားတွေ ဝတ်ဖို့တိုးဂိုက်က မနေ့ကတည်းက မှာထားတယ်။ လွင်တီးခေါင်ပြင်ပြင်မှာ တဲလေးတစ်လုံးတွေ့တယ် အဲဒါ လက်မှတ်ရောင်းတဲ့နေရာတဲ့။ အောင်မလေး ပူလိုက်တာ ၁၁၀ ဒီဂရီ။ ပူလွန်းလို့ အသားအရေ လောင်သွားမလား မှတ်ရတယ်။ ဒါတောင် ကျွန်မအင်္ကီျလက်က နည်းနည်းတိုနေလို့ အမေ့အနွေးထည် ငှားဝတ်ရတယ်။ ရေသန့်ဘူးတွေ ဝေလို့ တဘူးယူလိုက်တယ်။ ၁၃ ယောက် ၃ ဖွဲ့ ခွဲလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့ကို ဦးဆောင်မယ့်တိုးဂိုက်က ဒန်နီယမ် နာဗာဂျို အမေရိကန်အင်ဒီယန်း ငယ်ငယ်ချောချော ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်။ အမေရိကန်အင်ဒီယန်းတွေက အာရှသားတွေရုပ်နဲ့ ဆင်တယ်။ တိုးဂိုက်က မှာထားလို့ တစ်ယောက် ၂ ကျပ် တစ်ဖ်ပေးကြတယ်။ အင်္ဂလိပ်စကားပြောတဲ့ တစ်ဦးတည်းသောသူ၊ မိဘတွေက မလိုက်နိုင်လို့ အပေါ်မှာကျန်ခဲ့တယ်၊ ဂရုစိုက်လိုက်ပါလို့ တိုးဂိုက်ကမှာထားလို့ ကျွန်မကို ဂရုစိုက်ပါတယ်။ တဲအိမ်ကနေ ဆယ်ငါးမိနစ်လောက် လွင်ပြင်ခေါင်ခေါင်ကြီးကို ဖြတ်ရတာ မီးထဲဖြတ်ရသလိုပဲ။ အောက်ဖက်ကိုဆင်းတော့ မတ်လွန်းလို့ နောက်ပြန်ဆင်းယူရတယ်။ လက်နှစ်ဖက်ကို သုံးရတော့ ရေဘူးကို ဘောင်းဘီကြားထဲ ထည့်လိုက်ရတယ်။

ဒန်နီရယ်က ကျွန်မကင်မရာ settings ကို ပြင်ပေးတယ် ကျွန်မက ကင်မရာကို auto နဲ့သာ ရိုက်တတ်တာကိုး။ အိုင်ဖုန်းကိုလည်း Normal mode ထက် Chrome mode နဲ့ ရိုက်ခိုင်းတယ်။ ဒန်နီရယ်ခမျာလည်း ဟိုလူက ဓာတ်ပုံရိုက်ခိုင်းလိုက်၊ ဒီလူက ဓာတ်ပုံခိုင်းလိုက်နဲ့ မနားရဘူး။ ရပ်မနေဘဲ ရှေ့ဆက်ဖို့ ဆော်သြရသလို ခေါင်းဆောင့်မိမှာစိုးလို့ သတိပေးရ။ ဒန်နီရယ်ရိုက်ပေးတဲ့ ပနော်ရာမာပုံလေးတွေ တကယ်လှတယ် အဲဒီလို မရိုက်တတ်သေးဘူး။ တရုတ်တွေက wow ဖြစ်ကုန်တယ်။ တစ်ယောက်တည်း ဆိုလိုခရီးထွက်လာတဲ့ တရုတ်မလေးချိုဖုန်းနဲ့ မိတ်ဆွေဖွဲ့ပြီး တစ်ယောက်တလှည့် ဓာတ်ပုံရိုက်ကြတယ်။ ချိုဖုန်းက ပိန်ပိန်ရှည်ရှည် မျက်လုံးပြူးပြူး။ ယူအက်စ်ကို လာလည်တာ ၃ ခေါက်ရှိပြီတဲ့။ ပထမတစ်ခေါက်က နိုင်ငံတကာဥပဒေပြိုင်ပွဲအတွက် ဝါရှင်တန်ဒီစီကို အစည်းအဝေးလာတက်တာတဲ့။ ချိုဖုန်းက ရှေ့နေ။ ဒုတိယတစ်ခေါက်က ယူအက်စ်အရှေ့ဖက် ဝါရှင်တန်ဒီစီ၊ ဖီလာဒဲဖီးယား၊ နယူးယောက်၊ နိုင်အာဂရာရေတံခွန်၊ ဘော့စတွန်ကို လာလည်ပြီးပြီ။ ခုတခေါက်ကတော့ အနောက်ဖက်ပိုင်းကို လာလည်တာတဲ့။ ဘေဂျင်းက မဟုတ်ဘူး သူ့ဇာတိမြို့ကနေ ဘေဂျင်းကို ရထား တစ်ရက်လောက် စီးရပါတယ်တဲ့။ အမ်းတလုပ်ကမ်ညမ်ဟာ မြေအောက်ထဲမှာ လှိုဏ်ခေါင်းပုံ ဖြစ်နေပြီး။ မြေအနီရောင် အစင်းလေးတွေ ဖြစ်နေတာ အင်မတန်လှတယ်။ လာသမျှလူတွေ ဓာတ်ပုံရိုက်တာခြင်းအတူတူ ဓာတ်ပုံဆရာတစ်ယောက်ရဲ့ ဓာတ်ပုံဆို သန်းချီတန်တယ်တဲ့။ ကျွန်မတို့တွေကတော့ အိုင်ဖုန်း၊ အိုင်ပတ်၊ ကင်မရာကြီးတွေနဲ့ ရိုက်ပေမယ့် သန်းချီတန်တဲ့ဓာတ်ပုံ ထွက်မလာဘူး။

Antelope Canyon, Page, Arizona

မြေပေါ်ကိုအတက်မှာ အစ်မကြီးတစ်ယောက်က စောင့်ပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးတယ်။ အမ်းတလုပ်ကမ်ညမ်က တစ်သက်မှာတစ်ခါ သွားသင့်တယ့် နေရာပေပဲ။ ပူလွန်းကို မီးပွင့်သွားမလားထင်ရ မောလွန်းလို့ ပါးစပ်နဲ့ အသက်ရှု ဖုတ်လိုက်ဖုတ်လိုက် ဖြစ်နေတာတောင် ပင်ပန်းရကျိုးနပ်တယ်လို့ တွေးနေမိတယ်။ အဖေက ၁ နာရီခွဲကြာတယ် သမီးတဲ့။ နောက်ထပ် ၁၀ မိနစ်လောက် ထပ်မောင်းရင် ကော်လိုရာဒိုမြစ်က ကွေ့ဝိုက်စီးဆင်းလို့ မြင်းခွာပုံဖြစ်နေတဲ့ HorseShoe Bend ပါ။ ကားရပ်တဲ့နေရာကနေ မိနစ် ၂၀ လောက် သွားရမှာမို့ တိုးဂိုက်က အဖေတို့ကို မသွားသင့်ဘူးလို့ အကြံပေးပါတယ်။ အင်မတန်လှတဲ့ နေရာလေးပါပဲ ဒါပေမဲ့ နေကပူ ဘာအပင်မှ မရှိတော့ ၁၅ မိနစ်လောက် ချိုဖုန်းနဲ့ တယောက်တလှည့် ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီး ပြန်ပြေးရတယ်။ အဆင်းတုန်းက မသိသာဘူး အတက်ကတော့ မောလိုက်တာ အရိပ်ခိုဖို့ ဘာအပင်မှလည်းမရှိ အပေါ်ကပူ အောက်ကပူ လေကပူ အောင်မလေး ပါးစပ်နဲ့ အသက်ရှူ နားထဲကလေထွက် နှလုံးခုန်မြန်။ တထောက်နားဖို့လုပ်ပေးထားတဲ့ ဇရပ်လေးမှာ ထိုင်နေသူကအပြည့်။ လျှာထွက်မတတ် မောလာတဲ့ အတက်သမားတွေကို အရင်နားနေတဲ့သူတွေက နေရာပေးပါတယ်။ ထိုင်ပြီး ငါးမိနစ်လောက် အပန်းဖြေ ရေသောက်လိုက်မှ သက်သာသွားတယ်။ တက်လာတဲ့ အတက်သမားတွေကို ကိုယ်ချင်းစာမိတယ်။ ရာသီဥတု ပူတာဟာ လူကိုအတော် ပင်ပန်းစေတာပဲ။ HorseShoe Bend ကနေ တောင်ဖက်စူးစူး ၇၅ မိုင် ၁ နာရီ မိနစ် ၂၀ လောက်မောင်းရင် ညအိပ်ရပ်နားမယ့် အရီဇိုးနားပြည်နယ်က တူဘာစီးတီး Tuba City မြို့ကို ရောက်ပါတယ်။ လမ်းတလျှောက် မြေနီနီကျောက်တောင် အနိမ့်အမြင့်၊ အပင်ပုပုလေးတွေကို တွေ့ရတယ်။ အရီဇိုးနားပြည်နယ်ရဲ့ မြင်ကွင်းတွေက တမျိုးခြားနားနေပြန်တယ်။ လူနေထူထပ်တယ့် ပြည်နယ်မဟုတ်တော့ ဖြတ်သွားတယ့် လမ်းတလျှောက် မြို့တွေမတွေ့ရဘူး။

Horseshoe Bend, Page, Arizona

ကျွန်မတို့ညအိပ်တဲ့ ဟိုတယ်က Navajo နာဗာဂျို အမေရိကန်အင်ဒီယန်းဒေသ ဟိုတယ်ပိုင်ရှင်၊ ဝန်ထမ်းတွေအားလုံးက နာဗာဂျိုတိုင်းရင်းသားတွေ။ ဒီဟိုတယ်မှာ အရက်သောက်ခွင့် မပြုဘူးတဲ့။ ဟိုတယ်ဘေးနားမှာ ဓာတ်ဆီဆိုင်၊ Denny အမေရိကန်ဆိုင်ပဲရှိတော့ ဒန်နီဆိုင်မှာ သွားစားတယ်။ ထမင်းနဲ့တူတာ ဘာမှမရှိ စပါဂတီရယ် ဆလပ်သုပ်ရယ် မှာစားတယ်။ ဟိုင်းကြီးမှာ ရွှေအဆိုတဲ့ စကားမပြောတတ်တဲ့ အအတစ်ယောက်ရှိတယ် လက်ကိုကုပ်ပြီး အမောက်ထောင်သလိုလုပ်ပြ ၊ ကြက်ဖခွပ်သလို လုပ်ပြ၊ နှုတ်ခမ်းစုပြီး ဝက်လိုလုပ်ပြ သူ ကြက်သားနဲ့ ဝက်သား မစားရလို့ လက်တောင်ပိန်သွားတယ်လို့ ပြောတယ်ဆိုပြီး အဖေက အမူအယာတွေနဲ့ လုပ်ပြတော့ ကျွန်မတို့မှာ ရယ်လိုက်ရတာ။ ခုလည်း ၃ နပ်ရှိပြီ ထမင်းမစားရတာ လက်တောင်ပိန်သွားတယ်ဆိုတော့ ကျွန်မတို့တွေ မပြုံးဘဲဝါးလုံးကွဲ ရယ်ရသေးတယ်။ ရာသီဥတုက ပူတော့ အပင်တွေကလည်း သဲကန္တာရမှာ တွေ့ရတဲ့ အပင်တွေလိုပဲ။ တိုးဂိုက်က  ၄ နာရီခွဲမှာ ဟိုတယ်က ဘူဖေးစ‌ကျွှေးတယ်၊ မနက် ၅ နာရီထွက်မယ်လို့ မှာထားလို့ မနက် ၄ နာရီ အိပ်ယာကထဖို့ နှိုးစက်ပေးပြီး အိပ်ယာဝင်ခဲ့တော့တယ်။ ယူတာ့ပြည်နယ်မှာ ရေတွေကြီးနေတယ့်သတင်းကို အေဘီစီနယူးစ်မှာ တွေ့လိုက်ရတော့ ဘာရေ့ကမ်ညမ်များ ပါသွားပြီလားလို့ စိုးရိမ်မိသေးတယ်။ သဘာဝကြီးကပေးတဲ့ လက်ဆောင်တစ်ခု ပျက်စီးသွားရင် အတော့်ကို နှမြောစရာပဲ။ ရေကြီးတဲ့သတင်းမှာ ဂါဝန်ရှည်တွေ ဝတ်ထားတဲ့ အမျိုးသမီးတွေကို တွေ့ရတော့ သူတို့အကြောင်း သတိရသွားတယ်။ သူတို့ဆိုတာ FLDS (Fundamentalist Church of Jesus Christ of Latter - Day Saints) church မန်ဘာဝင်တွေပါ။ သူတို့က Polygyny လို့ခေါ်တယ့် ယောက်ျားတစ်ယောက်က မယားအများကြီး ယူတာကို ခွင့်ပြုပါတယ်။ အမျိုးသမီးတွေက ဂါဝန်အရှည်ကြီးတွေ ဝတ်ဆင်ကြပြီး ဆံပင်စည်းထား နဖူးမှာအမောက် ထောင်ထားလေ့ရှိတယ်။

credit to Google

credit to Google

တခါတုန်းက ကလေးတွေက ကျောင်းမသွားပဲ စိုက်ခင်းမှာ အလုပ်လုပ်နေတာကို အေဘီစီသတင်းထောက်က သတင်းသွားယူတော့ သတင်းယူလို့ မရဘူး။ သတင်းထောက်ကို လက်မခံဘူး။ သူတို့တွေဟာ တခြားကမ္ဘာနဲ့ အဆက်အသွယ် ပြတ်နေသလိုပဲ။ ရဲတွေ၊ မြို့အုပ်ချုပ်ရေးပိုင်းကလည်း အဲဒီဘုရားကျောင်း မန်ဘာဝင်တွေ။ တီဗွီ၊ အင်တာနက် သုံးတာကို အားမပေးဘူး။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ယောကျာ်းအတင်း ပေးစားတယ်။ ပြီးတော့ ကလေးတွေ အများကြီး မွေးတယ်။ ခေါင်းဆောင် ဂျက်ဝါရမ်က အရွယ်မရောက်သေးတဲ့သူကို စော်ကားမှုနဲ့ ထောင်ကျနေတယ်။ အက်ဖ်ဘီအိုင်က အလိုအရှိဆုံး တရားခံပါတယ့်။ သူတို့မြို့ကို ကြည့်ရတာ လွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ်နှစ်ကပုံစံတွေလိုမျိုး။ မြို့ကနေ ထွက်ခွာသွားတဲ့သူတွေကို ဝိုင်းကျဉ်ကြတယ်။ သူတို့နဲ့ယှဉ်ရင် ပန်ဆယ်ဗေးနီးယားပြည်နယ်က အန်းမစ်ချ်တွေကတောင် ကိုယ့်ဘာသာ ရွေးခြယ်ပိုင်ခွင့် ရှိသလိုပဲ။ ၁၈ နှစ်ပြည့်ရင် အန်းမစ်ချ်တွေက အန်းမစ်ချ်လုပ်မလား၊ အင်္ဂလိပ်လုပ်မလားလို့ ရွေးရတယ်။ အန်းမစ်ချ်မဟုတ်တဲ့သူ မှန်သမျှ ဘာလူမျိုးပဲဖြစ်ဖြစ် အင်္ဂလိပ်လို့ ခေါ်ပါသတဲ့။ အန်းမစ်ချ်တွေအကြောင်းကတော့ ဖီလာဒဲဖီးယားသွား တောလားမှာ ရေးခဲ့ဖူးပါတယ်။ တိုးခရီးစဉ်ရဲ့ ၆ ရက်မြောက်နေ့ ကရမ်းကမ်ညမ် East Rim ၊ South Rim မှာ ဟယ်လီကော်ပတာစီး၊ လာ့ဗီးဂပ်တခွင် လျှောက်လည်တယ့် အကြောင်းကိုတော့ နောက်အပိုင်းမှ ဆက်ပါဦးမယ်။

စန်းထွန်း
စက်တင်ဘာ ၂၁၊ ၂၀၁၅။

ရေးခဲ့ပြီးတာက
ဖီလာဒဲဖီးယားသွား တောလား