ကောက်ရိုးမီး...

ကျွန်မတို့အိမ်မှာ ပြောလေ့ရှိတဲ့ စကားတွေထဲမှာ ကောက်ရိုးမီးဆိုတာ တစ်ခုအပါအဝင်ပေါ့။ ကောက်ရိုးမီးဆိုတာမျိုးက ဟုန်းခနဲလောင်ပြီး မကြာခင် ငြိမ်းသွားတတ်တာမျိုး။ ဖွဲမီးကျတော့ ပြောင်းပြန် တငွေ့ငွေ့ လောင်နေတတ်တာမျိုး။ အမေ၊ အမေတို့က လယ်လုပ်ခဲ့ပေမဲ့ ကျွန်မကတော့ ကောက်ရိုးဆိုတာ ဟိုင်းကြီးရွာသစ်ကိုပြောင်းတဲ့ လေးတန်းနှစ်ကျမှ မနီးမဝေးမှာရှိတဲ့ ဇီးဖြူချောင်းရွာနားက ကောက်ရိုးပုံနားမှာ ဆော့ကစားတော့မှ ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် မြင်ဖူးတာပါ။  တက္ကသိုလ်ကျောင်းပိတ်ရက်မှာ ခရမ်းမှာနေတဲ့ သူငယ်ချင်းအိကေတို့အိမ် တပတ်လောက် သွားလည်တော့  လယ်သမားအိမ်မို့ အိမ်ရှေ့မှာ ကောက်ရိုးပုံ တွေ့ခဲ့တယ်။ အိကေတို့ အိမ်မွေးခြံပေါက်နွားက တနင်္ဂနွေသားမို့ အောင်ဂျက်လီလို့ နာမည်ပေးထားတာတဲ့။ အောင်ဂျက်လီက တစ်နှစ်သာသာ ချိုမပေါက်သေးလို့ ဦးထိပ်ယားတယ်ထင်ပါ့ ဒူးခေါင်းမြှောက်ပေးလိုက်ရင်ပဲ ချိုထိပ်နဲ့ ဝှေ့တော့တာပဲ ကြောင်တွေ ခေါင်းလာဝှေ့သလိုပေါ့။ အောင်ဂျက်လီ အဝှေ့ကောင်းတာ အိမ်ပေါ်ကို ဖနောင့်နဲ့တင်ပါး အသားကျအောင် ပြေးရတဲ့ ကျွန်မကို အိကေက တဟားဟားရယ်လို့။ နွားလှည်းမစီးဖူးလို့ စီးချင်တယ်ဆိုတာကို လမ်းဆိုးလွန်းလို့တဲ့ နင့်ဗိုက်ထဲက အစာတွေ အစာကြေဆေး မလိုဘဲ ကြေသွားရုံမက တကိုယ်လုံး ကြေသွားလိမ့်မယ်ဆိုပြီး အိကေက ခွင့်မပြုဘူး။ ဆရာမခင်ခင်ထူးရဲ့ အညာကျေးလက်အကြောင်း ဝထ္ထုတိုတွေ ဖတ်ရတော့ လှည်းတခါလောက် စီးဖူးချင်သား။

အိမ်မှာ ကောက်ရိုးမီးလို့ ပြောကြတာက မောင်မောင်ပါ။ အင်္ဂလိပ်စာသင်တန်း၊ ကွန်ပျူတာသင်တန်းတက်ဖို့ လိုက်အပ်ပေးရင် တစ်ရက်သာတက်ပြီး နောက်နေ့သွားမတက်တော့ဘူး။ ကျွန်မကတော့ တခါတလေ ပျင်းလို့သွားမတက်ချင်ပေမဲ့ တိုဖယ်အင်္ဂလိပ်စာ သင်တန်းကြေးက တနေ့ကို ဘယ်လောက်ပေးရတာ သွားမတက်ရင် နှမြောစရာကြီးဆိုပြီး သွားတက်တယ်။ မောင်မောင် သင်္ဘောသားသင်တန်းတက်မယ်ဆိုတော့ ကျွန်မတို့တွေက ဒီကောင် ကောက်ရိုးမီး ဘယ်နှစ်ရက်ခံမလဲလို့ စောင့်ကြည့်နေတာ တကယ်တက်ချင်လို့လားတော့ မသိဘူး ပုံမှန်သွားတက်လေရဲ့။ သင်တန်းပြီးမပြီးတော့ မသိဘူး ပိုက်ဆံဆိုတာများ ကုန်လိုက်တာ သောက်သောက်လဲ။ ဒဂုံတက္ကသိုလ်မှာ ဒေးသွားတက်တာ ကျောင်းကအဝေးကြီး၊ ဆရာမတွေကလည်း စာမသင်ဘူးနဲ့ အဝေးသင်ပြောင်း၊  မေဂျာပြောင်း၊ အဝေးသင်စာမေးပွဲ ဖြေတာမသိလိုက်လို့နဲ့ ဆယ်တန်းအောင်တာဖြင့် ဆယ်နှစ်ရှိတော့မယ် ခုထိ ဘွဲ့မရသေးဘူး။ ဖြေတဲ့သူတိုင်းအောင်၊  လူတိုင်းဘွဲ့ရနေတဲ့ခေတ်ကြီးမှာ ဘွဲ့လေးတစ်ခုမှ မရဘူးဆိုတော့ အသုံးမကျလိုက်တာ။ မကြီးက အေစီစီအေ ACCA Level 4 အကျများ၊ အောင်ချက်နည်းတဲ့ တက်စ်ဘာသာကနေ မတက်တော့ဘူး။ ကျွန်မ စင်္ကာပူကို မလာသေးခင် နှစ်နှစ်မှာ ဘာသင်တန်းမှမတက်၊ စင်္ကာပူမှာ ကျွန်မ ကျောင်းလာတက်တော့ ကျွန်မကို ထောက်ပံ့ရလို့ မတက်ဖြစ်တာ ထားပါတော့။ ကျွန်မ အလုပ်ရပြီး အဆင်ပြေပြန်တော့လည်း သူ့အလုပ်က အဆင်မပြေနဲ့သင်တန်းတွေ ရပ်ထားတာ ရှိစေတော့။ ကျွန်မ စတိတ်ကို ကျောင်းလာတက်တော့ မကြီးက အိမ်ထောင်ပြု၊ နောက်တော့ ကလေးယူမှာမို့ စိတ်ဖိစီးမခံချင်လို့နဲ့ သင်တန်းတွေ မတက်ဘူး။

ခုတော့ ကလေးရမဲ့ကံပါရင် ရလာလိမ့်မယ်လို့ သဘောထားပြီး ကျွန်မတက်နေတဲ့ ယူအက်စ်ကျောင်းက အမ်ဘီအေကို တက်မယ်ဆိုပြီး ကျောင်းဝင်ခွင့်လျှောက်၊ ဝင်ခွင့်ရပြန်တော့လည်း ဟိုလိုလို ဒီလိုလို။ မကြီး ကျောင်းလာတက်ရင် သူ့အမျိုးသားက မှီခိုဗီဇာနဲ့ လိုက်လို့ရပေမဲ့ အလုပ်လုပ်ခွင့်မရှိ။ ကျွန်မတက်နေတဲ့ ယူအက်စ်ကျောင်းက ကွန်ပရိုလို့ခေါ်ကြတဲ့ အိုင်တီကျောင်းသားတွေသာ အလုပ်ရလွယ်တာ အမ်ဘီအေကျောင်းသားတွေက အလုပ်ရှာရ အင်မတန်ခက်တယ်။ အမ်ဘီအေတက်နေတဲ့ ကမ္ဘောဒီယားမလေး ဗိဆာကာနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးပြီး အီးမေးလ်နဲ့ မေးမြန်းတယ်။ မကြီး ကျောင်းလာတက်ရင် ကျောင်းစရိတ်၊ နေစားစရိတ်ကို ကျွန်မ ထောက်ပံ့နိုင်ပေမဲ့ အလုပ်ရဖို့တော့ သူ့ဘာသာ ကြိုးစားရမှာကိုး။ ပြီးတော့ လူလွတ်မဟုတ်တော့ သူ့အမျိုးသားအတွက်လည်း ထည့်စဉ်းစားရသေးတယ်။ ကျန်ခဲ့မလား၊ လိုက်လာမလား လိုက်လာရင် ဘာအလုပ်လုပ်မှာလဲ အဆင်ပြေနေတာကို ဖောင်ဖျက်ပြီး စွန့်စားရမှာကိုး။ နောက်တစ်ခုက အမ်ဘီအေ တက်ရမလား၊ အကောက်တင်း တက်ရမလား၊ စီပီအေ တက်ရမလား၊ လားပေါင်း များစွာကလည်း ရှိသေးတယ်။ ကျွန်မသူ့ငယ်ချင်းတွေ အားလုံးက အိုင်တီလောကကဆိုတော့ စီးပွားရေးဘာသာအကြောင်း မသိဘူး။ လမ်းလျှောက်အဖွဲ့မှာ လမ်းလျှောက်ရင်း အသိမိတ်ဆွေဖြစ်လာ၊ မနှစ်က နွေရာသီတုန်းက နယူးယောက် upstate ဖက်က Cold Springs ကို ဝိုင်းနဲ့ သွားလည်ကြတော့ လမ်းအသေအချာ အတိအကျညွှန်ပေးတဲ့ ဒေးဗစ်ကြီးက စီပီအေဆိုတော့ မကြီးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးပြီးတော့ အီးမေးလ်နဲ့ မေးမြန်းစုံးစမ်းခိုင်းတယ်။ အမ်ဘီအေက ဟိုဟာနည်းနည်း ဒီဟာနည်းနည်းနဲ့ အားလုံးကို မျှသင်တာမို့ စီပီအေသမား ဒေးဗစ်ကတော့ စီပီအေကိုပဲ ကြိုက်တယ်။

မကြီးတို့ စာရင်းကိုင်တွေလည်း စီပီအေဆို အထင်ကြီးကြတယ်။ တပြည်နယ်နဲ့ တပြည်နယ် တက်စ်၊ ဥပဒေတွေ မတူတာမို့ ကိုယ်နေထိုင်မဲ့ပြည်နယ်ကို ရွေးချယ်ပြီး အဲဒီပြည်နယ်ရဲ့စီပီအေစာမေးပွဲကို နှစ်နှစ်အတွင်း ဖြေရတာမို့ ကျွန်မသိရသလောက်တော့ စီပီအေက အမ်ဘီအေထက် ပိုခက်သလို အလုပ်ရလည်း မြန်တယ်။ အိုမားတို့အလှုမှာ သိကျွှမ်းခဲ့တဲ့ စာရင်းကိုင်မလေးနှင်းနုကို မကြီးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးပြီး နှင်းနုတက်နေတဲ့ကျောင်းအကြောင်း၊ ကျောင်းလခ၊ ကျောင်းပြီးရင် အလုပ်ရနိုင်ချေရှိမရှိ အီးမေးလ်နဲ့ မေးမြန်းတော့ နှင်းနုကလည်း သူသိသလောက် ဖြေပါတယ်။ နှင်းနုက ကျောင်းတက်ပြီး အင်တန်းဆင်းနေပြီမို့ သံတမန်ဗီဇာ ဂျေဝမ်းကနေ ကျောင်းသားဗီဇာအက်ဖ်ဝမ်း မရသေးလို့ ပီနန်ဆရာတော်ကြီးဆီမှာ သွားဆုတောင်းကြတယ်။ ဆရာတော်ကြီး မေတ္တာပို့ပေးလို့လားတော့မသိ အက်ဖ်ဝမ်းဗီဇာ အဆင်ပြေသွားတယ်။ အိတ်ချ်ဝမ်းဘီအလုပ်ဗီဇာလျှောက်ဖို့အတွက် ကျွန်မ လျှောက်တုန်းက အတွေ့အကြုံတွေကိုမေး၊ ကျွန်မရှေ့နေနဲ့ ဆက်သွယ်ပေးလို့ သတင်းတွေ ဖလှယ်ကြပါတယ်။ စတိတ်မှာ ကျောင်းတက်ပြီး အလုပ်လုပ်၊ ကျောင်းအကြွေးတွေဆပ်၊ အလုပ်ဗီဇာရဖို့ ကြိုးစားရုန်းကန်ကြတဲ့သူတွေကို ဘဝတူချင်းမို့ ကိုယ်ချင်းစာပါတယ်။ ဂရင်းကဒ်၊ ဂရင်းကဒ်ပိုင်ရှင်တွေကို လက်ထပ်ထားတဲ့သူတွေလောက် မအေးချမ်းဘူးကိုး။ နယူးယောက်က နှင်းနုတို့ကျောင်းပဲ တက်ရမလို၊ ကျွန်မတို့ကျောင်းက အမ်ဘီအေပဲ တက်ရမလို၊ ဒေးဗစ်ညွှန်းသလို စီပီအေ ဖြေရမလိုနဲ့နောက်ဆုံးတော့ စီပီအေ ဘယ်လိုဖြေရမလဲဆိုတဲ့စာအုပ်ကို မကြီးက အမေဇုန်ကနေ ဝယ်ခိုင်းပါတယ်။ ကျွန်မတို့ကျောင်းက အမ်ဘီအေဝင်ခွင့် ဒေါ်လာငါးဆယ် အကုန်ခံပြီး ဝင်ခွင့်ရပြန်တော့လည်း မတက်ဖြစ်ဘဲနဲ့ ခုလည်း စီပီအေ ဖြေဦးမယ်တဲ့ ဟယ်မလေး လာပြန်ပြီ ကောက်ရိုးမီး။

ကျွန်မ ဂစ်တာတီးချင်တဲ့ ရောဂါထတာ  နွေရာသီတက္ကသိုလ် ကျောင်းပိတ်ရက် ရွာပြန်တုန်းကပေါ့။ အိမ်မှာအလုပ်လုပ်တဲ့ ကရင်လေးမောင်ထွေးက ဂစ်တာတီးတော့ ကျွန်မလည်း တီးတတ်ချင်လိုက်တာ ဖြစ်ပါလေရော။ ဂီတာတီးသင်ချင်ရတဲ့ အကြောင်းရင်းက အဲဒီတုန်းက ခေတ်စားတဲ့ ဇော်ပိုင်ရဲ့ မင်းနဲ့မှ ချစ်တတ်ပြီကွာ သီချင်းကို ကျွန်မ သဘောကျနေတဲ့ အစ်ကိုကြီးကို တီးပြချင်လို့တဲ့ ဟမ်မ‌လေး .... ရည်ရွယ်ချက်က ကြီးမားပါပေတယ်။ ဇော်ပိုင်သီချင်းတွေက လွယ်လွယ်လေး ကီးသုံးခုတတ်ရင် တီးတတ်တယ်တဲ့ မောင်ထွေးသင်နည်းက ဒီလက်ကွက်ကို ဒီလိုလေး ငါးမိနစ်လောက် ဖိထားတဲ့။ ငါးမိနစ်တောင် မပြည့်သေးဘူး လက်ထိပ်တွေနာလို့ မသင်တော့ဘူး ဖြစ်ပါလေရော။ ဒီလိုနဲ့ အဲဒီအစ်ကိုကြီးရှေ ့ မင်းနဲ့မှ ချစ်တတ်ပြီ သီချင်းတီးတတ်ဖို့ဝေးစွ ဂီတာတောင် တဒေါင်ဒေါင် မခေါက်တတ်ခဲ့ဘူး။ နောက်တော့  တယောဦးတင်ရီ တယောတွေ ခေတ်စားလာတော့ တယောတီးသင်မယ် ဖြစ်ပါလေရော။ ကျွန်မ အနွံအတာခံတဲ့ သူငယ်ချင်းဖြိုးက သူ့အိမ်နားက တယောသင်နေတဲ့ ကောင်လေးကို မေးကြည့်ပေးလို့ သင်တန်းအချိန်၊ သင်တန်းခ၊ အဆင့်သင့်ပဲ တယောတစ်လက်ကို လျှော့ဈေးနဲ့ ရောင်းဦးမယ်ဆိုတာ သိရတယ်။ တယောတီးသင်ဖို့ အိမ်ကို ပိုက်ဆံတောင်းတော့ အင်္ဂလိပ်စာသင်တန်းတက်ဖို့ဆို ပိုက်ဆံပေးမယ် တယောတီးသင်ဖို့တော့ မပေးဘူးတဲ့။ သူငယ်ချင်းခိုင်မေက ညည်းနှယ့်အေ ဘယ်နှယ့်တယောတီး သင်ချင်ရတာတုန်း ငါ့မောင်ဝမ်းကွဲတစ်ယောက် တယောတီးလေ့ကျင့်တာ အယ်မလေး တကျွှီကျွှီနဲ့ နားညည်းလွန်း နောက်နောင် ငါ့အိမ်မှာ လာတီးလို့ကတော့ နင့်တယောကို လွှင့်ပစ်မယ်လို့ ကြိမ်းထားတယ်။ ဆယ်တန်းအတန်းပိုင်ဆရာမ ဒေါ်နော်ဘွေဝါးအိမ်ကို ခရစ်စမတ် သွားလည်တော့ တီချယ့်သမီး စင်္ကာပူမှာ ပိုလီတက်နေတဲ့ အစ်မက တယောတီးနေတာကို မြင်ခဲ့အားကျခဲ့တာကိုး။

နှစ်ပေါင်းတစ်ဆယ်ကျော်ကြာပြီးတဲ့နောက် ၂၀၁၂ ဘော့စတွန်က ရာမားဆီကို သွားလည်တော့ သူ့အိမ်မှာ ဂီတာတစ်လက်တွေ့တော့ ဂီတာတီးတတ်ချင်စိတ် ပေါ်လာတယ်။ ၂၀၁၃ ကန်တက်ကီကနေ မေရီလန်းက ဆူနမ်တို့ဆီပြောင်းတော့ ဆူနမ်၊ ရာမားတို့က အမ်းထရူးဆီမှာ ဂီတာတီးသင်ကြတာတွေ့ပြီး  ဂစ်တာတီးသင်မယ် ဖြစ်ပါလေရော။ အသက် ၁၅ နှစ်သား ကတည်းက ဂီတာတီးတတ်တဲ့ အမ်းထရူးက ဂီတာကို ကျွှမ်းကျွှမ်းကျင်ကျင် တီးတတ်သလို သီချင်းဆိုလည်း ကောင်းတယ်။ သူတို့တွေ ဂီတာတီးနေကြတာကို အားကျပြီး ဂီတာဝယ်တော့ အမ်းထရူးက ကီးညှိပေးတယ်။ နောက် အွန်လိုင်း၊ ယူကျူကနေ ကီးသုံးခုနဲ့ ဟတ်ပီးဘတ်ဒေးသီချင်း တီးတတ်အောင် လေ့ကျင့်ပြီး ဆူနမ်၊ ရာမား၊ အမ်းထရူးရဲ့ မွေးနေ့တွေမှာ ဆိုပြတယ်။ ၂၀၁၃ ကျွန်မမွေးနေ့မှာတောင် ကိုယ်တိုင်ဆိုတီးတဲ့ ဟတ်ပီးဘတ်ဒေးသီချင်းကို soundcloud နဲ့ အသံသွင်းလိုက်သေးတယ်။ ဆူနမ်၊ ရာမား၊ အမ်းထရူးတို့ကတော့ အမေရိကန်လေသံအတိုင်း ဂွတ်လို့ပြောကြပေမဲ့ ညီအစ်မလိုဖြစ်နေတဲ့ မခိုင်က နင့်ဟာက တဒန်ဒန်လို့ပဲ  မြည်နေပါလားဆိုပြီး မပြုံးဘဲ ဝါးလုံးကွဲ ရယ်တော့တာပဲ။ တဒန်ဒန် မြည်နေမှန်း ကျွန်မ ကိုယ်တိုင်လည်း သိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သင်ချင်စိတ်ရှိပြီး မဆုတ်မနစ်ဇွဲနဲ့ လုပ်ကိုင်တာလေးကို အားပေးအားမြှောက် ပြုကြတာပေါ့လေ။ နယူးယောက်ရောက်ပြီး အိမ်၊ အလုပ်အကိုင် အခြေကျတော့ ဆောင်းတွင်းမှာ ဂစ်တာတီး အပြတ်သင်မဟဲ့လို့ ကြုံးဝါးတာ ဝိုင်းနဲ့ သူငယ်ချင်း ဖြစ်လာပြီးတော့ ပိတ်ရက်နှစ်ရက်လုံး နယူးယောက်တခွင် လိမ့်နေတာနဲ့ မသင်ဖြစ်ဘူး ငပျင်းကျတာလည်း ပါပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ဂစ်တာလေးက  ကုတင်ခြေရင်းမှာ စွန့်ပစ်ထားခံရတာ ကြာပြီ။

ဝိုင်းက ကျွန်မထက် ဇွဲကြီးတယ်၊ စွဲစွဲမြဲမြဲလုပ်တယ်လို့ ပြောရမယ်။ အီတလီမှာကတည်းက စပိန်စကားကို နှစ်နှစ်လောက် သင်ပြီးပြီမို့ ခုလည်း အွန်လိုင်းကနေ ဆက်လေ့လာတယ်။ သီချင်းငါးပုဒ်လောက်ကို နုတ်စ်ကြည့်ပြီး  ပီယာနိုနဲ့ တီးတတ်တယ်။ အီတလီက သူနေတဲ့အိမ်ဧည့်ခန်းမှာ ဂရန်းပီယာနို၊ သူ့အိပ်ခန်းမှာ အီလက်ထရောနစ်ပီယာနို ရှိတယ်။ တနေ့ တစ်နာရီ တပတ်မှာငါးရက် အားကစားရုံသွားပြီး zomba ၊ sala ၊ yoga ကလပ်တက်တယ်။ ကျွန်မနဲ့ဝိုင်းက သီချင်းစာသားမပါ တီးလုံးသက်သက် musical ၊ orchestra နှစ်သက်တာချင်း တူပါတယ်။ တနင်္ဂနွေနေ့ ဂျွှန်အဖွဲ့နဲ့ လမ်းလျှောက်ရာကအပြန် Tenri Cultural School မှာကျင်းပတဲ့ concert ကို တခြား meet up အဖွဲ့နဲ့ သွားရောက်နားဆင်တော့ စန္ဒရားမပါလို့ မခန့်ညားဖူးလို့ ဝိုင်းက တွေးတယ်။ တယော၊ ဆယ်လိုနဲ့ တင်ဆက်သွားတာ အင်မတန် နားထောင်ကောင်းပါတယ်။ ကျောင်းသားသုံးယောက် ပုလွေမှုတ်ကြတော့ အလယ်ကကျောင်းသား စည်းဝါးလွတ်တာကို နားလည်ခွင့်လွှတ်ကြပြီး နဖူးက‌ချွှေးကို သုတ်လိုက်ပြီး သက်ပြင်းချတော့ ပရိတ်သတ်တွေက ရယ်ကြတယ်။ နောက်ဆုံးတီးတာ ဘီသိုဗင်သီချင်းပါ ကြားဖူးတယ်လို့ ထင်မိသား။ ပရိတ်သတ်တွေက အခန်းပြည့်အခန်းလျှံ အားပေးကြပါတယ်။ ဘေးမှာထိုင်တဲ့ အန်တီကြီးက တီးမှုတ်တဲ့သူတွေထဲမှာ မိသားစု၊ သူငယ်ချင်းတွေ ပါသလားမေးတော့ မပါဘူး။ ဒါဆို ဘယ်လိုသိတာလဲ meet up အဖွဲ့မှာ ကြေငြာထားလို့။ တယောတီးသလားမေးတော့ မတီးတတ်ဘူး။ အန်တီကြီးကို တယောတီးသလားပြန်မေးတော့ ဘယ်မေးစေ့အောက်ဖက်မှာ တယောတီးလို့ အသားလန်နေတာကိုပြပြီး တယောတီးတဲ့သူပါတဲ့။

ငါ့ကို ဘာတီးလဲလို့ လာမေးတာ ဘာမှမတီးတတ်ဘူးလို့ ဖြေလိုက်တယ်။ ဟ ဖြေလိုက်ပါလား ကီးဘုတ် တီးတတ်တယ်လို့ ။ အီလက်ထရောနစ် ကီးဘုတ်တော့ မဟုတ်ဘူး ကွန်ပျူတာ ကီးဘုတ်လို့။ ငါ တကယ်တီးတတ်ချင်တာက စန္ဒရား ငါရောပဲ။ သူများအိမ်မှာ အခန်းငှားနေရ၊ ဘယ်တော့ပြောင်းရမယ်မှန်း မသိတဲ့ဘဝမှာ စန္ဒရားဝယ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ အီလက်ထရောနစ်စန္ဒရားဆိုရင်တောင် ငါ့အခန်းထဲမှာထားဖို့  နေရာမရှိဘူး။ စန္ဒရားသင်ဖို့ကို လက်လျှော့လိုက်တော့ စန္ဒရားသင်ခကလည်း ဈေးကြီးပါဘိ ကိုယ်ဘာသာ သင်ဖို့လည်း မဖြစ်နိုင်။ ဒါဆို ဂစ်တာတီးသင်မလား ငါ့မှာ ဂစ်တာရှိပြီးသား ဂစ်တာက လွယ်တယ်ပြောတယ်။ အယ်မလေး ဂစ်တာတော့ မသင်ချင်ပါဘူး တယောဆို ဟုတ်တုတ်တုတ် တယောက ဂစ်တာထက် မဟာဆန်တယ် ခန့်ညားတယ်။ ဒါဆို တယောတီး သင်ကြမလား တယောက ကိုယ့်ဘာသာသင်ဖို့ မလွယ်ဘူးထင်တယ် ငါတို့ research လုပ်ရမယ်။ ကျွန်မက အမေဇုန်မှာ best seller ဖြစ်တဲ့ တယောက ၂၀၀ တန်ကို ၇၀ နဲ့ ဈေးချနေတယ်လို့ သတင်းပေး။ ဝိုင်းက တယောတီးသင်တဲ့ pianohub ဝက်ဆိုဒ် သတင်းပေး။ ဒီလိုနဲ့ တယောတီးသင်မယ် ဖြစ်ကြပါလေရော။ ဗီယက်နမ်ကို နှစ်ပတ်ပြန်ဖို့ရှိတဲ့ ဝိုင်းက သူ ခရီးသွားနေတုန်း တယောရောက်လာမှာ စိုးတယ်။ ကျွန်မ ဝယ်ရင် သူ့အတွက်ပါဝယ်ထား သူ ပြန်လာမှ ယူမယ်တဲ့။ တယောက ဝိုင်း ခရီးမသွားခင်တောင် ရောက်လာပေမဲ့ ကျွန်မကလည်း သယ်မသွားနိုင်၊ ဝိုင်းကလည်း လာမယူနိုင်နဲ့ တယောနှစ်လက်က ကျွန်မဆီမှာ သောင်တင်နေတယ်။

မကြီးကို တယောတီးသင်ဖို့ တယောဝယ်ထားတယ် ၂၀၀ တန်ကို ၇၀ နဲ့ ရတာလို့ အသိပေးတော့ မနှစ်ကလည်း ဂစ်တာတီးသင်မယ်ဆိုပြီး ဂစ်တာဝယ်၊ ဟတ်ပီးဘတ်ဒေးတစ်ပုဒ်ကို တဒန်ဒန်နဲ့တီးတတ်တာကလွဲလို့ ဟုတ်တိပတ်တိ ဂစ်တာတီးလည်းမသင်။ ဟော ခုလည်း တယောဝယ်ပြန်ပြီ ပိုက်ဆံတွေ ဖြုန်းလိုက်တာအေလို့ ဆူမလားမှတ်တယ် အံ့အားသင့်စရာ မဆူတဲ့အပြင် ညည်းတယောက သက်သာလိုက်တာအေ တယောမတီးတတ်လည်း ဘာဖြစ်တုန်း တယောနဲ့ ဓာတ်ပုံရိုက်လို့ရတာပေါ့တဲ့။ ကြည့်ရတော့ သူ့အဝေးမှာ ထင်တိုင်းကြဲ သုံးဖြုန်းနေတဲ့ ညီမကို အပြစ်ပြောရင်လည်း တနေ့ကို ရထား ၃ နာရီစီးပြီး ပင်ပင်ပန်းပန်း အလုပ်လုပ်နေတာ ခရီးသွား၊ ဒီလိုလေးမှ မသုံးရရင် အလုပ်လုပ်နေတာ ဘာအတွက်တုန်းလို့ ပြန်ပက်ဦးမယ်၊ နေလည်းသိပ်မကောင်းတော့ သူ စိတ်ချမ်းသာသလို သုံးပါစေလို့ သဘောထားတာ ဖြစ်ရမယ်။ ဝိုင်းကို ပြောပြတော့ ရယ်လိုက်တာ နင့်အစ်မပြောတာ မှန်လိုက်တာ ကြည့်ရတာ နင့်အစ်မလည်း တယောနဲ့ ဓာတ်ပုံရိုက်ချင်နေတဲ့ပုံပဲ။ ဒါပေမဲ့ ခက်တာက တယောက ဂစ်တာလို ချက်ချင်းကောက်ကိုင်ပြီး တဒေါင်ဒေါင်တီးလို့ရတာမဟုတ် ကိုင်ပုံကိုင်နည်း လိုသေးတယ် ကိုင်တတ်သွားမှ ဂါဝန်လှလှဝတ်ပြီး တယောနဲ့ ဓာတ်ပုံရိုက်ကြတာပေါ့။ ကျွန်မထက် ဇွဲကြီးတဲ့ ဝိုင်းကတော့ တယောတီးတတ်မှာ မြင်ယောင်သေး ငပျင်းကျတဲ့ ကျွန်မကတော့ ကီးသုံးခုတောင် တီးတတ်ပါ့မလားမသိ။ တယောတီးသင်ခါစမှာ တကျွှီကျွှီနဲ့ အင်မတန် နားညည်းတာတဲ့။ Colorful Myanmar စာအုပ်ထဲက ဆရာမကြီး ဒေါ်ခင်မျိုးချစ် စာသားကို ငှားသုံးရမယ်ဆိုရင် The only kind of comment I got from my long suffering friends was: "If you give such performances, you'll soon build yourself a brick mansion from the brick-bats people throw at you !" နားညည်းမခံနိုင်တဲ့ ဘေးအိမ်တွေဆီကနေ ထုတဲ့ အုတ်ခဲကျိုးတွေကြောင့် ကျွန်မလည်း မကြာခင် တိုက်ဆောက်ရတော့မလားမသိ။ မောင်မောင်နဲ့ မကြီးကို ကောက်ရိုးမီးလို့သာ ပြောနေတာ ဟယ်မလေး...ကျွန်မကိုယ်တိုင်လည်း ကောက်ရိုးမီး ဖြစ်နေပါရောလား။

စန်းထွန်း
ဖေဖေါ်ဝါရီ ၁၂၊ ၂၀၁၅။