ချစ်သူရဲ့မြို့...

ဟိုး မိုင်းသောင်းချီအဝေးကနေ ထိုမြို့လေးဆီသို့ သူမရောက်လာချိန်တုန်းက ဆောင်းအကုန် နွေအကူးကာလမို့ သစ်ပင်များ အရွက်မရှိ မဲခြောက်ခြောက်နဲ့ ရုပ်ဆိုးလွန်းလှသည်။ မိသားစုသိုက်မြုံကနေ မခွဲခွာဖူးသော သူမ ဝမ်းနည်းကြေကွဲမှုတွေနဲ့အတူ ကမ္ဘာသစ်ဆီသို့ စူးစမ်းချင်စိတ်တွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေခဲ့သည်။

ထိုမြို့လေးသည် နိုင်ငံ၏ အလည်ဗဟိုတွင် ရှိသည်။ သူမ မွေးဖွားရာနိုင်ငံမှ မိုးများသော၊ ပင်လယ်များ ဝန်းရံနေသော၊ စပါးကျီဟု တင်စားရသောနယ်လေးမှ မြို့လေးတမြို့နှင့် ဆင်တူလွန်းလှသည်။ ကျေးလက်မြို့ငယ်လေးမို့ မြို့သူမြို့သားများသည် ရိုင်းပင်းကြသည်။ ကူညီကြသည်။ ပျူငှာကြသည်။ နွေးထွေးကြသည်။ ထိုမြို့လေးတွင် ကမ္ဘာအရပ်ရပ်မှ လူမျိုးပေါင်းစုံ ဆုံစည်းကြသည်။  မတူညီသော အသားအရောင်၊ ဓလေ့ထုံးစံ၊ လူမျိုး၊ သာသာစကား၊ ကိုးကွယ်ယုံကြည်မှုများ တူညီသွားကြသည်။

ရှုံးနိမ့်မှုနှင့်အတူ  ဝမ်းနည်းကြွေကွဲစွာ  ထိုမြို့လေးဆီက  သူမ ထွက်ပြေးခဲ့ဖူးသည်။  နောင်ဘယ်တော့မှ ခြေဦးမလှည့်ဟုဆိုကာ ထိုမြို့လေးကို သူမ မုန်းတီးခဲ့ဖူးသည်။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး နှင်းစက်များသည် သူမအတွက် အေးစက်လွန်းလှသည်။ သည်းသည်းမဲမဲ ရွာသွန်းသော မိုးရေစက်များသည် သူမအတွက် စိုစွတ်လွန်းလှသည်။ တောက်ပသော နေရောင်ခြည်များသည် သူမအတွက်  ပူလောင်လွန်းလှသည်။

ဒီအချိန်ဆို စာသင်ခန်းထဲမှာ၊ ဒီအချိန်ဆို ထမင်းစားဆောင်ထဲမှာ၊ ဒီအချိန်ဆို မြေအောက်ထပ်မှာ အရုပ်တွေနဲ့ ဘောလုံးကန်၊ ဘိလိယက်ထိုး၊  ဒီအချိန်ဆို တနေရာမှာ စုပေါင်းချက်ပြုတ်စားသောက်၊ ဒီအချိန်ဆို ဘိုးလင်းကစား၊ ဒီအချိန်ဆို ငါးသွားမျှားပြီး တကောင်တည်းရတဲ့ ငါးကို ကြည့်ပြီး ဟားနေကြမှာဖြင့် ထူးဆန်းစွာပင် ထိုမြို့လေးကို သူမ လွမ်းနေခဲ့သည်။

သူမ ပြန်လာတော့လည်း  ထိုမြို့လေးက မိတ်ဆွေရင်းခြာတယောက်လို နွေးထွေးစွာ ကြိုဆိုခဲ့သည်။ နွေဦးကာလရောက်ပြီဖြစ်၍ စိမ်းလန်းဝေဆာနေသော သစ်ပင်များ၊ မွှေးထုံအီနေသော ပန်းရနံ့များဖြင့် ထိုမြို့လေးသည် ချစ်စရာကောင်းနေခဲ့သည်။

ထိုမြို့လေး၏ အဓိကလုပ်ငန်းမှာ စိုက်ပျိူးရေးလုပ်ငန်းဖြစ်သည်။ မြို့ပြင်ထွက်လိုက်လျှင် မျက်စိတဆုံး ကျယ်ပြန့်သော ပြောင်ဖူးစိုက်ခင်း၊ အလေ့ကျပေါက်နေသော ဝါရွှေနွယ်ပန်းခင်းကြီးကို တွေ့ရမည်။ ဥသြဆွဲပြီး ဖြတ်သန်းသွားသော ရထားသည် ထိုမြို့လေးတွင် ဘယ်သောအခါမှ မရပ်ပေ။

နေသာလိုက်၊ လေထန်လိုက်၊ မိုးရွာလိုက်၊ မြူခိုးဝေလိုက်၊ နှင်းကျလိုက်နှင့် ထိုမြို့လေးတွင် ရာသီဥတုမျိုးစုံ တွေ့ရသည်။ မြောက်ပိုင်းကျသောကြောင့် ထိုမြို့လေး၏ ဆောင်းတွင်းသည် အသည်းခိုက်အောင် အေးသည်ဟု နာမည်ကြီးလှသည်။ မုန်တိုင်းလမ်းကြောင်းကျသော်လည်း ထို မြို့လေးသည် မုန်တိုင်းဒဏ်မှ ကင်းလွတ်နေခဲ့သည်။

လစဉ်လတိုင်း ပထမပတ်၏ သောကြာနေ့၌ မြို့လယ်ကောင်ရင်ပြင်တွင် ပွဲတော်ဆင်ယင်ကျင်းပလေ့ရှိသည်။ သို့သော် သူမသည် ဘယ်သောအခါမှ ပါဝင်မဆင်နွှဲခဲ့။၂လတခါ နောက်ဆုံးပတ်၏ သောကြာနေ့တွင်  ကျောင်း၌ Open Mic ကျင်းပလေ့ရှိသည်။ ကျောင်းသားကျောင်းသူများ၏ တင်ဆက်မှုကို လက်ခုပ်ပင်ဖြောင့်အောင် မတီးတတ်သော သူမ ဝေဖန်လေကန်လေ့ရှိသည်။ အလကား တီးခွင့်ရှိသော ပွဲတော်များကိုတော့ သူမ တက်ကြွစွာ မပျက်မကွက် တက်ရောက်လေ့ ရှိသည်။

သူငယ်ချင်းများနဲ့ အတူ ပြောစရာစကားတွေ မကုန်နိုင်အောင် ရှိနေခဲ့ဖူးသည်။ တရုတ်ဘူဖေးတဘူး၊ အိန္ဒိယဘူဖေးတဘူးဝယ်ကာ သူငယ်ချင်းများနှင့် မြိန်ရေရှက်ရေ စားခဲ့ဖူးသည်။ ဝိုင်သောက်ရင်း ပိုကာပါတီ ဆင်နွှဲခဲ့ဖူးသည်။ တခြားမြို့တွေဆီ လည်ပတ်ခဲ့ဖူးသည်။ လည်ပတ်စရာ သိပ်မရှိသော၊ သေးငယ်သော မြို့လေးတွင်  ခြေရာများစွာထင်ကျန်ခဲ့သည်။

သစ်ပင်များ အဝါရောင်၊ အနီရောင်ပြောင်းကာ ရွှက်ဝါကြွေချိန်  သူမ၏ ချစ်သူငယ်ချင်များသည်လည်း ဆောင်းလေနှင့်အတူ ထွက်ခွာသွားခဲ့သည်။ သူမ၏ ပျော်ရွှင်မှုရွက်ဝါလေးသည်လည်း ဖြုတ်ခနဲ ကြွေလွင့်ခဲ့သည်။ ရိုးတံကြဲကြဲ သစ်ပင်များ ဆောင်းဒဏ်ကြံ့ကြံ့ခံချိန် သူမသည်လည်း ဝမ်းနည်းအားငယ်မှုများကို ကြံ့ကြံ့ခံခဲ့သည်။

နွေတုန်းက ဖူးပွင့်ခဲ့သော ပန်းပင်များ မြေကြီးအောက် ငှပ်လျှိုးကာ ဆောင်းအအေးဒဏ်နှင့် နေသားတကျရှိနေချိန် သူမသည်လည်း သူငယ်ချင်းအသစ်များနှင့် နေသားတကျရှိနေခဲ့သည်။ အအေးကြောက်သော သူမ ဆောင်းနှင်းပွင့် ဖြူဖြူဖွေးကို ချစ်သွားသလို သူငယ်ချင်းအသစ်များကိုလည်း ချစ်ခင်တွယ်တာသွားခဲ့သည်။

ထိုမြို့လေးတွင်ပင် သူမ ချစ်သူကို အမှတ်တမဲ့ တွေ့ဆုံခဲ့သည်။ ချစ်သူ၏ မျက်ဝန်းလဲ့လဲ့၊ အပြုံးတပွင့်၊ စကားတခွန်းသည်ကိုပင် ကော်ဖီပူပူလေးတခွက် သောက်ရသလို သူမ ခုံခုံမင်မင်၊ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်၊ မက်မက်မောမော သောက်သုံးနေခဲ့သည်။

ထိုမြို့လေးတွင် သူမ ပျော်ရွှင်ခဲ့သည်။ စိတ်ဓာတ်ကျခဲ့သည်။ မျှော်လင့်ချက်တွေနဲ့ တက်ကြွနေခဲ့သည်။ ဝမ်းနည်းကြေကွဲခဲ့သည်။ ရှုံးနိမ့်ခဲ့သည်။ အထီးကျန်နေခဲ့သည်။ ငိုကြွေးခဲ့သည်။ သူမအတွက်တော့ ထိုမြို့လေးသည် ချို၊ ချဉ်၊ ဖန်၊ ခါး၊ စပ် အရသာမျိုးစုံ ပေးစွမ်းနိုင်သာ ဟင်းတခွက် ဖြစ်သည်။

ခဏတာခိုနားခဲ့သော ထိုမြို့လေးသည် သူမအတွက် အိမ်ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ထိုမြို့လေးသည် ရိုးစင်းသည်။ ပွင့်လင်းသည်။ ပကာသနကင်းသည်။ အေးချမ်းသည်။ ချစ်သူနေထိုင်သော မြို့ဖြစ်သောကြောင့်ပင် သူမကို ညှို့ငင်ဖမ်းစားနိုင်လွန်းသည်။ သူမအတွက်တော့ ထိုမြို့လေးသည် ကြီးကျယ်ခမ်းနားသည်။ ချစ်စရာကောင်းသည်။ ဂန္တဝင်မြောက် လှပသည်။

နေရောင်ခြည်များနှင့် နွေးထွေးလင်းလက်သည်။ ဆောင်းနှင်းပွင့်များနှင့် ဖြူဖွေးလှပသည်။ သစ်ပင်များနှင့် စိမ်းလန်းဝေဆာသည်။ ပန်းပွင့်များနှင့် မွှေးရနံ့ထုံအီသည်။ ငှက်ကလေးများ၏ တေးသံသာများနှင့် သာယာနာပျော်သည်။ စမ်းရေစီးသံ တသွင်သွင်နှင့် အေးချမ်းသည်။ ရေကန်များနှင့် ကြည်လင်သည်။ တောင်တန်းများနှင့် မြဲမြံသည်။

မျှော်လင့်ချက်၊ စိတ်ကူးယဉ်အိမ်မက် တပွေ့တပိုက်ဖြင့်  ထိုမြို့လေးမှ သူမ ထွက်ခွာခဲ့ပြန်သည်။ ချစ်သူ၏မြို့လေးသည်ကား ရောက်လာသူများ၊ ထွက်ခွာသူများကို အမြဲတစေ နွေးထွေးစွာ ကြိုဆိုနေမည်။


စန်းထွန်း
ဖေဖေါ်ဝါရီ ၅၊ ၂၀၁၂။