အိုဘယ့် ဘလော့ဂါ...

ဂျက် တဂ်ထားသည်ကို  မအားဟု ဆိုကာ ကျွှန်ုပ် ပတ်ပြေးသည်မှာ ကြာလှပြီ ဖြစ်သည်။ အမှန်ကား မရည်ရွယ်ဘဲ ဘလော့ဂါဖြစ်လာသော ကျွှန်ုပ်သည် ဘလော့ဂါဆိုသည့် အဓိပ္ပာယ်ကို ဝါးတားတားသာ သိသည်။ ရေရေရာရာကား မသိ။ မိစံ တဂ်လာသောအခါ၌ကား ပတ်ပြေးနေ၍ကား မဖြစ်၊ ဖြစ်ညှစ်ကာ ရေးမည်ဟု ကြံ၏။

ဘလော့ဂါဆိုသောသူများသည် လူသားစင်စစ်ဧကန် ဖြစ်ပေ၏ဟု ညိမ်းနိုင်မှ ဆို၏။ မှန်ပေ၏။ အနှီလူသားများသာလျှင် ကွန်ပျူတာတဂျောင်းဂျောင်း လက်အညောင်းခံရိုက်ကာ ပို့စ်များကို တင်ပေသည်။ ဂျီးတော်ရှိရုံမှဖြင့် ဖွတ်ကလိဒင်္ဂါး တပြားမှ မပေးရကာ အိမ်သာနက်ထဲတွင် အိမ်တလုံးပိုင်ဆိုင်နိုင်သောခေတ်တွင် လူတိုင်းအိမ်ပိုင်ကာ ဘလော့ဂါဖြစ်ခွင့်ရှိ၏။ သို့သော်...

မထူးဆန်းသော လမ်းဘေးမှ ပန်းခရမ်းပြာကို ဘလော့ပေါ်တွင် တင်မည်ဟု အားခဲကာ ဓာတ်ပုံတဖျပ်ဖျပ်ရိုက်သဖြင့် လူအများက အထူးအဆန်းကြည့်ခြင်း၊ ဟင်းချက်ပြီး၍ ကင်အရာတလုံးဖြင့် အလုပ်များကာ ဓာတ်ပုံရိုက်ခြင်းကိစ္စ မပြီးသေးသမျှ မထိရဟု ရာဇသံပေးသဖြင့် အိမ်သားများက အမြင်မကြည်ခြင်း၊ ပို့စ်မပြီးမချင်း ထိုင်ရာမှမထ အပြီးရေးမည်ဟု ဇွဲနပန်းခတ်သဖြင့် ဓာတ်ချုပ်ခြင်း၊ ဘလော့ဂင်းသဖြင့် အိပ်ရေးမဝခြင်း၊ ဖွတ်ကလိဒင်္ဂါး မရသော်ငြား ကွန့်မန့်များ၊ ခြေရာမချန်ခဲ့သူများကြောင့် ကျေနပ်တတ်ခြင်း၊ အတွင်းရေးများကို ဖွတတ်ခြင်းကြောင့် သူငယ်ချင်းအပေါင်းမှ မေတ္တာအတုံးလိုက် အပို့ခံရခြင်း၊ ရွှေပြည်ကြီးတွင် နေထိုင်ကြကုန်သော ဘလော့ဂီ၊ ဘလော့ဂါများကား ကွန်နက်ရှင်း ကောင်းမည့်အချိန်ကို စိတ်ရှည်ရှည်နှင့် စောင့်ဆိုင်းနိုင်သော ခန္တီပါရမီ ရှိရခြင်း၊ ဘမ်းထားသည်များကို ကျော်နိုင်ခွနိုင်ခြင်း။ အနှီမည်သော အရည်အချင်းများကို ပိုင်ဆိုင်က ဘလော့ဂါ ဖြစ်ထိုက်၏။

စန်းထွန်း
စက်တင်ဘာ ၂၂၊ ၂၀၁၁။