Living with lupus - 2

ကျွန်မအတွက်တော့ လူးပက်စ်နဲ့ နေထိုင်ရတဲ့ ဘဝဟာ အင်မတန် ခက်ခဲပင်ပန်းတယ်။ ဟိုနားကကိုက် ၊ ဒီနားကနာ၊ မော,မော နေတတ်တယ်။ ည ၁၀ နာရီခွဲလောက် အိပ်မှ အိပ်ရေးဝတယ်။ လည်ချောင်းနာလို့ စားမဝင်၊ သွားဖုံးနာ၊ နှာခေါင်းပိတ်၊ မျက်ခုံးအထက်နား၊ ညာဖက်နဖူးထောင့်မှာ အသားအရေခြောက်လို့ အဖတ်အဖတ်ကွာ၊ ညဖက်ဆို အပူနည်းနည်းတက် အိုး ... ဝေဒနာတွေက စုံပလုံစိနေတာပဲ။ လက်နဲ့လည်ပင်းမှာ အနီကွက်တွေ ပေါ်လာလို့ လူးပက်စ်ဆရာဝန်နဲ့ သွားပြတာ အဲဒါ လူးပက်စ်ကြောင့် မဟုတ်ဘူး အရေပြားဆရာဝန်နဲ့ သွားပြတဲ့။ တသက်လုံး မဖြစ်ဘဲနဲ့ လူးပက်စ်ဖြစ်တော့မှ ပေါ်လာတဲ့ဟာကို လူးပက်စ်ကြောင့် မဟုတ်ဘူးတဲ့။ ဆရာဝန်နဲ့ ပြိ ုင်မငြင်းချင်တော့ပါဘူး။ ရေချိုးပြီးခါစ ပုဝါနဲ့အတိုက်ကြမ်းသွားရင် အရေပြားပွန်းပဲ့သွားပြီး အနီကွက်တွေ ဖြစ်သလိုမျိုး ဖြစ်တာ။ နောက် အနီအဖုလေးတွေ လက်မှာပေါ်လာတယ်။ အသက်ကြီးကြီး ကြက်တွေရဲ့ လည်ပင်းနဲ့ တူတယ်လို့ ထင်တယ်။ အရေပြားဆရာဝန်မကို သွားပြတော့ လူးပစ်ကြောင့် ဖြစ်တာတဲ့ လိမ်းဆေးတွေ ပေးလိုက်တယ်။ ပေါင်မှာ အရေကြည်ဖုလေး ပေါက်နေတယ်လို့ ပြတော့ chicken pox တဲ့။ ဘာကြောင့်ဖြစ်တာလဲဆိုတော့ ဗိုင်းရပ်စ်ကြောင့် ဖြစ်တာတဲ့။ နောက်နေ့ကျတော့ အရေကြည်ဖုတွေ အများကြီး ဒူးနားမှာလည်း ပေါ်လာတယ် ပျံ့လာတာနေမှာ။ အရေကြည်ဖုတွေက မီးလောင်ဖုတွေလိုမျိုး ကြောက်စရာကြီး တော်သေးတာပေါ့ ဆရာဝန် သွားပြလို့။

chicken pox ဆိုတာကို ဟိုတလောက အင်ဂျလီနာဂျိုလီ ရုပ်ရှင်သစ်မိတ်ဆက်ပွဲ မတက်ရောက်နိုင်တာ chicken pox ကြောင့်ဆိုပြီး ပရိတ်သတ်တွေကို တောင်းပန်တဲ့အကြောင်း သတင်းမှာ တွေ့လိုက်ဖူးတယ်။  မိဘတွေနဲ့ ဝါရှင်တန်ဒီစီ၊ ဖီလာဒဲဖီးယား၊ နိုင်အာဂရာရေတံခွန်၊ ကယ်လီဖိုးနီးယားဖက်ကို ၉  ရက် သုံးပတ်လောက် ခရီးထွက်တော့ ပင်ပန်းတယ်။ ခရီးသွားနေတုန်း အစားအသောက်က ဆင်းရဲ၊ ပင်ပန်းဆိုတော့ မစားမသောက်နိုင်။ အမေက သူ့လက်တောင် ပိန်သွားတယ်လို့ပြောလို့ ကျွန်မတို့မှာ ရယ်ရလိုက်တာ။ နယူးယောက်ကို ပြန်ရောက်တော့ ပိတ်ရက်တွေဆို မက်ဟန်တန်တခွင် လိုက်ပြ၊ အလုပ်ထဲမှာလည်း ပရောဂျက်က အရေးကြီးတဲ့အပိုင်းကို ရောက်နေပြီဆိုတော့ ပင်ပန်း။ ဒါတောင် ကျွန်မမိဘတွေက အရမ်းအလိုက်သိ၊ ဘာမှပြောစရာ မလိုတဲ့သူတွေ။ ခရီးသွားတုန်းကလည်း အဖေက လက်ကေ့စ်အိတ်ထဲကို ပစ္စည်းတွေထည့် သိမ်းဆည်း၊ အမေက အထုပ်တွေသယ် အလေးမသယ်နိုင်တဲ့ ကျွန်မကို ဘာမှမသယ်ခိုင်းဘူး။ ဘော့စတွန်ဟာဘားခရူစီးတော့ နေပူထဲမှာ နာရီဝက်လောက် စောင့်ရတယ်။ အပေါ်ဆုံးထပ်မှာ ၁ နာရီလောက် ခြစ်ခြစ်တောက် နေပူထဲမှာ ထိုင်စီးတယ်။ အဖေက နေပူတယ် အောက်ထပ်ကကို ဆင်းမယ်လို့ပြောတော့ နေလား အမြဲပူနေတာ ဘယ်တုန်းက နေမပူတာ ရှိလို့လဲ အပေါ်ထပ်က ရှုခင်းလှတယ်နဲ့ ဘုတောလိုက်သေးတယ်။ ဒါတောင် လက်ရှည်၊ ဘောင်းဘီရှည်၊ ဦးထုပ်၊ နေကာမျက်မှန်၊ sun screen တွေ လိမ်းထားတာ။ အမေက သမီးမျက်နှာတွေ နီနေတာပဲတဲ့။ အိမ်ကိုပြန်ရောက်ပြီး မျက်နှာသစ်လိုက်တော့ မျက်နှာတစ်ခုလုံး တွတ်တွတ်ရဲနေတာပဲ။ ရုံးက လူတွေက ခရီးသွားတုန်းက နေလောင်တာလားလို့ မေးကြတယ်။ လူးပက်စ်ကြောင့်လို့ ရှင်းပြရင် အရှည်ကြီး ရှင်းပြရမှာမို့လို့ ဟုတ်တယ် နေလောင်တာလို့ ဖြေလိုက်တော့တယ်။  

တပတ်လောက် ကြာတော့မှ အရေပြားဆရာဝန်မနဲ့ သွားပြတော့ လူးပက်စ်ကြောင့် ဖြစ်တာတဲ့။ butterfly rash လို့ ခေါ်ပါသတဲ့။ sun screen လိမ်း၊ လက်ရှည်ဝတ်၊ ဦးထုပ်၊ နေကာမျက်မှန်တပ် မနက် ၁၀ နာရီကနေ ညနေ ၄ နာရီအတွင်းမှာ အပြင်သွားတာတွေ ရှောင်ပါတဲ့။ တပတ်လောက် ဆေးသောက်၊ ဆေးလိမ်းတော့ နီတာတွေ သက်သာသွားပေမဲ့ မျက်နှာမှာ မည်းမည်းတွေ ကျန်ခဲ့တယ်။ အင်း ... အားလုံးကောင်းသွားဖို့ကတော့ တလလောက် ကြာမယ်နဲ့တူတယ်။ အီတလီနိုင်ငံဘေးက အယ်ဘေးနီးယားမှာ သုံးပတ်တာဝန် ထမ်းဆောင်ပြီးလို့ ပြန်လာတဲ့ဝိုင်းက ခွင့် ၂ ရက် ယူပြီး ဂရိတ်စမုတ်ကီတောင် သွားမယ် လိုက်မလားတဲ့။ တွတ်တွတ်ရဲနေတဲ့ ကျွန်မဓာတ်ပုံ ပြလိုက်တော့ ပိတ်ရက် ဂျော့ရေကန် သွားမယ်လေတဲ့။ ဟဲ့ ... ငါ့ လူးပက်စ် ဒီလောက်ဆိုးနေတာ ခရီးသွားမယ် သြဂုတ် လကုန်အထိ ဘယ်ခရီးမှ မသွားဘူးလို့။ ၃ လ နေမယ်ဆိုတဲ့ အဖေနဲ့အမေ ၁ လလောက်ပဲနေပြီး ဇူလှိုင် ၁၉  မှာ ပြန်သွားတော့ ဟာတာတာ ဖြစ်ကျန်ခဲ့တယ်။ လူတိုင်းက ကျွန်မမျက်နှာကို ကြည့်ကြပြီး ဘာဖြစ်တာလဲလို့ သိချင်ကြတယ်။ ခြေထောက်တွေ ယောင်ပြီးရင် မည်းပြီးကျန်ခဲ့တယ်။ လက်နဲ့လည်ပင်းမှာလည်း မည်းမည်းကွက်တွေနဲ့ အတော်ရုပ်ဆိုးတယ်။ ပိန်သွားတယ် ၆ ပေါင် ကျသွားတယ်။ ရထားတွေပြောင်းလို့ လှေကားအတက်အဆင်းတွေလုပ်ရင် မောလို့ ရေဘူးဆောင်ရတယ်။ မိန်းကလေးပီပီ ပြစ်မျိုးမှဲ့မထင် လှချင်ပေမဲ့ လူးပက်စ်ကြောင့် မလှနိုင်တော့တာ စိတ်မကောင်းစရာပဲ။ လမ်းလျှောက်နိုင်သေးတယ်၊ သဘာဝလောက အလှတွေကို ခံစားနိုင်သေးတယ်၊ ဂီတသံတွေကို နားဆင်နိုင်သေးတယ်၊ စားနိုင်သောက်နိုင်သေးတယ်၊ ဦးနှောက်က ကောင်းကောင်း အလုပ်နိုင်သေးတာကပဲ  ဝမ်းသာစရာ။

ကျန်းမာရွှင်လန်းကြပါစေ
စန်းထွန်း
ဇူလှိုင် ၂၅၊ ၂၀၁၅။