ကိပ်ကော့သွှား တောလား - ၄

၃ ရက်ခရီးစဉ်ရဲ့ နောက်ဆုံးနေ့ရာသီဥတုခန့်မှန်းချက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ မိုးရွှာမယ်တဲ့ ကောင်းကင်ကို ကြည့်လိုက်တော့ တိမ်ထူပြီး မှောင်မှိုင်းနေတယ်။ ဟိုတယ်ကနေ မာတာဘင်းရပ်ကျွှန်းဆီသွှားမဲ့ ဖယ်ရီကိုစီးဖို့ မက်ဆာချူးဆက်ပြည်နယ် Flamouth မြို့လေးကို နာရီဝက်လောက် မောင်းရပါတယ်။ တန်းစီပြီး ခုံကိုရွှေးတော့ မြင်ကွှင်းရှုခင်းကောင်းတဲ့ အပေါ်ထပ်ကို မရွှေးတော့ဘူး အောက်ထပ်လေလုံ ပလတ်စတစ်အကြည်ရောင် ကာထားတဲ့ဦးပိုင်း လေလုံတဲ့နေရာမှာ ရွှေးထိုင်လိုက်ကြတယ်။ တရုတ်အဘွှားကြီးက လွှတ်နေတဲ့ ကိုယ်တို့ဘေးနားမှာ လာထိုင်ချင်တဲ့ပုံ ပေါက်နေတော့ လာထိုင်လေလို့ ခေါ်လိုက်တယ်။ အသက် ၂၅ နှစ်အထက်လောက် ရှိပုံရတဲ့ သူ့မြေး ၂ ယောက်ကိုပါ ထိုင်ခိုင်းမဲ့ပုံပေါက်နေတော့ ကိုယ်တို့တွေ ထပေးရမဲ့ပုံပဲလို့ တိုးတိုးလေး ဟားကြသေးတယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ အမေရိကန်အဘွှားကြီးတွေ ထိုင်နေကြတာကို တရုတ်မကြီးတွေက ဘာမပြောညာမပြော ဝင်ထိုင်ကြတာ မကြိုက်တဲ့ပုံပဲ။ သူ့မြေးမက နေရာကောင်းရသွှားတော့ သူ့အဘွှားကို လာထိုင်ခိုင်းတယ် သူက ကိုယ်တို့ဘေးနားက သူ့အဘွှားနေရာမှာ လာထိုင်တယ်။ မနေ့က ကိုယ်ရိုက်ထားတဲ့ ဝေလငါးဗွီဒီယိုတွေကြည့်ပြီး မင်းရိုက်ထားတာ ဝေလငါးလည်း မတွေ့ဘူး ဘာတွေရိုက်ထားမှန်းလည်း မသိဘူးတဲ့။ ဟုတ်ပါတယ် ကိုယ်က ဗွီဒီယိုကို အသေအချာရိုက်တာ မဟုတ်ဘူး ဝေလငါး ပေါ်လာမယ်ထင်တဲ့ နေရာကို ဗွီဒီယိုရိုက်နေရင်း ငေးချင်ရာငေးနေတာ။ ဝိုင်းကတောင် လှိုင်းမူးလို့အိပ်နေတုန်း တချက်လေး ခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် ဝေလငါးအမြီးကို မြင်လိုက်ရသေးတယ်တဲ့။ အဲဒီတုန်းက ကိုယ်က ညာဖက်အခြမ်းမှာ တိုးဂိုက်မလေး ကြေငြာတာ ကြားလိုက်ရတယ်။

ဆယ်မိနစ်လောက် မောင်းပြီးတော့ လှိုင်းတွေပုတ်လို့ သင်္ဘောကနိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်။ ဝိုင်းက ထိုင်ခုံမှာ မထိုင်နိုင်တော့ဘူး အမှိုက်ပုံးဘေးနားမှာ သွားရပ်နေတယ်။ အန်ချင်လာရင် ထိုးအန်လို့ ရအောင်လို့တဲ့။ သူ့လိုပဲ ၄၊ ၅ ယောက်လောက် အမှိုက်ပုံးဘေးနားမှာ သွားရပ်နေတယ်။ တရုတ်အန်တီကြီးတစ်ယောက်ကတော့ လှိုင်းမူးလို့အန် သူ့အမျိုးသားက ကျောကုန်းကိုထုပေး မျက်ရည်တွေထွက်။ လေကထန် မိုးကရွှာ လှိုင်းကကြီးဆိုတော့ ရှုခင်းအလှကိုလည်း မခံနိုင်တော့ဘူး။ ရာသီဥတုသာ သာယာရင် အင်မတန်လှတဲ့ကျွှန်း ပင်လယ်ပြာပြာ တောတောင်စိမ်းစိမ်း သင်္ဘောလေးတွေနဲ့။ တခြားတိုးကားက နယူးယောက်မှာနေတဲ့ ဂျမေကာလူမျိုး အန်ကယ် အန်တီကြီး ၅ ယောက်၊ ကိုယ်တို့၂ ယောက်၊ မက်ဆီကန်မလေး ၄ ယောက်အတွက် ဗန်ကားသေးသေးလေးက စောင့်နှင့်နေပါတယ်။ ကျန်တဲ့တရုတ်တိုးတွေကတော့ တိုးကားအကြီးကြီးနဲ့ ချီတက်ကြပါတယ်။ တခြားတိုးကားက တိုးဂိုက်မလေးက ဟယ်လင်တဲ့ အဖေ၊အမေတို့နဲ့ ဒီစီ၊ နိုင်အာဂရာရေတံခွန်ကို သွားတုန်းကတိုးဂိုက်မလေး။ အာကာသပြတိုက်မှာ လည်ပြီးတော့ တိုးကားကို ရှာမတွေ့လို့ နောက်ကျနေတာကို ကိုယ့်ကိုမစောင့်ဘဲ တက္ကစီနဲ့ ပတ်တိုးမတ်ခရူသင်္ဘော စီးမဲ့နေရာကို လာခိုင်းတဲ့ တိုးဂိုက်မလေး။ အဲဒီတုန်းက ခြေထောက်ပတ်တီးနဲ့မို့ Watkins Glen အမျိုးသားဥယျာဉ် တောင်ဆင်းလမ်းကို ၁ မိုင်ဆင်းရတဲ့အချိန် မဆင်းနိုင်တာမို့ လက်ထောက်ဂိုက်မလေးတစ်ယောက်ကို ခေါ်ခဲ့တယ်။ အရပ်ရှည်ရှည် ပိန်ပိန်သွှယ်သွှယ်နဲ့ ချောမောသလို ခရီးသည်တွေကိုလည်း အတော်ဂရုစိုက်တယ်။

ဗင်ကားလေးမောင်းပြီး မာတာဘင်းရပ်ကျွှန်းတဂိုက်ကို လိုက်ပြတဲ့တိုးဂိုက်က အမေရိကန်အန်ကယ်ကြီး အသက် ၆၀ ကျော်လောက်ရှိပြီ။ ဟာသနှောပြီး ရယ်စရာတွေပြော ကျွှန်းအကြောင်းတွေလည်း သေသေချာချာ ရှင်းပြတယ်။ ဘယ်နှစ်ကျွှန်း ဘယ်နှစ်မြို့ရှိတယ်လို့ ရှင်းပြပေမဲ့ မမှတ်မိတော့ဘူး။ ဟယ်လင်တိုးဂိုက်မလေးက ဘယ်နေရာတွေကို လိုက်ပြလို့ ပြောပေမဲ့ ဒီ့ထက်စုံအောင် လိုက်ပြပေးမယ် အဲဒီကားပေါ်ကလူတွေ ထိုင်ငိုသွှားစေရမယ် ဟေး......။ ကျွှန်း ‌ေ ပေါ်က အိမ်လေးတွေက တကယ်ချစ်စရာကောင်းတယ်။ ဒီကျွှန်းမှာ အိမ်ဈေးတွေ ဘယ်လောက်ရှိလဲ အိမ်ငှားခဆိုပါတော့လို့ ဂျမေကာအန်တီကြီးကမေးတော့ တိုးဂိုက်အန်ကယ်ကြီးက ဘယ်ရာသီကို မေးတာလဲ ဒီမှာက အိမ်ငှားခက ရာသီပေါ်မူတည်တယ်။ နွှေရာသီဆို ၄ ထောင်လောက်ကို လူအများကြီးနဲ့ ရှယ်နေရမယ် ဆောင်းရာသီဆို ၁ ထောင်လောက်နဲ့ရတယ်။ ဒီ zip code ရပ်ကွှက်ကုတ်နံပါတ်က အိမ်ခြံမြေဈေးကွှက် ဈေးကြီးတဲ့စာရင်းထဲမှာပါတယ်။ ဒါက ရဲရုံး၊ ဆေးရုံ၊ ဒီအိမ်က ရဲမင်းကြီး ဘယ်သူ့အိမ်။ အိုဘာမား ဂေါက်ရိုက်ခဲ့တဲ့နေရာကို ပြပါဦး။ ဒါကတော့ သိုးခြံ မျိုးရိုးလေးဆက် လုပ်ကိုင်လာတာ။ မီးပြတိုက်ကို ဝင်လည်ပြီး ဓာတ်ပုံရိုက် မိုးကရွှာ လေကတအားတိုက်တော့ ထီးမလွှင့်သွားအောင် သေသေချာချာ ကိုင်ထားရတယ်။ မီးပြတိုက်က ခုထိအလုပ်လုပ်နေတုန်းထင်တယ် မီးကလည်နေတယ်။ တောင်ထိပ်ကနေ မြင်ရတဲ့ရှုခင်းက အင်မတန်လှတယ်။

မင်္ဂလာဆောင်ဓာတ်ပုံတွေ အရိုက်အများဆုံး နံပါတ်တစ်က ဟာဝိုင်အီ၊ နံပါတ်နှစ်က မာတာဘင်းရပ်တဲ့။ Acceories တွေရောင်းတဲ့ဆိုင်၊ နေးတစ်အင်ဒီယန်းတွေ လက်မှုပစ္စည်း၊ လက်ဝတ်ရတနာတွေရောင်းတဲ့ဆိုင်၊ ကော်ဖီဆိုင်တွေ ရှိပေမဲ့ ဝင်မကြည့်ဖြစ်တော့ဘူး။ ချမ်းလို့ ကားနားမှာစောင့်နေပေမဲ့ ကားကမဖွင့်သေးဘူး တိုးအန်ကယ်ကြီး မရောက်သေးဘူး။ ဝိုင်းက အိမ်သာသွား ပြန်ရောက်လာတော့ တိုးအန်ကယ်ကြီးရောက်လို့ တံခါးဖွင့် ကားပေါ်တက်ထိုင် အားလုံး ချမ်းနေကြတယ်။ အချိန်စေ့ပေမဲ့ မက်ဆီကန်မလေးတွေ မလာသေးလို့ ဘေးဘီကို ရှာဖွေကြတော့ ဟိုးအဝေးမှာ ဓာတ်ပုံရိုက်နေကြတုန်း။ သူတို့ဆီကို ကားမောင်းပြီး လိုက်ခေါ်ရတယ် အဲဒီလို အချိန်မတိကျတဲ့သူတွေကို ဝိုင်းက သိပ်အမြင်ကပ်တာ။ ရာသီဥတု သာယာလို့ဆို ထားပါတော့ မိုးကရွှာ လေကထန်နေရတဲ့အထဲ ဝါသနာကိုး။ မာတာဘင်းရပ်မှာ အင်တာနက်စစ်ကနယ် သိပ်မမိဘူး ဖုန်းကိုထောင်ပြီး ဟိုရွှေ့ဒီရွှေ့စစ်ကနယ်လိုက်ရှာနေတာ မာတာဘင်းရပ်သားတွေရဲ့ အလုပ်တခုပါတဲ့။ မီးပြတိုက်မရောက်ခင် တလမ်းလုံး ကိုယ်က အိမ်ငိုက်တယ် ကားမူးလို့နဲ့တူပါရဲ့။ ဝိုင်းက ကိုယ်ဘာလို့ မျက်လုံးတချိန်လုံး မှိတ်နေပါလိမ့်လို့ တွေးနေတာတဲ့။ မီးပြတိုက်ပြီးရော ဝိုင်းက အိပ်ငိုက်တော့တာပဲ။ နောက်ကျနေပြီမို့ ဖြတ်လမ်းကမောင်းတယ် လမ်းက ဗွက်တွေ၊ ချိုင့်တွေနဲ့ဆိုတော့ ဂလုံးဂလွှမ်းမြည် ကိုယ်တို့လည်း ထိုင်ခုံကနေ လေထဲမြောက်ခနဲ မြောက်ခနဲ။ မင်းတို့တိုင်းပြည်မှာ ဒီလိုလမ်းမျိုးရှိသလားလို့ တိုးဂိုက်အန်ကယ်ကြီးကမေးတော့ အိုး သိပ်ရှိတာပေါ့လို့ ဖြေကြတယ်။

ဆုံရပ်ရောက်တော့ ဟယ်လင်တို့အုပ်စုက ရောက်နှင့်နေပြီ။ ဟယ်လင်က ပြေးလာပြီး တိုးဂိုက်ကို တကျပ်၊ ၂ ကျပ် တစ်ဖ်ပေးကြပါလို့မှာတယ်။ ဝိုင်းက တစ်ဖ်ပေးသင့်တယ်လို့ ပြောလို့ ကိုယ်က ၂ ကျပ် ထုတ်ထားပြီးသား။ ကိုယ်တို့ဂိုက်ကတော့ တုပ်တုပ်မှမလှုပ် ဟယ်လင်နဲ့များ ကွှာလိုက်တာ။ နေ့လည်စာစားဖို့ ၂ နာရီအချိန်ပေးတော့ အေးရှန်းစာရှာတာ မတွေ့တာနဲ့ တိုးဂိုက်ညွှန်းတဲ့ဆိုင်မှာ သွားစားတော့ မိနစ် ၂၀ စောင့်ရမယ်တဲ့ ဘားမှာထိုင်နေတဲ့ တိုးဂိုက်ကလာပြီး သူ့ခရီးသွှားတွေမို့ နေရာရအောင် လုပ်ပေးပါလို့ ဝိတ်တာမလေးတွေ ပြောပေမဲ့ နေရာမှမရှိတာ။ ဘားမှာထိုင်ပြီး စားလို့ရတယ်လို့ အကြံပေးတော့ ဘားမှာသွှားထိုင်ပြီး ဆူရှီလိပ်နဲ့ ငါးဆာရှစ်မီ မှာစားတာ တကယ်ကောင်းတယ်။ ကျွှန်းဆိုတော့ ငါးတွေက အရမ်းလက်ဆတ်တယ်။ စားကောင်းတာနဲ့ Eel ဆူရှီလိပ် ထပ်မှာစားကြတယ်။ ကိုယ်တို့ရှေ့က စားဖိုမှုးက ချက်ချင်းလုပ်ပေးတာ။ စားဖိုမှုးတွေကို ဂျပန်လို့ထင်နေတာ တရုတ်ဖြစ်နေတယ်။ စားပြီးတော့ စားဖိုမှုးကို အရမ်းအရသာရှိကြောင်း စားကောင်းကြောင်းပြောပြီး ကမ်းခြေနားကို လမ်းလျှောက်။ လေတိုက်ပြီး အရမ်းအေးလာလို့ အမှတ်တရပစ္စည်းတွေ ရောင်းတဲ့ဆိုင်ထဲဝင်ပြီး ဝင်းဒိုးလျှော့ပင်းလုပ်ပြီး နွှေးအောင်လုပ်။ မေလကုန်ခါနီးနေပြီ ရာသီဥတုက အေးချင်နေတုန်း။ တိုးကားကလူတွေ ဝင်နေကြတဲ့ ကော်ဖီဆိုင်ကိုဝင်တော့ ကော်ဖီနံ့က မွှေးလွှန်းလို့ သောက်မလားမှတ်တယ်  ထိုင်ခုံမရတာနဲ့ မသောက်ဖြစ်တော့ဘူး။ ၁၀ မိနစ်လောက် အချိန်ကျန်သေးတော့ ဟိုဖက်ခြမ်းက ဆိုင်တွေကို သွှားကြည့်မလားမှတ်တယ် ဆိုင်ရှေ့မှာ ထိုင်ခုံရထားတော့ မထချင်တော့ဘူး။

တိုးဂိုက် လာခေါ်တော့ ဖယ်ရီဆီ ချီတက်ကြတယ် လူတွေက အများကြီးဆိုတော့ ထိုင်ခုံနေရာမရဘူး။ ဝိုင်းကတော့ သူ့အခြေအနေကိုသိလို့ အမှိုက်ပုံးဘေးနားကနေ တဖဝါးမှ မခွာဘူး ကိုယ်ကတော့ လူသိပ်မကျပ်တဲ့ အိမ်သာအနီးမှာ။ ကိုယ့်ကို လာလာမေးကြတယ် အိမ်သာအတွက် တန်းစီနေတာလားတဲ့။ ကိုယ်ရှေ့က တယ်ရီယာ ခွှေး ၂ ကောင်မှာ တကောင်က တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ကြောက်နေလို့ သူ့သခင်က ပွှတ်သပ်ပေးနေရတယ်။ Golden Retriever ခွှေးလေးတစ်ကောင်ကတော့ အင်မတန် ချစ်စရာကောင်းတယ် သခင်နားမှာ ငြိမ်ဝပ်နေတယ်။ သူ့ကို အားလုံးက ချင်ခင်စိတ်နဲ့ ပြံပြုံးကြည့်ကြတယ်။ ကိုယ်လည်း ခွှေးလေးတစ်ကောင်လောက် လိုချင်ပေမဲ့ ခွှေးမကျောင်းနိုင်တာရယ်၊ ပြောင်းရွှေ့နေရတယ်နဲ့ မမွှေးနိုင်သေးဘူး။ လစဉ်အာမခံကြေး၊ ခွှေးအစားအစာ၊ ကာကွှယ်ဆေး၊ အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းတွေ ဈေးကြီးမှကြီး ခွှေးတစ်ကောင်ရဲ့ စရိတ်က မနည်းဘူး။ ဝိုင်းက ကျွှန်းမှာ နေရတာ ပျင်းစရာကြီး သူ့တော့ မနေနိုင်ပါဘူး အသက်ကြီးလာရင်လည်း မြို့လယ်ကောင်မှာပဲ နေချင်တာတဲ့။ ကိုယ်ကတော့ ဟိုင်းကြီးကျွှန်းမှာ ကြီးပြင်းခဲ့တဲ့သူဆိုတော့ ပျင်းစရာကောင်းတယ်လို့ မထင်ဘူး။ အပြင်ကလူတွေကတော့ ပျင်းစရာကောင်းတယ်ထင်ပေမဲ့ ကျွှန်းသူကျွှန်းသားတွေကတော့ သူ့နည်းသူ့ဟန်နဲ့ ပျော်နေကြတာပဲလေ။ ကျေးရွှာကလူတွေက ရိုင်းပင်းကူညီကြတယ် တယောက်ကိုတယောက်လည်း သိနေကြတယ် ဆိုတော့လေ။ မြို့ကြီးတွေကတော့ လူငယ်တွေအတွက် အလုပ်အကိုင် အခွင့်အလမ်း ပေါများပေမဲ့ အငြိမ်းစားယူရင်တော့ နယ်မြို့လေးတွေမှာ နေချင်တယ်လို့ ကိုယ်ပြောတော့ ဝိုင်းက အငြိမ်းစားယူမှ မြို့မှာ ပိုနေရမှာ မြို့မှာဆို ပြဇာတ်တွေ၊ အနုပညာပြပွှဲတွေ ရှိတယ်လေတဲ့။ တယောက်တမျိုးစီ တွေးကြတာပေါ့လေ ကိုယ်တွေးတဲ့အတိုင်း၊ ကြံစည်ထားတဲ့အတိုင်း၊ မျှော်လင့်ထားတဲ့အတိုင်း ၊ ဖြစ်ချင်တဲ့အတိုင်း ဖြစ်ချင်မှလည်း ဖြစ်လာမှာကိုး။

စန်းထွန်း
သြဂုတ် ၁၃၊ ၂၀၁၇။