သစ်ပင်ထက်ဆီမှာ အစိမ်းရောင် သစ်ရွက်ဖူးလေးတွေနဲ့ သြကာသတစ်ခုလုံး လှပနေတဲ့အခါ မင်းကို လွမ်းမိတယ်...
နေရောင်ခြည်နွေးနွေးတွေ ဖြာလဲ့နေတဲ့အခါ မင်းမျက်ဝန်းညိုညိုတွေဆီက ဖြာကျလာတတ်တဲ့ အကြင်နာအကြည့် နွေးနွေးလေးတွေကို လွမ်းမိတယ်....
ပန်းရောင်စုံ ဖူးပွင့်နေတာကို မြင်ရတဲ့အခါ မင်းအပြုံးတွေကို လွမ်းမိတယ်....
စိမ်းညှို့နေတဲ့ ကန်ရေပြင်ကို မြင်ရတဲ့အခါ တည်ငြိမ်အေးချမ်းတဲ့ မင်းမျက်ဝန်းညိုညိုတွေကို လွမ်းမိတယ်....
ကိုယ်တို့အတူလျှောက်ခဲ့ဖူးတဲ့နေရာတွေကို ရောက်တဲ့အခါ မင်းကို လွမ်းမိတယ်....
ကောင်းကင်ပြာပြာမှာ မျောလွင့်နေတဲ့ တိမ်ဆိုင်ဖြူဖြူတွေကို မြင်ရတဲ့အခါ ကိုယ့်စိတ်တွေဟာလည်း မင်းရှိရာအရပ်ဆီသို့ လွင့်မျောသွားတတ်တယ်....
ကိုယ်တို့ ပြန်ဆုံတွေ့ခဲ့ကြရင် ကိုယ် မင်းကို လွမ်းနေခဲ့တယ်ဆိုတာ ပြောပြချင်မိသား....
စန်းထွန်း
မေ ၆၊ ၂၀၁၅။
No comments:
Post a Comment