အချစ်ကို မယုံကြည်ကြသူများ...၁

မြင်ဖူးသလိုပဲ ကြည့်မြင့်တိုင် ညဈေးနား နေတာလားဟင်...
ဟုတ်ဘူး ငါက ဘုရင့်နောင်နားမှာ နေတာ...
ဒါပေမယ့် နင့်ကို မြင်ဖူးသလိုပဲ..
ဒီလိုပြောတာ တယောက်မကတော့ဘူး...ငါ့ရုပ်က တူတယ့်သူ များတယ် ထင်တယ်..တနေ့ကပဲ ကားပေါ်မှာ ဆရာမတယောက် သူ့တပည့်ထင်လို့ လာနှုတ်ဆက်တယ်..နင် ဘယ်အချိန်ပြန်မှာလဲ..
ဒီအတန်းပြီးတာနဲ့ ပြန်မှာ.. မှတ်ထားနော် ငါ့နာမည်က ခိုင်မေ...
ဒါဆို အတူတူ ပြန်ရအောင်..ငါ့နာမည်က မေထက်..ငါက ဆင်မလိုက်မှတ်တိုင်မှာ ဆင်းပြီး ကားပြောင်းရမှာ...

သိသူများနှင့်ဆိုရင် စကားများသလောက် မသိသူများဖြင့်ဆိုလျှင် နှုတ်ဆက်နေတတ်သည့် မေထက်တယောက် စတက်တည့်နေ့မှာပင် သူငယ်ချင်း ရလေသည်။  အတန်းဆင်းချိန်တူကာ ကားအတူတူစီးသည့် ဖြိုးဝေ၊ ခိုင်မေ့ ငယ်သူငယ်ချင်း မေရီ ၊ မင်္ဂလာဒုံက လာတက်သည့် ဖြိုးဝေ့ သူငယ်ချင်း သင်းခိုင်၊ ရွှေပြည်သာက ရွှေစင်တို့ဖြင့် အုပ်တောင့်လာသည်။

ဟပ်.....ဟပ်..ချိုး..
ရော့..တစ်ရှူး...
ကျေးဇူးပဲနော်...
တစ်ရှူးပေးသူမှာ မေထက်ဖြစ်ပြီး ထိုဟပ်ချိုးသော ကောင်မလေးမှာ  မော်ဒယ်လေးလို ပိန်သွယ်လှပပြီး  မေထက် စတွေ့ကတည်းက  ကွင်းဘွဲ့ပေးထားသည့်  ရွှေပြည်သာမှ ဝတ်ရည်ဖြစ်သည်။ မိတ်ဆွေဖြစ်ဖို့စကားတစ်ခွန်းသာ လိုလေသည်။

တက္ကသိုလ်တက်ရန် စောင့်ဆိုင်းနေကြသူများဖြစ်သောကြောင့် အချိန်ပိုနေလေရာ အရင်လို မနက် ၇ နာရီမှ ၈ နာရီခွဲ အခြေခံအင်္ဂလိပ်စာသင်တန်း မတက်တော့ဘဲ မနက် ၈ နာရီခွဲကနေ ၁၀ အထိ အင်တာမီဒီယိတ်အတန်း၊ ၁၁နာရီခွဲကနေ ၁၂ နာရီအထိ စီနီယာများ သင်သော စာဖတ်တန်း၊ ၁၂ ခွဲကနေ နေ့လည် ၁နာရီခွဲအထိ အရေး၊ ဘာသာပြန်၊ ၁နာရီခွဲကနေ ၃ နာရီထိ စာဖတ်တန်းတက်ပြီးမှ ပြန်ကြလေသည်။

ကားအပြန်တူသည့် မေထက်၊ ခိုင်မေ၊ မေရီ၊ ဖြိုးဝေတို့က တဖွဲ့၊ သင်းခိုင်၊ ဝတ်ရည်၊ ရွှေစင်တို့က တဖွဲ့ ဖြစ်လေသည်။ သူများတကာတွေက စာရေးခုံနှင့်တွဲလျက် ထိုင်ခုံကို လုကြပေမယ့် သူတို့အဖွဲ့ကတော့ သင်တန်း၏ ညာဖက်အလယ် နံရံကပ်လျက် ထိုင်ခုံ၁၀ယောက်စာကို ဦးတတ်သည်။ နေ့လည်စာ စားပြီးလျှင် လှည်းတန်းဈေး၊ စာပေလောက စာအုပ်ဆိုင်ဖက် လမ်းလျှောက်ကြသည်။ ညနေဖက်သင်တန်းပြီးသော်လည်း တခါတရံ အင်လျားကန်ဖက် သွားထိုင်ကြသည်။

ဆက်ကျော်သက်အရွယ် ကောင်မလေးများတွင် ပြောစရာစကား များများစားစားရှိမည် မထင်။ သို့သော် သူတို့တွင် တကယ့်ကို ပြောစရာစကား အများအပြား ရှိနေကြသည်။  ပြောကြသည့် အကြောင်းအရာများမှာ ကြားရသူအတွက် အဓိပ္ပာယ်ရှိချင်မှ ရှိမည်။ သူတို့အတွက်ကတော့ ရင်ဘတ်ချင်းဖလှယ်ရာ ၊ ခံစားချက်များ မျှဝေရော ဖြစ်သည်။ မိသားစုအကြောင်း၊ အိမ်နီးချင်းအကြောင်း၊ ဖြတ်သန်းခဲ့သော ငယ်ဘဝ၊ ဖတ်ခဲ့ဖူးသော စာအုပ်များ၊ ကြည့်ခဲ့ဖူးသော ရုပ်ရှင်၊ နားထောင်ဖူးသော သီချင်း၊ အကြိုက်ဆုံးအစားအစာ၊ မျှော်လင့်ချက် ပြီးတော့ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် မိန်းကလေးများ၏ ရင်ခုန်သံ။ နေ့လည်ဖက်တွင် ပြောလို့မကုန်နိုင်ကြဘိအလား ညဖက်တွင်လည်း ဖုန်းဆက်ကာ ရင်ဖွင့်တတ်ကြသေးသည်။

မေထက်...
အစ်မဖြစ်သူ မေခက်၊ မောင်ဖြစ်သူ နေထက်၊ မိဘများက ပညာရေး အားပေးသလို စာတော်သော မေထက်သည် ဆေးတက္ကသိုလ်တက်ဖို့ စောင့်ဆိုင်းနေသူဖြစ်သည်။ ဖခင်ဖြစ်သူ တာဝန်ကျရာမြို့များကို ပြောင်းရွှေ့ရင်း အထက်တန်းအောင်ခဲ့သော မေထက်တွင် ငယ်သူငယ်ချင်း အရင်းအချာ မရှိသလောက် ရှားသည်။ ညဏ်မကောင်းသော်လည်း ကြိုးစားသည့် မေထက်သည် အုပ်စုထဲတွင်လည်း အင်္ဂလိပ်စာအတော်ဆုံးဖြစ်သည်။ လွယ်လွယ်ကူကူနှင့် မိတ်ဆွေမဖွဲ့တတ်သော်ငြား သူငယ်ချင်းကိုများ ခင်မင်တွယ်တာသူ၊  မဟုတ်မခံ ဆတ်ဆတ်ကြဲ ၊ နိုင်ငံခြားကျောင်းတက်ဖို့ စိတ်ကူးယဉ်နေသူဖြစ်သည်။

ဖြိုးဝေ
အုပ်စုထဲတွင် အသေးဆုံး၊ ဆံပင်အရှည်ဆုံး၊ သူငယ်ချင်းများအပေါ် အနွံအတာအခံဆုံး ဖြစ်သည်။ မေထက်၊ ဝတ်ရည်တို့ထက် တစ်နှစ်ကြီးပြီး ဒဂုံတက္ကသိုလ်တွင် ရုက္ခဗေဒဘာသာရပ် တက်ဖို့စောင့်ဆိုင်းနေသူဖြစ်သည။ ဖြိုးဝေတွင် တိုးဝေဆိုသည့် အကိုတယောက် ရှိသည်။ မိခင်၏ ပန်းဆိုင်ကို ဦးစီးရင်း ကျန်းမာရေးမကောင်း ချူချာသူဖြစ်သည်။ ဖခင်၏ နောက်အိမ်ထောင်ကို အမေလေးဟုခေါ်ပြီး အဖေတူအမေကွဲ မောင်နှမများကိုလည်း ချစ်ခင်သည်။ သူ့မိဘများ၏ အိမ်ထောင်ရေးကို ကြည့်ပြီး အိမ်ထောင်ပြုဖို့ ကြောက်နေသူဖြစ်သည်။

ခိုင်မေ
စကားပြောကောင်းသလို ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးကောင်းသူ၊ စာသင်ဂိုက် ဖြစ်သည်။ မေထက်၊ ဝတ်ရည်တို့ထက် နှစ်နှစ်ကြီးသည်။ အရှေ့ပိုင်းတက္ကသိုလ်တွင် ရူပဗေဒဘာသာရပ် တက်ဖို့ စောင့်ဆိုင်းနေသူ ဖြစ်သည်။ ဇင်ဝေဆိုသည့် မောင်လေးတယောက် ရှိသည်။ သူယုံကြည်ရာ နိုင်ငံရေးလုပ်ရင်း ထောင်ထဲ ဝင်လိုက်၊ ထွက်လိုက်နှင့် သူ ခံစားရသည့် ဆင်းရဲဒုက္ခများကို သားသမီးများ မခံစားစေချင်သော ဖခင်ကြောင့် နိုင်ငံရေး စိတ်မဝင်စား။ သင်တာကောင်းသည့်၊ အောင်ချက်ကောင်းသည့် ဘော်ဒါဆောင် တည်ထောင်လိုသူ ဖြစ်သည်။

ဝတ်ရည်
ဖခင်ဆီမှ ပိန်ပိန်ရှည်ရှည် ခန္ဓာကိုယ်၊ ဇင်ယော်တော်ပံ မျက်ခုံး၊ မျက်ဝန်းဝိုင်းဝိုင်းများကို ပိုင်ဆိုင်ထားပြီး မိခင်ဆီမှ ဖြူဝင်းသော အသားအရည်၊ အညိုရောင် မျက်ဝန်းများကို ပိုင်ဆိုင်ထားပြီး ပြစ်မျိုးမှဲ့မထင် လှပသည့် ဝတ်ရည်သည် စကားပြော မွန်ရည်ပြီး ကြောက်တတ်သူ၊ ကျန်းမာရေး မကောင်းသူလေး ဖြစ်သည်။ သန့်ဇင်ဆိုသော မောင်လေးတယောက် ရှိသည်။ မေထက်နှင့် ဆယ်တန်းတစ်နှစ်တည်း အောင်ပြီး ဒဂုံတက္ကသိုလ်တွင် စီးပွားရေးခန့်ခွဲမှု ဘာသာရပ် တက်ဖို့ စောင့်နေသူလေးဖြစ်သည်။ ဝတ်ရည်ကတော့ ကျန်းမာရေးကောင်းချင်သူ ၊ စာတော်ချင်သောသူ ဖြစ်သည်။

သင်းခိုင်
အုပ်စုထဲတွင် ခေါင်းအမာဆုံး ဇွတ်တရပ်နိုင်သူလေး ဖြစ်သည်။ ဈေးဆိုင်ပိုင်ရှင် မိဘများကြောင့် စီးပွားရေး အတက်အချက် ကျွှမ်းကျင်သည်။ အလတ်ဖြစ်သော်လည်း အိမ်ထောင်စောစောပြုသော အမဖြစ်သူကြောင့် အမကြီးနေရာ ယူနေသူဖြစ်သည်။ သင်တန်းလည်း မတက်ချင် စီးပွားရေးလည်း မလုပ်ချင်သော မောင်ဖြစ်သူကို မလေးရှားပို့ဖို့ လုံးပန်းနေသည်။ ဒဂုံတက္ကသိုလ်တွင် သတ္တဗေဒဘာသာရပ်တက်ဖို့ စောင့်နေသူဖြစ်သည်။ ဒူးရင်းသီး၊ တညင်းသီး အုန်းနို့ဆမ်း၊ မျှစ်တို့စားကာ အကြောတက်၊ ခေါင်းကိုက်တတ်သည်။ သူဖြစ်လိုက်လျှင် အားလုံးမှာ ဟယ်ကနဲ နေကာ အံ့အားသင့် ထိတ်လန့်တကြားဖြစ်စေသူဖြစ်သည်။ အောင်မြင်သော စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင် ဖြစ်လိုသည်။

ရွှေစင်
မေထက်၊ ဝတ်ရည်တို့ထက် တစ်နှစ်ကြီး ဖြိုးဝေနှင့် အသက်တူသည်။ မျက်ခုံးမျက်လုံးကောင်းကောင်းနှင့် ညိုညက်သော အသားအရည်ပိုင်ရှင်၊ ဆံပင်တိုတို နားဆွဲတွဲလောင်းလေးနှင့်  သွက်လက်ချက်ချာသည်။ နောက်အိမ်ထောင်ပြုသော မိခင်ကြောင့် မိခင်၏ အစ်မ ကြီးမေ၏ အုပ်ထိန်းမှုအောက်တွင် ကြီးပြင်းခဲ့ရသည်။ ဒဂုံတက္ကသိုလ်တွင် သချာၤဘာသာရပ် တက်ဖို့စောင့်ဆိုင်းနေသူဖြစ်သည်။ သူ၏ ဝါသနာမှာ သီချင်းဆိုခြင်း ဖြစ်ပြီး အဆိုတော်ဖြစ်ချင်နေသူလေး ဖြစ်သည်။

သစ်ရွက်လှုပ်တာတောင် တခစ်ခစ် ရယ်တတ်သော အရွယ်တွင်  အကြည့်ချင်းဆုံလျှင် ရည်ခုန်သည်။ ကန်ရေပြင်တွင် လေညင်းတိုက်ခတ်သောအခါ လှိုင်းကြပ်ခွပ်လေးများ ရိုက်ခတ်သွားသလို ငြိမ်သက်နေသော နှလုံးသားရေပြင်တွင်လည်း လှိုင်းကြပ်ခွပ်လေးများ ရိုက်ခတ်ဖူးသည်။ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်တွင် ရင်မခုန်ခဲ့ပါဘူးဟုဆိုလျှင် ညာရာရောက်မည် ထင်သည်။ ထိုမိန်းကလေးများသည်လည်း ရင်ခုန်ခဲ့ဖူးသည်။

(ရွှေစင်) ငါ သဘောကျနေတယ့် ကောင်လေးတယောက် ရှိတယ်...နင်တို့ကို ငါပြမယ်...
ဟေ..ဘယ်သူတုန်း..
(ရွှေစင်) သူက ငါတို့လို ဂျူနီယာ မဟုတ်ဘူး..စီနီယာ.. နေ့လည်ပိုင်းမှ လာတာ...
အေး..ငါတို့ ဝိုင်းကြည့် ပေးမယ်...
(ရွှေစင်) ဟော..သူလာပြီ..အင်္ကျီအဖြူရောင်ဝတ်ထားတယ်..နင်တို့ တွေအားလုံး ဝိုင်းမကြည့်ကြနဲ့နော်..တယောက်ပြီးမှ တယောက်ကြည့်..
အေးပါဟ...ငါတို့သဘောပေါက်ပါတယ်...
အယ်..ငါ သိတယ်...
(ရွှေစင်) နာမည်က ဘာတယ့်တုန်း..
ဟဲ..ဟဲ.. သိဘူး...ငါ့ကို စာလာမေးဖူးလို့ မြင်ဖူးတာ..
(ရွှေစင် နဖူးကို လက်ဖြင့်ရိုက်လိုက်ရင်း) သေလိုက်ဟ ရွှေစင်ရေ...
စီနီယာအမကြီးနဲ့ ငါနဲ့သိတယ်...ငါ စုံစမ်းပေးမယ်..

သူက ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ နေတာ..ရွှေဘို ဝက်လက်ဖက်က..ရုပ်လေးက မဆိုးပါဘုး...ဘာတွေ မာန်တက်နေလို့ တို့ရွှေစင်ကို စိတ်မဝင် စားတာလည်း မသိ..ပဲကိုင်နေတာ..ဒီနေ့ကစပြီး ပဲဘဝင်လို့ ခေါ်မယ်..ရွှေစင် နင် နည်းနည်းလေးမှ သွားအရောမဝင်နဲ့နော်..အရင်ကတည်းက ဘဝင်လေဟပ်နေတာ..နင် ကြိုက်နေမှန်းသိရင် ပိုပြီး ဘဝင်မြင့်သွားလို့မိုးကို ခေါင်းတိုက်နေဦးမယ်..ဟွန့် ...အမြင်ကပ်တယ်..
(ရွှေစင်) အေးပါဟာ..

ဟေ့..ခိုင်မေ.. အအဂျာ လာတယ်..ငါတွေ့လိုက်တယ်..
တကယ်..
ခိုင်မေ သဘောကျသည့် စီနီယာအကိုကြီးကို အအဂျာဟု နာမည်ပေးထားသည်။ ထိုအချိန်တုန်းက နာမည်ကြီးသော တီဗွီစီးရီး ဂျပန်ကားမှ အကိုအကြီးဆုံးကို အအဂျာဟု ခေါ်သည်။ တကယ့်ဂျပန်အသံထွက် မှန်ချင်မှ မှန်မည်။ သူတို့အတွက်ကတော့ အအဂျာသည် အအဂျာသာ ဖြစ်လေသည်။

မေထက် သဘောကျသည့် ကောင်လေးနာမည် မသိသောကြောင့် အနောနိမတ်စ်(အမည်မသိ)ဟု နာမည်ပေးထားသည်။ အတိုကောက် အနောဟု ခေါ်ကြသည်။ သင်တန်းပြီးလို့ နှုတ်ဆက်စကား အတန်းရှေ့ထွက်ပြောကြသောအခါ ဝတ်ရည်က ဟေ့ မေထက် နင် အနောနဲ့ အကြည့်ချင်း ဆုံချင်တယ်ဆို အတန်းရှေ့ထွက်ပြောပါလား.. သေချာတယ် နင့်ကို ကြည့်နေမှာ။ အတန်းရှေ့ထွက်ပြော၍ အနောနှင့် အကြည့်တွေဆုံ ရင်တွေခုန်ကာ လက်ဖျားခြေဖျား အေးစက်၍ ပြန်ရောက်လာသော မေထက်လက်ကို သူတို့တွေ ဆုပ်နယ်ကာ နွေးထွေးပေးခဲ့ရဖူးသည်။

ကိုးတန်း ရွှေပြည်သာကျောင်းသို့ ပြောင်းလာသော ကတုံးမလေးကို  မြင်မြင်ချင်းချစ်မိပေမယ့် ဆယ်တန်းအောင်ပြီး စစ်တက္ကသိုလ်တက်သောအခါမှ ချစ်ခွင့်ပန်ရရှာသော မောင်စံရှား၏ ချစ်မေတ္တာကို ဝတ်ရည် လက်ခံခဲ့သည်။ ဖြိုးဝေအိမ်သို့ လိပ်မူပြီး ဝတ်ရည်ဆီသို့တပတ် ချစ်သဝဏ်လွှာ နှစ်စောင်ရေးသော မောင်စံရှားကို သူတို့အားလုံး အမှတ်ပေးကြသည်။ ခွင့်ဖြင့်လာသော မောင်စံရှားနှင့် တွေ့ဆုံရန်  မေထက်တို့အိမ်မှာ ဆွမ်ကျွှေး၊ သင်္ကန်းကပ်အလှု ရှိလို့ဖြင့် ညာထွက်ရလေသည်။ ဝတ်ရည်အမေက မေထက်တို့အိမ်က အလှုသိပ်လုပ်တာပဲနော် ကောင်းလိုက်တာ သာဓု..သာဓု..သာဓု ခေါ်သောအခါ မေထက်ခမျာ မျက်လုံးပြူးသွားသည်။

မိဘများက နယ်တွင်နေထိုင်ပြီး ရန်ကုန်တွင် မောင်နှမတသိုက်နေထိုင်သော မေထက်တို့အိမ်တွင် ဆွမ်းကျွှေးက တစ်နှစ်နေမှ တခါလောက် လုပ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ချစ်သော်လည်း မိဘများကြောင့် ကွဲခဲ့သော ချစ်ဦးသူ ပိုလေးကို သင်းခိုင်က  လွမ်းနေဆဲ။ ဖြိုးဝေ စိတ်ဝင်စားသည့် ကောင်လေးမရှိပေမယ့် သူငယ်ချင်းများ၏ ရင်ခုန်သံကို မျှဝေခံစားသည်။ ရွှေစင့်အနားလာရစ်သော ပေါင်ချိန်ဟု နာမည်ပေးထားသည့် စီနီယာကို မေထက်က ခက်သည့် စကားလုံးတွေမေးကာ ညစ်တတ်ကြသည်။

အိမ်ရှေ့တိုက်ခန်းတွင် နေထိုင်သော ပျဉ်းမနားက ဝင်းထိုက်သည်  ခိုင်မေ့ချစ်သူ ဖြစ်လာသည်။ ဘုရားတွင် စကားပြောဖို့ ချိန်းသောအခါ မေထက်နှင့် ဝတ်ရည် အဖော်အဖြစ် လိုက်ပေးသည်။ နင်နဲ့ ရုပ်ဆင်တယ် ဒါပမေယ့် ငါ သူ့ကို မောင်စံရှား (ဝတ်ရည်ချစ်သူ) လောက် မယုံကြည်ဘူး။ အေး..ဝင်းထိုက်ကလည်း ပြောတယ် သူ မေထက်ကို ကြောက်တယ်တယ့်။ နေရပ်ပြန်သွားသော ဝင်းထိုက်သည် မကြာမှီ အိမ်ထောင်ကျလေသည်။ ချစ်ဦးသူမို့ ခိုင်မေက ခံစားရသော်လည်း မေထက်ကတော့ ငါထင်သားပဲ ဒီကောင် ဒီလိုလုပ်မယ်ဆိုတာ ..ဒင်းထက် ကောင်းတာလာမှာ..ရေစက်မရှိဘူးလို့ မှတ်လိုက်။

ချစ်တယ့်အချိန် ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ ဟော်မုန်းတစ်မျိုး ထုတ်တယ်။ အဲဒီဟော်မုန်းကြောင့် ချစ်သူက ရုပ်ဆိုးဦးတော့ ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီဟော်မုန်းက နှစ်လကနေ နှစ်နှစ်ပဲ ခံတယ်။ နှစ်နှစ်အတွင်းမှာ သံယောဇဉ်တွေ၊ နားလည်မှုတွေ တည်ဆောက်တော့မှ အချစ်က ခံတယ်။ ကိုင်း..အဲဒီအချစ်ဆိုတာကြီး နှစ်နှစ်ခံမလား စမ်းသပ်လိုက်ရအောင်။

ပျင်းဖို့ကောင်းသည့် သင်တန်းဆိုလျှင် အတန်းလစ်ကြသည်။ သူတို့ အတန်းလစ်မှန်း တတန်းလုံး သိသည်။ အခန်း၏ညာဖက် နံရံနားအလယ်တဝိုက် ဟာလာဟင်းလင်းကြီး ဖြစ်နေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ စာလည်း မကြိုးစား၊ စာအုပ်ကွယ်ကာ ခိုးငိုက်တတ်သော ထိုမိန်းကလေးတသိုက်သည် တယောက်တည်းဆိုလျှင် မခုတ်တတ်သည့် ကြောင်ကလေးလို  လက်သည်းဝှက်နေတတ်ပြီး အုပ်တောင့်လျှင် ဗရုတ်အလွန်ကျလေသည်။

အမြန်ရွှတ်ရသည့် အင်္ဂလိပ်စကားပြောများကို တိုင်ပေးသည့် စီနီယာပလွတ်ပလွတ် (အုပ်စုတွင်းသာ သိသည့်နာမည် နာမည်ရင်း မဟုတ် ) သည် ရည်စားအလွန်များသည်။ ကျောင်းတက်သည့် တစ်နှစ်ခွဲအတွင်း ရည်းစားလေးယောက် ပြောင်းသည်။ တနေ့လှည်းတန်းဈေးနား လမ်းလျှောက်လာသော သူတို့အုပ်စုနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆုံလာသော စီနီယာပလွတ်ပလွတ် ထိုနေ့အဖို့ ကံဆိုးလေသည်။

(ခိုင်မေ) မေထက် (အသံနည်းနည်း ကျယ်လိုက်ရင်း) ဖြိုးကို မယုံနဲ့နော်.. (စီနီယာပလွတ်ပလွတ်၏ အမည်တွင် ဖြိုးပါသည်)
(မေထက်) လုံးဝ ယုံဘူးးးးး...

ကောင်မလေးက ပလွတ်ပလွတ်ကို ကြည့် ပလွတ်ပလွတ်က စားမတတ် ဝါးမတတ် မျက်ထောင့်နီကြီးဖြင့် ကြည့်။ သူတို့အားလုံးက သူတို့ဘာမှမလုပ်သလို ပြံပြုံးစိစိ။ ထိုအချိန်မှစ၍ စီနီယာပလွတ်ပလွတ်သည် ထိုမိန်းကလေးတသိုက်ကို နည်းနည်းလေးမှ မကြည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်လျှင်တောင် မျက်နှာလွှဲသွားလေသည်။

သီရိမင်္ဂလာဈေးသွားကာ ဒူးရင်းသီး၊ မင်းဂွတ်သီး ဝယ်ကာ ဖြိုးဝေတို့အိမ်တွင် တီးကြသည်။ လမ်းဆုံဖြစ်သော ဖြိုးဝေတို့အိမ်မှာ စုရပ်ဖြစ်သည်။ မင်္ဂလာဈေးမှ ဒူးရင်းသီး၊ တညင်းသီး စားလာပြီး မေထက်၏ ဝက်သားနှင့်မျှစ်ချဉ်ကို အပီအားပေးသော သင်းခိုင်တယောက် နေ့လည်အတန်းစလို့ သိပ်မကြာခင် လက်ကပ်သည်ဟုဆိုကာ ခွာခိုင်းလေသည်။ အနီးမှ မေထက်နှင့် ဝတ်ရည် သင်းခိုင်လက်ထဲထည့်ကာ ခွာပေးသော်ငြား လက်ကကပ်နေတုန်းဆိုကာ မျက်ဖြူလန် သွားသောကြောင့် ခိုင်မေနှင့် ဖြိုးဝေ ဆရာ့ဆီကို ပြေးကြလေသည်။

သင်တန်းကို ခဏရပ်ပြီး ဆရာက သံပုရာစေ့ စားခိုင်း၊ သံပုရာရည် တိုက်ခိုင်းသောအခါ စီနီယာများက ကူညီကြလေသည်။ သင်တန်းသားများကလည်း ရှုဘူးပေးကာ ရှုခိုင်းကြသည်။ ငါးမိနစ်ခန့် ပြုစုပြီးသောအခါမှ သက်သာသွားသည်။ ဆရာနားနေခန်းထဲ ပို့ဆောင်ကာ လဲလျောင်းခိုင်း၊ ယပ်တောင်ခပ်ပေးကာ ချွှေးတိတ်စေသည်။  ထိုနေ့မှစ၍ ထိုမိန်းကလေးတသိုက်ကို  ဆရာတင်မက တခန်းလုံးက မှတ်မိကြလေသည်။

သင်းခိုင်ရှိရာ မင်္ဂလာဒုံဈေးကို သွားရောက်ရင်း ကျိုက်ကလို့ ကျိုက်ကလဲ့ ဘုရားဖူးကြသည်။ ဝတ်ရည်က အင်းစိန်ဖက်ကို ပြောင်းလာသည်။ အနောက်ပိုင်းဆေးရုံတက်ကာ အဆုပ်ထဲက ရေဖောက်ထုတ်ရသည့် ဖြိုးဝေထံ လူနာသွားမေးကြတော့
( ဖြိုးဝေ)  ဖြစ်တာက ညာဖက်..ဟောက်ဆာဂျင်လေးတွေ ဖောက်ဖို့လုပ်နေတာက ဘယ်ဖက်..အယ်မလေး ကံသီပေလို့..ငါ သတိထားမိပေလို့သာပဲ..ဆရာဝန်လုပ်မယ့် မေထက် နင်လည်း သထိထားနော် ဒီလိုမျိုး မမှားစေနဲ့....။

တက္ကသိုလ်များ ဖွင့်လှစ်သောအခါ ထိုသင်တန်းကျောင်းလေးကို ထိုမိန်းကလေးများ တစ်ယောက်ပြီး တယောက် ခွဲခွာသွားစဉ် မတူညီသောတက္ကသိုလ် အသီးသီး တက်ရောက်နေသော ထိုမိန်းကလေးများ

အရင်လို တွေ့ဖြစ်ကြသေးလား...
အရင်လို အတွေးတွေ ဖလှယ်ကြတုန်းလား...
အရင်လို ခံစားချက်တွေ ရင်ဖွင့်ကြတုန်းလား..
အရင်လို စိတ်ကူးယဉ် အိမ်မက်တွေ မက်ကြတုန်းလား...

စန်းထွန်း
မတ် ၁၇၊ ၂၀၁၃။

All Photos are from Google.

(P.S အစက ဆရာဂျူးရဲ့တိမ်နဲ့ချည်သော ကြိုး ဝထ္ထုနာမည်လေးကို သဘောကျလို့ တိမ်တွေနဲ့ ချည်နှောင်မလို့ ကြံစည်ထားတာ... ကိုညိမ်းနိုင် ကွန့်မန့်ဖတ်ပြီးတော့ ကံကြမ္မာကို မယုံကြည်ကြသူများကို မှီးကာ အချစ်ကို မယုံကြည်ကြသူများလို့ ပြောင်းလိုက်တယ်...ဘွာတေး..)