စန်းထွန်းရဲ့ နှိပ်ချက် ...

တောလားတွေ ရေးနေလိုက်တာနဲ့ ရက်ကွက်ထဲမှာတော့ဗျာကိုတောင် မရေးဖြစ်တာ ကြာပါပြီ။ ရက်ကွက်ထဲမှာ ဘာတွေဖြစ်မှန်း သိချင်နေမလားဘဲ။ ဒီဇင်ဘာလမှာ Database Management System (DBMS) ဘာသာကို ပရော်ဖက်ဆာ Bruce Lester နဲ့ သင်ရပါတယ်။ Parallel Programming ကိုယ်ပိုင်စာအုပ်ရေးပြီး အဲဒီဘာသာမှာ ဆရာတဆူဖြစ်တဲ့ ပရော်ဖက်ဆာ က Parallel Programming သင်တာ ကောင်းပေမဲ့ DBMS သင်တာတော့ မကောင်းလှပါဘူး။ ပရော်ဖက်ဆာ Najeeb ၊ Seifu တို့လို ကြပ်တဲ့ ဆရာတွေနဲ့ ကောင်းကောင်းအမောင်းခံရတဲ့ ကျောင်းသားတွေမှာ Lester လို ချောင်တဲ့ ပရော်ဖက်ဆာနဲ့ တွေ့တော့ ဘီးစီးတဲ့ ဘဝကို ပြန်ပြောင်းအောက်မေ့ သတိရလို့ ဘီးစီးချင်ကြပြန်ရော။

ပရော်ဖက်ဆာ Najeeb ဆို Quiz တွေ ရှိတဲ့နေ့ဆို ၉ ၄၅မိနစ်ကတည်းက အတန်းစပါတယ်။ ပရော်ဖက်ဆာ Seifu ကတော့ ၁၀ နာရီ ဒေါင်ဆိုတာနဲ့ အတန်းစတယ်။ ပရော်ဖက်ဆာ Lester က ၁၀ ၁၀ မိနစ် အတန်းစပေမဲ့ ၁၀ နာရီ ၁၅၊ ၂၀ လောက်မှ အတန်းစတာပါ။ နေ့လည်ဆိုရင် စာဖတ်ခိုင်းပြီး Homework လုပ်ရပါတယ်။ အိမ်စာကို နောက်နေ့ မနက် ၁၀နာရီ အတန်းမတက်မှီ Homework Submit Folder မှာ ကြိုက်တဲ့အချိန်တင်။ ပရော်ဖက်ဆာ Najeeb ကတော့ ည ၉ နာရီနောက်ပိုင်း Homework တင်ရင် လက်မခံတော့ပါ။ ဒီတော့ ကျောင်းသားတွေခမျာလည်း ည၉ နာရီ မတိုင်မှီ Homework ပြီးအောင် အားစိုက်ရပါတယ်။

နေ့လည်ချိန် စာဖတ်ပြီး Homework လုပ်ရချိန်ဆိုရင် ကျောင်းသားတွေက ဖေ့ဘွတ်ဝင်၊ သီချင်းကို နားကြပ်နဲ့ နားထောင်၊ ဗီဒီယိုကြည့်နဲ့ အချိန်ကို အကျိုးရှိစွာ အသုံးချကြပါတော့တယ်။ စန်းထွန်းတယောက်လည်း အဲဒီအချိန်ဆို ဖေ့ဘွတ်ဝင်၊ သတင်းကြည့်။ ဖေ့ဘွတ်မှာ တင်တဲ့ပုံတွေ တပုံချင်းစီကြည့် Like ၊ မန့်ပေး။

အဲဒီနေ့ကတော့ အိအိက Golden Mile မှာ စားတဲ့ ယိုးဒယားဟင်းပုံတွေ တင်ထားပါတယ်။ ငတ်နေတာ ကြာပြီဆိုတော့ ဓာတ်ပုံတွေ ကြည့်ရင်း သားရေတွေကျကာ Like ပေါ့။

သြစီက မဝါက သူ့သမီးလေး ဝင့်ဝါလေးပုံတွေ တင်ထားတာကိုလည်း Like ပေါ့။ ဘေးမှာ ထိုင်နေတဲ့ Yanzi ကတောင် So cute baby တဲ့။ မဝါက ဝင့်ဝါဓာတ်ပုံလေးတွေ ၂.၂၊ ၂.၃ ဆိုပြီး  ဝင့်ဝါ ၂နှစ် ၂ လ၊ ၃ လ Folder လေးတွေ ခွဲပြီး တင်ပါတယ်။ သိပ်ကောင်းတဲ့  အိုင်ဒီယာလေးပါ။ ဒီဂျစ်ဒယ်တွေ မပေါ်သေးခင် ကင်မရာဆိုတာ တရွာလုံးမှာမှ တလုံး၊ တနှစ်၊၂နှစ်နေမှ တခါလောက် ဓာတ်ပုံရိုက်လေ့ရှိတဲ့ နယ်မှာ ကြီးပြင်းခဲ့လို့ ငယ်ငယ်က ဓာတ်ပုံဆိုတာ ရှားမှရှား ။ ဟိုင်းကြီး၊ ရွာသစ်၊ စံပြ အိမ်တွေ အပြောင်းအရွှေ့ရယ်၊ နာဂစ်လက်ချက်ရယ်ကြောင့် ကလေးဘဝတုန်းက ဓာတ်ပုံဆိုတာ မရှိတော့ပါ။ ငယ်ငယ်တုန်းက ဘယ်လိုပုံလဲလို့ မေးရင် ဝဝကစ်ကစ်လေးတဲ့။

ဒီဂျစ်တယ်ခေတ်မှာ မွေးဖွားတဲ့ ကလေးတွေကတော့ ကံကောင်းလိုက်တာ။ လိုရာသုံးနိုင်တဲ့ ဖုန်း၊ မရှားပါးတော့တဲ့ ကင်မရာတွေကြာင့် တဖျပ်ဖျပ်ပေါ့။ ဓာတ်ပုံလေးတွေ အဲဒီလိုတင်တော့ အဝေးမှာ ရောက်နေပေမဲ့ ကလေးတွေ ကြီးပြင်းလာတာ မြင်တွေ့ရသလို ကလေးအတွက်လည်း ငယ်ငယ်တုန်းက ဘယ်လိုဆိုတာ ပြန်ကြည့်နိုင်တာပေါ့။

 

 

Like ချင်စရာ မကောင်းပေဘူးလား ပိတ်သတ်ကြီး။ နောက်နေ့မှာတော့ အိအိက tag လာပါတယ်။

စန်းထွန်းရဲ့နှိပ်ချက် (မနက် ၄ နာရီထိုးခါနီး)
notification တွေဆက်တိုက်ဝင်လာလို့ ပထမတော့ silent လုပ်တယ်. vibration ကြောင့်သိနေသေးတယ်.
ကုတင်ဘေးကစားပွဲပေါ်လည်း တင်လိုက်ရော သစ်သားနဲ့ထိလို့ vibration ကပိုဆိုးရော..
နောက်ဆုံး..... ဖုန်းပိတ်လိုက်ရတဲ့အဆင့်ထိဖြစ်သွားတယ်.. :D :D

ပန်းသီးကိုက်တဲ့ အိအိက ဖေ့ဘွတ်  notification တွေကို vibration လုပ်ထားတာကိုး။ စတိတ်မှာ နေ့လည်၊ စလုံးမှာ မနက်။ ကိုယ့်ရဲ့ Like တွေကို အိအိကို မနက်အစောကြီး နှိုးနေသလိုဖြစ်နေတာကိုး။ ကိုယ့်သာဆို နာ့ကို အိပ်ရေးပျက်အောင် လုပ်တဲ့ စန်းထွန်းဆိုပြီး ဒေါသပုန် ထလိုက်မဲ့ဖြစ်ချင်း။ မဝါဆီကတော့ ဘာမှ အကြောင်းမကြားလာတော့ သူ့ပန်းသီးမှာ ဖေ့ဘွတ် notification တွေကို vibration မလုပ်ထားတာပဲလား၊ အားနာလို့ မပြောတာဘဲလား။

ကျမ Like မိ အပြစ်ရှိ၏။ မသိလို့ Like မိတာ ဆောတီးနော်။ အဲဒီကတည်းက နေ့လည်ချိန်ဆို ဖေ့ဘွတ်မှာ Like ရမှာ ကြောက်နေလို့ :P

စန်းထွန်း
ဒီဇင်ဘာ ၂၈၊ ၂၀၁၁။