နွေဦးတော်လှန်ရေး - ၁၁

 ၂၀၂၁ ဩဂုတ် ၇ ရက် စနေနေ့ ဝါရှင်တန်ဒီစီမှာ ၈၈၈၈ ရှစ်လေးလုံးအရေးတော်ပုံ ၃၃ နှစ်မြောက် ချီတက်ပွဲရှိတယ်။ နယူးယောက်ကနေ ဘတ်စ်ကားတွေနဲ့ သွားကြမှာ ဆန္ဒအတူပြနေကြအန်တီကြီးက သွားရအောင်တဲ့။ သွားချင်နေတာ အရင်လေးခေါက်တုန်းက ဘတ်စ်ကားမရှိလို့၊ ဘတ်စ်ကားရှိပြန်တော့လည်း ဒီစီကို ၅ နာရီ ကားစီးသွား၊ ၅ နာရီ လမ်းလျှောက်ချီတက်ဆန္ဒပြ၊ နယူးယောက်ကို ၅ နာရီကားစီးပြန်ဆိုတော့ အရမ်းပင်ပန်းတာ။ တစ်နှစ်ခွဲလောက် အိမ်ထဲကမထွက်တော့ တနာရီလောက် လမ်းလျှောက်ရင်ကိုပဲ မောနေတော့တာ။ ခုတော့ ကိုဗစ်ကာကွယ်ဆေးလဲ ထိုးပြီးပြီ အပတ်တိုင်း ဝိုင်းနဲ့လမ်းလျှောက်ကြတာ ခုဆို ၃ နာရီလမ်းလျှောက်နိုင်ပြီဆိုတော့ ချီတက်ပွဲမှာပါမယ်။ အန်တီကြီးက ဘတ်စ်ကားလက်မှတ်ဝယ်ဖို့ ဖောင်ဖြည့်ရတဲ့လင့်ခ် ပို့ပေးတယ်။ ဘတ်စ်ကားခ ၅၅ ကျပ် မနက်စာနဲ့ နေ့လည်စာကျွှေးတယ်။ စနေနေ့ပဲ ဒီစီသွားရတော့မယ် သောကြာနေ့ နေ့လည်အထိ စုရပ်အချိန်အီးမေးလ် မရောက်သေးလို့ အီးမေးလ်ပို့မေး။ ညနေကျတော့ အကြောင်းပြန်လာတယ် ကွင်းကနေ ဘတ်စ်ကားနှစ်စီးထွက်မှာ တစီးက ကွင်း - မက်ဟက်တန်၊ တစီးက ကွင်း - ဘရွှတ်ကလင်း။ မိတ်ဆွေတွေနဲ့ တစီးတည်းကျချင်ရင် ပြောလို့ရတယ်။ ည ၁၀ နောက် ဖုန်းဆက်လာတယ် အသိမိတ်ဆွေတွေနဲ့ ကားတစီးတည်းကျချင်လားတဲ့။ အသိအန်တီ နာမည်ပြောတော့ မတွေ့ဘူး ဖုန်းနံပါတ်နဲ့ရှာတော့မှ သူက ကွင်း - ဘရွှတ်ကလင်းကားမှာ။ ကိုယ်က ကွင်း - မက်ဟန်တန်ကားမှာ ရတယ် ကိစ္စမရှိဘူးလို့။ သူငယ်ချင်း မိတ်ဆွေနဲ့အတူဆိုရင် ပိုပျော်စရာကောင်းပေမဲ့ ကိုယ်ယုံကြည်ရာ လုပ်ချင်တာကို တယောက်တည်းလုပ်ရတာလည်း ရှိတာပဲ။ တယောက်တည်း နေရတာ လုပ်ရတာကို နေသားကျနေပြီ။ နှစ်ဘူတာအဝေးက စုရပ်မှာချက်ကင်ဝင် လူငယ်တွေက နောက်ပိုင်းမှာထိုင်ပေးပါတဲ့။ လွတ်တဲ့နေရာမှာဝင်ထိုင် ၇ နာရီခွဲ ကားထွက်တာနဲ့ ခရိုဇွန်၊ လက်ဖက်ရည်တိုက်တယ်။ ဘေးက အမကြီးတွေက ကောက်ညှင်းငချိတ်၊ ပဲပြုတ်လှုတယ်။ ဗိုက်ကားအောင်စား မက်ဟက်တန်မှာဝင်ခေါ်  အိပ်လိုက် နိုးလာရင် ဘေးကိုကြည့်လိုက်။ နောက်က အသက် ၆၀ ကျော် အန်ကယ်ခြောက်ယောက် သူငယ်ချင်းတွေ နောက်လိုက်ပြောင်လိုက် ရန်ဖြစ်လိုက်နဲ့ ရေကူးသမားတွေ။ ကားပေါ်မှာ ၈၈၈၈ အမှတ်တရမတ်ခွက်လေးကို ကံစမ်းမဲနှိုက်တယ်။ ၅၈ ယောက်မှာ ၂၃ ယောက်ပေါက်တယ် ကိုယ်လည်းပေါက်တယ်။ နောက်ကအန်ကယ်၆ယောက် တယောက်မှမပေါက်လို့ ညည်းကြတယ်။ မတ်ခွက်လိုချင်ရင် ဒီစီပွဲမှာဝယ်လို့ရတယ် တခွက်တဆယ် နာမည်ထိုးမယ်ဆိုရင် ၁၅ ကျပ်။ ၈၈၈၈ အမှတ်တရတီရှပ်လေးတွေရောင်း တထည် ၂၀ အမြတ်မယူဘူး ဒီတခါပဲထုတ်တာ limited edition တဲ့။ အနက်ရောင်လက်တိုမို့လို့ မဝယ်တော့ဘူး။ 

My favorite photo. Credit - Terry Win

Credit - Myanmar Now

 ဒဲလာဝယ်ယားနားစခန်းမှာ နေ့လည်စာစားဖို့ တနာရီရပ်ပေးတယ်။ တယောက်တည်းလားလို့ လာနှုတ်ဆက်တဲ့ အန်ကယ်ကြီးက အသက် ၆၀ ကျော်လောက်ရှိမယ်။ သူက ဘရွှတ်ကလင်းက ကွင်းကသူငယ်ချင်းအိမ်မှာ လာအိပ်ပြီး ကွင်းကားကိုစီးတာတဲ့။ ဘရွှတ်ကလင်းကား ရောက်လာတော့ အန်ကယ့်သူငယ်ချင်းတွေက ဘရွှတ်ကလင်းမှာနေပြီး ကွင်းကားကိုစီးတဲ့ သစ္စာဖောက်လို့ နောက်ကြတယ်။ ဆန္ဒပြဖော်အန်တီကြီးနဲ့ဆုံတယ် ဒီတခါတော့ သူ့အမျိုးသားပါတယ်။ ၁၁ နာရီလောက် မိုးသည်းသည်းမည်းမည်းရွာတယ်။ ဒီစီကို တနာရီအရောက်သွားဖို့မှန်းထားတာ ကားတွေကျပ်လို့ တနာရီခွဲလောက်မှရောက်တယ်။ အိမ်ဖြူတော်ရှေ့ရောက်တော့ လူတွေမှ အများကြီးပဲ။ လူကွဲသွားမှာစိုးလို့ နယူးယောက်အဖွဲ့နားကနေ မခွာရဲဘူး။ တဖွဲ့တမျိုး ကိုယ့်အုပ်စုနဲ့ကို အော်ကြတယ်။ ၅ ယောက်တတွဲတန်းစီတော့ ဘေးကလင်မယား ၂ တွဲ ဘရွှတ်ကလင်းကားပေါ်ကတဲ့။ မခိုင်ရေ ဘယ်အစွန် အလံတိုင်တွေအများကြီးနောက်ဖက် ဆိုင်းဘုတ်နောက်မှာလို့ ပြောလိုက်ရင် တွေ့အောင်ရှာတတ်တယ်။ မခိုင်က အ‌‌ပြေးလေးနားပြီး ဓာတ်ပုံရိုက် ပြီးရင်ကိုယ့်အုပ်စုဆီပြန်ပြေး။ မိုးတွေသည်းလည်း မမှုပါဘူး။ ကိုယ့်ရှေ့ကတရုတ်မိသားစုက အမေ၊ အဒေါ်၊ သား၂ ယောက်။ ရှေ့သုံးပတ်ဆန္ဒပြပွဲတုန်းက ပန်းတွေလာဝေတုန်းကမယူဘဲ အာဇာနည်တွေကို ပန်းတွေချမယ်ဆိုတော့မှ ကိုယ်ဆီကပန်းတောင်းတဲ့ကောင်လေး။ ဘတ်စ်ကားနဲ့ဆိုရင် လူများမှာစိုးလို့ ရထားနဲ့လာကြတာ ခုတော့လည်း လူများတာပါပဲတဲ့ ရယ်လိုက်ရတာ။ ၃ နာရီမှာ အိမ်ဖြူတော်ကနေ ကယ်ပီတယ်အထိ ဆန္ဒပြချီတက်လမ်းလျှောက်ကြတယ်။ ကိုယ်ကအစွန်မှာဆိုတော့ အဝါရောင်စည်းတားကြိုးကို ကိုင်ပေးတယ်။ လမ်းလျှောက်တော့မှ လူတော်တော်များမှန်းသိတယ်။ ကြွေးကြော်သံတွေ အော်ဟစ်ရင်း အသိအကိုအမတွေကို နှုတ်ဆက်။ နောက်မှသိရတာက လူသုံးထောင်လောက် ပါဝင်ချီတက်ကြတယ်တဲ့။ စက်တင်ဘာ ယူအန်အစည်းအဝေးမှာ အသိအမှတ်ပြုဖို့ အရေးကြီးတော့ လူအင်အားပြဖို့လိုတယ်ဆိုပြီး ဟိုးအဝေးကြီး ကယ်လီဖိုးနီးယား၊ တက္ကဆက်၊ မစ်ချီကန်၊ ဝစ်ကွင်ဆင်ပြည်နယ်တွေကကို လာကြတာ။ ကယ်ပီတယ်ရှေ့ရောက်တော့ အိမ်သာသွားတဲ့အဖွဲ့တွေလိုက် နယူးယောက်ကလူတွေပဲ ပွဲတိုင်းတွေ့လို့ နာမည်သာမသိတာ လူတွေကိုသိတယ်။ ဒီတခေါက်က လမ်းလျှောက်တာနည်းတယ် အရင်အခေါက်တွေကဆို အိမ်ဖြူတော်ကနေ တရုတ်သံရုံး၊ မြန်မာသံရုံး၊ ကယ်ပီတယ် ၂ - ၃ နာရီလောက် လျှောက်ရတာတဲ့။ ပြန်ရောက်တော့ မုန့်တွေစားနေကြလို့ ဘယ်မှာယူရတာလဲမေးတော့ ဘေးကတဲတွေမှာ ဖရီးတဲ့။ ကျောက်ကျောဆေးကုလားမ၊ ရေခဲမုန့်၊ ဘဲဥထမင်းယူပြီး ကိုယ်ရှေ့မှာထိုင်တဲ့အမကြီးနားထိုင်ပြီး ကားပေါ်မှာ ညီမက အမနောက်မှာထိုင်တာ။ ဇူလှိုင် ၄ နယူးဂျာစီဘုန်းကြီးကျောင်းပွဲမှာ ‌‌ဗော်လန်တီယာလုပ်တုန်းက အိတ်ကြီးနှစ်လုံးတဲ့ဝယ်တာ အမ,မလား။ အမနဲ့တင် အတော်ရောင်းကုန်နေပြီလို့ နောက်နေကြသေးတယ်။ ဘလော့ဂါ ကလိုဆေးထူးကိုတွေ့တော့ ထင်တော့ထင်လိုက်သွား သွားနှုတ်ဆက်ရကောင်းမလား ချီတုံချတုံဖြစ်နေတုန်း ဟောတော့ ... ဘယ်ရောက်သွားမှန်း မသိတော့ဘူး။ မခိုင်လာတော့မှ  ကလိုဆေးထူး၊ ပန်ဆယ်လိုနဲ့ ဓာတ်ပုံရိုက်လိုက်ရတယ်လို့ပြောတော့ ဓာတ်ပုံရိုက်မယ်လို့ရှာတော့ မတွေ့ဘူး။

ကားပေါ်က ၅၆ ယောက်မှာ ၂၃ ယောက် 8888 မတ်ခွက်ပေါက်တယ်

အိမ်‌ဖြူတော်ရှေ့မှာ ဓာတ်ပုံပြေးရိုက် ပြီးရင်ကိုယ့်အုပ်စုဆီပြန်ပြေး

NUG အင်္ကီျအဝါရောင် ဝတ်ထားကြသူတွေများတော့ ရှာရတာမူးနောက်နေတာပဲ။ တော်တောကြာ ရှာလို့မတွေ့တော့ စိတ်လျော့ပြီးကိုယ့်နေရာဆီပြန်မယ်ဆိုတော့မှ ကလိုဆေးထူးကို ဘွားကနဲတွေ့တယ်။ GoPro နဲ့ ဗွီဒီယိုရိုက်နေတဲ့အကို,ကို စာဖတ်ပရိတ်သတ်ပါ ဓာတ်ပုံရိုက်မယ်နော်ဆိုပြီး အတင်းဓာတ်ပုံရိုက်။ အကိုကလည်း ရုတ်တရက်ဆိုတော့ ဘာပြောရမှန်းမသိ ဟုတ်ကဲ့ကျေးဇူးပါတဲ့။ ဘလော့ရေးကတည်းက အားပေးနေတာနော် ဟုတ်ကဲ့ကျေးဇူးပါ။ ပြီးတော့ ကိုယ့်အုပ်စုဆီပြန်ပြေးကြ။ အမှန်က နာမည်၊ နေထိုင်တဲ့မြို့ ပြောပြီးနှုတ်ဆက် အကိုရဲ့ဘယ်ပို့စ်တွေကိုကြိုက်တာတွေ ‌ပြောရမှာ ခုတော့ ကဘောက်တိကဘောက်ချာ။ NYCBC အုပ်စုဓာတ်ပုံရိုက်။ ကိုယ်ရှေ့မှာထိုင်တဲ့ဘိုမက ဘတ်စ်ကားဘယ်မှာရပ်လည်းလို့ လာမေးလို့ ဘေးကလူတွေကိုမေးရမြန်းရ။ သူက ဘက်ဖဲလိုးကတဲ့ နိုင်အာဂရာရေတံခွန်နားက ဟိုမှာသူ့ဘက်ဖဲလိုးကလူတွေတဲ့။ သူက နယူးယောက်ကသူငယ်ချင်းဆီ လာလည်ပြီး နယူးယောက်ဘတ်စ်ကားနဲ့ ပါလာတာ။ မြန်မာဒုက္ခသည်အရေး ဆောင်ရွက်ပေးတာ ဘက်ဖဲလိုးမှာ မြန်မာနှစ်သောင်းခွဲကျော်တယ်တဲ့။ လွှတ်တော်အမတ်၊ ဆီနိတ်တာ၊ ကိုယ်စားလှယ်တွေကို ဖုန်းတဂွမ်ဂွမ်ဆက်၊ စာအကြိမ်ကြိမ်ရေးတော့မှ နာရီဝက်လောက်တွေ့ခွင့်ရပြီး မြန်မာ့အရေးပြောပြခွင့် ရခဲ့တယ်တဲ့။ ဟိုးကတိုင်းရင်းသားဝတ်စုံက ဘာလူမျိုးလဲတဲ့ ကိုယ်လည်းမသိဘူး။ မေးကြည့်တော့ မင်းတပ်ကချင်းတဲ့ ဝတ်စုံလေးလှတယ်။ ဟိုဟာကရှမ်း၊ ဒီဟာကကရင်၊ ဘေးနားမှာထိုင်နေတဲ့ ကရင်ဝတ်စုံဝတ်ထားတဲ့မိန်းကလေးရဲ့ ဂါဝန်ကို သိပ်လှတာပဲတဲ့။ အဲ့ဒီညီမက ခပ်ချောချော ဆန္ဒပြပွဲတိုင်း ရှေ့ဆုံးကနေချီတက်တယ်။ ဘိုမက သူ့ကရင်မိတ်ဆွေတွေပေးထားတဲ့ ချည်လွယ်အိတ်လေးတဲ့။ ကယ်ပီတယ်ရှေ့မှာ တခါ၊ အပြန် rest area ကားပေါ်ကအဆင်းမှာတခါ ကိုယ့်ကိုနှုတ်ဆက်တဲ့အမကို မမှတ်မိဘူး။ ငါ့ညီမလေးက ငါ့ကိုမမှတ်မိဘူး နယူးဂျာစီတရားစခန်းမှာ နှစ်ကြိမ်တိုင်တိုင် တခန်းတည်းအတူအိပ်ရတဲ့ အမလေဆိုတော့မှ မှတ်မိတော့တယ်။ တော်တော်ပိန်သွားလို့ လုံးဝမမှတ်မိတာ စိတ်မရှိပါနဲ့အမရယ်လို့ တောင်းပန်ပြီး ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်တွေပြော။ အစာအိမ်ကင်ဆာဖြစ်လို့ အစာအိမ်ဖြတ်ထုတ်ပြီး ဓာတ်ကင်နေရတာတဲ့။ အပြန်တလမ်းလုံး အိပ်လာတာ နယူးယောက်ကို ည ၁၂ ခွဲမှရောက်တယ်။ မြေအောက်ရထားစီးပြန်တော့ ဇူလှိုင် ၄ နယူးဂျာစီဘုန်းကြီးကျောင်းပွဲမှာ ဗော်လန်တီယာအတူလုပ်တဲ့အမနဲ့ ဆုံတယ်။ သူက အရင်တခေါက်ကလည်း ဒီစီသွားတယ်တဲ့။ ကမ္ဘာကြီးက တကယ်ကျဉ်းကျဉ်းလေး။ အသိမိတ်ဆွေ အပေါင်းအသင်းတွေ တော်လှန်ရေးအတွက် တတပ်တအားပါဝင်ကြတာ မြင်ရတော့ အားရှိတာပေါ့။

Photo credit - Terry Win, NYCBC

အရေးတော်ပုံ အောင်ရမည်!!!
စန်းထွန်း
ဩဂုတ် ၂၁၊ ၂၀၂၁။

ကလိုဆေးထူး - အကြိုက်ဆုံးဘလော့ဂါထဲကတယောက်

ခြစ် … အဲလေ ချစ်ရတဲ့ မခိုင်နဲ့ ကယ်ပီတယ်ရှေ့မှာ

အဝါရောင်ကြိုး ကိုင်ထားတဲ့ကိုယ်

ဒီဓာတ်ပုံမှာတော့ ကိုယ့်ပနားမားဦးထုပ်လေးပဲပါတယ် Photo credit - Terry Win

Credit - NYCBC

Credit - NYCBC

မင်းတပ်ချင်းတဲ့

 

MyanmarNow video link