ဘော့စ် ရော့စာချိုမှာလည်း သားသမီး ၄ ယောက်ရှိတယ်။ သမီး ၁ ယောက်၊ သား ၃ ယောက်၊ သား ၂ ယောက်က အမွှာ၊ ရော့က အသက် ၂၀ ကျော်အရွယ် အမွှာညီနောင်နဲ့ အဖွဲ့ကျတယ်။ ညဆို ၉ နာရီခွဲအိပ် မနက် ၇ နာရီခွဲရုံးတက် ညနေ ၄ နာရီ ရုံးဆင်းတယ်။ ရော့က ဒီဒီကို သဘောမကျဘူး။ ၁၇ ထပ်ရောက်တော့ တပတ်တခါ ဒီဒီ၊ လင်းမင်း၊ ရူဒီ၊ ယန်း၊ ကိုယ်တို့ နေ့လည်စာကို မီတင်းခုံမှာစားပြီး စကားစမြည် ပြောကြတယ်။ ဘော့စ်ရော့စာချိုက heart attack ဖြစ်လို့ အဖေ့လိုမျိုး နှလုံးသွေးကြောထဲကို စတန်ချောင်းလေးတွေ ထည့်ထားရတယ်။ ကြက်စွပ်ပြုတ် အမြဲစားပြီး ယောဂလေ့ကျင့်ခန်း လုပ်တယ်။ နောက်တော့ ဒီဒီက ပီအမ်အိုရုံး 4WTC ကို ပြောင်းသွားတယ်။ ဂျော့ဘရော့ဘန်းက ကိုယ်တို့မန်နေဂျာ ဖြစ်လာတယ်။ ဂျော့ဘရော့ဘန်းက သက်သက်လွတ်စားတယ်၊ စကားကို ချိုချိုသာသာပြောတယ်၊ System ကို သေချာနားမလည်ဘဲ dcoument ကို ဂရုစိုက်ပြီး ဟိုဟာပြင်ခိုင်း၊ ဒီဟာပြင်ခိုင်းဆိုတော့ ကိုယ်နဲ့ငြင်းခုန်ရတယ်။ တခါတလေ ပရိုဂရမ်မှာ အမှားရှိတာလား၊ ဆာဗာကြောင့်လား မသိတော့ ဟိုလိုလုပ်ပေးပါ၊ ဒီလိုလုပ်ပေးပါဆိုရင် မလုပ်ပေးဘူး လက်သီးနဲ့ထိုးချင်တာ လက်ကိုယားနေတော့တာပဲ။ ဂျော့က ပင်ဆယ်ဗေးနီးယားပြည်နယ် ဖီလာဒဲဖီးယားမြို့ကနေ ၂ နာရီ ရထားစီးပြီး ရုံးတက်တယ်။ ပီအေရုံးမှာလုပ်တာ အတော်ကြာပြီ ဟိုင်းလောက်ပဲ နှုတ်ဆက်ပြီး မခင်ဘူး။ အသားဝါဝင်းတဲ့ ယိုးဒယားသား ဝတ်တနာ၊ ဖိလစ်ပိုင်သား နိုဝယ်၊ တရုတ်ကြီး ကျင်းဆုန်း၊ ဖူကျန့်သူ ဇီဒန်းတို့နဲ့ နေ့လည်စာစားရင်း အသိအကျွှမ်းတွေ ဖြစ်လာတယ်။
နှုတ်ခမ်းမွှေးစစ၊ မျက်မှန်နဲ့ ပိန်ပိန်ရှည်ရှည် ယိုးဒယားတစ်ယောက်က တာချီလိတ်ကို ရောက်ဖူးတယ် မြန်မာအစားအစာတွေ တကယ်ကောင်းတယ်တဲ့။ စကားကို နာရီဝက်လောက် မရပ်မနား တရစပ်ပြောနိုင်တာပဲနော်ဆိုတော့ ရယ်လိုက်တာ။ ၂ နာရီလုံးလုံး စကားပြောနိုင်တယ်၊ သူ့အလုပ်ကလည်း စကားတွေအများကြီး ပြောရတဲ့ အလုပ်တဲ့။ ယိုးဒယားတွေက ဗမာကို မုန်းတယ်နော်ဆိုတော့ သူတို့သင်ခန်းစာထဲမှာ သင်ရတယ်တဲ့။ အမေစုအစိုးရလက်ထက်မှာ မြန်မာပြည် ကောင်းလာတော့မယ် နောင်အနှစ် ၂၀ ဆိုရင် ယိုးဒယားတွေ မြန်မာပြည်ကိုလာပြီး အလုပ်လုပ်ရမလား မသိဘူးနော်ဆိုတော့ ဖြစ်နိုင်တယ်တဲ့။ ယိုးဒယားတွေက ဘုရင်ကို ကိုးကွယ်တဲ့အကြောင်းတွေ ပြောဖြစ်တယ်။ ဖိလစ်ပိုင်တွေက မြန်မာ့နိုင်ငံရေးအကြောင်း အတော်သိတယ်။ ၂၀၁၄ ခရစ်စမတ်ပါတီကို Exchange Place ကရုံးမှာလုပ်တာ ပျော်စရာကြီး၊ ခရစ်စမတ်လက်ဆောင်တွေလဲကြ ဝိုင်အရက်ကို လုကြနဲ့။ ၂၀၁၅ နှစ်ဝက်လောက်မှာ ပီအေအင်ဂျင်ဋ္ဌာနတစ်ခုလုံး ဝေါထရိတ်စင်တာ တဖက်ကမ်း Exchange Place ရုံးကို ပြောင်းလာတယ်။ ရစ်ကီက အလုပ်လုပ်တာ မတော်ဘူး သူ့ရီပို့စ်မှာ အမှားတွေ အများကြီးတဲ့။ ယန်းကို မေးကြည့်တော့ ဟုတ်ပါ့ အမှားတွေအများကြီး။ ကိုယ်တို့အားလုံးက ရစ်ကီအလုပ်ပြုတ်မယ်လို့ ထင်နေတာ ရစ်ကီကမပြုတ်ဘဲ အမ်တီအေရုံးမှာ ကိုယ်နဲ့အတူလုပ်ခဲ့ဖူးတဲ့ တရုတ်အန်တီကြီးစူးက ၆ လနဲ့ အလုပ်ပြုတ်တယ်။ ယန်းကတော့ စူးအလုပ်လုပ်တာ တော်တယ်လို့ ယူဆပေမဲ့ မန်နေဂျာသစ် ပါကစ္စတန်သူ ဆားဒီးယားက စူးကို မကြိုက်ဘူး။ ယန်းလည်း ဆားဒီယားနဲ့ အလုပ်လုပ်တာ အဆင်မပြေဘူး။
ပတ်ထရီရာချန်က ပီအေဝန်ထမ်း ဖြစ်လာတယ်။ ပတ်ထရီရှာနဲ့ ခရစ်စမတ်ပါတီ၊ Staff Meeting တွေမှာ ဆုံတွေဖြစ်သလို့ မတ်ဆေ့စ်တွေပို့ရင်း အဆက်အသွယ်မပြတ် ခင်နေတုန်း။ နောက်တော့ စတယ်လာရုံးကနေ သက်သက်လွှတ်စားတဲ့ အိန္ဒိယမလေးနီးရှာ၊ ကော်ဖီကြိုက်တဲ့ ဆန်ကာ၊ အမ်တီအေပရောဂျက်ကြောင့် ကိုယ်နဲ့လူချင်းမတွေ့ဖူးပေမဲ့ ဖုန်းနဲ့အဆက်အသွယ်ရှိတဲ့ တရုတ်မလေး ကော်နီ (စူးနေရာမှာ အစားထိုးဖို့) မန်နေဂျာဆားဒီးယားအောက်မှာလုပ်ဖို့ ရောက်လာတယ်။ ကော်နီကို တိုးတိုးကြိတ်ကြိတ် မှာရတယ် ဆားဒီးယားကို သတိထားဖို့။ အုန်ကာ၊ နီးရှာ၊ ရီနာ၊ ဆန်ကာ၊ ဆားဒီးယား အိန္ဒိယတွေကြားထဲမှာ ကော်နီက တစ်ဦးတည်းသော တရုတ်မ။ ဆားဒီးယားတို့အုပ်စုက 4WTC နဲ့ Exchange Place ရုံး တလှည့်စီ ထိုင်ရတယ်။ ပီအေရုံးမှာ ၁၆ နှစ်လောက်ရှိပြီဖြစ်တဲ့ ပွာတိုရီကိုသူ စက္ကတေရီ လီဆာက တဟဲဟဲရယ်နေတတ်တယ်။ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း အေမီရှိရင် တရုံးလုံး သူ့အသံကျယ်ကျယ်လောင်လောင်ကို ကြားရတယ်။ ဒိုင်ယန်း ကွတ်ကီးတွေဖုတ်ပြီး စားပွဲခုံမှာတင်ထားရင် ကိုယ်တို့တွေ ပြောင်သလင်းခါအောင် အားပေးလေ့ရှိတယ်။ မကြာခင်မှာဘဲ ရစ်ကီက Dropbox သုံးလို့ဆိုပြီး TSD အုပ်စုက လူတွေလာပြီး ချက်ချင်းပစ္စည်းသိမ်းပြီး ထွက်သွားခိုင်းတယ်။ ပီအေရုံးရဲ့ ပေါ်လစီက ဆော့ဝဲတွေကို ဒေါင်းလို့မရဘူး HelpDesk ကနေ ကွန်ပျူတာထဲ သွင်းပေးရတာ။ ရစ်ကီမှာ Administrator User Right ရှိတယ်နဲ့တူတယ်။ အဲဒီကစလို့ ရုံးကကွန်ပျူတာမှာ အင်တာနက်က ဆော့ဝဲတွေ မဒေါင်းရဲဘူး။ Chief Estimator ရွန်မိုနာကို အငြိမ်းစားယူသွားတယ်။ ရွန်က မြို့တော်ဝန်လည်း လုပ်တယ် မြို့တော်ဝန်တစ်ယောက်အနေနဲ့ သတို့သားနဲ့ သတို့သမီးတို့ရဲ့ မင်္ဂလာအသိသက်သေ လုပ်ပေးရတာ အကောင်းဆုံးအချိန်ပါပဲတဲ့။
ရွန်က ကလေးလည်း မွေးပေးဖူးတယ်တဲ့။ ရွန့်အိမ်မှာ ကြက်တွေမွေးထားတယ်။ တချို့ရုံးတွေက လူတွေတော်တယ် မကောင်းဘူး၊ တချို့ရုံးတွေက လူတွေကောင်းတယ် ဒါပေမဲ့ မတော်ဘူး၊ ပီအေရုံးကတော့ လူတွေက တော်လည်းတော်တယ် ကောင်းလည်းကောင်းတယ်တဲ့ ရွန်က မှတ်ချက်ပေးသွားလေရဲ့။ ရွန့်နေရာကို ဆက်ခံသူက တရုံးလုံးမှာ အဝဆုံး အန်ဒီ။ အန်ဒီက ဟိုဟာမလုပ်ချင်ဘူး၊ ဒီဟာမလုပ်ချင်ဘူးဆိုတော့ အက်စတီမိတ်တာတွေ ကိုယ့်ကို အကူအညီတောင်းပြီး လုပ်ခိုင်းရတယ်။ Estimating ပရောဂျက်ပြီးတော့ ရွန်က ရုံးတိုင်းကို သွားပြီး ဘယ်လိုသုံးရမလဲလို့ သင်ပေးတယ်။ အန်ဒီကတော့ Webinar အွန်လိုင်းကနေ သင်တယ်။ နောက်တော့ မျက်ခုံးမွှေးကောင်းကောင်း၊ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း၊ ခန့်ချောတဲ့ ပရိုဂရမ်ဒါရိုက်တာ အိန်ဂျယ်ရောက်လာတယ်။ အိန်ဂျယ်က အလုပ်အရမ်းလုပ်တယ်။ မန်နေဂျာပေါလ်ကယ်ရေရဲ့ ဘာဘီကျူပါတီကနေ ဟောင်ကောင်သား ဟိုဂမ်လမ်းက ကိုယ်တို့မန်နေဂျာဖြစ်လာခဲ့တယ်။ ဒီဒီနဲ့ ဂျော့ ကိုယ်တို့မန်နေဂျာဖြစ်တုန်းက မီတင်းဆိုတာလည်း သိပ်မရှိ၊ စာရွက်စာတမ်းလည်း မရှိ၊ ဟိုကမ် မန်နေဂျာဖြစ်လာတော့ အပတ်တိုင်း ဘာတွေလုပ်ခဲ့တယ်၊ ဘယ်တွေလုပ်မယ်ဆိုတာ တနင်္လာနေ့မီတင်းမှာ ပြောရတယ်။ သောကြာနေ့တွေဆို ကိုယ်တို့အုပ်စု နေ့လည်စာ ထွက်စားတယ်။ တလနှစ်ခါ Power Luch နေ့လည်စာအတူစားရင်း ကိုယ်တို့လုပ်နေတဲ့ ပရောဂျက်ကို ကိုယ့်အဖွဲ့ကို ရှင်းပြတယ်။ နောက်တော့ ရီနာက 4WTC ရုံးကို ပြောင်းသွားတယ် မန်နေဂျာဆာဒီးယားကို ကွန်းပလိမ်းတက်ခဲ့တယ်။ ရုံးချုပ်မှာ ကိုယ်နဲ့ပရောဂျက် လုပ်ခဲ့ဖူးတဲ့ တရုတ်မလေး မစ်ချဲလ်ရောက်လာတယ်။
မစ်ချဲလ်က ဝါရှင်တန်ဒီစီက ဂျော့ဝါရှင်တန်တက္ကသိုလ်မှာ မာစတာတက်နေတာ။ ရုံးချုပ်မှာ နှစ်နှစ်လောက်နေပြီး ခုမှ ကလိုင့်ရင့်ရုံးကို ရောက်တာ။ သူနေတဲ့ အိပ်ခန်းလေးခန်းပါ တိုက်ခန်းမှာ ဘာကိုနီအကျယ်ကြီးရှိတယ် ၁၂ ထပ် သူ့အိမ်ကနေ လစ်ဘာတီရုပ်ထုကို မြင်ရတယ်ဆိုပြီး ဂုဏ်ယူတတ်တဲ့ ကလေးမလေး။ စတယ်လာကုမ္ဗဏီ ညစာစားပွဲတွေမှာ နှစ်တိုင်းဆုအကြီးတွေ ပေါက်လေ့ရှိတဲ့ ကံကောင်းလေ့ရှိတဲ့ ကလေးမလေး။ ယန်းက ပီအေဝန်ထမ်း ဖြစ်လာတယ်။ အရင်တုန်းကတော့ နေ့လည်စာကို ကိုယ့်ခုံမှာပဲ စားပေမဲ့ နောက်တော့ Pantry မှာ စားဖြစ်တယ်။ နေ့လည်စာစားရင်း ဂျော်ဒန်ကြီး ဂျမားနဲ့ခင်လာတယ်။ ဂျမားက ၁၉၈၃ မှာ လူဝီစီယားနားတက္ကသိုလ်မှာ ကျောင်းလာတက်တာ။ Criminal Justic တက်နေတဲ့ သား၁ ယောက်၊ ၅ နှစ်အရွယ် သမီးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ ဆီးရီးယားမှာ အာဆတ် သမ္မတဖြစ်တော့ အသက် ၃၃ နှစ်ပဲ ရှိသေးတယ်။ အခြေခံဥပဒေမှာက အသက် ၃၅ နှစ်မှ သမ္မတဖြစ်ရမှာဆိုတော့ အခြေခံဥပဒေကို ပြင်လိုက်တယ်။ နင်တို့အမေစုလည်း အာဏာရှိလာရင် အာဆတ်လို ဖြစ်မှာ လုံးဝပဲ။ သူက အာဏာမလိုချင်ပေမဲ့ သူ့သားက လိုချင်မယ်၊ သူ့ဆွေမျိုးတွေက လိုချင်မယ် အာဏာရှုးလာမှာပဲ လုံးဝလုံးဝကို မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ဒါ လူ့သဘာဝပဲ ဒါပေမဲ့ အမေစုက ချွှင်းချက် နောက် ၂ နှစ်နေမှ ပြောရအောင်။ ဂျမားကစရင် ကိုယ်ကလည်း ကက်ကက်လန်အောင် ပြန်ရန်တွေ့လေ့ရှိတယ်။ ဂျမားဟာ အတော်ဗဟုသုတစုံတဲ့လူ ပြောစရာတွေ၊ ဆွေးနွေးစရာတွေ အများကြီး။
မြောက်အမေရိကတိုက်နဲ့ တောင်အမေရိကတိုက်ကြားက အယ်ဆာဗေးဒိုးကနိုင်ငံသား အဲရစ်။ အယ်ဆာဗေးဒိုးနိုင်ငံကို တခါမှ မကြားဖူးဘူး ကွမ်တီမာလာ၊ ဟွန်ဒူရပ်၊ ပနားမားလောက်ပဲ သိတာ။ အရင်တုန်းက စစ်တပ်အုပ်ချုပ်တယ် ခုတော့ ဒီမိုကရေစီ လူဆိုးဂိုဏ်းတွေ များတယ် ပတ်ဝန်းကျင်ထိန်းသိမ်းရေးကို လုံးဝဂရုမစိုက်ဘူး။ အဲရစ်နဲ့ သူ့သားက ဘောလုံးကန်တယ်။ အသိအမှတ်ပြုအင်ဂျင်နီယာစာမေးပွဲက မနက် ၈ နာရီကနေ ည ၈ နာရီအထိ ဖြေရတာတဲ့။ စားပွဲခုံ၊ စာရွက်စာတမ်း၊ အစားအသောက် ကိုယ့်ဘာသာ ယူလာရတာတဲ့။ တစ်နှစ်မှာ နှစ်ကြိမ်ဖြေခွင့်ရှိတယ် ခုတော့ တစ်နှစ်မှာ ၄ ကြိမ်လောက် ဖြေခွင့်ရှိတယ်။ ဂျဗားက တခါတည်းနဲ့အောင်တာတဲ့။ ပီအေရုံးကတစ်ယောက်ဆိုရင် ၁၃ ကြိမ်တောင် ဖြေရတာဆိုပဲ။ တွင်းရေပဲသောက်တဲ့ ဘရိုင်ယန်က လေတိုက်တဲ့အခါ တံတားရဲ့ တုန်ခါမှု၊ လှုပ်ယမ်းမှုတွေအကြောင်း ပြောပြတယ်။ နီပါလီကြီး ပါရာမိုနဲ့ ကိုယ့်နီပေါသူငယ်ချင်းတွေအကြောင်း ပြောဖြစ်တယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့တပတ်ကပဲ ပရောဂျက်ဆက်လုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တာဆိုတော့ ဒီနှစ်ကုန်အထိ ပီအေရုံးမှာ ဆက်နေဖြစ်မယ်ထင်တာ။ ဒီတပတ် ဗုဒ္ဓဟူးနေ့မှာ မန်နေဂျာက ဒီသောကြာဟာ ကိုယ့်နောက်ဆုံးနေ့ပါတဲ့။ ပရောဂျက်တွေကို ယန်းကိုလွှဲပေး နေ့လည်စာစား နောက်ကျတော့ ဂျမားတို့နဲ့လည်း မဆုံဖြစ်ဘူး။
သောကြာနေ့ကျတော့ ကိုယ့် Farewell ပွဲကို ဂျပန်ဆိုင်မှာ သွားစားကြတယ်။ အားလုံးက လာနှုတ်ဆက်ကြတော့ ဝမ်းနည်းတယ်။ ယန်းကတောင် ပြောနေသေးတယ် ဂျမားတို့ကို သွားနှုတ်ဆက်ရအောင်တဲ့ ဘယ်မှာထိုင်မှန်းမသိလို့ သွားမနှုတ်ဆက်တော့ပါဘူး။ ညနေ ၅ နာရီလောက်ကျတော့ ဂျမားရောက်လာတယ်။ အမျိုးသားအိမ်သာမှာ ဝမ်နဲ့ဆုံတော့ ဝမ်ကပြောပြလို့ လာနှုတ်ဆက်တာတဲ့။ ဂျမားကိုလည်းတွေ့ရော မျက်ရည်တွေ အလိုလိုကျလာတော့တာပဲ။ သူ တစ်ခုပဲစိတ်မကောင်းဖြစ်တာ အမေစုအကြောင်းနဲ့ ကိုယ့်ကိုစခဲ့လို့တဲ့။ နောက် ၂ နှစ်ကြာရင် ကိုယ်တို့အဲဒီအကြောင်း ဆွေးနွေးကြဦးမှာပေါ့။ ကိုယ်တို့တွေ တကယ့်ကို အချိန်ကောင်းတွေ ရှိခဲ့ကြတယ်။ ဂျမားက ပါးကို ကစ်ပေးပြီး နှုတ်ဆက်သွားတယ်။ ကိုယ့်ပစ္စည်းတွေက သိပ်မများဘူး ကျွှတ်ကျွှတ်အိတ်နှစ်လုံး ရထားပေါ်မှာ မျက်ရည်က အလိုလိုကျလာတယ်။ ပီအေရုံးမှာ တစ်နှစ်ခွဲ လုပ်ခဲ့တယ်။ ကိုယ် ပီအေရုံးကလူတွေကို ခင်မင်တွယ်တာသလို ပီအေရုံးကလူတွေကလည်း ကိုယ့်ကို ချစ်ခင်ကြတယ်။ ကိုယ့်ကိုချစ်တဲ့ ကိုယ်ကချစ်တဲ့ရုံးလေးကို ခွဲရတာ အတော်စိတ်မကောင်းစရာဘဲ။ ပျော်ရာမှာ မနေရ ကလိုင်းရင့်ရုံးတွေကို ဆင်းရတဲ့ ကွန်ဆာတန့်ဘဝကို စိတ်ကုန်သွားတယ်။ ဂရင်းကဒ်ရပြီးရင် ဒီအလုပ်ကထွက်မယ် ပီအေရုံးလိုမျိုး အေးအေးချမ်းချမ်းရုံးမှာ ပင်စင်ယူတဲ့အထိ အလုပ်လုပ်သွားချင်တယ်။ တနင်္လာနေ့ကစပြီး ၃၆ လမ်းရုံးမှာ ရုံးတက်ရမယ်။ ရုံးချုပ်မှာပဲ နေရမှာလား၊ ကလိုင့်ရင့်ရုံးကို ဆင်းရမှာလား မသိသေးဘူး။
စင်္ကာပူကနေ စတိတ်ကို လာတုန်းက၊ ဆူနမ်တို့ ကျောင်းကနေ ထွက်ခွာသွားတုန်းက၊ ကန်တက်ကီရုံးကို ခွဲရတုန်းက တကယ့်ကို ဝမ်းနည်းပက်လက် ငိုခဲ့ဖူးတယ်။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ရင့်ကျက်လာတယ် ထင်ပေမဲ့ ပီအေရုံးကို ခွဲရချိန်မှာ ငိုနေမိတုန်း။ ဒီပို့စ်ကို ရေးနေတုန်းလည်း မျက်ရည်တွေက ဘာလို့အလိုလိုကျလာမှန်း မသိ။ တွေ့ဆုံကြုံကွဲကြတဲ့ လောကကြီးမှာ ရေစက်ရှိရင် ပြန်တွေ့ကြဦးမှာပေါ့။ ခုတော့ Exchange Place က ပီအေရုံးရယ်၊ ယန်း၊ ဝမ်၊ နေသန်၊ ဟင်နရီ၊ ရမ်ဒီ၊ ရူဒီ၊ လင်းမင်၊ ဂျာမား၊ အဲရစ်၊ ဘရိုင်ယန်၊ ပရာမို၊ ရော့စာချို၊ ပေါလ်၊ လီဆာ၊ အေမီ၊ ဒိုင်ယန်း ပီအေရုံးက မိတ်ဆွေတွေကို လွမ်းနေမိတော့တာပဲ။
စန်းထွန်း
ဇူလှိုင် ၂၀၊ ၂၀၁၆။
