ဒီစီသွား တောလား - ၁

အဖေက ဒီစီကို ၂ ခေါက်၊ အမေက ၃ ခေါက် ရောက်ဖူးတယ်။ ကိုယ်က ဒီစီမှာ အလုပ်လုပ်ဖူး မေရီလန်းမှာ တစ်နှစ်လောက် နေခဲ့ပေမဲ့ ချယ်ရီပွဲတော်ကို ၂၀၁၃ က တစ်ခေါက်ပဲ ရောက်ဖူးတယ်။ အဲ့ဒီတုန်းက ချယ်ရီက ဖူးတောင်မဖူးသေးဘူး။ ဆူနမ့်အမတွေက သွားမယ်ဆိုတာနဲ့ လိုက်သွားကြတာ။ ၂၀၁၄ ချယ်ရီပွဲတော်ချိန် လာဖူးတယ်။ အဲ့ဒီကတည်းက ချယ်ရီပွဲတော် မရောက်ဖြစ်တာ ခုဆိုဆယ်နှစ်ရှိပြီ။ အဖေတို့လာလည်တဲ့အချိန်ကလည်း ဇွန်၊ ဇူလှိုင် နွေရာသီဆိုတော့ ချယ်ရီပွဲတော်နဲ့ မကြုံဘူး။ မနှစ်က သူတို့ရောက်တဲ့အချိန် ချယ်ရီပွဲတော်။ jet leg ဖြစ် ၂ ပတ်လောက် အနားယူရတော့ မသွားဖြစ်ဘူး။ ဒီနှစ်တော့ ချယ်ရီတွေပွင့်မဲ့အချိန်ကို စောင့်ကြည့်နေတာ Washington Post ကမှန်းတဲ့ မတ်လ ၁၉ ရက်နေ့ ချယ်ရီတွေ အကုန်ပွင့်တယ်။ ကိုယ်က National Park ကမှန်းတဲ့ မတ် ၂၂ သွားတယ်။ မိုင်းဖန်လည်း ၂၂ ဒီစီလာတယ် အမေရိကန်ရောက်တာ ၁၃ နှစ်ရှိပြီ ပထမဆုံးဒီစီရောက်ဖူးခြင်း။ တခြားခရီးသာမသွားတာ ဗီယက်နမ်တော့ ခဏခဏပြန်တယ်။ မနက် ၁၀ နာရီ ၃၄ လမ်းကနေ Best Bus စီးတယ်။ လုံးဝမရပ်ဘဲ ၄ နာရီအကြာ ဒီစီ ယူနီယမ်ဘူတာရုံမှာရပ်တယ်။ ကိုယ်က နာရီဝက်အဝေးက Dupont Circle မှာဆင်း။ ၁၅ မိနစ်လောက်လမ်းလျှောက် ဟိုတယ်က အိမ်ဖြူတော်နဲ့ တစ်ဘလောက်ပဲဝေးတယ်။ ခဏနားပြီး ချယ်ရီပင်တွေရှိတဲ့ Tidal Basin ဖက်ကို ၄၅ မိနစ်လောက်လျှောက်ရတယ်။ လေကတိုက် ရာသီဥတုကအေး မနက်ဖြန်မိုးတအားရွာမှာဆိုတော့ ချယ်ရီတွေ အကုန်ကျွှေကြပြီး မမြင်လိုက်ရမှာစိုးလို့။ ချယ်ရီတွေ အင်မတန်လှတယ် ဓာတ်ပုံရိုက်လို့ မဝနိုင်ဘူး။ မိုင်းဖန်က မနက် ၇ နာရီကတည်းက ရောက်နေတာ။ ဆူနမ်က တရုတ်တန်းမှာ ညစာကျွှေးမလို့။ မိုင်းဖန်ကို ဖုန်းဆက်မရ မတ်ဆေ့ပို့လည်း မပြန်ဆိုတော့ ညစာမကျွှေးဖြစ်ဘူး။ အရင်အပျိုဘဝကတည်းက ဖုန်းခေါ်လည်းမပြန် မတ်ဆေ့ပို့လည်းမပြန် unavailable & unreachable ဆိုတာ သိပြီးသား။ ခုတော့ ကလေးနဲ့ လူအများကြီးနဲ့ ခရီးသွားတာဆိုတော့ ဖုန်းဘက်ထ္ထရီကုန်တာလည်းဖြစ်နိုင်၊ မအားတာလည်းဖြစ်နိုင်တယ်။ အဲ့ဒီနေ့က ၇ မိုင်လမ်းလျှောက်၊ ကားအကြာကြီး စီးရတာလည်း ပင်ပန်းတော့ ည ၉ နာရီဆိုတာနဲ့ အိပ်ကြတော့တာပဲ။ အိပ်မပျော်တဲ့ အဖေတောင် အိပ်ပျော်တယ်။ နောက်နေ့ဘယ်ကိုသွားလည်သလဲ ဆိုတာကတော့ နောက်ပို့စ်မှပဲ တင်ပါတော့မယ်။

Happy Traveling!

စန်းထွန်း

ဧပြီ ၁၀၊ ၂၀၂၄။