စန်းထွန်း တောင်တက်နေသည် - ၁

မအားလို့လဲ ပြောသေး စန်းထွန်းတယောက် တောင်တက်နေသည်ဆိုတော့ ဘီလိုများပါလိမ့် ။ လွင်မိုး ခရီးသွားနေသည်ကို အားကျကာ စန်းထွန်း ခရီးသွားနေသည် ရေးချင်သော်ငြား ဘတ်ဂျက် မတတ်နိုင်။ အိုင်အိုရာ အဲလေ အိုင်အိုဝါမှာတော့ တက်စရာတောင်လည်း မရှိ။ ရှိဦးတော့ အရင်လို ဖလမ်းဖလမ်း မထနိုင်။ ကိုင်း ဘလော့ကနေပဲ တောင်တက်လိုက်စမ်းမယ်။

အင်တန်းဆင်းတုန်းက နေ့လည် စားသောက်ပြီး ဗိုက်ကလေးတင်းရင်ဖြင့် မနိုင်း၊ မမ ဘလော့တွေ ဖတ်ကာ ထမင်းစီလေ့ရှိပါတယ်။ ခြေလှမ်း ၅၀၀၀ ဆိုပြီး ဘလော့တခုမှာ ဖတ်လိုက်ရတယ်။ ပန်းခြံလေးခုကို ဖြတ်လမ်းလျှောက်တဲ့ အကြောင်းရေးထားတာ။ ဘလော့နာမည်တော့ မမှတ်မိတော့ဘူး။  အဲဒီပို့စ်ဖတ်ပြီး ဖလမ်းဖလမ်းထကြလေရော။ လူစုရာကနေ နောက်ဆုံးမှာတော့ အိအိနဲ့စန်းထွန်း နှစ်ယောက်ပဲ ကျန်တော့တယ်။

ဒီလိုနဲ့၂၀၁၀ ဖေဖေါ်ဝါရီ  တရုတ်နှစ်သစ်ကူးပိတ်ရက်မှာ အကောင်အထည် ဖေါ်လိုက်ကြပါတယ်။ စုရပ်က Bona Vista MRT နားက မှတ်တိုင်မှာ (MOE (Ministery Of Education) မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖက်အခြမ်း) မနက် ၉ နာရီ။ ၂၀၀ ကားစီး NUS (National University of Singapore) ကို ကျော်လို့ International School မှတ်တိုင်မှာ ဆင်းပြီး လမ်းလျှောက်တာနဲ့ Kent Ridge Park ရောက်ပါပြီ။

အပင်အုပ်အုပ်ဆိုင်းဆိုင်းက နေပြောက်တောင် မထိုး၊ ကျေးငှက်သံတွေ ကြားရပါပြီ။ တောအုပ်ထဲ ရောက်သွားသလို ခံစားရတယ်။ တင့်ကားတွေ တွေ့လို့ ရိုက်တယ်။ West Cost ကို လှမ်းမြင်ရပါတယ်။ မိသားစုတွေ အေးအေးဆေးဆေး ပစ်ကနစ်ထွက်ကြတယ်။

ကောင်းကောင်းမမန့်ရင် အဲဒီတင့်ကားနဲ့ ထုထည့်လိုက်မယ်..:P

လှုပ်ရမ်းနေတဲ့ သစ်သားတံတားအမြင့်ကြီးတွေကို လျှောက်ချိန်မှာတော့ အသည်းတယားယား။

UCSY ၊ NUS အတူတူတက် ေတာင်အတူတူတက်တဲ့ အိအိ

တောင်ကုန်းက ဆင်းရင်း မြေပြန့်ပြန့်မှာ ရှိတဲ့ Hot Park ရောက်ပါပြီ။ Hot Park မှာတော့ သစ်ခွတွေ ပျိူးထားတဲ့ အခန်းထဲဝင်ရင် ပိုက်ဆံပေးရမှာမို့ အပြင်ကနေပဲ ချောင်းကြည့်ခဲ့တယ်။ မီးဖိုချောင်သုံးသီးနှံပင်တွေ၊ မျိုးတူရာတွေကို သီးသန့်ခွဲပြီး ပန်းခြံလေးတွေ လုပ်ပေးထားပါတယ်။ နယ်မှာကြီးပြင်းခဲ့ပေမဲ့ အပင်တွေနဲ့ ဝေးတော့ ဘယ်အပင်က ဘာအသီးမှန်း သိဘူး။ သြော် ကိုယ်စားနေတဲ့ အသီးက ဒီအပင်ကကိုးနဲ့ ဝင်လေ့လာလိုက်တယ်။ ကင်မရာ အားကုန်သွားတော့ ဓာတ်ပုံတောင် ကောင်းကောင်းမရိုက်လိုက်ရ။ (ကံသီပေ၏..နို့မို့   သူ့ဟိုရိုက်၊ ဒီရိုက် လက်ရာများနှင့် ဘလော့ပေါ်တင်ကာ နှိပ်စက်သမူ ပြ ုသမျှ သည်းညည်းခံပြီး ရူစားရမည့် ဒုက္ခမှ ကင်းဝေးသွား၍ ဝမ်းသာတော် မူကြပါကုန်။)

Alexandra Arch (White Bridge) တံတားကြီး ဖြတ်ပြီးရင်တော့ Telok Blangah Hill Park ထဲ ဝင်လာပါပြီ။ နည်းနည်းလည်း မောလာပြီ။ အရင်လို ခြေလှမ်းမသွက်တော့။ ပါလာတဲ့ရိက္ခာလေးတွေကို ဝိတ်လျှော့ပြီ။ သံတံတားတွေ အဆင့်ဆင့် ဖြတ်ပြီး တရွှေ့ရွေ့ချီတက်။

တောင်ထိပ်ရောက်တော့ တော်တော် မောနေပြီ။ရုံးပိတ်ရက်မှာ အိမ်မှာ ကောင်းကောင်းနှပ်မနေဘဲ ကိုယ့်ဒုက္ခ ကိုယ်လာရှာနေပါလားလို့တောင် တွေးမိတယ်။ အံမယ် ကိုယ်တယောက်တည်း မဟုတ်ဘူးနော် ကိုယ်လိုလူတွေ အများသား။ Kent Ridge Park နဲ့  Hot Park မှာတော့ လူနည်းပေမဲ့ Telok Blangah Hill Park ကနေ Handerson Wave Bridge အထိတော့ လူတော်တော်များသား။

ဆင်းလိုက်၊ တက်လိုက်၊ နားလိုက်နဲ့ Handerson Wave Bridge ရှိတဲ့ Mt Faber Park ရောက်ပါပြီ။ Handerson Wave တံတားက လှိုင်းပုံစံ ဆောက်လုပ်ထားတာမို့ သူ့ဒီဇိုင်းက တော်တော်ထူးခြားပါတယ်။ စလုံးမှာ အမြင့်ဆုံးတံတားပါတဲ့။

မိစိမ့်နဲ့အတူ  RedHill ကနေ ကားစီး တံတားအောက်ရောက်ရင်ဆင်း ပြီးရင် တံတားပေါ်တက်၊ အဲဒီကနေ  Harbour Front MRT ထိ ခြေဆန့်ဖူးသား။ တံတားကနေ ကြည့်ရင် ပင်လယ်ပြာပြာ၊ တောအုပ်စိမ်းစိမ်းမြင်ရတော့ ကျိုက်ထီးရိုးတောင်တက်ရတာကို သတိရမိသေးတယ်။

မိစိမ့်ရဲ ့လက်ရာ

RedHill ၊ Raffles Palace မှာ ရှိတဲ့ စီးပွားရေးအဆာက်အဦးတွေ မြင်ရတယ်။ မြိ ု့ပြကနေ ခဏခွာပြီး ကျေးလက်မပီတပီလေး ခံစားရပါတယ်။ တောင်ထိပ်ပေါ်မှာ Sentosa ကို ဆွဲတဲ့ ကေဘယ်ကားရှိတယ်။ တောင်အဆင်းကတော့ ကျိုက်ထီးရိုးတောင်ဆင်းရသလိုပါပဲ။ Harbour Front MRT ရောက်တော့ နေ့လည် ၂ နာရီခွဲနေပြီ။ ခြေထောက်လည်း နာနေပြီ။ မောလည်း မောနေပြီ။ ဆာလည်း အတော်ဆာနေပြီ။ အတော်ပင်ပန်းပေမဲ့ အမှတ်မရှိ နောင်ထပ် တောင်တွေတက်ဦးမယ်လို့ ကြံ ုးဝါးရင်း။

ရန်ကုန်ကွန်ပျူတာတက္ကသိုလ်မှာတုန်းက တီချယ်ဒေါ်မြင့်သီတာထွန်းပြောတာလေး သွားသတိရမိတယ်။ "မစွံတောင်တက် ခရီးထွက်"။ ပထမနှစ်နဲ့ မစွံရင် ဒုတိယနှစ်မှာ ခရီးထွက်၊ ဒုတိယနှစ်မှာ မစွံရင် တတိယနှစ်မှာ တောင်တက်တဲ့။  ဒုတိယနှစ်မှာ ကျောင်းကနေ ပုဂံ၊ ညောင်ဦး၊ ပုပ္ပားကို ဘုရားဖူးထွက်ရင်း ပုပ္ပားတောင်မကြီး တက်ခဲ့ပါတယ်။ မနက်ကတည်းက တက်လိုက်တာ ညနေစောင်းမှ တောင်အောက်ပြန်ရောက်တယ်။ တောင်ပေါ်ကို ပထမဆုံးရောက်တဲ့ အုပ်စုက ကိုယ်တို့အုပ်စု အဟတ် ..အဟတ်။ အဲဒါ အဲဒီတုန်းက။ ခုနေများ ဘိတ်ဆုံးမှ ရောက်မဲ့အုပ်စု ထင်ပါရဲ့။

ပုပ္ပားတောင်မ ြကီး

P.S  တောင်တက်လို့ စွံမစွံ မေးလာသူများအတွက်..
အတွဲညီညီ တောင်တက်ခဲ့ကြတဲ့ အိကေနဲ့ အောင်ကြီးကတော့ တောင်တက်ရာကနေ သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်၊ နောက်ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားကြပါတယ်။ တီချယ်ရေ ခရီးလည်း ထွက်ပြီးပြီး၊ တောင်လည်း တက်ပြီးပြီ။ မစွံသေးဘူးလို့ သွားပြောတော့ ညည်းက တခါတည်း ခရီးထွက်ရင်း တောင်တက်လိုက်တာကိုးတဲ့။ အဲဒီကတည်းက စိတ်နာနာနဲ့ စလုံးရောက်မှ တောင်တွေ ဖိတက်နေတယ် ။ ဒါလည်း မစွံသေးဘူး။ အားမလျှော့ပါဘူး။ စတိတ်မှာ တက်စရာတောင်တွေ အများကြီး။ ဆက်တက်ဦးမယ် :P။ အောက်က ကွန့်မန့်တွေကလည်း အပီအားပေးတယ်။ တက်စရာ ခါကာဘိုရာဇီ၊ ဂမ်လန်ရာဇီတောင်တို့ ကျန်သေးတယ်တဲ့။

ကျိုက်ထီးရိုးတောင် နှစ်ခေါက်ရောက်တာ နှစ်ခေါက်စလုံး ရသေ့တောင်ကနေပဲ တက်တယ်။ တခါလောက်တော့ ကင်မွန်းစခန်းကနေ တောင်ထိပ်အထိ တက်ချင်သား။ ဖိုးပြန်တောင်တို့၊ ရွှေရင်ဆို့တို့မှာ လေးဖက်ထောက် တက်ရမယ် ထင်ပါရဲ့။

လျှော့ပင်းသွားဖို့ဆိုရင် သူငယ်ချင်းတော်တော်များများ လိုက်ပေမဲ့ တောင်တက်ဖို့တော့ ရှားပါတယ်။ စန်းထွန်းမှာတောင် တောင်တက်ဖို့ခေါ်တိုင်း မငြင်းတဲ့ အိအိလို သူငယ်ချင်းရှိလို့ တက်ဖြစ်တာ။ စလုံးလို ကွျှန်းသေးသေးလေးမှာ တောင်တွေရှိမယ်လို့ ထင်မထားမိတာပါ။ သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်ကို သေသေချာချာ ထိန်းသိမ်းထားတယ်။

ပိတ်ရက် အိမ်မှာ အေးအေးဆေးဆေး နှပ်မနေဘဲ စန်းထွန်းတို့လို  ကိုယ့်ဒုက္ခကိုယ်ရှာ ဖလမ်းဖလမ်းထနိုင်ကြပါစေ :P

စန်းထွန်း
ဇန်နဝါရီ ၁၁၊ ၂၀၁၂။