ကျေးဇူးတော်နေ့...

နိုဝင်ဘာ ၂၄ရက်မှာ ကျရောက်တဲ့ ကျေးဇူးတော်နေ့ကို အမေရိကန်တလွှား ခြိမ့်ခြိမ့်သဲ ကျင်းပနေသလို အဲဒီနေ့မှာ ကျရောက်တဲ့ စန်းထွန်းရဲ့ ၂၉နှစ်မြောက် မွေးနေ့ကိုလည်း တယောက်တည်း ခြိမ့်ခြိမ့်သဲ ကျင်းပနေပါတယ်။ တယောက်တည်း ကျင်းပတဲ့ ပထမဆုံးမွေးနေ့ပွဲပါ။



ကျေးဇူးတော်နေ့မှာ ကျေးဇူးတင်ထိုက်သူတွေက...

ပညာအမွေပေးမယ်ဆိုတဲ့ ပညာရေးကို အရေးပေးတဲ့၊ စာအုပ်ဝယ်မယ်ဆိုရင် ဘာဆိုဘာမှမမေး ပိုက်ဆံထုတ်ပေးတဲ့၊ သားသမီးအတွက် အရာရာကို ပေးဆပ်၊ ကြိုးစားနေတဲ့၊ ဖြောင့်မတ်မှန်ကန်တဲ့ ဖေနဲ့ မေတို့ရဲ့ သမီးဖြစ်ရတာ ဂုဏ်အယူရဆုံးပါ။ မောင်နှမတွေကို အစစ အရာရာ ဦးဆောင်လမ်းညွှန် ဖြည့်ဆည်းပေးနေတဲ့ မကြီး၊ များများလေးဆိုးပြီး နည်းနည်းလေး ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ မောင်မောင်တို့ ရှိတာ အကျေနပ်ဆုံးပါ။ နောင်ဘဝများမှာလည်း ဒီလိုမျိုး မိဘ၊ မောင်နမတွေနဲ့ ဆုံချင်ပါသေးတယ်။

အစစကူညီသွန်သင် စောင့်ရှောက်ပေးတဲ့ ဆရာတွေကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ သူငယ်ချင်းအများကြီး မရှိပေမဲ့ သူငယ်ချင်းကောင်းတွေ ရှိပါတယ်။ စန်းထွန်း အနိုင်ကျင့် ဗိုလ်ကျ ဆိုးသမျှကို နားလည်သည်းခံပေးတတ်သူတွေပါ။ မိသားစုအကြောင်း၊ သူငယ်ချင်းတွေအကြောင်း၊ အလုပ်အကြောင်း၊ အချစ်၊ ရည်မှန်းချက်၊ ယုံကြည်ချက်၊ မျှော်လင့်ချက်တွေအကြောင်း ဖလှယ်ရင်း ရင်ဖတ်ချင်း နီးကြသူတွေပါ။ ၆လလောက်မှ တခါ အွန်လိုင်းလာတဲ့ သူငယ်ချင်း၊ အွန်လိုင်းမှာ တွေ့ပေမဲ့ မအားလပ်လို့ အရင်လို မပြောကြပေမဲ့ တခုခုဆိုရင် ကူညီဖို့ အမြဲရှိနေကြသူပါ။ မိုင်ပေါင်းသောင်းချီအဝေးမှာ နေကြပေမဲ့ စိတ်ထဲနီးပါတယ်။

ဘာလို့ ရုပ်ချော၊ ညဏ်ထက်တဲ့သူမဖြစ်အောင် မဖန်ဆင်းတာလဲလို့ ကွန်ပလိမ်းတဲ့ စန်းထွန်းကို အကြောင်းတရားကင်းသော အကျိုးတရားမရှိ၊ မိမိကိုယ်သာ ကိုးကွယ်ရာလို့ ညွှန်ပြပေးတဲ့ ဗုဒ္ဓဘုရား၊ တရား၊ သံဃာကိုလည်း ကျေးဇူတင်ပါတယ်။ တခါတလေ အသွင်မတူတဲ့သူတွေနဲ့ ကြံုရတဲ့အခါ ဘယ်လိုညှိရမလဲ သင်ယူရပါတယ်။ ညှိလို့မရတော့လည်း အမြင်ကတ်တာပေါ့။ သူတို့ကြောင့်သာ အခက်အခဲဆိုတာ သိလာရပြီး ဘုရား၊တရား မမေ့အောင် သတိပေးသူတွေမို့ ကျေးဇူးတင်ရမှာပါ။

ဘလော့ဂါ မောင်နှမတွေ၊ အချိန်ပေးပြီး စာလာဖတ်သူတွေ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ မြန်မာဆိုလို့ ကိုယ်တယောက်တည်း၊ အထီးကျန်၊ ပင်ပန်းဆင်းရဲလွန်းတဲ့ ကျောင်းသားဘဝရဲ့ ပေါက်ကွဲသံစဉ်တွေကို နားထောင်အားပေးပြီး အတူတူ ကျောင်းတက်ပေးသလိုပါ။ ဘလော့သည်သာ ရင်ဖွင့်ရာ ဒိုင်ယာရီပါ။

ဆန္ဒတွေ...

စာအုပ်၊ ဗီဒီယိုတိပ်၊ ဒီဗွီဒီတွေ ငှားလို့ရတဲ့ လူစည်ကားနေတဲ့ စာကြည့်တိုက်တွေ ရောက်တိုင်း ဒီလိုမျိုး မြန်မာပြည်မှာ ရှိစေချင်တယ်။ မီးလာရင် ရေပြေးတင်စရာမလိုတဲ့ ရေ၊ မီး၊ စနစ်တကျ အမှိုက်သိမ်း စနစ်မျိုး ရှိစေချင်တယ်။ ကြက်တူရွှေးနှုတ်တိုက် မဟုတ်ဘဲ တကယ်တတ်ပြီး ကိုယ်တတ်တဲ့ ပညာနဲ့ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းနိုင်တဲ့၊ အလုပ်အကိုင် အခွင့်အရေးများတဲ့ အခြေအနေမျိုး ရစေချင်တယ်။ အင်တာနက်ကွန်နက်ရှင်ကောင်းပြီး $10 ဖိုး ဖုန်းခေါ်ရင် မိနစ်၂၅ ရတဲ့အစား တခြားနိုင်ငံတွေလို မိနစ်၂၀၀၊ ၄၀၀ ရချင်တယ်။ MRT ရှိစေချင်တယ်။

အတွေးစတွေ...

တနှစ်ပြီးတနှစ် အသက်ကြီးလာတာနဲ့ ပုသေးလို့ ငယ်ချင်ယောင်ဆောင်ထားပေမဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က မငယ်တော့ပါဘူး။ အရေးအကြောင်းတွေ ပေါ်လာတာ၊ ဗိုက်ခေါက်ထွက်လာတာ၊ မှဲ့ခြောက်တွေ ပေါ်လာတာတွေ ဖြစ်လာပါပြီ။ Dashain ပွဲတော်တုန်းက ၂နာရီလောက် မုန့်ဝေပေးရေး တာဝန်ယူပြီး မိုင်းနဲ့စန်းထွန်းနှစ်ကောင်သား ပင်ပန်းလို့ တကိုယ်လုံးကိုင်ရိုက်ထားသလို ကိုက်ခဲနေပေမဲ့ ငယ်ရွယ်တဲ့ ဆူနမ်၊ ရာမားတို့ကတော့ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး။ မိုင်းနဲ့ စန်းထွန်း အသက်က စကားပြောတယ်လို့ မှတ်ချက်ပြုတော့ ဆူနမ်က အဘွားကြီးလေးတွေတဲ့။

အိမ်ထောင်ရှိ၊ သားသမီးရတနာလေးတွေ ပိုင်ဆိုင်နေတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ မြင်ရတော့ ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်တာ ဘာမှ မရှိသေးပါလား။ အသက် ၂၇ ရှိပြီး လက်ဆုပ်လက်ကိုင် မပြနိုင်သူတွေကို အပျိုကြီးလို့ သတ်မှတ်သောကြောင့် အပျိုကြီးစာရင်းဝင်တာ ကြာပေါ့။ သင့်တော်တာတွေ့ရင် စဉ်းစားလို့ အိမ်ကခွင့်ပြုပေမဲ့ သင့်တော်တာလည်း မတွေ့သေး။ ဒီအသက်အရွယ်ရောက်တော့ ရင်လည်း တဒိန်းဒိန်း မခုန်တော့။ သူများတွေ တယောက်ပြီးတယောက် ချိတ်နေချိန်မှာ ကိုယ့်အတွက်တော့ တယောက်ကိုတောင် ချိတ်ဖို့ခက်ပါတယ်။ အပျိုကြီး လုပ်မယ်လို့ မကြံုးဝါးသလို အိမ်ထောင်ပြုမှ ဖြစ်မယ်လို့လည်း မကြုံးဝါးပါဘူး။ ကံအတိုင်းပေါ့။ ဒီအတိုင်းလည်း အဆင်ပြေပါတယ်။

အသက်တွေ တနှစ်ပြီး တနှစ်ကြီးလာတာနဲ့အမျှ ဗိုက်ကြီးတွေပူ ခန္ဓာကိုယ်ယိုယွင်းလို့ ကားအိုကားဟောင်း စာရင်းဝင်လာမှာပါ။ ရူပါလန်းလန်း မာစတာဘရိန်း မဟုတ်ပေမဲ့ ကြိုးစားနေတာကတော့ အသေအချာပါ။ အိုမင်းလာတာကို ဘာလိုမှ တားလို့မရပေမဲ့ တားလို့ရကတော့ အသိညဏ်ပညာပါ။ အသက်၂၅ထက် မကျော်တဲ့ မော်ဒယ်မလေးတွေ၊ အပျိုကြီးဆိုတာတွေ ခေါက်ထားလိုက်ပါ။ တနေရာရာမှာ အရေးပါအရာရောက်တယ်၊ အသုံးဝင်နေတယ်ဆိုတာကမှ ဘဝရဲ့ အဓိပ္ပာယ်ပါ။ အသိညဏ်ပညာတိုးကာ ရင့်ကျက်တည်ငြိမ်မှုတွေနဲ့အတူ လူ့လောကကြီးကို အကျိုးပြုရင်း ဘဝကို အဓိပ္ပာယ်ရှိရှိ ဖြတ်သန်းချင်ပါတယ်။

ပျော်ရွှင်သော ကျေးဇူးတော်နေ့လေး ဖြစ်ပါစေ။

စန်းထွန်း
နိုဝင်ဘာ ၂၄၊ ၂၀၁၁။