နတ်စုနဲ့မိုချီ ...

အဲဒီလို လာမျှော်ကြတယ်... ဆိုင်မှာစားလို့ အရိုးတွေကျန်ရင် နတ်စုအတွက် ထုပ်သွားချင်တာ...မကောင်းတတ်လို့
မတဲ့အတူ‌နေ
နယူးယောက်က အလုပ်အော်ဖာရတော့ နှစ်ပတ်အတွင်း ပြောင်းရမယ်။ အရင်လို cragislist မှာ အခန်းရှာပြီး တခါတည်း မပြောင်းရဲဘူး။ နယူးယောက်မှာ အသိဘယ်သူရှိလဲလို့ မေးမြန်းကြည့်တော့ ဟိုင်းကြီးမှာကတည်းက အတူတူကြီးပြင်းလာပြီး သွေးမတော်ပေမဲ့ ကိုယ့်အစ်မလို့သတ်မှတ်ထားတဲ့ အစ်မရဲ့မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းက နယူးယောက်မှာ ဆွေမျိုးအစ်မတစ်ယောက်ရှိတယ် ကူညီပေးပါလိမ့်မယ်တဲ့။ အဲဒီအစ်မက ကိုယ့်အတွက် အခန်းရှာပေး၊ စားစရာတွေ‌ကျွှေး ကူညီစောင့်ရှောက်ပြီး ကိုယ့်မွေးစားအစ်မ ဖြစ်လာတယ်။ ကိုယ့်အိမ်ရှင်တွေက သဘောကောင်းတယ် ဒါပေမဲ့ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် ကလေးမလေးက ညဖက်ဆိုမအိပ်ဘူး။ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ညဉ့်နက်တဲ့အထိ ရုပ်ရှင်တွေကြည့်တော့ ကိုယ်ကအိပ်မပျော်။ အရင်တုန်းကဆိုရင် ဘယ်လိုအခြေအနေမျိုးမှာပဲဖြစ်ဖြစ် အိပ်ပျော်တယ်။ မကြီးကတော့ အိပ်ယာပြောင်းရင်၊ မီးလင်းနေရင်၊ အသံတွေကြားရရင် အိပ်မပျော်ဘူး။ ချွှတ်ခနဲဆိုရင် နိုးနေတတ်တယ် အိပ်တာအရမ်း sensitive ဖြစ်တယ်။ ကိုယ်လည်း မကြီးအသက်အရွယ်ရောက်ရာ သူ့လိုဖြစ်နေတယ်။ အလုပ်အသစ်၊ အိမ်အသစ်၊ လူအသစ်၊ မြို့အသစ်၊ ရုံးအသစ်မှာ နေသားကျဖို့ကြိုးစားရတဲ့ နှစ်လလောက်က အရမ်းပင်ပန်းတယ်။ အလုပ်ကလည်း ပင်ပန်းတော့ အိပ်ရေးဝဖို့လိုတယ် အိပ်ရေးမဝတော့ ခေါင်းကိုက်။ မဖြစ်ချေဘူး အိမ်ခန်းရှာမှပဲဆိုပြီး အိမ်ခန်းရှာပုံတော်ဖွင့်တော့ သုံးအိမ်သွားကြည့်ဖြစ်တယ်။ နတ်စုအိမ်ကိုကြည့်ပြီး သဘောကျလို့ နယူးယောက်ကိုရောက်ပြီး နှစ်လအကြာမှာ ပြောင်းဖြစ်တယ်။

ကိုယ် အိမ်သွားကြည့်တုန်းက အိမ်ရှင်ကောင်လေး ဖရန့်ကလင်းက သူ့ကို တွေ့လိမ့်မှာမဟုတ်ဘူး။ သူ့အမျိုးသမီး ဂျပန်မကိုပဲ အမြဲတွေ့လိမ့်မယ်ဆိုတော့ ဂျပန်မ ဂျပန်ကနေ ပြန်ရောက်လာတဲ့နေ့မှာ သွားတွေ့ဖြစ်တယ် စရန်နည်းနည်းလေး ပေးရင်းနဲ့ပေါ့။ ဂျပန်မချေမီနဲ့ စကားပြောနေတုန်း ခြေထောက်ကို ပုတ်လို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ခွေးလေးတစ်ကောင် ခေါင်းကိုပွတ်ပေးလိုက်တော့ သဘောကျသွားတဲ့ပုံ။ သူ့နာမည်က နတ်စု ဂျပန်လို နွေဦးလို့အဓိပ္ဗာယ်ရပါသတဲ့။ ခွေးက ချီဘာအမျိုးအစား ဂျပန်မှာ သခင်ပါမောက္ခ သေသွားပေမဲ့လည်း ဘူတာရုံမှာ ဆယ်နှစ်လောက်အထိ စောင့်ဆိုင်းနေလို့ ခွေးရုပ်တုလေး ထားပေးရတဲ့အကြောင်း ဖတ်ရဖူးတယ်။ ရစ်ချက်ဂီရိ သရုပ်ဆောင်ထားတဲ့ အမေရိကန်ဗားရှင်း  ဟာချီကိုရုပ်ရှင် ကြည့်ဖူးတယ်။ နတ်စုက ငါးနှစ်သားအရွယ် ခွေးမလေး ဘရွတ်ကလင်းသား။ အရမ်းလိမ္မာတယ် လူတွေကိုလည်း ချစ်တတ်တယ်။ ဘာ‌ကျွှေးကျွှေး အကုန်စားတယ် ကိုယ်ထမင်းစားရင် လာမျှော်နေတတ်တယ်။ အပြင်ကပြန်လာရင် တကိုယ်လုံးလှုပ်ပြီး ကြိုတတ်တယ်။ သူ့အိပ်ယာမှာ အမြဲအိပ်ပေမဲ့ ကိုယ့်ကုတင်ပေါ်မှာ တက်အိပ်တတ်တယ်။ အမှန်က နတ်စုကို တနေ့နှစ်ကြိမ်လောက် ကျောင်းဖို့လိုတာ။ သူ့သခင်တွေက တနေ့တကြိမ်လောက်ပဲ ကျောင်းပေးတော့ နတ်စုက သေးကိုချုပ်ထားရပုံရတယ်။ ဖင်က သေးတစိုစို မအောင့်နိုင်တော့အဆုံး သူ့အိပ်ယာမှာ ကိစ္စရှင်းတတ်တယ်။ ကိုယ့်စောင်မှာ သေးစိုပြီးကတည်းက နတ်စုကို ကုတင်ပေါ်မတက်ခိုင်ဘူး။

ရာသီဥတုအေးတဲ့ တနေ့မှာပေါ့ ချမ်းလို့တဲ့ ကိုယ့်ကုတင်ပေါ် လာအိပ်ကြလေရဲ့
မိုချီအိပ်နေလို့ သူလည်း အိပ်ချင်တယ်တဲ့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းက
ကုတင်စွန်းကို ထွက်နေတာတာင် ကုပ်ကတ်ပြီး ကပ်အိပ်နေလေရဲ့

စောင်သေးစိုတော့ သေးစိုတဲ့နေရာကို နှာခေါင်းနဲ့တည့်ပြီး တင်ပါးကို နှစ်ချက်လောက် ရိုက်လိုက်တာ နတ်စုခမျာ ကြောက်လို့ သေးဖြန်းဖြန်းထွက်၊ ကုတင်အောက်ကိုဝင်ပုန်း ကိုယ်ကတောင် ပြန်သနားရတယ်။ အဲဒီကတည်းကစပြီး ကိုယ့်ကုတင်ပေါ် လုံးဝတက်မအိပ်တော့ဘူး။ နတ်စုက အင်မတန်ကြောက်တတ်တယ် မိုးခြိမ်းရင် သူ့မှာနေစရာကို မရှိတော့ဘူး တအီအီအော်ပြီး ကိုယ့်ဘေးနားလာအိပ် ကုတင်အောက်ဝင်ပုန်း။ အိမ်ထဲကနေသာ တဝုတ်ဝုတ် ဟောင်ရဲတာ အပြင်ကိုခေါ်သွားလို့ လမ်းမှာခွေးလေးတွေ တွေ့ရင် သူ့ဗလကိုမှ အားမနာ သူကပြန်ကြောက်ပြီး သခင်နား ကပ်နေတတ်တယ်။ ဂျပန်မ ယူမီကိုက နတ်စုကိုချစ်လို့တဲ့ လာတွေ့တယ်။ ပြီးတော့ ပြောလိုက်သေးတယ် နတ်စုက ဝနေတယ် ဝိတ်လျှော့ခိုင်းရမယ်တဲ့။ မိုချီနဲ့ခင်အောင်တော့ တော်တော်ကြိုးစားလိုက်ရတယ်။ မိုချီဆိုတာ ဂျပန်ရေခဲမုန့်နာမည် မိုချီက ကြောင်ထီး နှစ်နှစ်သားလောက်ရှိပြီ။ မိုချီက သိပ်ချစ်ဖို့မကောင်းဘူး စိတ်ကလည်း တိုတတ်သေးတယ် သူကပဲ နတ်စုကိုဆော်တာ။ အဖေ့ကြောင် ပူစီမက မြီးတိုမျိုး ကြွက်တင်မကဘူး ငှက်တောင်ဖမ်းတာ လူတွေနဲ့သိပ်မရောဘူး။ ကိုယ့်ကြောင်းဂါးဖီးကတော့ ကြွက်လည်းမဖမ်း ကိုယ်တွေအိပ်လို့ လက်မောင်းကိုပုတ်ပြီး ဂါးဖီးရေ လာ လာ ဆို ဘိုင်းခနဲ ပစ်အိပ်တော့တာပဲ။ ဝေါဒစ်စနေကာတွန်းကား ဂါးဖီးကိုကြည့်ပြီး သဘောကျလို့ ဂါးဖီးလို့ နာမည်ပေးလိုက်တာ နာမည်စီးတယ်နဲ့ တူပါရဲ့ ဂါးဖီးအတိုင်း ကြွက်မခုတ်တဲ့ ငပျင်းလေး၊ သခင်တွေကို ပတ်ချွှဲတဲ့ ငချွှဲလေး၊ ညာဝါးတတ်တဲ့ ငဖြီးလေးကိုဖြစ်ရော။

တခါမှလည်း မညောင် ဘယ်ညောင်ပါ့မလဲ တချိန်လုံးကိုယ်တို့‌ကျွှေးနေတော့ ဗိုက်အမြဲပြည့်နေလို့လေ။ အဖေ့ကြောင်တွေလည်း မညောင်တတ်ဘူး ထမင်းစားရင် ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်စောင့်နေတတ်တယ်။ မိုချီက အမေရိကန်ကြောင် ကိုယ်ထမင်းစားရင် လာမျှော်တတ်ပေမဲ့ ဘာကျွှေးကျွှေး မစားဘူး သူ့အစာပဲ သူစားတယ်။ စိတ်တိုရင် နတ်စုကို ဆော်တတ်တယ် ပြီးတော့ အင်မတန် စကားများတယ်။ ဗိုက်ဆာရင် အသံဗြဲကြီးနဲ့ ညောင်လို့ အော်တောင်းတတ်တယ်။ ကိုယ့်တံခါးကို လာခြစ်ကုတ်ပြီး တံခါးကို ဖွင့်ခိုင်းတတ်တယ်။ စွေ့ကနဲ ကိုယ့်ပေါ်ကို ခုန်အုပ်ပြီး ဗေဒင်တွက်နေတတ်တယ်။ ညောင်လို့အသံသေးသေးနဲ့အော်ပြီးချွှဲတတ်တယ်။ ကိုယ်ပွတ်ပေးရင် တခါတလေ ငြိမ်ခံပေမဲ့ သူမကြိုက်ရင် ပေစောင်းစောင်းနဲ့ ကြည့်တတ်တယ်။ ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ်မှာ အိပ်တော့ ကြာလာတဲ့အခါ လေးပေါင်လောက်ရှိတဲ့ မိုချီ့ခန္ဓာကိုယ်က ကိုယ့်ခြေထောက်ကို ဖိထားသလိုဖြစ်လို့ခြေထောက်နဲ့ကန်ချရင် ဂါး ဂါးဆိုပြီး စိတ်ဆိုးတတ်သေးတယ်။ တံခါးဝနားရပ်ပြီး တံခါးကို ဖွင့်တော့မလိုလုပ်ပြီး ကိုယ့်ကိုတညောင်ညောင်နဲ့ တံခါးဖွင့်ခိုင်းတတ်တယ်။ မိုချီရေ လာ လာဆိုရင် ပြေးလာတတ်တယ် အမြဲတော့မဟုတ် တခါတလေ သူစိတ်လိုလက်ရရှိမှ။ ပြတင်းပေါက်ဘေး ထမင်းစားခုံမှာ ထိုင်နေတတ်တဲ့မိုချီကို မိုချီလို့ခေါ်ရင် တညောင်ညောင်နဲ့ စကားတွေ ပြောတော့တာပဲ။ ခက်တာက ကိုယ်က သူ့စကားကို နားမလည်။ ကိန် ကိန်လို့ အော်သံကြားလို့ မိုချီ နင် နတ်စုကို ဆော်ပြန်ပြီလားလို့ ဆူလိုက်ရင် သူလည်းမဟုတ်ဘဲနဲ့ အဆူခံရလို့ စိတ်တိုဒေါပွနေတဲ့ မျက်နှာပေးနဲ့။ 


ဗိုက်ဆာလို့ တညောင်ညောင်နဲ့ လာတောင်းနေတာ ဗိုက်ဆာနေရင်၊ ပွတ်သပ်ပေးစေချင်ရင်
ရုပ်ကလေးက အဲဒီလို သနားချင်စရာ၊ မျက်နှာငယ်ငယ်လေးနဲ့ တောင်းတတ်တယ်
ရာသီဥတု အေးတဲ့နေ့ သူ့သခင်နဲ့ အပြင်ကနေ လမ်းလျှောက်ပြီးတော့ ကိုယ်အိပ်ယာအထကို
အခန်းဝမှာ လာစောင့်နေတဲ့ နတ်စု
အဲဒီလို မေးတင်တတ်တယ် လက်နဲ့ပုတ်တတ်တယ်

ကိုယ်က နတ်စုဖက်မှာ မိုချီကို ဆူနေမှန်းသိတော့ နတ်စုက မြောက်ကြွကြွ။ အဖေကတော့ ပြောဖူးတယ် နတ်စုက မိုချီကို သွားစတာတဲ့။ နတ်စုက မိုချီကိုချီရင် မကြိုက်ဘူး သူ့အရုပ်ကို ကိုက်ဆွဲတတ်တယ် ကိုယ်ဘေးမှာ ထိုင်နေတတ်တယ် မနာလိုတဲ့ပုံလေးနဲ့။ ကိုယ်က ပြန်လာရင် ဧည့်ခန်းကထိုင်ခုံမှာထိုင်ပြီး နတ်စုခေါင်းကို ပွတ်ပေးတတ်တယ်။ နတ်စုက သူ့သခင်နဲ့ လမ်းလျှောက်ရာက ပြန်လာရင် ကိုယ့်အခန်းဝမှာ ကိုယ်နိုးပြီလားလို့ လာချောင်းတတ်တယ်။ ဂျူလှိုင် ၄ မီးရှူးမီးပန်းတွေဖောက်တော့ နတ်စုမှာ နေစရာမရှိ ဧည့်ခန်းမှာအိပ်နေတဲ့ အဖေတို့နားသွား ကိုယ့်ကုတင်အောက်ကို ဝင်ပုန်း ကိုယ့်ပေါ်တက်ထိုင်။ အဖေကပြောတယ် မိုချီက ညဉ်ကောင်းတယ် တချို့ကြောင်ထီးတွေလို မအော်ဘူး သူ့ကိစ္စကိုလည်း သူ့ပုံးမှာပဲရှင်းတယ် စောင်တွေကို သေးပန်းတာ မရှိဘူး။ ကိုယ်အပြင်ထွက်တော့မယ်ဆိုတာ သိတယ် အသံပြဲကြီးနဲ့ တံခါးဝနားကနေ အော်တတ်တယ်။ ဖရန့်ကလင်းက လာချီတယ် မင်း အပြင်လိုက်လို့မရဘူးတဲ့။ ကိုယ်အပြင်က ပြန်လာပြီး တံခါးဖွင့်ရင် မိုချီက လှစ်ကနဲပြေးထွက်ပြီး တိုက်ခန်းရှေ့ကကြမ်းပြင်မှာ လိမ့်နေတတ်တယ်။ မိုချီ လာ လာ လို့ခေါ်ရင် မလာဘူး တံခါးပိတ်ကိုပိတ် ခဏနေလို့ဖွင့်လိုက်ရင် တံခါးနားမှာ စောင့်နေတဲ့မိုချီကို တွေ့တယ်။ တခါတလေကျတော့လည်း မစောင့်နိုင်တော့လည်း ဖနောင့်နဲ့ပိတ်ကန်ပြီး အိမ်ထဲသွင်းရတယ်။ နတ်စုတို့အိမ်မှာနေတဲ့ နှစ်နှစ်ကျော်အတွင်း နတ်စု ဧည့်ခန်းထဲမှာ အီးပါထားတာ တခါပဲကြုံဖူးတယ်။ ဒါကလည်း နတ်စုအပြစ်မဟုတ်ပါဘူး သူ့သခင်တွေက ခွေးမကျောင်းလို့။ တညနေ ကိုယ်ရုံးအပြန် တံခါးဖွင့်လိုက်တော့ နတ်စုက ကိုယ့်ကိုပြေးကြိုတယ် ပြီးတော့ သူ့ရေခွက်ကို လျှာနဲ့လျက်ပြတယ်။ 

ရေခွက်ကို သွားကြည့်တော့ ရေမရှိဘူး သူ့သခင်တွေက အခန်းထဲမှာ။ ရေဖြည့်ပြီးတော့ နတ်စုခမျာ ရေသောက်လိုက်တာ ရေငတ်နေပုံရတယ်။ ပြီးတော့ မိုချီလည်း သောက်တယ်။ မိုချီက နတ်စုအစာတွေကို ဝင်တီးတယ် သဘောကောင်းတဲ့ နတ်စုက ခွင့်ပြုပေမဲ့ တခါတလေကျတော့လည်း ဘေးကနေ မစားစေချင်တဲ့သဘောနဲ့ စောင့်ကြည့်တတ်တယ်။ မိုချီက အေးဆေးပဲ ဘယ်သူ့ကိုမှ ဂရုမစိုက်တဲ့စတိုင်။ မိုချီကို စရတာ ပျော်ဖို့ကောင်းတယ် သူ့နားရွက်ကိုလိမ်ဆွဲ၊ အမြီးကိုဖျစ်၊ ဂုပ်ပိုးကိုဖျစ်ရင် ဘုကြည့်ကြည့်တယ်။ ဆေးခန်းကအပြန် တရုတ်တန်းကနေ ခေါက်ဆွဲကြော် ဝယ်လာပြီး အိမ်ရောက်တော့ ပင်ပန်းလို့အိပ်နေတာ နတ်စုက ကိုယ့်ကုတင်ဘေးမှာ လာစောင့်နေတယ်။ ကိုယ်မုန့်ဝယ်လာတယ် အိပ်ယာကနိုးလို့ မုန့်စားရင် သူ့ကို‌ကျွှေးမယ်ဆိုတာ နတ်စုကသိတယ်။ မိုချီက တံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီးဝင်လာတော့ နတ်စုက ဂါး ဂါးလို့အော်တယ်။ နတ်စု မိုချီကို ဝင်လာပါစေလို့ ပြောပြီး ခေါင်းကိုပွတ်တော့မှ အော်တာရပ်တယ် အဲဒီလို မနာလိုတတ်တဲ့ နတ်စု။ နတ်စုက ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ် မေးလေးထိုးတင်ပြီး တခါတလေ အိပ်တတ်တယ်။ သူ့လက်နဲ့ ကိုယ့်ကိုပုတ်ပြီး အစားတောင်းတတ် ခေါင်းကိုပွတ်သပ်ခိုင်းတတ်တယ်။ ကိုယ်ရုံးသွားရင် အိမ်ရှင်တွေက အိပ်တုန်း၊ ကိုယ်အိပ်တော့မှ အိမ်ရှင်တွေက ပြန်ရောက်၊ စနေ၊ တနင်္ဂနွေဆိုရင် အိမ်ရှင်တွေက အလုပ်သွားပြီး တနင်္လာ၊ သောကြာမှ အလုပ်နားတော့ အိမ်ရှင်တွေနဲ့ကိုယ် တပတ်နေလို့တခါ မဆုံဖြစ်ဘူး။ ကိုယ့်ဘေးမှာ အဖော်အဖြစ် ရှိနေတာက နတ်စုနဲ့မိုချီ။ ရာသီဥတုအေးတဲ့နေ့၊ သူ့သခင်တွေ မရှိတဲ့နေ့ဆို ကိုယ့်ဘေးနား ကပ်နေတတ်တယ်။ 

အဲဒီလို လက်တွေဆန့်ပြီး ဗေဒင်တွက်တတ်တယ်
ဂါးဖီး
ဂါးဖီးက အဲဒီဆိုဖာလေးကို သိပ်ကြိုက်တာ အိပ်ရင်လည်း အဲဒီလို ပက်လက်လေး အိပ်တတ်တယ်
မိုချီက ကိုယ့်ကို မျက်စိမှိတ်ပြတယ် ကြောင်တွေ မျက်စိမှိတ်ပြတာ ကစ်တဲ့။ အဲ ခြေထောက်ကိုတော့ လာမတိုးဝှေ့ဘူး နတ်စုကိုတော့ အမြဲတိုးဝှေ့နေတာပဲ။ မိုချီက စိတ်တိုလို့ ဂါးလို့ အော်ရင် ကိုယ်ကလည်း ဂါးလို့အော်ပြီး လက်ကိုကုတ်တော့မလို လုပ်ပြ။ မိုချီက ညောင်လို့အော်ရင် သူအော်လေသံအတိုင်း လိုက်အော်။ ကိုယ် တက်ခေါက်ရင် မိုချီခန္ဓာကိုယ် တုန်သွားတတ်တယ်။ တခါတလေ ဖူးကနဲလေမှုတ်ထုတ်ရင်း မိုချီ့ကို လေသိုင်းတိုက်ပေးလိုက်ရင် စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်တဲ့ ပုံစံလေးနဲ့ မိုချီက တကယ်စလို့ကောင်းတယ်။ မိုချီနဲ့နတ်စုကို စကားပြောနေတာများ မသိရင် လူကိုပြောနေတဲ့အတိုင်း။ မိုချီက ပွေ့တာချီတာကို မကြိုက်တဲ့ကြောင်။ နတ်စုကတော့ သူ့ခေါင်းကို ပွတ်သပ်ပေးရင် သိပ်သဘောကျတာ။ ကိုယ်ချစ်တာကို သူတို့သိသလို သူတို့ချစ်တာကိုလည်း ကိုယ်သိနေတယ်။ တချိန်ချိန်မှာတော့ နတ်စုနဲ့မိုချီလို ခွေးလေးနှစ်ကောင်၊ ကြောင်လေးနှစ်ကောင် မွေးချင်မိသား။ အခုများတော့ ခွေးကျောင်းထွက်ဖို့ နေနေသာသာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင်မကျောင်းနိုင် စားသောက်ပြီးတာနဲ့ ခုတင်ပေါ်မှာ ပစ်လဲပြီး အနားယူရတယ်။ ခွေးအာမခံကလည်း ဈေးကြီးတယ် တလ ၅၀ လောက်ပေးရတယ်။ ပြီးတော့ ခွေးအသုံးအဆောင်တွေက ဈေးကြီးမှကြီး။ ကိုယ့်နိုင်ငံမှာလို ထမင်းကျန်၊ ဟင်းကျန်‌ကျွှေးလို့ရတာမဟုတ်။ ရေချိုးပေးရ၊ ခွေးကျောင်းရ ခွေးတော့မွေးချင်သား အဲဒီလိုကရိကထကလည်း မခံနိုင်။ တနေ့နေ့ တချိန်ချိန် ခွေးတွေကြောင်တွေ မွေးဖြစ်ခဲ့ရင် နတ်စုနဲ့မိုချီလို့ နာမည်ပေးဖြစ်မလားဘဲ။ နတ်စုနဲ့မိုချီကတော့ ကိုယ့်ကို သတိရပါ့မလား ကိုယ်ကတော့ ခွေးတွေ၊ ကြောင်တွေမြင်တိုင်း နတ်စုနဲ့မိုချီကို သတိရမိသား။

စန်းထွန်း
ဧပြီ ၃၀၊ ၂၀၁၆။

လူစီတာ ...

လူစီတာ Lucita ဆိုတာ ကိုယ့်ကလိုင်းရင့်ရုံးက အက်စတီမိတ်တာ Estimator တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ဖိလစ်ပိုင်အန်တီကြီး။ အသက်က ငါးဆယ်ကျော်၊ အရပ်ကငါးပေ၊ အသားညိုညို၊ သေးကွေးတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်။ အမြဲတမ်းတက်ကြွ လန်းဆန်းနေတတ်တယ်။ ဆော့ဝဲမှာ ပြသနာရှိနေရင် အက်စတီမိတ်တာချုပ်၊ အက်စတီမိတ်တာတွေ ကိုယ့်ဆီကိုလာပြီး ဖြေရှင်းခိုင်းတော့ အက်စတီမိတ်တာတွေနဲ့ ရင်းနှီးနေတာပေါ့။ ပရိုဂရမ်းမင်း ပြသနာတွေကို ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ဖြေရှင်းနိုင်ပေမဲ့ တချို့ပြသနာတွေကို တခြားဌာနကို လွှဲပေးသင့်တာလွှဲပေး၊ ပရောဂျက်ရည်ညွှန်းစာအုပ်ထဲမှာ မပါတဲ့လောဂျစ်တွေ လာမေးရင် ကိုယ့်မှာ coding ၊ database ထဲ ခေါင်းစိုက်ပြီး အဖြေရှာ၊ တခါတလေ စာရွက်ကို ပရင့်လုပ်တာ format ကြီးက ဘယ်လိုကြီး ဖြစ်နေတာတုန်း ဆိုတာက ရှိသေးတယ်။ ဟေ့ အဲဒါ ငါ့ဆော့ဝဲပြသနာ မဟုတ်ဘူး နင့်ကွန်ပျူတာက printer settings က ပြသနာ။ အဲဒီလို အက်စတီမိတ်တာတွေနဲ့ ငြင်းခုန်ရန်ဖြစ်၊ ကိုယ်မသိတာတွေကို မေးမြန်းပြီးသင်ယူ၊ ရက်စ်လို့ ပြောသင့်တဲ့အခါပြော နိုးလို့ငြင်းသင့်တဲ့အခါငြင်း ဘာလိုလိုနဲ့ ဒီကလိုင်းရင့်ရုံးမှာ တစ်နှစ်ကျော်ပြီ။ လူစီတာနဲ့ ရုံးပြန်ချိန်တူသလို ရထားလည်း နှစ်ဘူတာလောက် အတူတူစီးဖြစ်တော့ သူ့အကြောင်း၊ ကိုယ့်အကြောင်း ပြောဖြစ်တယ်။ ကိုယ့်အကြောင်းက များများဆိုပါတော့။

ကိုယ့်မောင် ဘယ်လိုအသုံးမကျတဲ့အကြောင်း၊ ကိုယ့်ဘွဲ့ဓာတ်ပုံက ဖိုတိုလျှော့တွေ များသွားလို့ ကိုယ်နဲ့တောင် မတူတဲ့အကြောင်း၊ ကိုယ့်တရုတ်ကုမ္ဗဏီက ဘယ်လိုကပ်စီးနည်းတာ၊ ဘယ်လိုခိုင်းတာ။ နတ်စုနဲ့မိုချီ ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့အကြောင်း။ ဖိလစ်ပိုင်က သမ္မတကတော်တစ်ယောက် ဖိနပ်တွေ အရန်သန်းချီရှိတာ ဘယ်သူပါလိမ့် မားကို့စ်။ အောင်မလေးနော် ပြည်သူ့ဘဏ္ဌာတွေကိုများ ခိုးလိုက်ကြတာ ကိုယ်တို့ဆီက ဗိုလ်ချုပ်တွေအတိုင်းပါလား။ မယ်စကြာဝဋ္ဌာက ဖိလစ်ပိုင်မယ် ရတယ်နော်။ ပုပ်ဖရန့်စစ် နယူးယောက်ကိုလာတော့ ဝေါထရိတ်စင်တာမှာ ဆုတောင်းပွဲလုပ်တာကို လူစီတာ သွားတယ်။ တရက် စတိုးဆိုင်မှာ ထီလက်မှတ်ဝယ်နေတဲ့ လူစီတာကိုတွေ့တယ် လူစီတာက ထီမှန်မှန်ထိုးတဲ့သူတစ်ယောက်။ ကိုယ်ကတော့ ကိုယ့်ကံက အလကားရမဲ့ကံမပါ ကိုယ်လုပ်မှကိုယ်ရတဲ့ ကံဆိုတာကို သိနေတော့ ထီမထိုးဖြစ်ဘူး။ ဟိုတလောက ပါဝါဘောထီ သန်း ၄၀၀ ဖြစ်တော့ ရုံးကလူတွေစုပြီး office pool ထိုးကြတယ်။ ဟာ ထီပေါက်လို့ကတော့ အလုပ်ချက်ချင်းထွက်မယ်၊ ကမ္ဘာပတ်မယ်၊ အဖေနဲ့အမေ့ကို ခြံလေးဝယ်ပေးမယ်၊ မိသားစု၊ ဆွေမျိုး၊ သူငယ်ချင်းတွေကို ပေးမယ်၊ အဲ တခါပဲပေးမှာ။ လိုအပ်တဲ့နေရာတွေကို လှုဒါန်းမယ်လို့ စိတ်ကူးတွေ ယဉ်လိုက်သေးတယ်။ လူစီတာနဲ့အတူ ထီလက်မှတ်ဝယ်၊ ဆိုင်မှာတစ်ကဒ်ကို စကန်ဖတ်ပြီး ထီပေါက်မပေါက် စစ်လို့ရတာကို လူစီတာက သင်ပေးတယ်။

၁၁ ထပ်ကနေ လူစီတာတို့က ၁၄ ထပ်၊ ကိုယ်တို့က ၁၇ ထပ်ပြောင်းတော့ လူစီတာက အအေးဗူးကို ရေထည့်ပြီး စိုက်ထားတဲ့အပင်လေးကို ယူမလားလို့မေးတယ် ယူမဲ့သူမရှိရင် လွှင့်ပစ်တော့မှာတဲ့။ ကိုယ့်ကွန်ပျူတာဘေးနားမှာ လူစီတာပေးထားတဲ့ အပင်စိမ်းစိမ်းလေးကို မြင်ရတာ သိပ်စိတ်ချမ်းသာတာပဲ။ ဂျာစီစီးတီးရုံးကို ပြောင်းတော့လည်း သယ်လာခဲ့တယ်။ အပင်ကကြီးလာပြီး အိုးကသေးနေတော့ ဖန်အိုးဝယ်လိုက်တယ်။ အပင်က ရှင်သန်လွယ်တဲ့ အပင်ဆိုတော့ သိပ်ပြီးဂရုစိုက်စရာ မလိုဘူး။ တပတ်တခါ ရေလဲပေးရင်ရပြီ အညွှန့်စိမ်းလေးတွေ ထွက်လာရင် ပျော်တယ်။ သောကြာနေ့ဆို ရုံးကလူတွေက နေ့လည်စာ ထွက်စားကြတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပတ်က ကိုယ်တို့အဖွဲ့က ဂျပန်ဆိုင်၊ လူစီတာတို့အုပ်စုက အိန္ဒိယဆိုင် သွားကြတာ ဓာတ်လှေကားမှာဆုံတယ်။ ပြန်လာတော့လည်း ဓာတ်လှေကားမှာ ဆုံပြန်တယ်။ အင်္ဂါနေ့ နေ့လည်စာ ထမင်းနွေးနေရင်း ကိုရီးယားကြီး ကင်က လူစီတာ ဆေးရုံတက်ရတယ် ICU မှာ တင်ထားရတယ်လို့ အသိပေးတယ်။ ကိုယ်မသိဘူးဆိုတော့ သိနေမယ်ထင်နေတာတဲ့ လူစီတာ့ကို ကြည့်လိုက်ရင် အမြဲတက်ကြွနေတော့ ဒီလိုဖြစ်မယ်လို့ မထင်မိဘူး မနက်ဖြန် ဘာဖြစ်မယ်ဆိုတာ မသိပါလား။ နောက်တော့ အက်စတီမိတ်တာ ဖိလစ်ပိုင်ကြီး နေသန်ဆီက အီးမေးလ်ရတယ် တနင်္ဂနွေနေ့က ခေါင်းမူးတယ်ဆိုပြီးနေတာ ပစ်လဲတော့မှ ၉၁၁ ခေါ် ဆေးရုံရောက်တော့ အထူးကုသဆောင်မှာ။ သူ့သူဋ္ဌေးက သွားကြည့်တာ မမှတ်မိသလိုပဲတဲ့။ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ နေ့လည် ကိုယ်တို့ရုံးကလူတွေ သွားကြည့်ကြတယ်။ တခါကြည့်ရင် နှစ်ယောက်ပဲ ဝင်ခွင့်ပြုတယ် ပိုက်တွေအထပ်ထပ်၊ စက်တွေအများကြီးကြားမှာ အိပ်ပျော်နေတဲ့ လူစီတာကို မှတ်တောင်မမှတ်မိဘူး။



နေ့လည်ထမင်းစားချိန်ဆိုတော့ ဘယ်သူမှမရှိဘူး ဖြတ်သွားတဲ့ ဆရာဝန်ကို မေးကြည့်တော့ stroke သွေးကြောပိတ်တာ ညာဖက်ဦးနှောက် တော်တော့်ကို ဆိုးဆိုးရွားရွား သွေးကြောတွေ ပိတ်နေတယ်၊ ဘယ်ဖက်ဦးနှောက်က လေဖြတ်သွားတယ်၊ အခြေအနေကတော့ စိုးရိမ်စရာပဲ၊ မိသားစုတွေနဲ့ တိုင်ပင်ရဦးမယ်။ ဦးခေါင်းညာဖက်ခြမ်းမှာ ဆံပင်တွေရိတ်ပြီး ခွဲစိတ်ထားတဲ့ လက္ခဏာတွေ့ရတယ်။ stroke ဟာ တော်တော်ဆိုးတာပဲ သိသိချင်း နာရီဝက်အတွင်းမှာ သွေးခဲနေတာတွေကို ဖယ်ထုတ်နိုင်ရင် အသက်ရှင်ဖို့ အခွင့်အရေး များပေမဲ့ များသောအားဖြင့်က storke မှန်း မသိကြဘူး။ ခေါင်းမူးတယ်ဆိုရင် ညကအိပ်ရေးပျက်လို့၊ တက်စာတွေစားလို့မူးတယ်လို့ပဲ ထင်ကြမှာပေါ့။ ကိုရီးယားကြီးကင်က heart attack လို့မထင်ဘူး stroke လို့ထင်နေတာတဲ့။ သူထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ လူစီတာ့မှာ သွေးတိုးရှိပုံရတယ်။ ကိုယ်ကတောင် နာကျင်ကိုက်ခဲလို့ ကွတကွတ လမ်းလျှောက်နေရပေမဲ့ လူစီတာက ကိုယ့်ထက်ကျန်းမာရေး ကောင်းတယ်လို့ ထင်နေတာ။ ကြသပတေးနေ့မှာ လူစီတာ့အခြေအနေက ဘယ်လိုမှ ပြန်ကောင်းတော့မှာ မဟုတ်တော့လို့၊ တသက်လုံး စက်တွေအကူအညီနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်နေရမဲ့ဘဝဆိုတော့ မိသားစုဝင်တွေ တိုင်ပင်ပြီး သောကြာနေ့မှာ စက်ဖြ ုတ်ပြီး ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်းလေး ကွယ်လွန်စေမယ်ဆိုတဲ့ အီးမေးလ်ရလာတော့ ကိုယ်တို့တရုံးလုံး ဝမ်းနည်းကြတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ခြောက်လတုန်းက အမေ့ညီမအငယ်ဆုံး ချေချေမဟန် ဆုံးတော့ မတွေ့တာလည်း ၁၀ နှစ်ကျော်ပြီ၊ ကိုယ်သိပ်မချစ်တဲ့ အဒေါ်ဆိုတော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်ရုံကလွဲလို့ မျက်ရည်မဝဲမိဘူး။

မနက်ဖြန် လူစီတာ ဆုံးမယ်ဆိုတာ သိရတော့ ကိုယ်မျက်ရည်ဝဲတာကိုများသိရင် အမျိုးတွေ ကိုယ့်ကို ဆဲကြလေမလားမသိ။ သောကြာနေ့မှာ ဘာအီးမေးလ်မှ မရ နောက်တနင်္လာနေ့ ရုံးတက်တော့လည်း ဘာသတင်းမှမထူး။ နေ့လည်စာကို pantry မှာစားရင်း ဂျော်ဒန်ကြီးဂျမားနဲ့ လူစီ့တာအကြောင်း ပြောပြဖြစ်တယ်။ ဂျမားက တခြားဆရာဝန်နဲ့ ပြောင်းပြသင့်တယ်၊ တစ်ပတ်တည်း ထားတာကတော့ စောလွန်းတယ်၊ တလလောက် အခြေအနေ စောင့်ကြည့်ရမှာ၊ တချို့ဘာသာဆိုရင် မိသားစုဝင်တွေ ဆန္ဒအရဆိုရင်တောင် ပိုက်ဖြုတ်ဖို့ ခွင့်မပြုဘူးတဲ့။ ဆေးရုံမှာ Hero ဆိုပြီး ဓာတ်ပုံတွေ တွေ့ခဲ့တယ်။ ကိုယ်တွင်းအင်္ဂါတွေလှုတဲ့ အလှုရှင်တွေနေမှာ။ ကိုယ် သေတဲ့အခါ မျက်ကြည်လွှာ၊ ကျောက်ကပ်၊ နှလုံး လှုလို့ရတာ အကုန်လှုခဲ့ချင်တယ်။ ခန္ဓာကိုယ်ကိုလည်း သုသေတနပြုတဲ့ နေရာမှာသုံးဖို့ လှုခဲ့ချင်တယ်။ တချို့ဘာသာရေးက အဲဒီလိုလှုတာတွေ  ခွင့်မပြုဘူးတဲ့။ သေတဲ့အခါ ဘာမှယူသွားလို့ရတာလည်းမဟုတ် ကိုယ်လှုလို့ တခြားသူတစ်ယောက် အသက်ဆက်ရှင်ခွင့်ရတာ မွန်မြတ်တဲ့ကိစ္စပါပဲ။ ဒါကြောင့် အလှုရှင်တွေကို ဟီးရိုးလို့ခေါ်ကြတယ်။ လူစီတာ့အခြေအနေ နည်းနည်းတိုးတက်လာလို့ ICU ကနေ တခြားဋ္ဌာနကို ပြောင်းလိုက်ပြီတဲ့။ ဂျမားကို ပြောပြတော့ ငါပြောတဲ့ အတိုင်းပါလားဆိုတဲ့ မျက်နှာပေးနဲ့။ သောကြာနေ့မှာတော့ လူစီတာဆုံးသွားပြီလို့ သိရတယ်။ လူစီတာဟာ မာန်မာနမရှိ၊ တခြားသူကို လေသံမာမာနဲ့တောင် မပြော၊ ကူညီတတ်၊ စိတ်ကောင်းစေတနာကောင်းရှိပြီး ဘဝကို ရိုးရှင်းစွာ ဖြတ်သန်းသွားတဲ့သူ။

ကိုယ့်အတွက်တော့ အမေရိကန်မှာ ပထမဆုံးအကြိမ် အသုဘအိမ်ကို ရောက်ဖူးခြင်းပဲ။ အသုဘအိမ်က ဟိုတယ်ကျနေတာပဲ။ လူစီတာတို့မှာ မောင်နှမရှစ်ယောက် လူစီတာက အငယ်ဆုံး။ အစ်မအကြီးဆုံးနဲ့နေတာ လူစီတာက အပျိုကြီး အသက် ၅၀ ကျော်လို့ ထင်ထားတာ ၁၉၅၆ မွေးတော့ အသက် ၆၀ ရှိနေပြီ။ လူစီတာ့အစ်မတွေက လူစီတာနဲ့ ရုပ်ဆင်ကြတယ်။ ခေါင်းတလားက ဖွင့်ထားတယ် မိတ်ကပ်ပြင်ထားတော့ သက်ရှိထင်ရှား ရှိနေတုန်းကထက်တောင် လှနေတယ်။ မူလတန်း၊ အလယ်တန်းတုန်းက ရိုက်ထားတဲ့ အဖြူအမည်း ဓာတ်ပုံတွေ၊ မိသားစုဓာတ်ပုံတွေ ချိတ်ထားတယ်။ လူစီတာ ငယ်ငယ်တုန်းက ချောတာပဲ ငယ်ငယ်တုန်းက ငယ်ဂုဏ်ကြောင့် တယောက်တမျိုး ချောကြတာပဲ။ ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့ခက်ခဲတဲ့ တောမှာကြီးခဲ့တာဆိုတော့ ကိုယ့်မှာ ငယ်ငယ်တုန်းက ဓာတ်ပုံတွေ မရှိဘူး။ ၄ တန်း၊ ၅ တန်း ဆုယူတုန်းက ဓာတ်ပုံတွေကလည်း နာဂစ်နဲ့ ပါသွားရှာပြီ။ တရုတ်မယန်းက ကိုယ်တို့တွေ အစိုးရကို လစဉ် Socail Security ပင်စင်ငွေ နှစ်တွေအကြာကြီး ပေးခဲ့ပြီးမှ အသက် ၆၀ မတိုင်ခင် သေသွားခဲ့ရင် ပင်စင်ငွေတွေ နှမြောစရာကြီး။ အဲဒါကြောင့် သေမယ်ဆိုရင် အသက် ၆၀ ကျော်မှသေ။ လူစီတာ့မှာ ယောကျ်ား၊ ကလေးမရှိတော့ ပင်စင်ငွေတွေကို သူ့အစ်မက ထုတ်လို့မရဘူး။ အဲလိုဆို  အသက် ၆၀ မတိုင်ခင် သေသွားခဲ့ရင် ၊ ယောကျာ်း၊ ကလေး မရှိရင် ကိုယ့်ပင်စင်ငွေတွေ ဆုံးပြီပေါ့။ မဖြစ်ချေဘူး ကိုယ့်တူတော်မောင်ကို မွေးစားမယ် အဲဒါဆို ကိုယ့်သားဖြစ်ပြီး ကိုယ့်ပင်စင်ငွေတွေကို ထုတ်လို့ရမယ်။

နင် မွေးစားတာကို နင့်မောင်က ခွင့်ပြုဦးမှပေါ့ အိုး သူ့သားကောင်းကျိုး၊ သူတို့ကို ငါက ငွေတွေ ပေးနေတာကို ဒင်းက ဘာလို့လက်မခံနိုင်ရမှာလဲ။ ကြည့် ကိုယ် တော်တယ်နော် ပြသနာကို ချက်ချင်းဖြေရှင်းနိုင်တယ် အဟက် အဟက်။ မကြီးက ပြောဖူးတယ် ယူကေမှာ အခွန်ဥပဒေတွေ ရှိတယ်တဲ့ မသေခင် ဘယ်အချိန်မှာ အမွေပေးခဲ့ရင် အခွန်ကဘယ်လောက်၊ သေပြီး ဘယ်လောက်နေမှ အမွေပေးရင် အခွန်ကဘယ်လောက်။ လူတွေကလည်း အစိုးရကို အခွန်ရှောင်ဖို့ နည်းလမ်းတွေရှာကြသလို အစိုးရကလည်း လူတွေအခွန်မရှောင်နိုင်အောင် ဥပဒေတွေ ထုတ်နေမှာပါပဲ။ ဝေဒနာကို သိပ်အကြာကြီး မခံစားရဘဲ ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်းလေး သေဆုံးသွားတာ လူစီတာအတွက် ကောင်းပါတယ်။ တခါတလေတော့လည်း တွေးမိတယ် သေခါနီးချိန်မှာ လူစီတာ ဘာတွေတွေးနေမလဲ။ သေပြီးတဲ့အခါ ဘယ်ဘုံဘဝကို ရောက်နေမလဲ။ အင်း ကိုယ်တွေလည်း ရှောင်လွဲလို့မရတဲ့ သေခြင်းတရားကို ဘယ်လိုရင်ဆိုင်မှာပါလိမ့်။ ကိုယ့်ကိုချစ်တဲ့ ကိုယ်ကလည်းချစ်တဲ့ လူစီတာ ကောင်းရာသုဂတိ ရောက်ပါစေ။

စန်းထွန်း
ဧပြီ ၂၄၊ ၂၀၁၆။

အီးကေဂျီ ...

Photo from Google

အိမ်မှာ အဖေက စည်းကမ်းအရှိဆုံး ဘယ်ပစ္စည်း ဘယ်နေရာမှာ ထားတယ်၊ ပိုက်ဆံဘယ်အုပ်က ဘယ်လောက်လျော့နေတယ် ဆိုတာကအစ သိတယ်။ လူ့အရိပ်အကဲလည်း သိတယ် သမီးရေ ကြောင်အန်တော့မယ်လို့ သတိပေးရင် သတိပေးတဲ့အတိုင်း တကယ်အန်တော့တာပဲ။ ကိုယ်တို့သားအမိတွေက ဘယ်ပစ္စည်း ဘယ်နေရာမှာ ရှိသလဲဆိုတာ အကုန်မသိပေမဲ့ တော်တော်များများတော့ သိတယ်။ အဲ အဖေ့လိုတော့ ပိုက်ဆံဘယ်အုပ်က ဘယ်လောက်လျော့နေမှန်းတော့ မသိဘူး။ အိမ်မှာ စည်းကမ်းမရှိဆုံးက မောင်မောင် ဖိနပ်ကို ညီညီညာညာ ချွှတ်ပါလို့ ဘယ်လောက်သင်သင် မရဘူး။ ကျောင်းအပ်ကတည်းက ဖတ်စာအုပ်၊ ဗလာစာအုပ် နှစ်စုံဝယ်ရတယ် ပျောက်လွန်းလို့။ ဈေးဝယ်ခိုင်းလိုက်ရင် ဈေးဆိုင်က ပြန်အမ်းတဲ့အတိုင်း ယူတယ်။ ဘယ်လောက်ပေးတယ်၊ ဘယ်လောက်ကျတယ်၊ ဘယ်လောက်ပြန်အမ်းတယ်ဆိုတာ ဘယ်တော့မှ မစစ်ဘူး။ အမေက အိမ်မှာ ကိုယ်တို့ပစ္စည်း မဟုတ်တဲ့ဟာ ရောက်နေရင် သိတယ်။ မောင်မောင်က သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့ ကျောပိုးအိတ်၊ ဦးထုပ် လဲဆောင်းကြတယ်။ အမေက ညီအစ်မချင်း တယောက်အင်္ကီျ တယောက်ယူဝတ်တာတောင် ကြိုက်တာမဟုတ်ဘူး။ အမေ ရန်ကုန်လာရင်  မောင်မောင့်ပစ္စည်း မဟုတ်တာတွေ အကုန်ပြန်ပေးပဲ။ မောင်မောင့်ရာဇဝင်မှာက ပစ္စည်းပျောက်တယ်ဆိုတာ ရိုးနေပြီ။ ဟိုးတလောတုန်းက ပုသိမ်ကိုအသွား ကျောပိုးအိတ် အခွဲခံရပြီး ပိုက်ဆံ၁၀သိန်း ပါသွားတယ် နင့်ကို အဖေ ပြောပြလား ဟင့်အင်း။ အဖေ၊ အမေက ကိုယ့်ကို ကောင်းတဲ့ကိစ္စ၊ သိသင့်တဲ့ကိစ္စလောက်ပဲ အသိပေးတယ်။

ကျန်းမာရေး သိပ်မကောင်းတဲ့ကိုယ့်ကို စိတ်အနှောင့်အယှက် မဖြစ်စေချင်လို့နဲ့ တူပါရဲ့။ အဲဒီ ၁၀ သိန်းကိစ္စမှာ မောင်မောင့်ကို အပြင်မတင်ကြဘူး။ အလစ်သုတ်သမားတွေက အိတ်ထဲမှာ ပိုက်ဆံပါတာကို သိတယ်တဲ့။ အလစ်သုတ်သမားဆိုတာ အရိပ်အခြေအနေကို အမြဲကြည့်နေပြီး အလစ်ကိုချောင်းနေတာ ဆိုတော့လေ ကိုယ်တွေဆိုရင်လည်း ခံရမှာပါပဲ။ ပိုက်ဆံအိတ်ကို ရင်ဘတ်နဲ့မကွာ ပိုက်ထားရမလိုဘဲ။ ခုလည်း ဟိုင်းကြီးကို ပိုက်ဆံလွှဲတော့ မောင်မောင်က ပုသိမ်ကို ညဖက်ကားစီးပြီး သူသွားပေးမယ်ဆိုလို့ အမေနဲ့မကြီး နားဝင်အောင် အာပေါက်လုမတတ် အကြာကြီး မနည်းဖျောင်းဖျလိုက်ရတယ်။ ပိုက်ဆံတွေက အများကြီး၊ ပြီးတော့ညဖက် အယ်မလေး ပိုက်ဆံတွေကို လုယူသွားရုံတင်မကဘဲ လူကိုသတ်သွားမှဖြင့် ဒုက္ခ။ ခုခေတ်လူဆိုးတွေက ရဲကိုတောင် ပြန်သတ်နေတဲ့ခေတ်။ ဘေးကင်းအောင် ပွဲရုံကနေပဲ လွှဲပါတော့မယ် လွှဲခက သိန်းတရာကို တသောင်းကျော်။ မောင်မင်းကြီးသားက လွှဲခတသောင်းကျော်ကို နှမြောလို့တဲ့။ သြော် သြော် တော်တော်နှမြော တတ်ပါပေတယ် ၁၀ သိန်း ပါသွားတာကိုတော့ မနှမြောဘူးလားမသိ။ အဖေ့အတွက် ကိုယ်ပေးတဲ့ ကင်ဒမ်ဖိုင်းရားနဲ့ ကင်မရာကိုလည်း ဖျောက်ပစ်တယ်။ ကိုယ့်ကို အတော်ကြာမှ အသိပေးတယ် ဒေါသထွက်လို့ ဆတ်ဆတ်တောင်တုန်တယ်။ နားရွက်တွေနီ ခန္ဓာကိုယ်တခုလုံး ပူလာပြီး အနားမှာသာ မောင်မောင်ရှိရင် ကန်ကျောက်မိမှာပဲ ဒေါသထွက်လို့ တညလုံး အိပ်လို့မရဘူး။ ပြန်လျော်ပေးပါမယ်တဲ့ အဲဒီကင်နွန်ပါဝါလျှော့ ကင်မရာလေ စန်းထွန်း ဝယ်တုန်းက စင်္ကာပူဒေါ်လာ ၅၅၀ ပေးရတယ်ဆိုတော့မှ ဟင်တဲ့။

အဖေ့ဖုန်းကို နှစ်ရက်လောက်ရှိပြီ ခေါ်မရတာ ဟိုင်းကြီးကိုများ အားချင်းဆင်းသွားသလား။ ဟိုင်းကြီးကို ဆင်းမယ်ဆိုလဲ ကိုယ်တို့ကို အသိပေးနေကြပါ။ နောက်မှ သိလိုက်ရတာက အဖေ့ဖုန်းပျောက်သွားလို့တဲ့ ကိုယ်တွေမှာ အံ့တွေသြလို့ အဖေ ဖုန်းပျောက်တယ်ဆိုတော့လေ။ အဖေနဲ့ ဖုန်းပြောတော့ အေးလေ သမီးရယ် အင်္ကီျအိတ်ထဲ ထည့်ထားတာ ပူလာလို့ ပေါင်ပေါ်တင်ထားတာ မှတ်တိုင်ရောက်လို့ ဆင်းလိုက်တဲ့အခါ ကျကျန်ခဲ့တယ်နဲ့ တူပါရဲ့။ ဒီလောက် သတိထားနေရဲ့သားနဲ့ မှ ဖြစ်ရတယ်လို့။ အဖေက နှမြောတသဖြစ်နေလို့ အဲဒီဖုန်းက သုံးတာ ၃ နှစ်လောက်ရှိနေပြီ ဈေးလည်းတအားမကြီးပါဘူး ထွက်စရာရှိလို့ ထွက်တယ်လို့မှတ်ပါလို့ ကိုယ်တွေက ပြန်ပြီးနှစ်သိမ့်နေရတယ်။ အိုင်ဖုန်း 5s ရတော့ အဖေ့မှာ သင်စရာတခု တိုးသလိုပဲ ဖုန်းကိုင်တတ်အောင်၊ ဓာတ်ပုံရိုက်တတ်အောင်၊ ဘိုင်ဘာကနေ ဓာတ်ပုံတွေ ပို့တတ်အောင်၊ နှိုးစက်ပေးတတ်အောင် သမီးတွေဆီကနေ သင်ရတယ်။ သူလည်း သိပါတယ်ဆိုပြီး သမီးတွေဆီ ဓာတ်ပုံတွေရိုက်ပြီး ပို့တတ်တယ်။ ဖုန်းပျောက်တယ်ဆိုတာ သိသိချင်း ဖုန်းခေါ်ပေမဲ့ ဖုန်းပိတ်လိုက်ပြီ။ Find my iphone နဲ့ ရှာရအောင်လည်း ကွန်နက်ရှင်ကမကောင်း။ ဖုန်းပျောက်ပြီဆိုတာနဲ့ ပြန်ရဖို့ အခွင့်အရေးနည်းတယ် ဆုံးပြီလို့ပဲ သဘောထားလိုက်တော့တယ်။ အမေက အိုင်ဖုန်းအစား ဈေးနည်းတဲ့ ရိုးရိုးဖုန်းပဲ ကိုင်တော့တဲ့ စမတ်ဖုန်းသုံးပြီးတဲ့သူက စမတ်ဖုန်းပဲ သုံးချင်မှာပေါ့။ မောင်မောင့်လိုမျိုး ခဏခဏ ပျောက်တတ်တဲ့လူဆိုရင်တော့ ဈေးပေါတဲ့ဖုန်းပဲ ကိုင်သင့်တာပေါ့။ အဖေက ပစ္စည်းပျောက်ခဲတဲ့သူဆိုတော့ စမတ်ဖုန်း ကိုင်ပါစေ။

ဟိုတလောက ဘယ်ဖက်စောင်းအိပ်ရင်နာ၊ ညာဖက်စောင်းအိပ်ရင်နာ၊ ဒေါက်တာချန်ကို သွားပြတော့ muscle cramps ကြွက်သားတွေ ညှစ်မိတာနေမှာပါတဲ့။ သူ့ဆီက ပြန်လာပြီးကတည်းက လဲတော့တာ ခွင့် ၄ ရက်ယူ နားလိုက်ရတယ်။ ဒေါက်တာလင်းဆီ သွားပြတော့ အထဲမှာ ယောင်နေတာနေမှာတဲ့ ယောင်ယမ်းတာတွေ သက်သာတဲ့ဆေး ပေးလိုက်တယ်။ အိမ်ပြောင်းတော့ ပင်ပန်းပြီး ထပ်ဖြစ်ပြန်ရော။ ဒီတခါ ဒေါက်တာချန်က အဆုပ်ကို X ray ရိုက်ခိုင်းတယ်။ ဒေါက်တာလင်းက လူးပက်စ်ရောဂါက နှလုံးကို တိုက်တတ်တာမို့ နှလုံးဆရာဝန်မနဲ့ ပြခိုင်းတယ်။ ဆရာဝန်မက သဘောကောင်းတယ် ပထမတခေါက်ကတော့ လူများနေလို့ Echo မရိုက်ခဲ့ရဘူး။ Echo က X ray လိုပါပဲ ဘယ်ဖက်ရင်အုံမှာ ဂျယ်တွေသုတ်ပြီး စက်ကလေးနဲ့ နှလုံးအဆို့ရှင်တွေ အလုပ်ကောင်းကောင်း လုပ်မလုပ်တာကို ကြည့်တာ။ နှလုံးထဲက အတံလေးက မွေးကတည်းက မပါလာဘူး အမောမခံနိုင်ဘူးနဲ့ တူတယ်တဲ့။ တအားကြီးတော့ အမောမခံနိုင်ဘူး ဒါပေမဲ့ Jogging မိနစ် ၂၀ လောက် မရပ်မနား ပြေးနိုင်တယ်၊ လမ်း ၇ မိုင် လျှောက်နိုင်တယ်၊ တောင် ၃ မိုင် တက်နိုင်တယ်၊ ပစ္စည်းအလေးတွေ သယ်နိုင်တယ် အဲ လူးပက်စ် မဖြစ်ခင်တုန်းက ဆိုပါတော့။ လူးပက်စ်သမားတွေက နှလုံးနံရံ ထူလာတတ်တယ် သမီးက မထူဘူး အကုန်ကောင်းတယ်။ လူးပက်စ်သမားတွေ ဖြစ်တတ်တဲ့ နှလုံးမှာ ရေဝင်တယ်ဆိုတာ ဘယ်နေရာမှာလဲဟင် နှလုံးအောက်နား ဒီနားလေးမှာ။ နှလုံးခုန် မြန်နေတာကိုစစ်ဖို့ EKG နှလုံးခုန်တိုင်းစက် တပ်ပေးလိုက်မယ်။ ဒီနေ့ နေ့လည် ၁ နာရီမှာ စတပ်တယ်ဆိုတော့ နောက်နေ့ နေ့လည် ၁ နာရီမှာ ဖြုတ်ရမယ်။ ဟောဒီလို  ဖွင့်ပြီး ဘထ္ထရီဖြုတ်လိုက်ရင် ရပြီ။ တနင်္ဂနွေနေ့ဆိုတော့ ဆေးခန်းပိတ်တယ် ဒါပေမဲ့ ဆေးခန်းရှေ့ကပုံးမှာ လာထည့်လို့ရတယ်။

ဒေါက်တာလင်းက နှလုံးခုန်နည်းနည်းမြန်နေလို့ EKG တပ်မယ်ဆိုတော့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်က ဝါယာကြိုးတွေနဲ့ ချိတ်ဆက်ထားတဲ့ ဘထ္ထရီကလစ်ပြားတွ ယူလာတယ်။ ငါ့ ခန္ဓာကိုယ်ထဲကို လျှပ်စစ်တွေနဲ့ လျှော့ရိုက်မလားဆိုပြီး လန့်သွားတယ်။ အီးကေဂျီက လန့်စရာကြီးလို့ပြောတော့ ကောင်မလေးက စိတ်မပူပါနဲ့ လုံးဝမနာပါဘူးတဲ့။ မနာမကျင် ဘယ်လိုမှမနေတော့မှ အီးကေဂျီ ဆိုတာကြီးကို မကြောက်တော့တာ။ ဘာဆိုဘာမှ မကြောက်မလန့်တတ်တဲ့ သတ္တိခဲစန်းထွန်း ကြောက်တဲ့အရာတွေလည်း ရှိပါသေးတကား။ ရင်ဘတ်နားမှာ အဝိုင်းပြားတွေတပ် ခါးနားမှာ ဝေါ်ကီတော်ကီ ဖုန်းလေးကို ကြိုးတွေနဲ့ ပတ်ထားရတယ် ရေချိုးလို့မရဘူးတဲ့။ လမ်းကြုံနေလို့ ရင်ဘတ်ကို Xray ဝင်ရိုက်တော့ ရိုက်လို့မရဘူးတဲ့  နောက်နေ့မှ ပြန်လာရိုက်ပါတဲ့။ နာမည်ခေါ်တဲ့အန်တီကြီး ရှင်းပြတာကို လက်မခံချင်မှန်းသိတော့ အန်တီကြီးက Xray ခန်းထဲက တစ်ယောက်ကို ခေါ်မေးပေးတယ်။ သူက Xray ရိုက်ရင် အဲဒီစက် ရပ်သွားမှာလို့ ရှင်းပြတော့မှ လက်ခံတော့တယ်။ အဲဒီလို တော်တော်နဲ့ လက်မခံချင် ခေါင်းမာတဲ့ညဉ်ဆိုးက တခါတခါမှာ ခေါင်းပြူထွက်လာတတ်သေးတယ်။ ခါးမှာ ဝေါ်ကီတော်ကီပတ်ထားတော့  အိပ်ရတာ သိပ်အဆင်မပြေဘူး။ နောက်နေ့ နေ့လည် ၁ နာရီ စက်ကိုဖြုတ် မေစီအိတ်လေးထဲထည့် ဘေးလွယ်အိတ် မလွယ်တော့ပါဘူး။ ပိုက်ဆံအိတ်နဲ့ဖုန်း၊ သော့၊ မတ်ထရိုကဒ်ကို အနွေးထည်အိတ်ထဲ ထည့်လိုက်တယ်။ အမှိုက်တခါတည်း ပစ်မယ်ဆိုပြီး ညာဖက်မှာ အမှိုက်အိတ် နှစ်အိတ်၊ ဘယ်ဖက်မှာ မေစီအိတ် ကိုင်ထားတယ်။ တံခါးဖွင့်တော့ ညာဖက်က အမှိုက်အိတ် ၂ အိတ်ကို ဘယ်ဖက် ပြောင်းကိုင်တယ်။ တံခါးပိတ် ဓာတ်လှေကားခလုတ်ကိုနှိပ်ပြီး အမှိုက်ပစ်တဲ့ အဖုံးကိုဖွင့်ပြီး အမှိုက်ပစ်တယ်။ ဓာတ်လှေကားက ရောက်နေပြီ အမှိုက်က အောက်ကို မကျသေးဘူးဆိုတော့ အမှိုက်အဖုံးကို စောင့်ပိတ်လိုက်သေးတယ်။ အမှိုက်တွေ ကျသွားပြီဆိုတာ သေချာတော့မှ ဓာတ်လှေကားတံခါးဖုကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တယ်။

ဟင် အီးကေဂျီ ထည့်ထားတဲ့ မေစီအိတ်က ဘယ်မှာပါလိမ့် အမှိုက်အိတ်တွေနဲ့ ရောပစ်လိုက်ပြီလား။ ဘုရား ဘုရား မဟုတ်ပါစေနဲ့ တံခါးပြန်ဖွင့် ကိုယ့်အခန်း၊ ဧည့်ခန်း၊ မီးဖိုချောင်မှာရှာတော့ မေစီနဲ့တူတဲ့အိတ်ဆိုတာ မတွေ့။ ဘုရားရေ သေချာပြီ အမှိုက်အိတ်နဲ့ ရောပစ်လိုက်ပြီ ဒုက္ခပါပဲ။ ဓာတ်လှေကားရဲ့ ဘေးနားမှာ အမှိုက်ပစ်တာဆိုတော့ မြေအောက်ထပ် ဓာတ်လှေကားရဲ့ ဘေးမှာ အမှိုက်ကန် ရှိမှာပဲ အဲဒီမှာ သွားရှာရမယ်။ မြေအောက်ထပ် ဓာတ်လှေကားဘေးက အခန်းကိုတော့ တွေ့ပါရဲ့ သော့ခတ်ထားတယ်။ အိမ်ရှင်ကောင်မလေးကို အကျိုးအကြောင်း ပြောပြပြီး စူပါ့ (တိုက်ခန်းကြီးကြပ်ရေးမှုး) ဖုန်းနံပါတ်တောင်းတော့ သူ့မှာမရှိဘူးတဲ့။ ဒါပေမဲ့ မြေအောက်ထပ်မှာ စူပါ့ရုံးခန်း ရှိတယ် သူ့ရုံးခန်းရှေ့မှာတော့ သူ့ဖုန်းနံပါတ်ရှိလိမ့်မယ်။ သူပြောတဲ့အတိုင်းပါပဲ စူပါ့ရုံးခန်းရှေ့မှာ စူပါ့ဖုန်းနံပါတ်တွေ့တယ်။ အကျိုးအကြောင်း ပြောပြတော့ သူက နယူးယောက်ရဲ့ ၂ နာရီအဝေးမှာ ဒီနေ့ တနင်္ဂနွေ၊ တနင်္လာနေ့ မနက် ၈ နာရီ လာခဲ့ပါ အမှိုက်ကောင်လေး အမှိုက်လာသိမ်းတဲ့အခါ ရှာပေါ့တဲ့။ တော်တော့်ကို စိတ်ရှုပ်သွားတယ် အဲဒီစက်က ဈေးကြီးလိမ့်မယ်။ အသိအစ်မကို ဖုန်းဆက်ပြောပြတော့ ဟောတော့ စန်းထွန်းတို့ကတော့ ဖြစ်ရမယ်။ အီးကေဂျီစက်တွေက မော်ဒယ်အမျိုးအစားပေါ် မူတည်ပြီး ဈေးလည်းကွာတယ်။ အမှိုက်ပုံးထဲ လွှင့်ပစ်မိတာလို့ မပြောနဲ့ ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ မေ့ကျန်ခဲ့တယ်လို့ပြောပေါ့။ တချို့အာမခံတွေက ပစ္စည်းပျောက်တာတွေကို ကာဗာဖြစ်တာ ရှိတယ်။ ဆရာဝန် ဒစ်စကောင့်နဲ့ဆို သက်သာတာတွေ ရှိပါလိမ့်မယ်။ စူပါက ပြောဖူးတယ် အမှိုက်တွေကို အမျိုးအစားခွဲပြီး ရီဆိုင်ကယ်လုပ်သင့်တာလုပ်၊ မီးရှို့သင့်တာတွေ မီးရှို့တယ်တဲ့ ပြန်ရမှာပါ။

အင်တာနက်မှာ ရှာကြည့်တော့ အီးကေဂျီ စက်တန်ဖိုးက ၃၀၀ ကနေ ၅၀၀ ကြား။ အောင်မလေး သတိတချက် လွတ်တာနဲ့ ပိုက်ဆံကုန်ပေါက်။ မကြီးက သူလည်း ယောင်ပြီး နားကြပ်ကို ပစ်မိလို့တဲ့။ နားကြပ်ပစ်မိတာက တော်သေးတယ် အီးကေဂျီစက်ကို ပစ်မိတာက တော်တော်ဆိုးတာ။ သြော် ဒါကြောင့် ဘုရားက ဟောတာ အမြဲသတိကပ်ပါလို့။ မတွေ့ရင်လည်း လျော်ရမှာပေါ့ ရှောင်ပြေးလို့မှ မလွတ်တာ။ အင်း မနက်ဖြန်မနက် အမှိုက်ပုံးထဲ ခေါင်းစိုက်နေတဲ့ စန်းထွန်းဖြစ်အင်ကို မြင်ယောင်မိသေးတယ်။ အစကတော့ နေ့တဝက် ခွင့်ယူမလားလို့ နောက်တော့ စက်တွေ့ရင် ပြန်သွားပေးရမယ်၊ အဆုပ်ကိုလည်း Xray ရိုက်ရဦးမယ်၊ သွေးလည်း ဖောက်ရဦးမယ်ဆိုတော့ ခွင့်တရက် ယူလိုက်တယ်။ အမှိုက်ပုံးထဲ ရှာရမှာဆိုတော့ လျှော်မဲ့အဝတ်တောင်းထဲက အင်္ကီျတွေဝတ်၊ မနက် ၈ နာရီ စူပါ့ရုံးခန်းနားစောင့်၊ တံခါးလာဖွင့်တဲ့သူကို စူပါလားမေးတော့ မဟုတ်ဘူးတဲ့၊ အကျိုးအကြောင်းပြောပြတော့ သူက အမှိုက်တွေကို တာဝန်ယူတဲ့သူတဲ့၊ မေစီအိတ်ထဲမှာ ထည့်ထားတာ မေစီအိတ်ကလည်း အပွင့်လက်ကိုင်အိတ် ကျွှတ်ကျွှတ်အိတ်လို ချည်ထားတာ မဟုတ်ဘူး။ အမှိုက်ပစ်ရင်း တစစီများ လွှင့်ထွက်သွားပြီလား မသိဘူး။ ဖုန်းထဲက ဓာတ်ပုံကိုပြပြီး အဲဒီလို အဝိုင်းပြားလေးတွေကို ဝါယာကြိုးနဲ့ ချိတ်ထားတာ၊ ဝေါ်ကီတော်ကီလိုမျိုးလေး။ အားလုံးက တစုတစည်းတည်း ချိတ်တွဲထားတာလား ဟုတ်တယ်။ အဲဒီစက်က ဈေးကြီးတယ် ဆရာဝန်မကို ပြန်ပေးရမှာ မတွေ့ရင်တော့ လျော်ရတော့မှာပဲ။ အိုကေ သတိထားပြီး ရှာပေးမယ် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကူရှာပေးရမလား နိုး နိုး ဘယ်အခန်းမှာ နေသလဲ 4T အိုကေ တွေ့ရင် လာပေးမယ် ကျေးဇူး။

အဆုပ်ကို Xray သွားရိုက်ပြီးအပြန် စူပါ့ရုံးခန်းကိုသွားတော့ အမှိုက်ဦးလေးကြီးကို တွေ့တယ်။ နင့်ညီမကို ပေးခဲ့တယ် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် တဖ်စ် နိုး နိုး မလိုပါဘူး ယူပါ ကျေးဇူးတင်လွန်းလို့ပါ။ အခန်းများ မှားပေးခဲ့ရင် ဒုက္ခ တခေါက်ပြန်လှည့်ပြီး ဦးလေးကြီး အခန်းနံပါတ် 4T ကို ပေးခဲ့တာနော် ဟုတ်တယ် 4T။ ထမင်းစားခုံမှာရှာတာ မတွေ့လို့ အိမ်ရှင်ကောင်မလေးကို ဖုန်းဆက်မေးကြည့်တော့ ကိုယ့်အခန်းဝမှာ ချထားတယ်တဲ့။ ညစ်ပတ်ပေတူးနေတဲ့ မေစီအိတ်လေးကို မြင်လိုက်ရချိန်မှာ ကိုယ်ဘယ်လောက် ဝမ်းသာသွားတယ် ထင်သလဲ ဟူး ခုမှပဲ အပူလုံးကြီး ကျသွားပြီ။ မေစီအိတ်ထဲမှာ ဘတ္တရီတောင် ပါသေးတယ် ကိုယ်က လွှင့်ထွက်သွားပြီလို့ထင်တာ။ အသိအစ်မက ဖုန်းခေါ်ထားတယ် စက်ပြန်ရမရ သိချင်လို့တဲ့။ သတင်းကောင်းကို အစ်မတွေကို အသိပေး။ နောက်နေ့မနက် ရုံးတက်တော့ တရုတ်မယန်းက နင့်နှလုံးစစ်တာ ဘယ်လိုလဲလို့ မေးတယ်။ စနေနေ့မှာ ကိုယ့်နှလုံးကို Echo နဲ့စစ်မှာကို သူ့ကို ပြောပြထားတော့ နေများမကောင်းလို့ ခွင့်တရက်များ ယူသလားပေါ့။ နှလုံးကကောင်းတယ် အီးကေဂျီစက်ကို အမှိုက်ပုံးထဲ ပစ်မိလို့ ရှာနေရတာနဲ့ ခွင့်ယူလိုက်ရတာ။ ဟောတော့ စန်းစန်းကတော့ ဖြစ်ရမယ်။ အင်း နောက်နောင် နမော်နမဲ့ သတိလက်လွတ် မဖြစ်ရလေအောင် အထူးသတိထားရမယ်။ ကိုယ်လား အဲဒီလို ဖြစ်လိုက်ရင် ကြားရသူတွေမှာ ရင်ထိတ်စရာ။

စန်းထွန်း
ဧပြီ ၁၀၊ ၂၀၁၆။

အက်ပီတန် ဝိတ်ဂိမ်း...

ငယ်ငယ်တုန်းက မကြီးနဲ့မောင်မောင်က ထမင်း ၁ ပန်းကန်ပဲ စားပေမဲ့ ကိုယ်က ၃ ပန်းကန်တောင် စားတယ်။ အိမ်မှာ ဘိုးဘိုးက ထမင်းအရင်စားတယ် ပြီးရင် အဖေနဲ့အမေ ပြီးရင် ဆန်းဝင်း၊ လှဋ္ဌေး၊ အိမ်ကအလုပ်သမားတွေ စားတယ်။ ကိုယ်က ဘိုးဘိုးဝိုင်း၊ အဖေအမေဝိုင်း၊ အလုပ်သမားဝိုင်း သုံးဝိုင်းဆက်အောင် စားတယ်။ ဟင်းကောင်းတယ်ဆိုရင် ရှေ့နောက်မကြည့်ဘူး အကုန်စားထည့်လိုက်တာပဲ။ မိဘတွေကလည်း သူ့သားသမီးတွေ စားနိုင်တာကိုကြည့်ပြီး ပီတိဖြစ်နေတာ။ ပုသိမ်မှာ ကျောင်းတက်တော့ အသိဆရာမအိမ်မှာနေ ထမင်းလပေးစားတော့မှ စည်းနဲ့ကမ်းနဲ့ နေတတ်သွားတယ် အပိုးကျိုးသွားတယ် ဆိုပါတော့။ ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ်က မပိန်မဝ အနေတော်။ သူများတွေက စာမေးပွဲနီးရင် စိတ်ဖိစီးလို့ ပိန်တယ်။ ကိုယ်က အိပ်လိုက် စားလိုက်နဲ့ ဝိတ်တက်လာတယ်။ အူအတက်ရောင်တော့ ဆရာဝန်က ခွဲမလား၊ ဆေးသောက်မလားလို့မေးတယ်။ စာမေးပွဲကလည်း နီးနေပြီ ခွဲရင် ဘတ်စ်ကားစီးလို့မရဘူး ချုပ်ရိုးပြေသွားမှာစိုးလို့တဲ့။ ဒီတော့ ဆေးသောက်တယ် ၁၀ရက်လောက် အရည်ပဲသောက်ရတော့ ပိန်ကျသွားတယ်။ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းတွေက ပိန်သွားတဲ့ကိုယ့်ကိုမြင်တော့ စိတ်မကောင်းဘူးတဲ့။ စင်္ကာပူရောက်တော့ အစ်မတွေက ကိုယ့်ကိုဝိတ်ချခိုင်းတယ်။ ဝိတ်ချခိုင်းရအောင် ကိုယ်က ဝနေတာမှ မဟုတ်တာ ဗိုက်ပူနေလို့တဲ့ အင်္ကီျအကျပ်တွေဝတ်ရင် မလှဘူးတဲ့။ ကိုယ်က အရင်ကတည်းက အလှအပကို သိပ်စိတ်ဝင်စားတဲ့သူမှ မဟုတ်တာ don't care ။

၂၀၀၂ ဒုတိယနှစ်ပြီးတော့ ကျောင်းကနေ ပုဂံ၊ ပုပ္ဗား လေ့လာရေးခရီး ထွက်တယ်။ ပုပ္ဗားတောင်ကလပ်နဲ့ တောင်မကြီး ဘယ်ဟာတက်မလဲ ရွေးကြတော့ တောင်ကလပ်က ၁ နာရီလောက်နဲ့တင် တက်လို့ပြီးတယ်။ နောက်တစ်ခေါက် လာရင်လည်း တက်ဖို့လွယ်တယ်။ တောင်မကြီးကတော့ ၄ နာရီလောက် တက်ရမှာ ဂိုက်နဲ့တက်မှဆိုတော့ တောင်မကြီးတက်ဖို့ ရွေးလိုက်ကြတယ်။ တောင် ၃ ၊ ၄ တောင်လောက် ဖြတ်ပြီးမှ တောင်မကြီးဆီရောက်တယ်။ ကိုယ်၊ ဝေ၊ အိကေ ကိုယ်တို့သုံးယောက်က တောင်မကြီးကို ပထမဆုံးရောက်တဲ့ မိန်းကလေးအဖွဲ့။ မြတ်မွန်က လူတိုင်းနဲ့ စကားပြောနေတော့ ဘယ်နေရာမှာ ပြတ်ကျန်ခဲ့သလဲမသိ။ ကိုယ်တို့ရှေ့မှာ အောင်ကြီးတို့အဖွဲ့ပဲ ရှိတယ်။ ကိုယ်တို့အိတ်တွေ သယ်ပေး၊ ရေတိုက်၊ အောင်ကြီးလွယ်အိတ်ကို ဆွဲပြီးတက်၊ လေးဖက်ထောက် တက်ရတဲ့နေရာရောက်တော့ ဝတုတ်လေးကျော်သူက အထက်ကနေ မိန့်မိန့်ကြီးထိုင်နေတော့ လက်ကမ်းပြီး ဆွဲကူမလားမှတ်တယ် ဒင်းက ရောက်တော့မယ်ဟ တက်ပါဟနဲ့ ပါးစပ်ကလေးနဲ့ပဲ အားပေးရှာတယ်။ တောင်ထိပ်မှာ ဘုန်းကြီးကျောင်း၊ တာဝါတိုင်ရှိတယ်။ တောင်ထိပ်ကနေ မြင်ရတဲ့မြင်ကွင်းက အင်မတန်လှတယ်။ မြန်မာပြည်အလယ်ပိုင်းရဲ့ အိုအေစစ်ပုပ္ဗားတဝိုက်က စိမ်းလဲ့နေလိုက်တာ။ ၄ နာရီလောက် ပင်ပင်ပန်းပန်း တက်ခဲ့ရတဲ့အမောတွေ ပြေသွားတယ်။ တိမ်တွေ ဝင်တိုက်သွားတဲ့အခါ ရင်ထဲအေးကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ပြန်ဆင်းတော့ မြန်တယ် ၄၅ မိနစ်လောက်ပဲကြာတယ် မနည်းဘရိတ်အုပ်ပြီး ဆင်းရတယ်။

ပုပ္ဗားတောင်ကလပ်ကနေ မြင်ရတဲ့ ပုပ္ဗားတောင်မကြီး
ညာဖက်အစွန်ဆုံးမှာ ပုပ္ဗားတောင်ကလပ်ကို မြင်ရတယ်

တတိယနှစ်ရောက်တော့ အောင်ကြီး၊ ဘကြီး၊ ကျော်ကြီး၊ အလီ၊ အထွန်း၊ ဇေယျာဝင်းတို့နဲ့ ခင်တယ်။ အီးကြောင်လို့ ချစ်စနိုးခေါ်ကြတဲ့ အောင်ကြီးကို အခင်ဆုံး။ ခုတော့ အိကေရဲ့ ချစ်ခင်ပွန်း။ ဂုဏ်ထူးတန်း၊ မာစတာရောက်တော့ ဘကြီးတစ်ယောက်ပဲ ကျန်တော့တယ်။ ဘကြီးဆိုတာ နာမည်ရင်း မဟုတ်ဘူး ငါ့ဘကြီးဘုန်းကြီးကလေလို့ ပြောတတ်လို့ ဘကြီးဘုန်းကြီးလို့ နာမည်ပြောင် ရတာကနေ ဘကြီးလို့ပဲ ခေါ်ကြတော့တယ်။ ဘကြီးက စာတော်တယ် စာအုပ်ကြီးတွေ ဖတ်တယ် စာသင်တယ် အင်မတန်ပိန်တယ်။ လက်မောင်း၊ ခြေသလုံးက တကယ့်ပလွေရိုး။ ဗလတောင့်တောင့်၊ ကြွက်သားအမြောင်းမြောင်း၊ 6 packs ရှိတဲ့သူဆို ကောင်မလေးတွေက ရင်ခုန်စရာ။ စွပ်ကျယ်လေးဝတ်၊ ဒူးလောက်ဘောင်းဘီတိုလေးနဲ့ ဘောလုံးကန်နေတဲ့ ဘကြီးကို မြင်ရရင် ရင်ခုန်ရုံတင် မကဘူး ရင်ပါတုန်သွားစေရမယ်။ ကိုယ်တို့သူငယ်ချင်းတွေစု မဖြစ်စလောက် မုန့်ဖိုးလေးပေးပြီး ဘကြီးကို ပရိုဂရမ်းမင်း သင်ခိုင်းတယ်။ အိမ်စာပေးရင် ဘယ်တော့မှ မလုပ်ဘူး ဘကြီးကိုပဲ ပြန်လုပ်ခိုင်းတယ်။ စာအုပ်ငှားပြီး ပြန်မပေးလို့ ဘယ်သူငှားမှန်းလည်း မမှတ်မိ ကိုယ်တို့အုပ်စုထဲက ငှားမှန်းတော့ သိတယ်။ ဘကြီးက စာအုပ်ပြန်တောင်းရင် ကိုယ်တို့က မငှားပါဘူး နင် အမှတ်မှားနေတာနေမှာ ငါ မငှားတာတော့ သေချာတယ်။ တစ်နှစ်အကြာ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းက စာအုပ်တွေ ပြန်ရှင်းလို့ အဲဒီစာအုပ် ပြန်တွေ့တော့မှ ပြန်ပေးဖြစ်တယ်။ တကယ့်ဆိုးဆိုးဝါးဝါးလေးတွေ။

မာစတာတက်တော့ ဘကြီးကိုကြိုက်တဲ့ ခိုင်ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ရှိတယ်။ သူကြိုက်တာကိုလည်း တတန်းလုံး သိတယ်။ အဲဒီတုန်းက ကိုယ်တို့မာစတာတစ်တန်းတည်း ဖွင့်တာ။ တောင်ငူ၊ ပုသိမ် ကွန်ပျူတာတက္ကသိုလ်ကနေ မာစတာဝင်တဲ့သူတွေ ရန်ကုန်မှာ လာတက်ရတာ။ ကျောင်းသား အယောက် ၁၀၀ ကျော်မှာ ယောကျာ်းလေးက ၁၀ ယောက်တောင် မပြည့်ဘူး။ ကိုယ်တို့ကျောင်းကားဘေးနား ဘကြီးတို့ကျောင်းကား ဖြတ်သွားရင် ဟေး ... ခိုင် ဟိုမှာဘကြီး။ ခိုင်က ဒိုင်နာကားနောက်မှာ တွယ်စီးနေတဲ့ ဘကြီးကို လက်တွေပြ၊ ဖလိုင်းကစ်တွေပေးရင် ကိုယ်တို့တကားလုံး တဝါးဝါး တဟားဟား။ ခိုင် နင် ဘယ်လိုကနေစပြီး ဘကြီးကို ခိုက်သွားတာလဲ ကိုယ်တို့ကဗျူးရင် ခိုင် ပြန်ဖြေတာတွေကို ကိုယ်တို့က တဟားဟား။ ခိုင် နောက်ပိုးတာက ဘကြီးကို လိုက်စနေသလိုပဲ။ ခိုင်က ငါ ဘကြီးကို အပျော်ကြံတာ မဟုတ်ရပါဘူး အတည်ကြံတာပါဆိုလို့ ကိုယ်တို့မှာ ရယ်လိုက်ရတာ။ ဘီယာသောက်ပြီး မူးလာရင် ကားပေါ်ကနေ ခုန်ချဖို့လုပ်လို့ ခိုင့်ကို ဘီယာမတိုက်ရဲဘူး။ ခိုင်က တကယ့်ငပြောင်။ အဲဒီတုန်းက အက်ပီတန်ဝိတ်ဂိမ်း ကာတွန်းကြေငြာလေးတစ်ခု ရှိတယ်။ ပူဖောင်းလေးတွေ ကိုင်လာတဲ့ ပိန်ပိန်ညောင်ညောင်ကောင်လေး လေပြင်းတိုက်တဲ့အခါ ကောင်လေးက ပူဖောင်းနဲ့အတူ လွင့်သွားလို့ အက်ပီတန်ဝိတ်ဂိမ်း သောက်ပါတဲ့။ အဲဒီကြေငြာလည်းတွေ့ရော ဘယ်သူ့ကို ပြေးမြင်ယောင်တယ် ထင်သလဲ။

ပုဂံရှေးဟောင်းသုသေတနပြတိုက်ရှေ့

နောက်နေ့ စာသင်ဝိုင်းမှာ ဟေ့ ဘကြီး နင် ကြေငြာမင်းသားလုပ်ဖို့ ဝင်လျှောက်သင့်တယ်။ မျက်လုံးလေး ပေကလပ် ပေကလပ် အူကြောင်ကြောင် ဖြစ်သွားတဲ့ပုံနဲ့ ဘာကြေငြာလဲဟင် အက်ပီတန်ဝိတ်ဂိမ်းကြေငြာလေ နင်နဲ့ဆို အံကိုက်ပဲ တိန် ။ တကယ်ပြောတာ နင်နဲ့ဆို အသင့်တော်ဆုံးပဲ။ ကိုယ် ဘကြီးကို ဖဲ့နေတာကို ဘေးက သူငယ်ချင်းတွေက တဝါးဝါး တဟားဟားနဲ့ပေါ့။ ဘာမှတော့ ပြန်မပြောဘူး ဘကြီးခမျာ အောင့်သက်သက်နဲ့ ခံလိုက်ရမှာပဲ။ ဝဋ်ဆိုတာများလေ နောင်ဘဝထိတောင် မစောင့်ဘူး အဲဒီအဖြစ်အပျက်တွေဖြစ်ပြီး ဆယ်နှစ်အကြာ။ ကိုယ့်မှာလူးပက်စ် ဖြစ်နေတယ်လို့ သိလိုက်ရတာ ၂၀၁၄ ဒီဇင်ဘာ အဲဒီတုန်းက ၁၁၆ ပေါင်။ လူးပက်စ် Active ဖြစ်ရင် လည်ချောင်းတွေနာ၊ အစားအသောက်တွေပျက်၊ တစ်ယောက်တည်းသမားဆိုတော့ ဖွယ်ဖွယ်ရာရာ လုပ်မစား၊ အပြင်စာတွေ ဝယ်စားတဲ့သူ၊ ချက်ဖို့ပြ ုတ်ဖို့ ပျင်းတဲ့လူ။ ဒီလိုနဲ့ ဝိတ်တွေကျလာလိုက်တာ ၂၀၁၅ ဒီဇင်ဘာလည်းရောက်ရော ၉၆ ပေါင်ပဲ ရှိတော့တယ်။ ပေါင် ၂၀ တောင် ကျသွားတော့ တွေ့တဲ့သူတိုင်းက ပိန်သွားလိုက်တာလို့ ပြောကြတယ်။ ရှေ့လက အိမ်ပြောင်းတာ ပစ္စည်းတွေသိမ်းဆည်းရ၊ ထုပ်ရပိုးရ ပင်ပန်းလို့ ၃ ပေါင် ထပ်ကျသွားတာ ၉၃ ပေါင်။ နေလို့မကောင်းဘူး အားနည်းတယ် မောမောနေတတ်တယ်။ ဝိတ်တက်အောင်လို့ ရုံးကို အစားအစာတွေ အများကြီးသယ် တနာရီခြားတခါ နည်းနည်းစီစားတယ်။ ရုံးကတရုတ်မ ယန်းကို ငါ ပေါင် ၂၀ တောင် ကျသွားတယ်လို့ပြောတော့ သူက မယုံချင်သလို။ တစ်နေ့ ဟင် ... နင် ပေါင် ၂၀ ကျသွားတယ်ဆိုတာ တကယ်ပဲ ငါအခုမှ ခံစားမိတယ် ကြည့် နင့်လက်မောင်းရင်းက ငါ့လက်မောင်းဖျားလောက်တောင် မရှိဘူး။ ဘေးက ရုရှကြီးကလည်း အေး ဟုတ်ပါရဲ့။ အင်္ကီျအကျပ်တွေ မဝတ်နဲ့ နည်းနည်းပွပွလေးဝတ်။ ယန်းပြောတော့မှပဲ ကိုယ်လည်း ခန္ဓာကိုယ်အတိအင်္ကီျတွေ မဝတ်တော့ဘူး။ တော်ကြာ ကိုယ့်ဗလကို မြင်သွားရင် အားကိုးချင်စိတ် ပေါက်သွားမှာစိုးလို့။

နေ့လည်စာ pantry ထဲမှာစားတော့ အမေရိကန်တွေ ကယ်လိုရီသိပ်တွက်တဲ့ အကြောင်းပြောကြရင်း ဂျော်ဒန်ကြီး ဂျမားက စန်းစန်းရေ မင်းကတော့ ကယ်လိုရီကိစ္စ ပူစရာမလိုဘူးနော် ကောင်းလိုက်တာ။ ကယ်လိုရီကိစ္စ မပူရပေမဲ့ ဝိတ်ကိစ္စ ပူရတယ်အေ့ ပေါင်ချိန်စက်မှာ ဘယ်နှစ်ပေါင်တက်သလဲလို့ အမြဲတိုင်းရတယ်။ ပေါင်တက်လာရင် ဝမ်းသာတယ် ကိုယ်က ဝိတ်တက်အောင် ကြိုးစားနေတာ။ အယ်မလေး မင်းက ငါတို့နဲ့ပြောင်းပြန် ငါတို့က ဝိတ်ကျအောင် ကြိုးစားနေရတာ။ ပွာတိုရီကိုသူ လီဆာက ငါတို့အိမ်ကိုလိုက်ခဲ့ လက်ဖျောက်တီးလိုက်ရင်း အဲဒီလို ဖြစ်သွားစေရမယ်။ အမေရိကန်စာတွေစား ဝိတ်တက်လိမ့်မယ် အမေရိကန်စာမှ မကြိုက်တာ ဒါဆို အီတလီစာတွေစား ရုရှကြီးက ပေါင်မုန့်စားတဲ့။ ကိုယ်တို့ရုံးက ဝေါထရိတ်စင်တာရဲ့ တဖက်ကမ်းမှာ ပင်လယ်နဲ့နီးတော့ လေတအားတိုက်တယ်။ တိုက်အမြင့်ကြီးတွေကို သွေဖယ်ပြီး တိုက်လာတော့ ရုံးဘေးက ကားလမ်းက လေအရမ်းထန်တယ်။ တခါတလေ လူကရွေ့သွားတယ်။ တနေ့ မန်နေဂျာပေါလ်က စန်းစန်းနဲ့ယန်း မင်းတို့နှစ်ယောက် ရုံးဘေးကလမ်းကိုကူးရင် သတိထားပြီးကူး လွင့်ပါသွားလိမ့်မယ်။ ယန်းက ကိုယ်ဒီလောက် မပိန်ပါဘူး စန်းစန်းက အပိန်ဆုံး။ လီဆာ၊ အေမီကပါ ဟုတ်တယ် စန်းစန်း။ စန်းစန်းရေ သတိထား လေတိုက်ရင် တွေ့ရာတိုင်ဖြစ်ဖြစ် တခုခုကိုဖက်ထား။ အင်း ကိုယ်လည်း စဉ်းစားနေတာ တံမြက်စည်းဝယ်ရင် ကောင်းမလားလို့ ဟယ်လီပေါ်တာလိုလေ တံမြက်စည်းစီးပြီး ရုံးလာရင် ကောင်းမလားလို့။ ဟား ... ဟား ဝတ်ဇတ်တွေ လိုမျိုးပေါ့။ ကိုယ့်ရုံးဘေး ပြတင်းပေါက်နားမှာ ဖလပ်ဖလပ်နဲ့ ပျံသွားရင် စန်းစန်းပဲ။



အသက် ၃၅ နီးလာပြီ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းကောင်လေး တော်တော်များများ ဘီယာဗိုက်တွေကိုယ်စီနဲ့။ ဘကြီးကတော့ ကလေးအဖေ ဖြစ်လာပေမဲ့ အရင်အတိုင်း အက်ပီတန်ဝိတ်ဂိမ်း ကြေငြာမင်းသားလုပ်လို့ ရနေဆဲ။ ခုဆို ဘကြီးကတော့ ပြောတော့မှာပဲ နင်လည်း အက်ပီတန်ဝိတ်ဂိမ်း ကြေငြာမင်းသမီးလုပ်လို့ ရပြီလို့။

စန်းထွန်း
ဧပြီ ၂ ၊ ၂၀၁၆။