မျိုးရိုးထဲမှ ဆိုးပေကြီးများ - ၉

အမေရိကန်မှာ တစ်ကောင်ကြွက် ဖြစ်နေတဲ့ကိုယ့်ကို အဖေက အိမ်ထောင်ပြ ုစေချင်တယ်။ အဖေကသာ အိမ်ထောင်ပြုစေချင်တာ သမီးဖြစ်သူက ရည်းစားတောင်မရှိ။ သူများတွေများ နိုင်ငံခြားရောက်တာနဲ့ အထီးကျန်လို့ အမကျန်လို့နဲ့ အွန်လိုင်းကနေ ရည်းစားရ။ ကိုယ့်မှာတော့ ကျောင်းတက်တုန်းက မနက် ၁ နာရီထိ စာလုပ်ရလို့၊ အလုပ်လုပ်တော့လည်း အလုပ်တွေပိ၊ အပတ်စဉ် အဆိုင်းမန့်၊ တလခွဲတခါ စာမေးပွဲတွေပိ၊ မြန်မာသူငယ်ချင်းမရှိ၊ အွန်လိုင်းကနေလည်း မဒိတ်ချင်နဲ့အရွယ်တော်တစိတ်ဟိုင်းလို့ အပျိုကြီးစာရင်း ဝင်လာပြီ။ နယူးယောက်မြို့ နွေရာသီရုံးပိတ်ရက် မနက်စာစားပြီးတော့ သတင်းနားထောင်နေတဲ့  သမီးဖြစ်သူကို အဖေလုပ်သူက "လှလှပပ ပြင်ပြင်ဆင်ဆင်နေမှ ယောကျ်ားတွေက ကြိုက်မှာပေါ့"။ လှလှပပ ပြင်ပြင်ဆင်ဆင် နေတာပဲ ဘီဘီကရမ်လိမ်း၊ မျက်ခုံးမွှေးဆွဲ၊ နှုတ်ခမ်းနီဆိုး ဒီထက်အပြင် ဘာများအလှပြင်ရဦးမှာလဲ။ ရုံးမသွားခင် ဆိုးထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းနီက မနက်မုန့်စားပြီးတာနဲ့ ပျက်ကုန်ရော။ အိုင်လိုင်နာဆိုးရင် မျက်ခွံမို့လို့ပေ မက်စ်ကာရာဆိုးရင် မျက်လုံးယားလို့။ စက်ဆီဖြစ်တောင် အတိုဝတ်ဖို့ကလည်း ကိုယ့်ခြေသလုံးတွေက ကရင်မခြေသလုံးလို တုတ်တုတ်ခဲခဲ။ ငယ်ငယ်တုန်းက မျောက်ရှုံးအောင်ဆော့၊ စက်ဘီးစီး၊ စကူတာစီးလို့ လဲကျတဲ့ဒဏ်ရာတွေ၊ ခြင်ကိုက်လို့ကုတ်တဲ့ ဒဏ်ရာတွေက ခြေသလုံးမှာ။ မောင်မောင်ကဆို စကပ်တို မဝတ်ပါနဲ့စန်းထွန်းရာတဲ့။ ခုလူးပက်စ်ဖြစ်တော့ အင်္ကျီလက်ရှည်၊ ဘောင်းဘီရှည်ပဲ ဝတ်ရတော့တယ်။ သမီးလူးပက်စ်က ဒီလောက်ကိုက်ခဲနေတာ ဘယ်လိုလုပ် အိမ်ထောင်ပြုမှာတုန်း။ "ယောကျ်ားယူပြီး ကလေးမွေးလိုက်ရင် သွေးသားပြောင်းပြီး ပျောက်ချင်ပျောက်သွားမှာပေါ့" ။

ဒီရောဂါက ပျောက်သွားမဲ့ရောဂါမှ မဟုတ်တာ။ အိမ်ထောင်ပြုရင် ယောက်ျားကို ပြုစုရမှာ ခုတောင် ပင်ပန်းလို့ အများကြီး အနားယူရတာ သမီး ယောကျ်ားကို မပြုစုနိုင်ဘူး အဖေ။ "အိုး ... ယောကျ်ားက ပြုစုမှာပေါ့"။ ယောကျာ်းဆိုတာမျိုးက အိမ်ထောင်ကျရင် မိန်းမချက်‌ကျွှေးတာစားမယ်၊ မိန်းမဆင်ပေးတာ ဝတ်မယ်၊ မိန်းမပြုစုတာခံမယ်လို့ပဲ ကြားဖူးတယ်။ သမီးတသက် မိန်းမကို ပြုစုဖို့ အိမ်ထောင်ပြုတဲ့ယောကျ်ားလို့ မကြားဖူးဘူး။ ဒီရောဂါနဲ့ အိမ်ထောင်ပြုလို့ မဖြစ်ပါဘူး အဖေရာ။ လက်ထပ်ရမဲ့သူမရှိတော့ လူးပက်စ်ကို အကြောင်းပြပြီး ငြင်းနေတယ်။ အိမ်ထောင်ပြုချင်လာရင် အဖေ မတားနဲ့တော့ သိကြားမင်း ဆင်းတားတောင် မရတော့ဘူးလို့ ပြောနေမလားဘဲ။ ကိုယ့်မှာဖြစ်နေတဲ့ လူးပက်စ် Lupus ရောဂါဆိုတာ autoimmune disorder ကိုယ်ခံအားစနစ်က ဘတ်တီးရီးယားတွေ၊ မကောင်းတဲ့ဆဲလ်တွေ တိုက်ထုတ်ရမဲ့အစား ကောင်းတဲ့ဆဲလ်တွေကို ပြန်တိုက်တဲ့ရောဂါ။ မျိုးရိုးဗီဇ၊ ပတ်ဝန်းကျင်ကြောင့် ဖြစ်နိုင်တယ်လို့ ယူဆကြပေမဲ့ ဘာကြောင့်ဖြစ်မှန်း မသိသလို ပျောက်ကင်းအောင် ကုသနိုင်တဲ့ဆေးဝါး မရှိသေးဘူး။ ဆေးနဲ့ သက်သာအောင်ထိန်းပြီး သာမန်လူတွေလို အိမ်ထောင်သားမွေးပြု သက်တမ်းစေ့ နေသွားနိုင်တယ်။ အဆစ်အမြစ်တွေကိုက်၊ အရေပြားအကွက်ထ၊ မျက်နှာမှာ butterfly rash ထ၊ ကျောက်ကပ်၊ နှလုံးကို တိုက်ခိုက်တတ်တယ်။ အယ်မလေး အဖေက မိန်းမကိုပြုစုမဲ့ ယောကျာ်းတဲ့။ ဟဲ့
 ...  အမေ  နေမကောင်းရင် အဖေပြုစုတယ်လေ။ နေမကောင်းတဲ့အချိန်တော့ ပြုစုမှာပေါ့ တချိန်လုံးနေမကောင်းဖြစ်နေရင် ဘယ်ယောကျာ်းက ပြုစုမှာလဲ။

ဗောဓိရိပ်ငြိမ် ဆရာတော်၊ မှော်ဘီ ဝါးနက်ချောင်း

မနှစ်က နိုဝင်ဘာ ကိုယ့်မွေးနေ့အလှုလုပ်မယ် ဘာမှာလှုရင် ကောင်းမလဲ စဉ်းစားကြတယ်။ အရင်တုန်းကတော့ မှော်ဘီဝါးနက်ချောင်းက ဗောဓိရိပ်ငြိမ်ဆရာတော်ကို လှုနေကြ။ ဆရာတော့်မှာ သူဋ္ဌေးဒါကာ၊ ဒကာမတွေ အများကြီး တကယ်လိုအပ်တဲ့နေရာမှာ လှုမယ်လို့ စိတ်ကူးထားတယ်။ ကန်ဒီ့ဘလော့မှာ ဖတ်လိုက်ရတယ် မျက်မမြင်ကျောင်းမှာ မနက်စာလှုမဲ့အကြောင်း။ ခဝဲခြံနဲ့ ကြည့်မြင်တိုင် မျက်မမြင်ကျောင်း ဘယ်ကျောင်းကို လှုရင်ကောင်းမလဲ ဝိုင်းစဉ်းစားပေးကြပါဦး။ နောက်နေ့ကျတော့ အဖေက သမီးရေ အဖေ့မှာ အိုင်ဒီယာတစ်ခုရှိတယ် မျက်မမြင်ကျောင်းကို လှုမဲ့အစား အဖေ့ဘုရားကို လှုပါလား။ အဖေ့ဘုရားကို ခေါင်းလောင်းလှုဖို့ရှိတယ် သမီးတို့နာမည်တွေလည်း ပါတာပေါ့။ အွမ် ... သမီးက အဖေ့ဘုရားကို မလှုချင်သေးဘူး တကယ်လိုအပ်တဲ့ နေရာတွေကို လှုချင်တာ။ အဖေ့ဘုရားကနောက် မျက်မမြင်ကျောင်းကို အရင်လှုလိုက်ဦးမယ် အဖေ ခေါင်းလောင်းလှုတဲ့အခါလည်း သမီးအလှုငွေ ထည့်ပါ့မယ်။ အယ်မလေး မကြီးရေ အဖေကလေ စကားဆယ်ခွန်းမှာ အဖေ့ဘုရား အဖေ့ဘုရားဆိုတာက ၃ ခွန်းလောက်ပါတယ် သူ့ဘုရားကို သိပ်စွဲနေတာပဲ။ အဲဒါ အဖေတင်မဟုတ်ဘူးအေ့ အသိသူဋ္ဌေးတစ်ယောက်ဆိုရင်လည်း သူ့ဇာတိမြို့မှ သူဇာတိမြို့။ သေရင်တောင် သူ့ဇာတိမြို့မှာ မြှပ်ပါတဲ့။ သူ့မိန်းမကတော့ ရှင်းတယ် ဘယ်နေရာမှာမြှပ်မြှပ်။ ကြည့်ရတာ ယောကျာ်းတွေကများ အတ္တပိုကြီးသလား မသိဘူးနော်။

၂၀၁၀ လောက်က အဖေ့ဇာတိရွာမှာ ဘုရားပြိုပျက်ကိုပြင်ဖို့ အမျိုးတွေထဲမှာ အလှုရှင်ရှာတော့ အဖေက လှုမယ်တဲ့။ အဲဒီဘုရားအတွက် လိုအပ်တာတွေ ဝယ်ပို့ ဘုရားထီးတင်ပွဲလုပ်တော့မှ အဖေလည်း ဇာတိရွာကို တစ်ခေါက်ပြန်ရောက်တော့တယ်။ ကိုယ့်ကိုမွေးပြီး ဗမာပြည်တက်လာကတည်းက ရခိုင်ပြည်ကို မပြန်တော့တာ  ကိုယ့်တသက်ပဲဆိုပါတော့။ ဆရာမကြီးဒေါ်ခင်နှင်းယုဝထ္ထုထဲမှာ ဖတ်လိုက်ရတယ် အဘွားကြီးက သေခါနီးဆဲဆဲ လက်ကိုပဲ ဝိုင်းပြနေတော့ ညီမဖြစ်သူက သူ့အစ်မတော့ တခုခုကို စွဲနေတာနေမှာ။ ဂျာမန်ဆေးလား၊ ဘာလား အသက်ကယ်ဆေးလိုဟာမျိုးထိုးပြီး မေးကြည့်တော့ စိန်ထုပ်တဲ့။ သူ့စိန်ထုပ်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားတာများ မနည်းဖြည်ရတယ်။ စိန်ထုပ်ကို ထုခွဲရောင်းချပြီး ဘယ်တွေမှာ လှုလိုက်ပါလို့ မမှာသွားဘူး။ အဖေလည်း သူ့ဘုရားကို စွဲနေရင် ဒုက္ခပါပဲ တရားထိုင်ဖို့၊ တရားစခန်းဝင်ဖို့ ပြောရဦးမယ်။ မျက်မမြင်ကျောင်းတွေက ဘယ်မှာမှန်းမသိ။ ကန်ဒီဘလော့မှာ တင်ထားတဲ့ ခဝဲခြံမျက်မမြင်ကျောင်း ဖုန်းနံပါတ်ကို အဖေ့ကိုပေး ဆက်ခိုင်းတော့ ဖုန်းတခုပဲ ဆက်လို့ရတယ် ဒါပေမဲ့ မကိုင်ဘူး။ အွန်လိုင်းကနေ ကျောင်းလိပ်စာ၊ ဖုန်းနံပါတ်ရှာပြီး ပေးလိုက်တယ်။ သမီးရေ ခဝဲခြံမျက်မမြင်ကျောင်းကို ရောက်ခဲ့ပြီ ဇန်နဝါရီ ၁ ရက်နေ့မှာ ဆရာတွေနဲ့ ကျောင်းသားတွေကို နေ့လည်စာ ကြက်သားဟင်းနဲ့‌ကျွှေးမယ်။ ဟင် အဖေဘယ်လိုများ မျက်မမြင်ကျောင်းကို ရှာတွေ့သွားတာလဲ။ ခဝဲခြံကိုသွားပြီး မျက်မမြင်ကျောင်း ဘယ်မှလဲလို့ မေးလိုက်တာ သိတဲ့လူက ညွှန်လိုက်တော့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် ရောက်သွားတာပေါ့။ သြော် ကောင်းလိုက်တာ ဂူဂယ်မတ်နဲ့ ရှာစရာမလိုဘူး။

ခဝဲခြံ မျက်မမြင်ကျောင်း

ကလေးတွေက နေ့လည်စာမစားခင် အလှုရှင်တွေကို ဆုတောင်းမေတ္တာပို့တဲ့ ဓမ္မတေးသံကို ကြားရတော့ အဖေက မျက်ရည်ကျတယ်တဲ့။ မျက်မမြင်တွေ စက်ဘီးစီးနေတာကို အမေက အံ့သြလို့။ စားပြီးရင် လက်လေးတွေတွဲပြီး ကျောင်းဆောင်ဆီကို သွားကြတယ်။ စားကောင်းလားလို့မေးတော့ ဒီနေ့ပိုစားကောင်းတယ်တဲ့။ တကယ်လှုသင့်တဲ့နေရာပဲ သမီးရေ မကြီးတို့ကိုလည်း လှုခိုင်းမယ်။ အဖေ အဖေ့ခေါင်းလောင်း လှုတာထက် ပိုသဒ္ဓါမြောက်တယ်မလား။ အရင်တုန်းကဆို အမေက မျက်ရည်လွယ်တယ်။ သူ့ရွာကလူတွေရောက်လာရင် ခဏလေး တချက်လောက်တော့ ငိုတယ်။  JFK လေဆိပ်မှာ ကိုယ့်ကိုတွေ့တော့ အဖေက မျက်ရည်ကျတယ်။ ကိုယ်လူးပက်စ် Active ဖြစ်နေလို့ လည်ချောင်းတွေနာ၊ မစားနိုင်တာကို အဖေက မျက်ရည်ကျတယ်။ နာကျင်ကိုက်ခဲနေလို့ လမ်းကောင်းကောင်း မလျှောက်နိုင်၊ အထိုင်အထ ခက်တာကိုတွေ့တော့ အဖေက မျက်ရည်ကျတယ်။ အသက်ကြီးလာတော့မှ အဖေက မျက်ရည်လွယ်နေသလားမသိ။ မတ်လ ၁ ရက်နေ့က ကိုယ့်တူတော်မောင် ၁ နှစ်ပြည့်တယ်။ မကြီး မြန်မာပြည်ပြန်တာနဲ့ကြံကြုံလို့ မွေးနေ့လက်ဆောင်တွေ ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ကြီးဒေါ်ကြီးက သူ့တူကို ချစ်လိုက်တာ ဖုန်းသန့်ခေါင်လေးရေ အားဝါးပေး ဟိုကလေးကလည်း ဟိုဖက်ဒီဖက် အာဝါးပေး။ အဲဒါကို ကြီးဒေါ်ငယ်က ဟဲ့ ကလေးက အားဝါးမပေးချင်တာကို အတင်းမပေးခိုင်နဲ့။

ခွေးခေါ်ဖို့ လက်ဖျောက်တီးတတ်တယ် သီချင်းကို တဝါးဝါး အော်ဆိုတတ်တယ် မတ်တပ်ရင်ချင်နေချင်ပြီ။ မိန်းကလေးလားလို့ မေးကြတယ် ဖိုးပြုံးချိုလေးရေ အမြဲပြုံးနေတာပဲ။ အဲဒါ ပြုံးတာမှမဟုတ်တာ သူ့ပါးစပ်က ပြုံးတဲ့ပုံလေး ဖြစ်နေတာ။ ချစ်စရာလေးဟဲ့ အေး ခုတော့ ချစ်စရာလေး နောက်ဆို ခြစ်စရာကြီး ကြီးလေချဉ်လေ သံပုရာသီးမျိုး ဖြစ်လာတော့မှာ။ ကြီးဒေါ်ကြီး (မကြီး) ပြောသမျှကို ကြီးဒေါ်ငယ် (ကိုယ်) က ဂွတိုက်နေတာများ အဖေ့အဖေ ကိုယ်တို့အဘိုး လူ့ဂွစာကြီးနဲ့ တူလိုက်တာ။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၄ လလောက်က အမေ့ညီမ အငယ်ဆုံး ချေချေမဟန် (ရခိုင်လို ချေချေဆိုတာ အဒေါ်လို့ခေါ်တာ) ဆေးရုံတက်ရတယ်။ အမေ့ညီအငယ် ချေချေကြီးတို့ အိမ်နားက ဆေးခန်းမှာ ပြနေတာ မသက်သာလို့ ရန်ကုန်ဆေးရုံကြီး တက်တယ်။ လည်ချောင်းကင်ဆာတဲ့ အဲဒါဆိုရှိတဲ့ရွှေတွေရောင်းပြီး ဘန်ကောက်က ဘာမင်ဂရပ်ဆေးရုံမှာ သွားကုမလား စဉ်းစားကြတယ်။ နေပါဦး ဆေးစစ်ချက်အဖြေ ကြည့်ပါဦး ခွဲစိတ်ကုသလို့ရရင် ဘယ်လောက်ကုန်မှာပဲ ခွဲစိတ်ကုသလို့မရဘူးဆိုင်ရင် ဘယ်လောက်ခံမှာလဲ စောင့်ကြည့်ပါဦး။ ကင်ဆာဆိုတာမျိုးက နှစ်စဉ်ဆေးစစ်ချက်မှာ ရှာတွေ့လို့ စောစောစီးစီး ကုသရင် အသက်ရှင်တယ်။ များသောအားဖြင့်ကတော့ ရောဂါကျွှမ်းမှ သိကြတာကိုး။

ကိုယ့်တူတော်မောင်

ခွဲစိတ်ဖို့ အားနည်းနေလို့ အိမ်ကို ၂ ပတ်နားခိုင်းလိုက်တယ်။ နာကျင်လွန်းလို့နဲ့ တူပါရဲ့ ခေါင်းကိုမလှုပ်နဲ့ဆိုတာကို ခေါင်းကိုတအားလှုပ်တယ်။ ချေချေမဟန်က ပြန်မပြောနားမထောင် အတော်ဆိုးတယ်။ အသုံးအစွဲကလည်း ကြီးပါဘိ ဘယ်တော့မှ မလောက်ဘူး။ ပိုက်ဆံလာတောင်းတော့ အဖေက ဟိုတပတ်ကပဲ ထုတ်ပေးထားသေးတယ် ကုန်ပြီလားလို့ မေးတာကို ကက်ကက်လန်အောင် ရန်တွေ့တယ်လေ။ နင်နေတဲ့အိမ်ကို ငါ ဆောက်ပေးတာဆိုတော့ အဲဒီအိမ်က မီးလောင်သွားပြီး ငါ့ယောက်ျားက ငါ့သဘော။ အဖေ့ကို ပြန်ပြောလို့ အမေကပါ စိတ်ဆိုးပြီး အဆက်အစပ် မလုပ်တော့တာ။ အမေ့အမေ အဘွားဆုံးတော့ အဘိုးက နောက်မိန်းမယူတယ်။ အမေ့အသက် ၁၉  နှစ် အိမ်ထောင်ပြုတော့ ချေချေကြီးက ၁၅ နှစ်လောက်၊ အမေ့မောင် မင်းချေ (ရခိုင်လို ဦးလေးကို ဘေးချေလို့ ခေါ်ရမှာ သူ့ညီမဖြစ်သူတွေက မောင်းချေ အစ်ကိုလို့ခေါ်တာကို ကိုယ်တွေက လိုက်ခေါ်ရင်း မင်းချေ ဖြစ်သွားတယ်) က ၁၂ နှစ်လောက်၊ ချေချေမဟန်က ၈ နှစ်သမီးလောက်။ အဖေက မိန်းမတစ်ယောက်ယူတာ ကလေး ၃ ယောက် ပါလာတယ်လို့ ပြောဖူးတယ်။ ချေချေတို့တွေ နားပေါက်ဟောင်းလောင်း ဖြစ်နေလို့ အဖေကပဲ နားကပ်ဝယ်ဆင်ပေးခဲ့ရတာတဲ့။ အဖေက သူတို့အတွက် အကိုကြီး အဖရာပါပဲ။ ၂ ပတ်အိမ်မှာနားပြီး ဆေးရုံပြန်တက်တော့ ခွဲလို့မရတော့ဘူး ကင်ဆာက ဦးနှောက်အထိ ပြန့်နေပြီတဲ့။ ပုသိမ်အထိ အောက်ဆီဂျင်ပါတဲ့ လူနာတင်ယာဉ်လိုမျိုးငှား၊ ပုသိမ်ကနေ ဟိုင်းကြီးအထိ ပဲ့ထောင်ငှားပြီးသယ်။ အိမ်ရောက်ပြီး ၁ ပတ်လောက်အကြာမှာ ဆုံးတယ်။

ကယောင်ကတမ်းပြော သေခါနီးကျတော့ ဝေဒနာတအားမခံစားရဘဲ အသက်ထွက်သွားတယ်တဲ့။ တရားခွေတွေ ဖွင့်ပေးထားဖို့ မှာရသေးတယ်။ ချေချေမဟန်ဆုံးတယ်ဆိုတော့ မကြီးက မျက်ရည်ဝဲမိတယ်တဲ့။ ကိုယ်ကတော့ မတွေ့တာလည်း ၁၀ နှစ်လောက်ရှိပြီ အရင်ကတည်းကလည်း ချစ်တဲ့အဒေါ်မဟုတ်တော့ ဘာမှမခံစားမိဘူး။ မိခင်မဲ့သွားတဲ့ ညီမဝမ်းကွဲနှစ်ယောက်ကိုတော့ သနားမိတယ်။ ချေချေမဟန်သာ အမေရိကန်မှာဆိုရင် ကောင်းမွန်တဲ့ ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှု၊ နောက်ဆုံးပေါ် ကင်ဆာကုထုံးတွေနဲ့ဆိုတော့ ခုလို အသက် ၄၇ နှစ်လောက်နဲ့ သေမယ်မထင်ဘူး။ အကြီးမက သူ့အမေလို ပြန်မပြောနားမထောင် လူ့ကိုကြည့်ရင် ခေါင်းစောင်းပြီး ကြည့်တတ်တယ်။ ဖုန်းကဂိမ်းကို ဆော့နေတာ ခေါ်မကြားအော်မကြား ဖြစ်နေလို့သူ့အမေက တုတ်နဲ့ပေါက်တာခံရတဲ့သူ။ အငယ်မ လူလည် ကိုယ်နောက်ဖေးမှာ အရွက်သင်နေတုန်း ထမင်းအိုးဆူရင် မမရေ ထမင်းအိုးဆူနေပြီလို့ လာအသိပေးတယ်။ အကြီးမက ထမင်းအိုးဆူတာကို ငုတ်တုတ်ထိုင်ကြည့်နေတယ်။ စကားလည်းတတ်တော့ အငယ်ကို ပိုချစ်တတ်တယ်။ သူ စိတ်ကောင်းဝင်ရင် အဖေ့ကို တက်နင်းပေးပေမဲ့ တခါတလေ သမီးအဖေမှ မဟုတ်တာ ဘာလို့နင်းပေးရမလဲလို့ ဂျစ်တိုက်သေးတယ်။ ချေချေမဟန်က အမေ့ညီမအငယ်ဆုံး၊ သူ့အမျိုးသားက အဖေ့ညီတဝမ်းကွဲဆိုတော့ အဲဒီကလေးတွေက ကိုယ်တို့နဲ့ အမျိုးတအားတော်တယ် ဆိုပါတော့။ အမေတို့မောင်နှမငါးယောက်ထဲမှာ ချေချေမဟန်က အရပ်အရှည်ဆုံး၊ ပြန်မပြော နားမထောင်၊ ခေါင်းအမာဆုံး။

ရန်ကုန်မှာ ချေချေကြီးနဲ့နေပြီး စက်ချုပ်သင်နေတာ နောက်တော့ ဘာဖြစ်လို့လဲမသိ ဟိုင်းကြီးကိုလိုက်ဖို့ ဖြစ်သွားတယ်။ အဲဒီတုန်းက ရွှေတိဂုံဘုရားမှာ ရိုက်ထားတဲ့ဓာတ်ပုံကို ကိုယ်မှတ်မိနေသေးတယ် အဖေ၊ မကြီး၊ ကိုယ်၊ ချေချေမဟန်၊ အဖေ့ညီတဝမ်းကွဲ။ ကိုယ်တို့ထိုင်စောင့်နေပေမဲ့ ချေချေမဟန်ကတော့ ပေါ်မလာခဲ့ဘူး။ ဟိုင်းကြီးကို မလိုက်ချင်လည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပေါ့ ခုတော့ လူကြီးတွေကို ထိုင်စောင့်ခိုင်းတယ်။ ဟိုင်းကြီးရောက်တော့ အဖေ့ညီတဝမ်းကွဲနဲ့ အိမ်ထောင်ကျ။ ချေချေမဟန်က ယောကျာ်းရ အတော်ကံကောင်းတယ် ဘေးချေက ဘာမှမပြောဘူး ကလေးတွေကိုလည်း အကုန်လုပ်ပေးတယ်။ ဝက်သားထုတ်ထိုးကို ငါးထောင်ဖိုး ထိုင်စားတယ်။ သူများခေါင်းဆောင်မိန်းမတွေဆို သူတို့သားသမီးကို မြို့ကဘယ်ကျောင်းမှာ ထားမယ်၊ ဘယ်ကျူရှင်မှာထားမယ် အပြိုင်အဆိုင်။ ချေချေမဟန်က အကြီးမ ဆယ်တန်းကျလို့ကတော့ နောက်နှစ်ထပ်မထားဘူး ထုတ်ပစ်မယ်တဲ့ ပညာရေးကို အားပေးပုံများ။ ရပ်ကွက်ထဲမှာလည်း ဘယ်သူနဲ့မှ အဆင်မပြေ ကတောက်ကဆ ဖြစ်ထားတဲ့သူချည်း။ သာရေးနာရေး သွားတယ်လို့လည်းမရှိ။ ကလေးတွေကိုလည်း ပြောလို့မရရင် ဆော်ပလော်တီးတယ်။ ကလေးတွေက အဖေကိုပဲ ကပ်တယ်။ ရန်ကုန်ကိုလာတုန်းက အကြီးမက နှစ်နှစ်သမီး မနက်မိုးလင်းရင် အိပ်ယာမှာ သေးပေါက်လို့ ကလေးကိုရိုက်တယ်။ အဲဒါကလေးကို အမေဖြစ်သူက ကျင့်ပေးရာမှာ တရေးနိုးရင် ကလေးကိုသေးတည် ငါ့ကလေးတွေဆိုရင် နှစ်နှစ်လောက်ဆို အိပ်ယာပေါ်မှာ သေးပေါက်တာ မရှိတော့ဘူးလို့ အမေကပြောတယ်။ သေပြီးသွားသူရဲ့ ကောင်းကြောင်းကိုပဲ ပြောရမှာ ကိုယ်တို့ကတော့ပြောင်းပြန်။

ချေချေဆုံးပြီး အိမ်ကိုသွားရှင်းတော့ အမေ အတော်စိတ်မချမ်းမသာ ဖြစ်သွားတယ်။ ဒန်အိုးတွေဆိုတာလည်း အပေါက်တွေချည်းပဲ တခုမှအကောင်းမရှိဘူး။ ခွက်တွေကလည်း တရုတ်ထုတ် ဈေးပေါတဲ့ဟာတွေ၊ ကြောင်အီးအတွက် လုပ်ထားတာလည်း အကျယ်ကြီး၊ ခေါင်းအုံး၊ စောင်၊ ဖျာ အပိုမရှိ။ ခေါင်းဆောင်မိန်းမဆိုတော့ လစာကလည်း မနည်းပါဘူး။ အမေနဲ့ ချေချေကြီးက သိပ်စစ်စီတာ အပိုကုန်မှာကို နှမျောလို့။ ဒီလိုအစ်မတွေနဲ့နေပြီး အကျင့်ကောင်းတွေ သင်ယူခဲ့ပုံမရဘူး။ ရန်ကုန်တက်လာတော့ စမ်းချောင်းက မင်းချေတို့အိမ်မှာ တည်းတယ်။ နောက်တော့ ယောက်မဖြစ်သူက သိပ်မကြည်ချင်တော့ ကိုယ့်တို့အိမ်ရောက်လာတယ်။ စမ်းချောင်းအိမ်မှာတည်းတော့ ရွှေထုပ်ကို မင်းချေဆီမှာ အပ်ထားတယ်။ အခြေအနေမကောင်းတော့ဘူး ဟိုင်းကြီးကိုသယ်မှ အဖေ့ကို ရွှေထုပ်အပ်တယ်။ ဟိုင်းကြီးရောက်လို့ ရွှေထုပ်ကိုဖွင့်တော့ အဖေက သိပ်မသင်္ကာဘူး ဆွဲကြိုး၁ကုံးက ယိုးဒယားရွှေများလားပေါ့။ ဟိုဖက်ကမ်းကျောက်ချောင်းက ရွှေဆိုင်မှာ စစ်တော့ ယိုးဒယားရွှေတဲ့။ မင်းချေတို့ကများ လဲထားသလား အမေကတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး မင်းချေတို့က သူဋ္ဌေးတွေ လုပ်မှာမဟုတ်ဘူး  ချေချေလဲထားမှာနေမှာ။ ချေချေသူငယ်ချင်းက ချေချေ ယိုးဒယားရွှေ ဝယ်တယ်လို့ကြားတယ်။ ဗီရိုမှာညှပ်ထားတဲ့ ဘောက်ချာတစ်ခုတွေ့တယ် ရွှေပေါင်ထားတာ။ ချေချေ ချဲထိုးတယ်လို့လည်း မကြားမိဘူး အိမ်မှာလည်း အိမ်ထောင်ပရိဘောကအသစ်၊ ကလေးတွေမှာလည်း အင်္ကီျကောင်းကောင်း ဝယ်ဝတ်တာလည်း မတွေ့ဘူး။

အမေက ကလေးတွေဆီမှာ တော်ကြာ နားကပ်အသစ်တစ်မျိုး၊ တော်ကြာ နောက်တစ်မျိုး တွေ့ပြန်ပြီ။ နားကပ်ကို ပြင်တော့ လျော့တွက်ကလည်းဆုံး အသုံးအစွဲမတတ်တာ။ ဘေးချေက ငါမသိ ငါမသိဆိုပြီး မျက်နှာကို လက်နဲ့ကာထားလေရဲ့။ သူ့မိန်းမလုပ်သွားတာကို ရှက်မှာပေါ့လေ။ အဖေ အမြဲနောက်နေတဲ့ ပုံပြင်လေးရှိတယ်  သေခါနီးတော့ အဘွားကြီးက ရွှေထုပ်ပိုက်ထားတယ်။ တူ၊ တူမ၊ မြေးတွေက ရွှေထုပ်လိုချင်တော့ ပြ ုစုကြတာပေါ့။ အဘွားကြီ သေပြီးတော့ ရွှေထုပ်ကို ဖွင့်လိုက်တဲ့အခါ တကယ့်ရွှေအစစ် မဟုတ်တော့ တူ၊ တူမတွေ ပက်လက်လန်ကြကုန်တယ်။ အခုလည်း ချေချေလုပ်ပုံကြောင့် အားလုံးပက်လက် လန်ကြတယ်။ အမေက သူ့ညီမလို့ ပြောရမှာကို ရှက်လို့တဲ့။ အဲဒါကို သမီးအလိမ္မာတုံးလေးက ဘလော့ကနေ ကြေငြာမောင်းခတ်နေလေရဲ့။

စန်းထွန်း
မတ် ၂၆၊ ၂၀၁၆။

ရေးခဲ့ပြီးတာတွေက
မျိုးရိုးထဲမှ ဆိုးပေကြီးများ - ၁
မျိုးရိုးထဲမှ ဆိုးပေကြီးများ - ၂
မျိုးရိုးထဲမှ ဆိုးပေကြီးများ - ၃
မျိုးရိုးထဲမှ ဆိုးပေကြီးများ - ၄
မျိုးရိုးထဲမှ ဆိုးပေကြီးများ - ၅
မျိုးရိုးထဲမှ ဆိုးပေကြီးများ - ၆
မျိုးရိုးထဲမှ ဆိုးပေကြီးများ - ၇
မျိုးရိုးထဲမှ ဆိုးပေကြီးများ - ၈